KABANATA 103 HOME SWEET HOME

Dahil hindi nakakatulong ang pag-iyak, kahit kabado siya ay pinilit niyang maging kalmado. Nakatingin siya sa labas ng bintana at tinitingnan ang mga nadaanan nila.

Kahit pinakasimpleng detalye ay isiniksik niya sa utak para magamit kung sakali mang makatakas siya sa lalaki.

Dumako uli ang tingin niya sa sahig ng kotse ng lalaki. Biglang nabuhayan siya ng loob nang may makita siya na pwedeng magamit niya kung sakaling pagtangkaan siya nito.

Halos puro kakahuyan ang nadaanan nila at masyadong madilim pa.

Napapansin niya ang maya't-mayang pagsulyap ni Patrick sa kanya.

"Kung papayag ka ay pwede tayong magpakalayo-layo. You can forget about your husband and kids. We can start our own family sa lugar na walang nakakakilala sa atin. Saan mo ba gusto? Sa London? Australia?"

Hindi makapaniwalang napatingin siya sa lalaki. May saltik nga yata talaga ang utak nito.

Imbes na barahin ito ay sinasakyan niya na lang. Mahirap galitin ang mga taong parang may problema sa utak.

"Paano ang trabaho mo