Paaaakkk!
Isang malakas na sampal ang aking natamo mula kay mama Hazie, ang aking mother-in-law matapos kong matapunan ang gown ni Vadessa ng tea.
“Hindi ka nag-iingat! Bakit ba ang tanga-tanga mong babae ka?”
Sunod-sunod ang pagpatak ng luha ko sa sakit ng pagkakasampal niya sa'kin. Pakiramdam ko e parang nabali ang leeg ko.
“Mama, ayos lang po. Huwag niyo ng saktan si ate.” Sabi ni Vadessa na pinipigilan si mama na saktan ulit ako.
Napahilot si mama sa kaniyang ulo.
“Umalis ka dito sa harapan ko Merida.”
Tumingin ako kay Vadessa, ang aking stepsister. Nasa pangangalaga ko na siya mula ng 13 years old pa siya dahil namatay ang mga magulang namin pagkatapos kong maikasal kay Evos Rendova.
Ngunit hindi kagaya ko, mahal si Vadessa ng mga in-laws ko. Tinuring nila itong tunay na anak at kapamilya.
“Sige na ate, umalis ka na. Magbihis ka na rin dahil magsisimula na ang party mamaya.”
“Pasensya ka na Vadessa at nasira ko ang debut gown mo.”
“Ayos lang ate. Marami namang niregalo sa akin si kuya Evos na gown.” Aniya sabay ngiti.
Nakagat ko ang labi ko at umalis. Pero bago ko isara ang pinto, narinig ko pa si mama na nagsalita. “Kahit kailan, lampa ang babaeng iyon. Ewan ko ba, sana matauhan na ang anak ko at hiwalayan na niya yun.”
Bago pa tuluyang malaglag sa sahig ang luha ko, tumakbo na ako papasok ng kwarto ko.
Umiyak ako ng ilang minuto. Kahit anong gawin ko, hinding hindi ako matatanggap ng mother-in-law ko.
Maya-maya pa, lumapit ako sa salamin at tinignan ang sarili.
Maliban sa namamaga kong pisngi, puno rin ng pawis ang aking katawan dahil tumulong ako sa paghahanda para sa 18th birthday ni Vadessa.
Nakagat ko ang labi ko nang makita na napaka-losyang ko na kahit 23 years old pa lang ako.
“Ma’am Merida, papasok po ako!” Napatingin ako sa pinto nang kumatok si Vivi, ang aming katulong.
“Tulungan ko na po kayo magbihis ma’am.” Sabi niya nang buksan niya ang pinto.
Tumango ako at nagmamadali naman siyang pumasok. Pero agad napatigil nang makita ang pisngi ko.
“Sinaktan po ba kayo ulit ni Evangeline, ma’am?” puno ng pag-aalala ang boses niya.
“H-Hindi. Si mama..”
Napasinghap siya at namilog ang mga mata. “Sobra na po si ma’am Hazie. Hindi na tama itong ginagawa niyang pananakit sayo.”
“Kasalanan ko naman Vivi. Huwag nalang natin pag-usapan. Sige na, tulungan mo na akong makapaghanda.”
“Pero ma’am-“
“Sige na Vi. Please…”
Walang itong nagawa kun’di ang sundin ako. Nagtungo siya sa closet para maghanap ng damit ko.
“Ma’am, wala po ba kayong bagong dress?”
Umiling ako. “Wala Vi. P-Pero may itim akong dress diyan, pwede na yan.”
“Pero ma’am, ilang beses niyo na po kasing nasuot ito. Ang luma na po nito. Hindi po ba kayo binigyan ni sir Evos?”
Umiling ako. Ni hindi nga niya naalala na ngayon ang ikalimang wedding anniversary namin.
Nalukot ang mukha niya. “Naiinis na talaga ako kay sir Evos ma’am. Bakit hindi ka niya binibigyan ng damit samantalang halos araw-araw siyang nagriregalo kay Vadessa. Ni hindi nga niya siguro alam na wedding anniversary niyo tapos wala pa siyang pakialam na sinasaktan kayo ng mama niya.”
Nakagat ko ang labi ko para pigilan ang pagtulo ng luha ko.
Ni isang beses, walang binigay si Evos sa akin na regalo. Ni hindi rin niya ako pinagtanggol mula sa pamillya niya.
“S-Sige na.. A-Ayusan mo na ako.”
Makikitang naawa si Vivi sa’kin habang inaayusan niya ako. At kahit na luma ang damit, sinubukan pa rin niya na pagandahin ako.
Pagdating ko ng pool area kung saan gaganapin ang party, nakita ko si Evos na isinasayaw na si Vadessa habang may ngiti sa labi.
Nagsimula na ang party, na hindi man lang ako hinintay.
Ang asawa ko ang 18th roses ni Vadessa. Masiyadong malapit ang dalawa na halos magyakapan na sila. Alam kong mangyayari ito, pero hindi ko alam bakit sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.
Ganito na ba sila kaclose na halos magkadikit na ang katawan nila?
Bakit? Bakit nagagawa ng asawa kong ngumiti sa kapatid ko ng ganyan habang sa akin ay hindi?
“Asawa ba yan ni Evos Rendova?”
Napatingin ako sa isang guest na nagsabi no’n.
“Oo. Ang ganda ng asawa niya tapos ang bata pa.”
Nagbaba ako ng tingin. Kumuyom ang kamao ko. Walang masiyadong nakakaalam na ako ang tunay na asawa. Masakit marinig na napagkakamalan ng iba ang kapatid ko na totoong asawa ng asawa ko.
Nang mapatingin ako sa harapan ulit, nakita ako ni Vadessa at binigyan niya ako ng kakaibang ngisi na ikinagulat ko.
Sa oras na ito ay kinukutuban ako.
Is that intentional?
Pero hindi. Kapatid ko siya, at alam kong hindi niya ako magagawang saktan.
Ako ang nagpalaki sa kaniya.
Hinatid siya ni Evos sa upuan niya at pinaupo para alalayan ng mensahe mula sa mga mahal nito sa buhay.
Nagmamadali akong pumunta sa harapan dahil ako ang kapatid kaya kasama ako pero bigla akong hinarangan ng isang katulong.
“Saan ka pupunta?”
“Magbibigay na ng mensahe sa debutant. I should be there.”
Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa.
“Kung pupunta ka doon sa ganyang ayos mo, papahiyain mo lang si Ms. Vadessa. At pinapasabi pala ni ma’am Hazie na kunin mo ang cake at dalhin dito.”
Nagulat ako kasi bakit ako ang uutusan e trabaho iyon ng server? I’m the wife, I am not the maid here.
“Ano pang tinatayo mo diyan? Gusto mo ba siyang galitin?”
Napatingin ako kay mama at nakita ang nakamamatay niyang tingin sa akin. Nakagat ko ang labi ko at umalis para kunin ang cake sa buffet table.
Gusto ko na talagang umiyak. Alam kong unfair.
Dapat pinapahalagahan rin nila ako kasi isa akong Rendova, asawa ako ni Evos na tagapagmana ng Rendova Enterprises.
Pero bakit nila ako tinatrato na parang katulong? Ni hindi nila ako mabigyan ng regalo… 5th wedding anniversary rin namin ito ni Evos, bakit wala akong party?
Kagat-labing kinuha ko ang maliit na cake sa buffet table at naglakad papunta kina Vadessa.
Ngunit napansin ko ang mga tao na nakatingin sa akin.
“Who is she? Katulong?”
“Or perhaps, a relative of debutant?”
“No. I think I’ve seen her once. I think, asawa yan ni Evos.”
“What? Asawa yan? No way! She looks so cheap and ugly.”
Na-conscious ako sa itsura ko. Ganito ba ako kapangit para magulat sila asawa ako ni Evos? Dahil sa hiya, binilisan ko ang lakad ko nang biglang nabali ang takong na suot ko.
Alam kong mahuhulog ako sa pool, kaya pumikit na lang ako. Napahiyaw na rin ang mga tao sa paligid. Pero nagulat ako nang maramdaman na may kamay na humawak sa likuran ko.
Nang imulat ko ang mata ko, isang matangkad, gwapo at matipunong lalaki ang nakita kong nakadungaw sa akin habang kunot ang noo.
‘S-Sino itong lalaking ito?’
Nanunuot sa ilong ko ang pabango nito. Napapikit ako sa sarap ng amoy..
Bigla niya akong itinayo at nagulat ako nang bigla niyang ilapit ang katawan niya sa akin…
“You’re not a maid here. You shouldn’t be doing that.” He said it calmly but coldly na walang kahit anong pangungutya, at saka siya naglakad palayo.
Napasunod ang tingin ko sa kaniya.
“Hindi ba si Danny yun?” rinig kong sabi ng babae na nasa tabi ko.
Danny?
Aidan’s POVWeird. Ang sabi ko sa sarili ko nang patayin ni Merida ang tawag.“Mister, hindi pa ba yan tapos?”Napatingin ako sa batang ilang araw na akong ginawang alipin.Sinimangutan ko siya. Wala akong nakitang bata na reklamador kagaya niya. Siya na nga ang pinagbibigyan ko sa request niya, siya pa itong maraming reklamo.“Can’t you see what I’m doing?”Lumapit siya at tinignan itong ginawa kong dog house.Agad siyang nameywang at makikitang dissatisfied siya sa trabaho ko. Napanganga ako.“You’re too slow! It’s been 3 hours pero hindi ka pa tapos sa roof.”Aba’t!“Sir, kalma… Bata yan.” Paalala ni Ronald sakin.“Nagsisimula na akong magduda Ronald na hindi yan bata.”“Akala ko ba sir gusto mo siyang e spoil para hindi na niya maisip ang mama niya?”Napatigil ako at huminga ng malalim. Oo nga pala. Sinabi ko nga pala yun.I’ve been thinking this for awhile. Vivi deliberately sent her son to me para malayo kay Evos. Wala siyang sinabing iba therefore, ang tungkulin ko lang ay ilay
Merida’s POVAyokong isipin na dahil sa ginawa kong pagpupumilit na makita si Vivi ay nagbago si Aidan. Na nagbago ang asawa ko. Humingi na ako ng tawad sa kaniya nong nakaraang linggo na hindi ko na hahanapin si Vivi at iniisip na magiging okay na kami, na balik na kami sa dati pero hindi iyon ang nangyari.Malambing pa rin siya. Sweet at walang kakaiba sa trato niya sakin maliban sa isang napapansin ko. Tutok siya sa phone niya at lagi siyang may katext. Tapos minsan nahuhuli ko siya sa terrace na may kausap. Hindi lang yun, minsan naririnig ko siyang tumatawa sa kausap niya.Sinubukan ko siyang tanungin kung sino yun, sagot lang niya ay isa sa mga palangan ng kaibigan niya.Sinubukan kong baliwalain pero isang linggo ko na yung napapansin. May minsang umuuwi siya na parang pagod siya.“Anak, ayos ka lang ba?” tanong ni mama sakin. Nabalik ako sa wisyo at napatingin sa kaniya.Kakahatid ko lang sa mga bata sa eskwelahan at kasalukuyang gumagawa ng lunch ngayon.“Opo ma.”“Napapansin
Isa sa kinatatakutan ng magulang ay yung magkasakit ang anak nila. Hindi ka makatulog pag-aalala at hindi ka magkandaugaga sa gagawin mo hangga’t hindi mo nakikitang naging okay ang kalagayan nila.Danas na danas ko yan sa mga anak ko lalo na kay Lila.Ngayon, oras na para umuwi ako. Ilang beses na rin akong tinatawagan ni Merida pero hindi ko masagot-sagot ang tawag niya dahil nag-aalaga ako sa batang walang tigil sa pag-iyak.Gabi na at hindi ako makauwi dahil nag-aalala ako kay Alex. Nilagnat siya bigla at nanginginig.Nagsisisi akong naisipan kong ibalik siya. Sana ay hindi ko nalang pala ginawa.“Sir, ako na po ang bahala sa kaniya. Kanina pa po tumatawag si ma’am Merida, nag-aalala na po yun sa inyo.”Kay daling pumayag pero hindi ko rin talaga maipaliwanag kung bakit ayaw kumilos ng katawan ko. Kung sakali mang aalis ako, baka ay maisipan ko lang ibalik ang sasakyan dito.“Uuwi ako mamaya.” Mahinang sabi ko.Kinuha ko yung malinis na towel at binasa ng tubig para ilagay sa noo
“ROQUEZ!” Sabi ni Evos nang mapansin niya ko.“What brings you here?” aniya na para bang wala lang sa kaniya na makita kong sinasaktan niya si Vivi.My hands trembled inside my pocket. Sinasabi ng utak kong sabihin sa kaniya na nasa akin ang anak niya. Kunin niya at bumalik sila ng America.Pero hindi ko magawa. Hindi ko kayang isuplong ang batang walang kalaban-laban. Hindi siya maprotektahan ni Vivi kaya siguro sa akin niya ito pinapunta.Kung sasabihin ko sa hayop na to na kasama ko si Alex, pakiramdam ko para ko na ring pinahamak ang isa sa mga anak ko.This is making me crazy. Parang ilang ulit na sinaksak ang puso ko.Tumingin ako kay Viviana. I saw her pleading eyes. Tila winiwika niyang huwag kong ituloy ang plano kong gawin. Na para bang gusto niyang ipabatid na iligtas ko ang anak niya.Fvck! Gusto kong magmura at naiipit ako sa sitwasyong ito.Tamang gawin ko ay ilayo ang pamilya ko sa kanila pero hindi ko maatim makita na ang batang paslit na nasa loob ng sasakyan ay sasapi
Aidan's POV "Papa, nag-away po ba kayo ni mama?" tanong ni Tala sakin no'ng bumalik siya para uminom ng tubig. Kasalukuyan kaming nagpipicnic dito sa park, nakikipaglaro lang siya kanina kay Lila kaya nakakagulat na bigla na lamang siyang magtanong kung nag-away ba kami ng mama niya. Narinig ba niya kami ni Merida na nagtatalo kagabi? "No. Ayos lang naman kami ng mama mo. Hindi ba kanina, nag-uusap pa rin naman kami." Nagbaba siya ng tingin. "But narinig ko po kasi kayo papa kagabi. Kaya I thought nag-away kayo ni mama." Tama nga ang hinala ko. Narinig niya kami na nagtalo kagabi. Kinuha ko ang kamay niya para ikandong sakin. "Tala, hindi kami nag-aaway ng mama mo. If ever na may hindi kami pagkakaintindihan, we always solve our problems right away. So no need to worry about us." Tumango siya. Kaming dalawa ni Merida, nangako kami na bibigyan namin ng masayang kabataan ang mga bata. Hindi namin ipaparanas sa kanila yung naranasan namin noong mga bata pa kami. Ako lumaki walan
Alex’s POV“Mister, where’s my clothes?”“Andun po Ms. Lexi!” Tinuro niya ang mga damit na nasa bed. Kumunot ang noo ko… Those are dresses.“Can you give me clothes na hindi dress?”Natigilan siya at parang confuse why I said that. I bit my lips. Mama said hindi nila pwedeng malaman na boy ako. Pero hindi naman niya sinabi na pati kay mister Aidan ay ilihim kong boy ako.“I mean, mas comfortable ako sa ibang damit mister than dress.”“Sige po, Ms. Lexi. Bibili po ako agad ng mga bagong damit.”“Okay pero make sure hindi rin yung skirt. I want a big shirt and shorts. And also, can you give me a cap?”Tinitigan niya ko at pagkatapos ay tumango.“Okay. Ipapaready ko lang po.”Umalis siya at dali-dali naman akong tumayo para kunin ang cellphone na binigay ni mister Aidan.Mama is right. He’s kind but I don’t like his attitude. He’s arrogant but well sometimes kind. Pero lagi siyang galit. Hindi ko alam bakit. Pareho sila ni mama na gustong pakainin ako ng gulay.I looked at myself in the