Chapter 5

Muntik na ni Avern mahampas ang alarm clock sa ingay. Her phone is bustling early in the morning for goodness sake! 

"Five minutes more." Bulong niya at pinindot ang phone only to get disturbed ten minutes later. 

Pagulong-gulong siya sa higaan na tinakpan ang ulo gamit ang unan. Ilang segundo pa bago siya tuluyang bumangon at nagtungo sa bathroom. Pikit mata siyang nagpasuray-suray hanggang sa nabunggo sa pader. 

"Aray." Reklamo habang hinihimas ang pisngi. Nang minulat niya ang mata ay doon niya nagpatanto na hindi ito ang suite niya! Iba ang disenyo. Pinaghalong krema at gray ang interior, minimalistic ngunit ni isang bagay sa loob ay malayo sa pagiging pamilyar. 

Napatanga si Avern nang makarinig ng alon. 

"Seryoso ba 'to?" Bulalas niya at binuksan ang sliding window. 

Bumungad sa kanya ang masarap na simoy ng hangin kasama ang amoy ng dagat. Yumakap ang lamig sa kanyang katawan. She felt at peace. 

"I want to stay here." Aniya. She's not gonna lie, this paradise felt like home. Ang pinaghalong asul at brede na kulay na naghahayag kung gaano kasarap na muling maramdaman ang tubig sa kanyang balat. The clear waves splashing to the fine white sand of the shore. 

Despite the temptation, Avern knew her priority. Kailangan niyang malaman kung saan siya at paano siya aalis sa lugar na 'to. Sumagi sa isip niya ang guwapong mukha ng boss niya. Oh, that damn bastard. Sisiguraduhin kong pagsisisihan niyang dinala niya ko dito. Kinuha niya ang hair clip sa mesa at inayos ang buhok. Akmang babawiin niya ang kamay ay na-stuck ito sa buhok niya. She tried to pull it but to her shock her hair was caught on something. 

Agad niyang hinanap ang salamin at tiningnan ang sarili. A ring on her finger got caught on her hair! Buhaghag na nga, plano ata na gawin siyang bruha. Walang pag-alinlangang hinila niya ito hanggang sa nahati ang buhok niya—ang nasa daliri niyang hawak ang kalahating hibla at ang buhok na nakadikit sa singsing. 

Ilang minuto siyang nakatitig sa disenyo nito. Mapakla siyang napangiti nang naramdaman ang unti-unting panunubig ng mata. This is the ring she chose for her boss and his fiance—Heidi. Hindi niya alam kung anong ispiritu ang sumanib sa katawan niya at isinuot ito sa sariling kamay. Ganun na ba siya ka desperada?! 

Matinding kirot ang sumagi sa kanyang puso. Avern must have stolen this from him and insisted on having it. For what, hmm? Para hayaan ang sarili niyang managinip ng gising. She meets her own reflection, she looks horrible. Inside and out. All for a man, huh? 

Malakas na dumapo ang kamay niya sa sariling pisngi. She needs to wake up. To realize that the fact that she wears this ring doesn't change her fate and lead herself on something that will never happen. Ang gaga niya!

Hinayaan niyang dumaloy ang luha pababa sa pisngi at napasinghot. Let's get this over with. Mabilis niyang tinungo ang bedside table para kunin ang phone. Halos humiwalay ang kaluluwa niya sa sarili nang makita ang pangalan na may pirma sa isang papel.

"This can't be happening!" She shrieks and grabs the paper. Wala siyang pake kung malukot ito. Nanggigigil na kinumot niya ang papel at hinati hanggang sa maliit na bahagi ang lumipas sa paanan niya. "That marriage certificate is a false document." Avern convince herself. 

She almost pulled her hair in irritation. 

"He will never do that." She whimpered like a pup in need of comfort. Her heart clenched as she bites her lip, somehow hoping that it was real. Kahit katiting na pagtingin ay tatanggapin niya. But she was too afraid to admit it to herself. She's afraid that he might abandon her like everyone did. 

Kahit nanginginig ay niyakap niya ang sarili at hinayaang ibuhos ang damdamin. 

"Kung totoo man ang mga bagay na 'to, sana mawala ka nalang para matahimik na ang aking puso. Dahil alam ko na sakaling masaksihan ko ang konting pagmamahal na kaya mong ibigay ay hindi ako mangingiming umayaw o tumalikod. Mahal kita pero hindi pa ako handa na ibigay ang pagmamahal na kahit sa sarili ko ay hindi ko pa kayang punan. Ayaw kong magkulang o makasakit ng tao. I was planning on ignoring my feelings...so please don't do anything we'll both regret." Mahina niyang sambit habang nakaluhod sa pira-pirasong papel. 

Lalong humagulgol si Avern. 

"What are you doing?" A familiar baritone voice murmured making her flinch. 

Agad na tinanggal niya ang singsing at pinunansan ang mga luha. Nakayukong hinarap niya ang binata. Tinipon niya ang lahat ng katapangan mula sa loob para pigilan ang luhang nagbabadyang tumulo. Habang nanginginig ang kamay na inabot ang palad nito at nilagay ang singsing. 

"I-i'm sorry kung naging pakialamera ako at sana mapatawad mo ako sa mga bagay na ginawa ko kagabi." Sambit niya habang nakayuko. She did not even dare meet his eyes. Because at that moment, Avern knew she would give in. Nakagat niya ang labi. "Please, take me home, boss." She plead. 

Umangat ang kamay nito. Mariin niyang pinilit ang mga mata at hinanda ang sarili sa mangyayari. Namuo ang katahimikan. Walang sampal na dumapo sa kanyang pisngi kundi ang marahang haplos nito na tila isa siyang espesyal na nilalang. His warm and gentle touches reminded her of something she used to dream. At mananatiling pangarap hanggang sa huli lalo na nakalaan na ang puso nito sa iba. 

"Avern, look at me." He whispered softly as he trace his long fingers along her jaw feeling her skin and playing with tendrils of her hair. Maingat nitong nilapit ang mukha sa kanya at tumitig sa kanya. "You are beautiful." 

His hazel brown eyes delving deep into her heart and soul. Engraving his name in the depths of herself as if bounding him to her. Touching her lips fondly.

Cairo is telling her to that he can see her. And only her...his Avern.