Kabanata 03

VANCE'S POV

"ANO? Bali-balita na sa campus ang nangyari samin ni Steven? Ganon kabilis kumalat ang balita?" nabibigla kong sabi.

Bumaling silang lahat sakin, nagtataka kung bakit hindi ko alam 'yon. 

"Im sorry, hindi ko alam kasi pagkatapos nang nangyari umuwi na agad ako. Nasira 'yong cellphone ko kanina kaya hindi ako makabalita kung ano na ang mga nagaganap na dapat kong malaman."

Kanina nang suntukin ako ni Steven at bumagsak ako sa lupa, nabasag ang cellphone ko dahil nasa likod na bulsa ng pantalon ko 'yon nakasuksok. 

Tumango-tango sila. 

Bumaling ko kay Wena isa sa mga writers ng Publication namin sa campus. 

"Well, that's one of the things we're talking about right now on our freedom wall on campus and on social media. Dahil maraming taong nag-aalala kay Steven," saglit akong sinulyapan ako ni Wena, "at syempre sayo din. Nagre-react 'yong mga tagahanga ninyo sa campus pero mas maraming nagagalit sayong mga tagahanga ni Steven," tapos bumaling siya kay Braxton, "pati mga fraternity member nila. Because of the false news they received about what happened. "

"Ano?!" nabibigla kong sabi. 

"Can you guys tell me first what happened? Kailangan ko ng detalye," sabi ni Braxton na sakin bumaling. 

Tinapik ng paa ko ang paa ni Wena saka ako sumenyas sa kanya nang tumingin siya sakin. 

Ayokong magkwento nate-tense ako. Baka mamaya kung ano pa ang masabi ko.

Fraternity man si Braxton, tinitingala at kinatatakutan ng karamihan sa campus namin. Pinakaayaw niya na may mang-aaway at mananakit samin.

Bagaman may pag-aalinlangan si Wena, idinetalye niya kung ano ang nangyari kasama na ang aking kwento nang hinabol ko si Steven. Na humingi ako ng tawad at nag-alok ng tatlong libo bilang danyos sa pagkakasuntok ko sa kanya. Sa palagay ko nainsulto ko si Steven kaya sinuntok niya rin ako.

"Eh bakit parang sa tono mo pinagtatanggol mo si Steven?" singkit ng mga  mata ni Braxton kay Wena.

"Im not?!" tanggi agad ni Wena. "Sinabi ko sayo kung ano ang nakita at narinig ko-"

"Ibig kong sabihin sa part na hinabol ni Vance si Steven. It was unbelievable what they talked about."

Kinabahan ako. 

Bumaling silang lahat sakin dahil sa sinabi ni Braxton. 

Im helpless, bakit ba ang hirap nilang paniwalain?

Bumaling sakin si Wena, "I think, pareho kami ng iniisip ni Braxton. It's more convincing that Steven punched you because he really has a habit of not accepting mistakes. Kung ano ang ginawa mo sa kanya 'yon din ang gagawin niya sayo pero bago niya gawin 'yon, he will tell you first so that you are ready. 'Yon ang wala sa kwento mo."

Hindi ko inaasahan 'yon. 

"If he didn't tell you early that he would punch you like you did to him. It means, his reason is mysterious and it won't end like that. Isa pa, tingin ko hindi ang sinabi mo ang makakapagpainsulto sa kanya. Hindi siya ganon. Hindi siya ganon kadaling mainsulto," pagtutuloy ni Wena.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa mga narinig. Ngayon, naiintindihan ko na kung bakit ganon ang reaksyon nila sa kwento ko. 

Nagtatalo ang isip ko kung sasabihin ko na ba ang totoo o paninindigan pa rin ang una ko ng mga sinabi. Kung sasabihin ko ang totoong nangyari, paano ako mag-uumpisa?

"Tinakot ka ba niya?" 

Nagitla ako sa baritonong boses ni Braxton. 

"Hindi!" iling ko agad. 

Nagtinginan ang mga kaharap ko.

"Okay," tango ni Braxton.

"Ano bang maling balita ang kumakalat tungkol sa nangyari?" naalala kong tanungin kay Wena. 

Matipid lang siyang ngumiti sakin tapos nagtinginan sila ni Braxton. 

"Wag mo na munang alalahanin 'yon ngayon. Magpahinga ka nalang muna," sabi ni Davion.

"Pag-usapan nalang ulit natin to bukas," sabi ni Braxton ng bumaling kay Wena. 

Tumango si Wena, "Inaayos na namin ni Delsie ang mga detalye."

Kinakabahan ako. Si Delsie ang investigator ng fraternity nila Braxton. 

Bago pa ako mag-alala bumaling na sakin si Wena tapos ngumiti.

"Don't worry, everything is okay." 

Tumango ako. Binaliwala ko ang mga negatibong iniisip ko. 

Doon na natapos ang usapan namin tungkol kay Steven. 

Kahit pakiramdam ko hindi sila naniniwala sakin. Nanatili pa din akong nanindigan sa sarili ko na tumahimik nalang. 

Naiba na agad ang topic namin. Ganon kami, marami kasi kaming pinag-uusapan. Di namin nakasanayan na paulit-ulit na pinag-uusapan ang isang paksa pero minsan di namin maiwasan. 

Hindi tulad ng dati na madaldal ako, ngayon tahimik lang akong nakikinig sa kanila. Nakikitawa kapag may nakakatawa. Tumatango-tango, kunwari naiintindihan ko 'yong sinasabi nila. 

Habang si Steven lang ang iniisip ko.

NAKAALIS na silang lahat. 

Oras na ng tulog ko pero hindi pa din ako dinadalaw ng antok. 

Nasa labas ako ngayon ng balkonahe. Umiinom ng gatas, nagmumuni-muni, ninanamnam ang mahalinang ambiance ng gabi at pinapansinin ang ganda ng kabilugan ng buwan sa langit. 

Humugot ako ng malalim na paghinga nang pumasok sa isip ko si Steven. 

Kakaiba ang saya na nararamdaman ko ngayon, na ngayon ko nalang ulit naramdaman. 'Yong pakiramdam na may magandang mangyayari sakin sa hinaharap. 

"Narinig mo? Gusto kita," naaalala kong sabi sakin ni Steven.

Kahit anong subok kong wag maniwala hindi ko mapigilan ang sarili kong mangarap na hindi 'yon pagpapanggap. 

Hindi naman sa pagyayabang pero isa ako sa mga lalakeng binabansagang heart throb sa Unibersidad namin. 

Minsan naglalakad kaming apat nila Braxton, Calvin at Davion palapit kay Wena. Nang biglang nagtilian ang isang grupo ng mga schoolmate naming mga babae. Muntik na din akong mapatili kasi kung makatili sila parang may biglang bumagsak sa harap nila na mga gwapong lalake. 

Namalayan ko nalang na ako pala 'yong isa sa mga tinitilian nila. Hindi nila pansin na isa talaga akong babae inside at nagagawa ko lang mag-inarte kapag nasa harap ng mga kaibigan ko. 

Sanay na akong nililigawan at pinagtatapatan ng pag-ibig ng mga babaeng nagkakagusto sakin. Pero 'yong effort at salitang I love you, walang dating sakin kasi nga lalake ang gusto ko. Kaya kinakaibigan ko nalang ang mga girls at hindi ko sinasadyang ma-friend zone lang sila. 

Hindi ko na mabilang kung ilang sampal ang tinanggap ko ngayong taon mula sa mga babaeng umasa para sa pag-ibig ko. 

Minsan naman hindi sampal ang ibibigay sakin kundi tanawin na nakakapagbaligtad ng sikmura ko. 

May mga babaeng hindi nakapagpigil na naghuhubad sa harap ko. 

Noong nangyari 'yon natulala ako.

Shit! ang ganda ng katawan niya! 

Saglit akong hindi nakagalaw. Napatitig ako hindi dahil naaakit o gusto kong angkinin ang katawang 'yon kundi dahil ganon ang gusto kong maging katawan ko kung isisilang ako na isang babae ang kasarian.

'Yong unang naghubad sa harap ko hindi sinasadyang nasaksihan 'yon ng mga kaibigan ko. 

Nagulat ako sa nakakadiring pagkakataong 'yong kaya bigla nalang akong umalis at nagtatatakbo palayo. 

Hindi ko 'yon napaghandaan. Hindi ko alam ang gagawin. Mabuti nalang at nandoon si Wena na tinakpan ang katawan ng babae mula sa iba pang mga mata. 

Sya nga pala, 'yon ang isa sa kagandahan na may babae sa grupo namin kasi may mga bagay na babae lang talaga ang makakagawa.

Back to the topic, pagkatapos nang nangyari napagkwentuhan namin 'yong magkakaibigan. 

Tinanong ko sila kung ano ang dapat kong gawin sa mga ganong sitwasyon?

Hindi kasi nila nagustuhan na tinakbuhan ko 'yong babae. Kilala din kasi nila 'yon kaya naawa sila. 

Sabi ni Calvin, okay lang naman na ganon ang nagawa noong unang pagkakataong maranasan ko 'yon. Pero kapag nangyari daw ulit ang ganon sikapin ko na daw na wag takbuhan 'yong babae at isipin kung ano ang dapat kong gawin sa ganoong sitwasyon. 

Hindi ko naiwasan na tanungin sila kung naranasan na ba nila 'yon at anong ginawa nila.

Sabi ni Calvin, noong may naghubad sa harap niya. Nilapitan niya 'yon tapos naghubad siya ng jacket at itinaklob sa katawan ng babae. Tapos binuhat niya papunta sa kwarto niya. Well, girlfriend naman kasi niya 'yon!

Si Davion naman, sanay na nakakakita ng katawan ng babae. Nagpa-paint kasi siya. Nagbabayad siya ng babae para pumunta sa harap niya at ipinta. Kaya noong may naghubad sa harap niya.

Nilapitan niya 'yon at tinakpan ang katawan. Naalala ko 'yon saktong dumating ako matapos niyang takpan ang katawan ng babae. Narinig ko ang sinabi niya sa babae. 

"Don't do this again. Ingatan mo ang pagkababae mo't pagkatao sa harap ng iba lalo na kung hindi ka naman sigurado na mahal ka din niya. You should just give yourself to the man you love and loved you." 

Pagkatapos ng ilang linggo, niligawan niya 'yong babae. Actually, noong araw daw na naghubad sa harap niya 'yong babae plano na niya iyong ligawan.

Hanggang ngayon hindi pa rin sinasagot noong babae si Davion.

At ang panghuli, si Braxton. Kung alam ko lang kung sinong babae ang nagpaplanong maghubad sa harap niya. Babalaan ko na agad! Ang salbahe niya kasi. 

Nasa isang resort kami noon, dumalo kami sa isang party. Pagpasok namin nila Calvin at Davion sa isang kwarto kung saan kami nagpaplanong mag-inom. 

Nasaktuhan namin ang pagsasalita ni Braxton sa babae na naghubad na sa harap niya. 

"Why don't you dance a little to entertain me?" sabi niya sa babae, nasa tono ang pang-iinsulto. "Sorry ha, hindi kasi kagandahan ang katawan mo para maakit ako kaya kung sasayaw ka baka ma-entertain ako kahit konti." 

Sa totoo lang ang gandang katawan ng babae.

Napansin na kami ng babae bago kami tumalikod nila Calvin at Davion. 

"So-sorry!" agad kong sigaw. "Hindi namin sinasadya! Akala namin-" 

"It's okay," putol sakin ni Braxton, "baka maging proud pa siya kapag marami ang nakakaalam ng kababawan niya."

Natulala kaming lahat nang umalis si Braxton at iwan ang umiiyak na babae. 

Pero noong gabi na 'yon, napansin kong nagkulong sila ng girlfriend niya ng matagal sa kwarto. 

Kaya sa mga sumunod na babaeng naghubad sa harap ko, alam ko na kung ano ang gagawin ko. Kumukuha ako ng pantakip sa babae tapos humihingi ako ng sorry na nagawa nila 'yon para sakin. 

Hindi ko masabi na kahit kailan hindi pa pumapasok sa isip ko na gusto kong tikman ang katawan nila. Im sorry.