NAPAHAWAK SI DAPHNE sa batok nang maramdaman ang pangangalay kakayuko. Kanina pa siya dito sa garden. Ewan, gusto lang niya tumulong sa kasambahay ng mga Hernandez. Iniwan muna siya ng asawa dahil may lalakarin daw siya. May security ang bahay nila kaya malakas ang loob na iniwan siya ni BK. Sa condo kasi nito, mga kasamahan lang nito sa trabaho ang mga nagbabantay sa kanila. Minsan napu-pullout daw kapag may misyon. Eh dito daw sa bahay nila, puno ng security. Pinasadya daw noong nasa serbisyo pa ang panganay nila na si Astin. Retired army at detective din kasi. Inamin na sa kan’ya ang organisasyong kinabibilangan nito. At hindi lang masabi nito ay kung sino ang nag-hire sa agency ng mga ito para proteksyon niya dahil ang pinaka-boss lang daw nila ang may alam. Mas pinili nitong bumali sa serbisyo dahil sa kan’ya. “Okay lang po ba kayo, Ma’am?” tanong sa kan’ya ng isang kasamahan sa hardin. “Okay lang po. Nangalay lang po ako pero okay na po.” Muli niyang tinanggal ang ilang ligaw
PANAY ANG TAMPAL ni Daphne sa dibdib. Kanina pa siya kinakabahan. At nagsimula iyon matapos mabasa ang mensaheng iyon. Kanina pa din niya pinapakiramdaman ang tiyan. Hindi na nga siya makatulog, e. Wala talaga siyang maramdamang gumagalaw sa loob ng tiyan niya. Kahit na kinakausap niya, hindi man lang nagre-response. Hindi kagaya ng dati, na gumagalaw siya, kapag kinakausap niya, lalo na kapag paligid lang si BK.Natatakot siyang sabihin sa sarili, ngayon, parang hindi na. Wala ng katugon. Napapikit siya. Natatakot at kinakabahan na talaga siya. Gusto na niyang gisingin ang asawa para tanungin pero hindi niya maistorbo dahil tulog na tulog. Paggising na lang niya siguro bukas.Alas tres ng madaling araw na siya nakatulog kakaisip. Nagising na lang siya kinabukasan sa sunod-sunod na katok. Nilingon niya ang asawa na tulog na tulog pa rin.Saan ba talaga kasi ito nanggaling kagabi? Sana nag-opisina na lang siya. Nakakakaba tuloy mga pinaggagawa nito.Papungas-pungas pa siya nang buksan
“‘WAG NA ‘WAG kang magpapakita sa akin hangga’t hindi mo nakikita ang asawa ko!” sigaw ni BK sa kabilang linya nang tawagan siya ni White para ipaalam na nawawala ang asawa niya. Parang sinisilaban siya dahil sa nalaman. Sino bang hindi? Nawawala ang asawa niya! Paano kung nakuha ito ng mga Frost? Wala namang sinasanto ang pamilyang ‘yon, mga halang ang kaluluwa. Hindi na niya alam ang gagawin kapag nawala pa ang asawa. Sa anak pa nga lang nila, sobrang pighati na ang nadarama niya, ano pa kaya kung pati ang asawa?“Saan ka punta mo, BK?” kunot ang noong tanong ng ama sa kan’ya nang makita siyang pababa ng hagdan. Kasalukuyan niya ring isinusuot noon ang leather jacket.“Hahanapin ko si Daphne, ‘Pa.” Napadaing pa siya nang maramdaman ang pagkirot ng sugat niya. Pinalita na niya ng benda ito para hindi na lumabas ang dugo, fresh na fresh pa ang sugat niya.“Bakit Ano bang nangyari?” “Nawawala siya. Hindi na raw nakabalik nang magpaalam na magbanyo. Humanda sa akin si White kapag may
"HINDI KA PA raw kumakain?""M-Max?!" hindi makapaniwalang sambit niya nang makilala ito."Ako nga." Naupo ito sa kama na parang wala lan, at hinigit ang pagkain saka bumaling sa kan'ya. "Come here," ani pa nito. Pakiramdam niya nag-iba ang paraan ng pagsasalita nito. Lagi itong nakangiti sa kan'ya noon, at kung sumeryoso man ito, maaliwalas pa rin ang mukha.Umiling siya sabay suksok ng sarili sa gilid na hindi abot ni Max. Hinila niya rin ang kumot. Nakaramdam na siya ng takot dito.Nasaan ba kasi siya? Bakit narito si Max? Basta ang huling natandaan niya, may sinusundan siyang mag-ina. Hanggang doon lang ang naalala niya."B-bakit ako narito?""Dahil kailangan kita. Kailangan ka ng pamilya mo.""S-sinong pamilya?""Kaya kumain ka na," anito imbes na sagutin ang tanong nito."A-ayoko. Hindi ako nagugutom," aniyang nakayuko. Napabuntonghininga ito at sumampa para lumapit sa kan'ya."Kailangang kumain dahil aalis na tayo mamaya. Ilang oras din tayong nasa himpapawid.""S-saan mo ak
"H-HUWAG! P-PLEASE! M-MAAWA ka!" sigaw ng asawa, habang pilit na hinuhubad isa-isa ang damit nito ng lalaking nakatalikod. Hindi man lang niya makita ang itsura nito."Tulong, BK! Please, tulungan niyo ako! 'Wag! Maawa ka!"Napakuyom ng kamao si BK nang marinig na naman ang paghingi nang tulong ng asawa.Nagagalit siya sa sarili dahil wala man lang siyang magawa para iligtas ang asawa. Bakit nasa paligid lang siya, at hinahayaang mangyari ito?Ilang beses pang sumigaw si BK para pigilan ang lalaki sa maaring gawin sa asawa, pero hindi man lang siya pinakinggan. Bagkos, pinunit na naman nito ang suot ng asawa, na ikinasigaw ng asawa.Lumapit pa siya sa mga ito at muling sumigaw. Nilakasan pa niya lalo ang boses hanggang sa tuluyan na siyang mawalan ng boses…***Napabalikwas ng bangon si BK bigla. Pawis na pawis ang noo niya dahil sa masamang panaginip na iyon.Ilang araw na ngang nawawala ang asawa niya, at paulit-ulit na napapanaginipan niya ang eksenang nangyari sa Mama ni Daphne. S
PAULI-ULIT NA NAGRE-REPLAY sa utak ni Daphne ang eksenang nakita niya sa video na pinakita sa kan’ya ng lalaking nagngangalang Fredrik. Narinig din niyang tinawag ni Fredrik ng Far ang kamukha ng ama niya na si Edvard. Far ang tawag ng mga norwegian sa ama ng mga ito. Nakaalis na ang mga ito pero parang nasa loob pa rin ng silid niya. Parang naiwan ang boses ng mga ito na paulit-ulit na nag-e-echo.Ipinikit niya ang mga mata niya para iwaglit sa isipan ang nangyaring panghahalay ng Edvard na 'yon sa ina niya. Nagawa pa nilang kuhanan ng video na ikinanginig ng laman niya. Hindi niya nga tinapos panoorin dahil awang-awa siya sa ina na nakailang ulit na nagmamakaawa. Parang dinudurog ang sarili niya dahil sa nalaman. Kaya pala wala ang ina niya nang magising siya. Ang sabi lang sa kan'ya ng asawa ay kumuha ng gamit. Itinago din ng asawa ang nangyari sa ina maging sa anak niya kaya nagagalit siya ng sobra ngayon. Bakit niya nagawa ‘yon? Loob ng bahay nila ang nasa background ng video
NAPABALIKWAS SI DAPHNE ng bangon nang marinig ang boses ni Max. Nasa pintuan ito. Kalahati ng katawan lang nito ang nakalitaw. "Maligo ka na. Darating na ang mag-aayos sa 'yo. Bilisan mo dahil mahalaga ang oras kay Fredrik at sa mga tao dito." Nakatanga lang siya dito kaya nainis si Max. "Oh, c'mon, Daph! Paano tayo matatapos kung hindi ka sumusunod!" Napalunok siya sa biglang pagtaas ng boses nito. "Maliligo naman ako, maghintay ka lang," aniya at tumayo. Naghila siya ng towel sa kabinet. Kompleto naman ang gamit doon. "Ano? Manonood ka?" aniya nang lingunin niya. Mabilis namang tumalima si Max na umalis sa pintuan at isinara iyon. Napasandal siya sa pader. Maliligo naman talaga siya. Nasa kasarapan lang siya ng pag-iisip kaya hindi siya nakasagot agad dito. May plano naman ng nabubuo sa isipan niya. Kailangan niyang magpakabait sa mga taong nandito, lalo na kay Frederik na 'yon. Mabilis na iginiya niya ang sarili sa banyo at naligo. Malamig kasi, kaya talagang binilisan niya. S
“WHAT TOOK YOU so long?” bulong sa kan’ya ni Frederik pagbalik niya. “Am I that long?” “Yeah.” Titig na titig ito sa kan’ya kaya nilambutan niya ang ekspresyon ng mukha niya. Buti na lang tinawag ito ng kakilala kaya nabaling ang atensyon ng kasama doon.Inilinga niya at tingin at hinanap ang asawa pero hindi niya ito matanaw. Hindi niya maiwasang kabahan sa mga sinabi nito. Paano nga kasi siya nito maliligtas kung laging nasa paligid niya si Frederik at mga tauhan nito?Napatingin siya sa stage nang marinig ang pangalan ng ama.Bakit ito ang tinawag sa gitna? Party ba ito ng kompanya nito?Sumabay siya sa madla nang magpalakpakan ang mga ito.Bumati ang ama sa mga taong naroon nang tumigil sa pagpalakpak ang madla. Hindi rin niya naintindihan ang sinabi nito mayamaya pero nagngitian ang mga naroon maliban sa katabi niyang nakasimangot.Hindi niya maiwasang ngumiti rin kapagkuwan nang sumilay sa ama ang magandang ngiti. Hindi niya alam kung sadya bang tumingin ito sa kan’ya o napada