ISA

Sa likod ng matataas na pader na ladrilyo at magagandang punong nakatago ay ang mga sikretong hindi mo gustong malaman. Iminumungkahi kong huwag kang tumuntong sa paaralang ito, o sa huli, pagsisihan mo ang lahat ng iyong ginawa.

Huwag mo nang pangaraping mag-aral sa lugar na ito.

Pakinggan mo lang ako, wag mo akong suwayin.. wag na lang.

Ang mga henyo ang tinitingala ng mga tao. Umaasa sila sa kanilang katalinuhan at kanilang pag-iisip. Well, bakit ka aasa sa ganyang katangahan?

Ngunit sa paaralang ito, ang pag-asa sa lahat ay magdadala sa iyo sa iyong kamatayan. Malapit na ang panganib, at dadalhin ka nito anumang oras.

Morrissette School of Geniuses. Isang paaralan kung saan nagtapos ang mga matagumpay na alamat. Pinangalanan ito, pinapanatili ng paaralan ang reputasyon nito sa pamamagitan ng pagkuha ng mga henyong estudyante at kung makapasa sila sa pagsusulit sa scholarship, papasok sila sa paaralan at aangkinin bilang isang tunay na 'GENIUS'. Ngunit dapat itago ng isang estudyante ang kanyang profile pagdating sa paaralang ito. Marahil ay hindi pangkaraniwan ang kanilang mararamdaman dahil palagi silang nasa itaas, ngunit kailangan nila. Maliban na lang kung gusto nilang makuha sila ng panganib. Napakalaking sakripisyo ng risking para sa isang maswerteng estudyante. Ang panganib ay hindi kailanman magdadala sa iyo kahit saan. Ngunit magkakaroon ng isa, sa iyong sariling libingan.

Parang nakakatakot? Sa tingin ko.

Masaya talaga ang unang araw ko hanggang sa nakilala ko ang mga nakatatanda at hinarap ang punong guro. Ang paaralang ito, at ang mga nakatatanda, ay maaaring mabait sa labas, ngunit ang kanilang mga demonyo ay daig sila anumang oras.

...

Isang linggo pagkatapos ng aking pagtatapos sa elementarya, isang malaking balita ang dinala sa aking email inbox.

Nilaro ko saglit ang panulat ko. Magsisimula ako ng bagong buhay sa bagong paaralan. Pero wala pa akong pinipili. Bilang isang kilalang henyo sa aking maliit na nayon, lahat ay may mataas na inaasahan sa akin dahil ako ay mapalad na magkaroon ng ganoong kalaking utak. Pero sobrang nakaka-stress. Minsan sinisisi ko ang nanay ko sa panganganak sa akin. Hindi ko alam kung bakit. Kumpetisyon sa pinakamagaling. Hindi nakikita ng mga tao kung paano ito ay tulad ng pagkakaroon ng isang kumpetisyon sa iba pang mga nerds. Minsan sinasabi nila na laro lang ito ng bata. Well, hindi naman. ang pakikipaglaban para sa matataas na grado para makilala bilang matalino ay hindi ganoon kadaling tingnan. Ang ilang mga mag-aaral ay nahihirapang gawing perpekto ang isang pagsusulit o magsulat ng isang solong perpektong sanaysay. Well, ang mga batang tulad ko lang ang nakakaintindi nito.

Napatingin ako sa kalendaryo, isang linggo na ang nakalipas pagkatapos ng aming graduation. Ang pagtatapos bilang valedictorian ay isang maliit na tagumpay lamang para sa akin. Gusto ko ng mas malaking tagumpay, tulad ng; pagpasa ng pagsusulit para sa isang napaka-prestihiyosong paaralan. Yan lang ang hiling ko. Bakit hindi ito mangyari?

Napagtanto ko na ang hiling na ito ay sumira sa aking buhay at magdadala sa akin sa aking mga takong kapag sa wakas ay tumuntong ako sa isa.

Nagvibrate ang phone ko.

Tinitigan ko ito ng ilang segundo at kinuha ito mula sa salansan ng mga natapos na nobela.

Sa lock screen, nalaman kong isa itong bagong email.

"Iyan ay kakaiba, hindi ako nakatanggap ng isang email sa buong buhay ko." Sarkastikong sabi ko sa sarili ko.

Binuksan ko ang aking telepono sa pamamagitan ng pag-swipe at tinapik kaagad ang email app.

Nabigla ako sa nakita ko.

Mahal na Miss Lily Jenkins,

Ito ang Headmaster ng  Morrissette School of Geniuses.

Ikaw ay pinili upang maging isa sa mga mag-aaral ng scholarship dahil ikaw ay inirerekomenda ng mga nakaraang taon na punong-guro.

Inaasahan namin na makilala ka nang personal at subukan ang iyong kakayahan sa pamamagitan ng pagdaraos ng pagsusulit sa iskolarship kasama ang iba pang mga aplikante.

Mag-aral ka para sa pagsusulit para magkaroon ka ng kaunting suwerte sa pagpasok sa paaralan.

Ang pagsusulit ay gaganapin sa gym ng paaralan sa labas ng main campus. Magsisimula ang pagsusulit sa 9:30  at iminumungkahi kong pumunta ka nang maaga. Magaganap ang pagsusulit sa ikalabinlima (15) ng Mayo.

Taos-puso, Ang Punong Guro.

Ilang minuto ko itong tinitigan, at wala akong naramdaman na patak ng luha sa aking mga mata. Ang hiling ko, sa wakas ay matutupad ko na ito sa lalong madaling panahon. Dito ko mapapatunayang matalino ako, at kaya kong daigin ang mga taong mas matanda sa akin. Kung talagang malaki ang utak ko.

Niyakap ko ang phone ko. Malapit na matupad ang wish ko.

Nagsimula ang mga bangungot ko dahil dito. Hiniling ko na sana hindi na lang ako tumuntong sa paaralang ito.

...

Pumasok ako sa sasakyan na may malaking ngiti sa labi. Ngayon ang araw na magaganap ang pagsusulit, at ako mismo ay tiwala na makakapasa ako. gagawin ko ba?

Isinara ng nanay ko ang pinto ng sasakyan at saka pinaandar ang sasakyan. Ito ay ang sasakyan ng paaralan, kung saan sila sinusundo ang mga aplikante at sumama sa kanilang daan patungo sa campus kung saan gaganapin ang mga pagsusulit.

Napatingin ako sa repleksyon ng driver. Hindi man lang masaya ang mukha niya, parang may naaawa.

"Anak," bulong niya.

Nagulat ako at napatalon sa kinauupuan ko.

"Y-yes?" Sumagot ako.

"Sigurado ka bang gusto mong magpatuloy sa gym ng campus?" Tanong niya habang inihinto ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Pinagmamasdan ko ang ibang sasakyan na mabilis na tumatakbo patungo sa direksyon ng gym.

"Bakit, bakit ka tumigil?" Nagtanong ako. At sinusubukang pigilan ang tanong.

Parang alam niya lahat ng nangyayari sa loob. Mga pervert?

Pero hindi naman talaga iyon ang ibig niyang sabihin, kung alam ko lang kung ano ang nangyayari dito, isang malaking 'OO' ang sasabihin ko.

"I don't recommend continuing. You look like a genius to me already, and if ever na pumasok ka sa nightmarish school na iyon, sayang ang malaking utak mo." Sabi niya habang lumilingon sa akin na may pag-aalalang tingin. Mukha namang may pakialam siya sa akin.

Why care for me, ano bang mali sa school sa school na ito? Ilang hakbang na lang palapit na ako sa pangarap ko, bakit pinipigilan kong abutin ito?

Alam kong tanga ako, hindi ako henyo. Kung narealize ko lang kanina.

"Please, ituloy mo lang, I think I won't regret it," confident kong sabi.

Tumalikod siya at humarap sa kalsada. Nanatiling malungkot ang mukha niya. Wala akong ideya kung ano ang sinusubukan niyang sabihin.

Muli niyang pinaandar ang sasakyan, at hindi niya ako kinausap hanggang sa makarating kami sa aming destinasyon. Nagkaroon ng isang pulutong ng mga nagpapakilalang mga henyo sa harap ng gate ng campus gym. Nilingon ko siya, pabalik na siya sa sasakyan. Isasara na sana niya ang pinto nang tumawag ako.

"Sir, ano pong pinagkakaabalahan niyo?" sigaw ko.

Nagbaba siya ng tingin at bumuntong-hininga. Iniwas niya ang tingin ko at hindi man lang sumagot.

Naramdaman ko ang paglamig ng dugo ko pagkatapos kong makarinig ng hindi pangkaraniwang bulong. Ako ay lubos na natakot. Nang dahan-dahan akong lumingon, isang senior ang nasa likod ko, bumubulong sa likod ko. Ngumiti at tumawa ang senior.

"Natatakot? Buti naman, mararamdaman mo ulit after this pass." Binigyan niya ito ng isang ngisi na medyo nagpakalma sa kanya.

Tinalikuran siya nito at naglakad papasok ng gate. Siya ay naglalaro ng susi at naririnig niya ito nang malakas. Ang lalaking iyon siguro ang may hawak ng susi na nang-aasar sa kanya sa pamamagitan ng pagbulong sa kanyang tenga na may nakakatakot na tono. Sigurado siyang narinig niya ito sa isang horror movie noon.

Itong mga salitang lumabas sa bibig niya ang nagpaisip sa akin ng isang theory na akala ko ay hinding-hindi mangyayari... But well... it unexpectedly happened.

Muli akong napalingon sa lalaki, wala siya, at isang malamig na simoy ng hangin ang h*****k sa mukha ko. Napansin ko ang mga matataas na puno ng sequoia na naglinya upang gumawa ng bilog sa paligid ng gym. Habang iniikot ko ang katawan ko at tinitingnan kung gaano sila katangkad, sumasakit ang leeg ko. Tinapik tapik ko ito at tumigil sa pagliko. Hindi ko sinasadyang tumigil sa harap ng pinakamataas na puno ng sequoia.

Habang umuusad ako gamit ang aking mga paa, nararamdaman kong tinatawag ako nito...

TINATAWAG AKO NA LUMAPIT SA KANYA.

Habang papalapit ako, mas naririnig ko ang boses niya, parang kontrolado ako. Walang ideya ang utak ko kung ano ang nangyayari. Katawan ko lang ang gumagalaw. Bago ko napagtanto kung ano ang nangyayari, umakyat ako sa isang puno. Isang kamay ang humawak sa akin at nahulog ako sa semento.

Pumikit ako at ibinuka ko ang ulo ko habang umuungol. Mabilis kong hinawakan ang kamay ko para tingnan kung may sugat ba ako sa ulo. Tumayo ako at hinawakan ang ulo ko. Hindi ko napansin ang isang maliit na batang babae na nakatayo at nakaharap sa akin, nakayakap ng mahigpit sa isang kakaibang manika. Ito ay gawa sa sinulid at ilang mga lubid. Dalawang itim na butones na natahi sa bola ng gantsilyo ay kahawig ng mga mata at isang nakatahi na ngiti. Gawa sa mga lubid ang katawan at wala man lang damit. Ang manika ay may maikling bangs, na nagpapakita ng isang nagniningning na hiyas sa noo nito.

"Uh, Hello... Thanks for sav-" She interrupted me by glaring at me.

"Huwag kang pumunta doon." Nagbabala siya.

"Huh?" Nagtanong ako. Napakurap ako, at binitawan niya ang kanyang manika. Inulit niya ang sinabi niya kanina.

"Huwag kang pumunta doon. Huwag. Danger." Itinaas niya ang kanyang mga kamay sa antas ng kanyang balikat. Nawala siya sa hangin habang nagiging abo. Ang tanging natitira ay ang kanyang manika na kanyang kayakap at ang kanyang puting damit. Nabahiran ng dugo at dumi?

Napaluhod ako habang nakatitig sa takot. Nakikita ko ang repleksyon ng araw sa hiyas. May nakikita akong picture na gumagalaw.

Isang batang babae ang naglalaro sa kakahuyan na may hawak na manika. Iisa ang suot nila pero malinis naman ang isang ito. Masaya at nag-eenjoy ang dalaga sa araw na iyon. May isang anino na naglalakad papunta sa kanya, may dalang malaking bato. Umupo ang batang babae sa mga dahon at nang hindi niya namamalayan, isang lalaking nakasuot ng senior ang tumama sa bato sa kanyang ulo, at ibinagsak niya ang kanyang ulo sa mga dahon. Tumakas ang senior sa patay na babae. Isang  hiyas ang naiwan sa noo ng manika. Wala ng buhay ang katawan ng dalaga. Ang hiyas ay kumikinang nang maliwanag, ang manika ay kumikislap ng mga butones nitong mata at tumayo. Lumingon ito sa manika. Gumapang ang manika sa kanyang katawan at tiningnan kung buhay pa ang babae. Dinala ito ng manika, na nagpapakitang mas malakas ito kaysa sa sukat nito. Tinakbo nito ang kanyang maliliit na paa patungo sa sequoia tree na inakyat ni Lily kanina. Inilagay ng manika ang batang babae sa isang makitid na butas sa tabi lamang ng puno ng sequoia. Tinatakpan ito ng manika sa pamamagitan ng pagbato dito ng dumi. Tumalon ang manika sa nakatakip na katawan ng dalaga at umaktong wala man lang itong buhay.

Bumuhos ang ulan at tinamaan ng kidlat ang nakatakip na katawan.

Sa pagbagsak ng mga patak ng ulan, nawalan ng buhay ang manika.

MULA SA MAY-AKDA:

Kamusta! ano sa tingin mo sa chapter na ito? You can leave a comment para malaman ko kung ano ang tingin niyo sa chapter na 'to.

SALAMAT :0

-ANNIE CHAN