Taming The Heir

Mga luha ni Avern ay tumutulo habang pilit na nagmamakaawa sa land lady ng apartment na inuupahan niya, nakaluhod siya sa harapan nito.

"Sige na po, Aling Merna. Kahit isang linggo nalang pong palugit. Please po. Nasa ospital pa po ang Papa ko. Sige na po siguradong magbabayad na po ako sa renta ko po. Please po. Huwag ngayon...huwag po ngayon." Humagulgol niya sa harapan nito habang nakahawak sa mga binti ng ginang.

"Aba Avern ilang linggo na ang lumipas! Pa ulit-ulit ka nalang! Ilang linggo na dapat ang linggo na sinasabi mo! T*ngina minamalas na ang negosyo ko dahil sayo! Lumayas ka na dito kung yan lang ang pa ulit-ulit kong maririnig! Layas! Mabuting iba na lang ang pinaupa ko rito! Umalis ka na!" Galit nitong bulyaw at sinipa siya sanhi para mapabitaw siya sa mga binti nito kung saan siya nakahawak kanina.

Itinapon nito ang lumang maleta ni Avern na minana niya pa sa ina. Sinaboy nito ang ibang damit niya na nagkalat sa labas na ngayo'y nababasa na ng ulan. Itinapon niya rin ang dati kong school bag na bigay pa sa kanya ng yumaong tiyahin at iba niya mga libro noong college.

Marahas nitong hinaklit ang kanyang braso at pilit pinatatayo. At pabato siyang tinulak palabas. Agad na sinaraduhan ng pintuan nito.

Gumapang siya at pinulot ang mga damit at iba pang mga gamit na nabasa sa ulan. Humihikbing pinipilit niya ang sarili na tumayo.

Its raining buckets, a strong gush of wind almost knocked me down. She could hear the thunder but it didn't bother her, resuming her strides despite getting wet.

Avern had a lot to think about, isa na doon ang pagka-ospital ni Mama, inatake kasi siya sa puso kaya ito nasugod sa ospital. She was informed about her condition not long after their Father left and the worst thing is that it's incurable.

Life was difficult. Dahil sa pagkamatay ng kanyang Mama lalo silang naghirap kaya siya na ang nagpapaaral sa mga kapatid, maswerte nga siya't nakatapos siya ng kolehiyo.

She doesn't care kung maghirap man siya basta mabigyan niya lang sila ng magandang buhay at maiparanas sa kanila ang mga bagay na nararanasan ng mga may pera. Andaming pagsubok na dapat niyang malampasan, she knew how cruel the world is.

Mapait siyang napangiti.

"Happy death anniversary, Lo." Napatingala ako sa madilim na kalangitan. "Eto na naman po ako parang tangang umiiyak. Please tulungan mo po ako, guide me to the right path. Sana mapatapos ko ng pag-aaral sila Cara at Reign, despite the circumstances. Help me, hopefully maging maayos na si Mama. Kahit ganito ang trato niya sakin ay Mama ko pa din siya and nothing can change that fact." Napaiyak si Avern.

Humagulgol siya at naglakad patungo sa kawalan, she wish she could stop this pain. This massive weight inside her heart, kailangan niyang magpakatatag para sa mga kapatid at sa sarili, marami pa siyang kailangang gawin. I must be strong for them but what if she get tired of it, who will fulfill her obligations? Who support her family? Sino?

Napatigil siya sa pag-iisip, nang may narinig akong busina pero hindi na ako nag-abalang lingunin pa yun. Ramdam niya ang panghihina ng mga tuhod at pagbigat ng tuklap ng mga mata.

"Miss! Miss! Okay lang po ba kayo?" Rinig kong tanong ng isang lalaki.

"What happened to her?" Narinig ng isang baritonong boses.

"Sir, nawalan po siya ng malay at-"

Naramdaman niya ang pag-angat ng katawan ko mula sa lupa, yun ang huling natatandaan ko bago ako tuluyang napanawan ng ulirat.