LOGINTamad na napatingala si Avern sa digital clock ng opisina. Nag-inat siya at niligpit ang mga gamit. Walang katapusang trabaho pero mabuti ay hindi na niya nakita ang boss. Aware siya na nagmukhang bastos ang ginawa.
She could care less. Iiwasan niya si Cairo kahit anong mangyari. Binitbit niya ang bag at planong maglakad pabalik sa apartment ni Helia. Hindi na alintana ang layo dahil sanay na siya sa probinsya. "Ms. Dela Cruz." Halos mabangga siya sa pader nang may biglang nagsalita sa likod. Sinamaan niya ito ng tingin. Maligno pero pasalamat gwapo. "Anong kailangan mo, Sir? Pati ba naman dito tatawagin niyo pa ako? Dis oras na po ng gabi may I remind you." "Exactly why I insist you to get in the car. It's dangerous at night. Mahirap na mag commute ganitong oras baka mapaano ka sa daan." Mas mabuti ng harapin niya kung anong bubungad sa daan kaysa makasama ang hayop na boss. Baka nagpapakabait lang dahil may bagong iuutos. "Huwag na, Sir. Baka maabala ka at magalit ang naghihintay sayo." "What do you mean?" "Sir, sa gwapo mong yan malabo pa sa ilog Pasig kung sabihin mong wala kang babae. It's 2025 kaya kung may uutuin ka baka nasa kabilang kanto kaya tantanan mo na ako." "You will get in or I will drag you in." Inismiran niya ito. "Sayang sa Gasolina." "It's my money." "Oo na ikaw na ang rich." "Now get in." Binuksan nito ang pintuan at inalalayan siya. "Hindi po ako disabled, Sir. Kaya ko pong mag self service." The moment she sat inside Cairo’s car, Avern regretted it. Not because it was wrong. Not because it was inappropriate. But because the interior smelled like him. Warm. Clean. Masculine. Avern buckled the seatbelt with shaking fingertips, refusing to look at him. But he was already watching her. Delulu lang. Not smirking. Not teasing. Just… watching. “Comfortable?” he asked, voice low. "Hindi. Tingin mo may magiging komportable kung kanina ka pa nakamasid?" His lips twitched. "Honest. I like that." His hand reached across me—slow, deliberate—and for a terrifying second, she thought he was going to touch her. Instead, he tugged the seatbelt strap gently, sliding it across my collarbone to adjust it properly. His knuckles brushed the base of her throat. A soft, accidental touch. But it felt like a strike of heat. “You should wear it higher,” Cairo murmured, his breath ghosting against her cheek. “Wouldn’t want anything to hurt you.” “You smell like jasmine and stress.” "Is that supposed to be a compliment?" Sarcastic na tanong niya. “Avern,” he said softly, “your pulse is racing.” Avern snapped her gaze to him. “Stop noticing things.” “I can’t.” His answer came quick, unfiltered, almost frustrated. The car hummed to life, but the real danger was already inside. Cairo kept both hands on the wheel. It wasn’t self-discipline. It was survival. One woman keeps running in his mind. Kahit nakapikit siya pa rin ang nakikita. Avern Dela Cruz. If her touched her now—her waist, her knee, even her hand—it would change everything. And she wasn’t ready. Hell, he wasn’t ready. So he drove carefully, keeping every muscle locked and every instinct chained. Her breathing was unsteady. He could hear it. He could feel it in the air between us. “Long day?” He asked. She nodded, staring out the window. “Very.” “Let me make tomorrow easier.” Taas kilay na nilingon siya. “What does that mean?” “It means I see how hard you work,” Cairo said simply. “And maybe I want to do something about it.” Her fingers tightened around her bag. “You don’t owe me anything,” Mahinang bulong ni Avern. “I know,” He answered. He meant it. That was the problem. He didn’t want her because she owed me. He wanted her because resisting her felt like torture. “Are you always this… intense with your employees?” “No.” “Then why—” “Because you keep running,” I cut in. “And I keep wanting to follow.” Biglang natigilan ang dalaga. Cairo shouldn’t have said that. But he's past pretending. She finally looked at me—really looked. Not with fear. Not with annoyance. With a kind of terrified curiosity. God, it almost undid him. He gripped the wheel tighter. “Stop looking at me like that,” He said quietly. “Like what?” “Like you’re asking me to ruin your self-control.” Hindi makapaniwalang napatingin si Avern sa kanya. The light turned green. He forced his gaze back to the road. One more second and he would’ve leaned in. Nang huminto ang sasakyan sa harap ng aming munting apartment, halos matisod siya sa paglabas. But Cairo stepped out too. “Sir—” “Avern.” Napahinto siya. “Salamat sa paghatid. " “Is someone home to watch you?” "Pinsan ko lang ang kasama ko." “Good.” A slow breath. “I won’t leave until you’re inside.” "Hindi na kailangan." “It’s not negotiable.” Instead, she walked toward the gate. The whole time, she felt his gaze on he back—warm, heavy, protective. When she reached the door of our unit, she turned. He was still there. Leaning against his car. Hands in pockets. Watching Avern like she was something precious he wasn’t allowed to touch. “Goodnight, Avern.” The way he said it— Low. Warm. A promise. Avern gripped the doorknob, whispering back. “Goodnight… Cairo.” His inhale was sharp. Like the sound of a man losing ground. Padabog na sinara ni Avern ang pinto at agad niyakap ang unan. Cairo waited until I heard her lock the door. Only then did he finally exhale. He leaned against his car, head tipped back. The Manila night was thick and warm, but she was hotter than the air. She didn’t know what she did to him. Hell, he didn’t know what she was doing to him. But he drove away with her scent still in his lungs and her voice replaying in his head— Goodnight… Cairo. If she said his name like that again. He wasn’t sure he would be able to keep the promise he made to himself. To go slow. To be careful. To not cross her boundaries. But tonight… she almost broke mine.Wala sa sariling napalingon si Avern sa taas at nakita ang maliit na pulang liwanag na nakatutok sa malaking chandelier. Halos kumawala na ang puso niya nang makita na nasa baba si Miss Heidi at Cairo. Muntik pa siyang mahulog sa hagdan sa pagmamadali. Mabuti at may humawak sa pulso niya. Bahagya siyang nakahinga ng maluwag nang makita si Angelique. "Oh mukhang nakakita ka ng multo. Saang lupalop ka ba nagsusuot at ganyan ang mukha mo. Halika nga—" Mahina niyang tinulak ito na siyang kinagulat ng kaibigan. Hinuli niya ang kamay nito at mahigpit na hinawakan. "Umalis na kayo ni Joaquin. Delikado dito." Hapo-hapo niyang saad. Nagtataka siya nitong tiningnan. "Anong ibig mong sabihin? Nababaliw ka na ba, Av—" "Please, Angelique. Bago pa may masamang mangyari. Someone is about to assassinate Sir Cairo and Ma'am Heidi—" Hindi niya natuloy ang dapat niyang sasabihin nang makarinig siya ng unti-unting pag-crack. "Cheers for Cairo Villagracia and soon to be Mrs. Heidi Villagra
Sa kakatakbo ay hindi niya namalayang dinala na pala siya ng mga paa sa harap ng Villagracia Towers. Wala sa sariling napalingon siya at nakita ang Boss niya. Nakayapos ang mga braso nito sa beywang ng kasintahang si Miss Heidi. Her heart clenched. Napahawak siya sa dibdib, tila pinipiga iyon. Cairo's lips synched with his fiances. Avern worked for him for almost a decade. Hindi niya napigilan ang sarili na mahulog ang loob sa binata. Likas itong matalino, guwapo at mabait. Bago nito nakilala si Miss Heidi ay halos araw-araw itong nagdadala ng babae. Tila si Miss Heidi ang naging katapat nito at pinalabas ang side nitong nakakubli sa dilim. He cares, cherished his girlfriend until one day. Nag-propose ang binata na masayang tinanggap ng babae. Isang doktora si Miss Heidi at tagapagmana ng HL Pharmaceuticals. Tulad ng binata ay matalino at mala-anghel ang kagandahang taglay nito. Nirerespeto at pinapahalagahan nito kahit sino man. It was like the epitome of a match made from heaven.
Sa kakatakbo ay hindi niya namalayang dinala na pala siya ng mga paa sa harap ng Villagracia Towers. Wala sa sariling napalingon siya at nakita ang Boss niya. Nakayapos ang mga braso nito sa beywang ng kasintahang si Miss Heidi. Her heart clenched. Napahawak siya sa dibdib, tila pinipiga iyon. Cairo's lips synched with his fiances. Avern worked for him for almost a decade. Hindi niya napigilan ang sarili na mahulog ang loob sa binata. Likas itong matalino, guwapo at mabait. Bago nito nakilala si Miss Heidi ay halos araw-araw itong nagdadala ng babae. Tila si Miss Heidi ang naging katapat nito at pinalabas ang side nitong nakakubli sa dilim. He cares, cherished his girlfriend until one day. Nag-propose ang binata na masayang tinanggap ng babae. Isang doktora si Miss Heidi at tagapagmana ng HL Pharmaceuticals. Tulad ng binata ay matalino at mala-anghel ang kagandahang taglay nito. Nirerespeto at pinapahalagahan nito kahit sino man. It was like the epitome of a match made from heaven
Hinihingal na bumitaw si Avern sa lalaki. Mapungay ang mga hazel nitong mga matang tumitig sa labi niya. Marahan nitong hinaplos ang pisngi niya at akmang hihilahin ang mask na suot niya, pinigilan niya ang kamay nito. "Remember our deal? You can do whatever you want but leave my mask alone." Usal ni Avern at isa-isang tinanggal ang mga saplot hanggang sa underwear nalang ang natira. Hinila siya ng binata sa batok at marahas na hinalikan sa labi. He nipped, sucked and bit her lips. Napasinghap si Avern nang biglang umangat ang katawan niya at pinaupo sa kandungan nito, may naramdaman siyang matigas na bagay na sa pang-upo niya. Humigpit ang paghawak nito sa beywang habang pinipisil ng kamay nito ang malulusog niyang dibdib. Desire clouded her vision, her hands wrapped around his neck. Her eyes rolled in pleasure as his hands found the gem hidden between her legs. Dinilaan niya ang leeg nito at kinagat, bumaba ang kamay niya sa matitipunong braso hanggang sa matigas nitong dibdib.
Avern woke up early, ready for work. Nag-commute siya papunta sa address na binigay sa kanya ng Senora. She entered the code, the door immediately opened. Base sa nabasa niya ay alas siete pa gigising ang magiging amo niya. Agad siyang nagluto at naglinis. Ngayon kailangan niyang ihanda ang isusuot nito. "I think black and white talaga ang pallette ni Boss." Kausap ni Avern sa sarili. Hindi na niya inabala ang lalaki dahil kusa itong babangon. "I never thought that I'd see you here." Nanindig ang balahibo ni Avern nang marinig ang pamilyar na baritonong boses mula sa likuran niya. She peeked a little. Muntik ng mahulog ang puso niya nang sumalubong sa kanya ang berdeng mata nito. A smug smirk plastered on his handsome face. It is none other than the man she saw at the restaurant. Wala sa sariling bumaba ang tingin niya sa dibdib nito. Her cheeks turned crimson when her gaze landed on his ripped abs. "Are you the one that Mamita sent? I'm Cairo by the way." He extended hi
"Helia. Nasan na si Nanay? An—" Hindi napagpatuloy ni Avery ang sinabi nang awtomatikong sinalubong siya ng yakap ni Helia. Helia is her cousin, magkapatid ang Mama nila at magkasama silang pinalaki ng Nanay nila. Mamula-mula ang mga mata nito halatang kanina pa umiiyak. Niyakap niya ito ng mahigpit. "S-she's in the emergency room. Pero inoobserbahan pa siya ng doktor." Patuloy itong humagulgol. Malungkot na pinagmasdan ni Avern ang pinsan niya. Siya ang pinakamatanda sa kanilang magpinsan pero pakiramdam niya napakawalang kuwenta niya. Imbes na siya ang umaasikaso sa Nanay nila ay iba ang inaatupag niya. Pinaalis pa siya ng panot niyang amo sa opisina dahil tumangi siya na maging sexetary nito. Dumagdag pa ang mga bayarin sa hospital at gamot na kailangan niyang bilhin. Kinagat niya ang pang-ibabang labi. Kaya mo 'to. You can't give up now. Lumabas mula sa kuwarto ang doktor. "Sino po ang kaanak ng pasyente?" Agad kaming lumapit kanya. "Kumusta na po si Nanay, doc







