Kabanata 34

VANCE'S POV

NAGKAGAT-LABI ako nang pigilan ko ang emosyong gustong kumawala sa dibdib ko.

Ngayong gabi nakita ko ang pagluha ng tatlong taong mahalaga sa buhay ko at ayoko ng ganitong pakiramdam.

Una si Steven, pero ganon pa man ipinagpapasalamat ko na sa gitna ng pagluha niya ay mababakas ang tapang sa mga mata niya na harapin ang lahat ng ito.

Si Davion, nakita ko ang palihim niyang pagluha habang nasa medyo madilim ang kinaroroonan namin kanina. Kita ko ang sakit at pagsisisi sa mukha niya.

At ngayon ulit si Wena...

Kumuyom ang kamao ko.

Tama bang ako talaga 'yong nasa tabi nila ngayon?

Naalala ko ang sinabi ni Steven kanina bago niya ako iwan sa mga kaibigan ko.

"Even if this is happening, gusto kong nasa tabi kita dahil ikaw ang pinagkukunan ko ng lakas at dahil mahalaga ka sa akin. So it is okay to let your friends know that you are here for them, dahil alam kong mahalaga ka rin sa kanila at isang kaibigan na pwede din nilang pagkunan ng lakas."

Dinama ko ang malamig na pag-