ความเห็นแก่ตัวของเป้ย

ณ สถานที่นัดทานอาหารยามราตรี เป้ยเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองสบายตัว ไม่ถึงกับดูแพงแค่ดูดีพอจะนัดสาวไปทานข้าวเย็นด้วยกันได้ หนุ่มน้อยเหลือบมองนาฬิกาในมือตน พลางหันไปมองรอบๆ คิดอยู่ว่าเหมยจะมาตามนัดหรือเปล่า?

หญิงสาวเดินไปตามถนน แต่งตัวตอนกลางคืนเหมือนกับวันก่อนๆ เพียงแค่วันนี้แต่งหน้าโทนเบาๆ และล้างครีมปกปิดรอยสักออกทั้งหมด กับชุดเสื้ออกเกาะ เอวลอย กางเกงขาสั้น พร้อมกับรองเท้าส้นสูง

-ความจริงเรื่องล่าแต้มคนในที่ทำงาน มันไม่เคยอยู่ในหัว... แต่ถ้าอยากได้ เดี๋ยวจะจัดให้!!! - เหมยคิดว่า เธอควรทำให้เป้ยรู้สึกตัวบ้าง ว่าถึงเธอจะถึงไหนถึงกัน แต่เรื่องผูกมัดเธอคงไม่เซย์โอเคกันง่ายๆ

ไม่ห่างไกลจากจุดนัดเหมยเห็นชายคนนั้นแล้ว เป้ยกำลังรอเหมยมาตามนัด และเธอก็เดินเข้าไปหาเขาพร้อมๆ กับชักชวนเขาไปหาอะไรดีๆ ดื่มและทานข้าวเย็นกัน แววตาเขาสำรวจรอบคอ และเรือนแขน อีกทั้งตามไหปลาร้ามีแต่รอยสักรูปดอกไม้

“นี่รอยสักทั้งหมดของเหมยรึ? ผมนึกว่ามันเป็นแค่สติ๊กเกอร์รอยสัก ล้างน้ำก็ออก!!” เป้ยค่อนข้างรู้สึกตกใจ ที่เห็นว่าเหมยมีรอยสักสวยๆ เยอะแยะไปหมด มันทำให้เธอดูเหมือนสวมเสื้อโปร่งบาง มีลวดลายดอกไม้สวยงามมากมาย

“อ่อ... เปล่าหรอก ฉันชื่อ ไฮ เราแค่หน้าตาคล้ายๆ กัน เหมยบอกว่าคืนนี้คงออกมาไม่ได้ เธอปวดท้องไม่สบายน่ะ” แววตาเธอมองเขาค่อนข้างห่างเหิน และสำรวจมองเขาหัวจรดเท้า น้ำเสียงแข็งๆ ตอบปัดเขาไป

-สตอจริงๆ ฉัน!!! ตอบออกไปด๊าย...!!! ว่าหน้าเหมือนกับเหมย...- เหมยหรือไฮ เปรยกับตัวเอง ในระหว่างโกหกอำเป้ยมิให้เขารู้ว่า กำลังอยู่กับพนักงานสาวที่รู้จักซึ่งเต็มไปด้วยรอยสัก เธอไม่อยากไว้ใจใคร เวลาที่เขาจะรู้จักตัวตนเธอมากกว่าเดิม

“แต่รอยสักที่คอ รูปเดียวกับเหมยเลยนะ” เป้ยยังจำรอยสักวันก่อนของเหมยได้ มันเป็นลายเดียว ตำแหน่งเดียวกับไฮ

“อ้อ.. เราสักลายเดียวตำแหน่งเดียวกันน่ะ เหมยไม่กล้าสักแบบนี้หรอก”

-แต่เธอก็สักทุกๆ ครั้งที่ล่าแต้ม นับตามจำนวนครั้งนอนกับผู้ชายนิ...อะไรจะกลบเกลื่อนแบบเถื่อนดิบๆ ได้ขนาดนี้นะ ยัยไฮเดรนเยีย เอ๊ย!!! - พยายามตอบปัดปฏิเสธเป้ยว่าเธอไม่ใช่เหมยอยู่ดี เรื่องอะไรจะต้องให้ภาพลักษณ์ที่ดีๆ ของเหมยต้องแปดเปื้อนเพราะความงี่เง่าของเป้ย... เธอยังบ่นอุบอิบอยู่ในใจ

“ผมนึกว่าจะได้เดทกับเหมยเสียอีก...แย่จังเลย รบกวนไฮหรือเปล่า?” เป้ยตอบน้ำเสียงแผ่ว รู้สึกไม่ค่อยคุ้นกับสาวมีรอยสัก และท่าทางห่ามๆ น้ำเสียงแข็งๆ เขารู้สึกไม่มั่นใจเลยเวลาอยู่กับไฮ

“ตกลงจะไปกินข้าว และเที่ยวกลางคืนด้วยกันมั๊ยล่ะ?” ไฮชักชวน เพราะเธอจงใจจะลากเขาไปดื่มเหล้า แล้วพาเข้าโรงแรมเปิดห้องสักสองชม. ฟาดเขาให้อิ่มหน่ำ แล้วต้องขอทราบความชอบดอกไม้เสียหน่อย ว่าเขาชอบดอกอะไร

“ไปกันเถอะครับ ถ้าเหมยไม่ว่าง ผมก็อยากโทรไปหาเขาว่า ทานข้าวทานยา นอนพักผ่อนด้วย” เป้ยก็ยังพยายามแสดงความเป็นสุภาพบุรุษอยู่ดี... มันทำให้ไฮรู้สึกเบื่อทันที และมันไม่ได้ทำให้เธอซาบซึ้งในความโรแมนติกเอาเสียเลย

“เรื่องเหมย!!! ฉันจะไปบอกให้เอง... แหมๆ ... คุณพระ!!!” ไฮคิดว่าควรลากพ่อหนุ่มน้อยนี่ไปจากจุดตรงนี้ได้แล้ว จึงผลักเขาไปที่ริมถนน เพื่อมองหาแท็กซี่สักคน พาออกจากจุดทานข้าวกลางคืน เพื่อไปยังผับดีๆ โรงแรมหรู เหล้าเพียวอร่อยๆ ก่อนจะฟาดเป้ยล่าแต้มอีกคน...

******

แสงสีระยิบระยับไม่ต่างกับดวงดาวบนดิน กับเสียงดนตรีจังหวะเร็วแรงเร้าใจอันอึกกระทึก ปลุกใจในกายผู้คนท่ามกลางราตรีนี้ ปล่อยให้ความสนุกสนานมาทำลายความเบื่อหน่ายให้มลายหายไป...

ในซอกหลืบมืดทึบอับสายตา กับความมืดเข้าครอบงำ... ไฮยืนเบียดเป้ยเข้ากำแพงภายในสถานบันเทิง พลางปิดปากเขาด้วยจูบของเธอ ริมฝีปากบางๆ กำลังบดขยี้ความนุ่มหนาร้อนของฝ่ายตรงข้ามให้หุปปาก และจงตอบสนองความต้องการให้แก่ไฮ...

ความตกใจกึ่งกับความต้องการในกายเป้ย กำลังร้อนรุ่มปลุกความต้องการชายให้ตื่นตัว และโหยหากับสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า เขาแค่อยากมีเวลากินข้าวกับเหมย ตอนบ่ายไม่เห็นว่าเหมยจะมีท่าทางป่วยเลย ความในใจเขากำลังครุ่นคิดประมวลผล

แต่รอยจุมพิตของไฮกลับทำให้เขาลืมเหตุผลทั้งปวงที่โดนพามายังที่นี่ สถานที่อันแสนสนุกสนาน กับดนตรีที่ชวนให้เร้าใจและโยกไหวเรือนกายให้ขยับตามให้ร่าเริง

ยามนี้มือหนาสองข้างกำลังกุมเอวของไฮเอาไว้ และริมฝีปากของเขายังคงถูกบดเบียดขยี้ลงน้ำหนัก ดื่มด่ำและขบกัดกระชากอารมณ์ให้คล้อยตาม ร่างบางเอนพิงแนบหน้าอกปะทะกายชายที่แสนร้อนผ่าวออกมา มันทำให้ไฮรู้สึกได้

“ตรงนี้เลยรึ?” เป้ยถามเสียงสั่น พลางกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เขายอมรับว่าไฮเร่าร้อนและน่าฟาดสุดๆ แววตาเขาปรือแถมรู้สึกหน้าดำหน้าแดง เขารู้สึกอยากปลดปล่อยไอ้จ้อนน้อย ที่กำลังตื่นต้นกระตุกเป็นจังหวะเดียวกับหัวใจ และอยากจะส่งมันเข้าถ้ำอันแสนชุ่มชื้น กระทุ้งให้ลึกๆ สุดๆ จนถ่มถุยน้ำขุ่นอัดร่างเธอจริงๆ

“ไปที่อื่นกันมั๊ยล่ะ?” ไฮชักชวน หลังจากสวมกอดและจูบเย้ายวนเชิญชวนให้เขามาติดกับเธอ คืนนี้ได้ฟาดอีกแต้ม หรือถ้ามากกว่าหนึ่งครั้ง เธอจะแถมดอกไม้บนตัวได้สักอีกกี่ดอก

-ท่าทางอยากจะฟาดเหมย ในภาพพนักงานสาวมาก เดี๋ยวนักล่าแต้มอย่างไฮจัดให้...- เธอจะไม่ยอมตกเป็นเครื่องมือชายอื่น นอกจากพวกเขาจะต้องทำตามความต้องการให้แก่เธอ!!!

******

เสื้อผ้ากระจุยกระจายไปรอบๆ ห้อง โรงแรมม่านรูดถูกเปิดด้วยเงินของไฮเพียงคนเดียว เธอลากเป้ยเข้ามา พลางสวมกอดและกระฟัดกระเฟียดกอดร่างหนาเบื้องหน้า เขาโอบร่างบางด้วยสองแขน และโน้มตัวลงจูบเธอ

ระหว่างเสียงลมหายใจทั้งสองสอดประสาน หื่นกระหายเร่าร้อนถึงความใคร่ที่คุกกรุ่นอัดแน่นทั่วกาย เรือนร่างของไฮเต็มไปด้วยลายสักดอกไม้มากมาย และลายใหม่ๆ ยังมีรอยจ้ำแดงๆ ปรากฏที่คอและใต้ฐานนมข้างขวา

มือหนาของเป้ยร้อนผ่าวและเปียกเหงื่อจนเย็นชื้น แววตาเขาสำรวจลายสักดอกไม้ของเธอทั้งร่างกาย ช่างงดงามดั่งภูติพรายท่ามกลางสวนดอกไม้บนเตียงสะอาดสีขาว

“สวยจังเลย!!” เป้ยมองเธอเต็มสองดวงตา เมื่อยามนี้เขาอยู่เบื้องบนตัวเธอ และกำลังจะสอดร่างตนแทรกระหว่างกลาง เรือนขาบางทั้งสองถ่างอ้ากว้างๆ ก่ายกระวัดปลายเท้าเข้าหาเรือนเอวชายหนุ่มเบื้องบน

สองมือบางโอบแก้มชายเบื้องบน และพร้อมจะถูกสอดใส่อย่างเต็มที่... แต่... เธอต้องขอคุยกันอีกสักเล็กน้อย ก่อนจะยอมปล่อยให้ความเป็นชายของเป้ยเข้ามาแทรกในร่องเปียกๆ ของเธอ

“ถามหน่อยสิ พ่อหนุ่มน้อยหน้ามน... ชอบดอกอะไรเป็นพิเศษล่ะ” ไฮยิ้มแก้มปริอยู่มุมริมฝีปาก ทำให้เป้ยรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยว่าเธอจะถามไปทำไม

“สำคัญด้วยรึ? ตอนนี้เรากำลังจะมีเซ็กซ์ด้วยกัน” เป้ยกำลังจะจ่อปลายหัวบากเข้ากับร่องสวาท แต่ไฮยังคงขยับกายหลบทิศทางมิได้ยินยอมง่ายๆ เธอต้องการคำตอบก่อนจะยินยอมเปิดทางให้

“เถอะน๊า เป้ย..!!! บอกมาสิ” ไฮยิ้มหวานพลางจูบเรือนแก้มเขา แอ่นอกบดเบียดให้เขาตอบเธอมาเสียดีๆ ...

“... เป้ยชอบดอกกาหลงน่ะ สีขาวของมันสวยดี... ไฮพอใจรึยัง?” เป้ยลดเรือนหน้าเพื่อขอจูบที่ลำคออันเต็มไปด้วยรอยสักรูปดอกไม้สีเหลืองไม่ต่างกับดอกมนฑา... เขาพอจะรู้เรื่องดอกไม้อยู่บ้างในสมัยเรียน... ทำให้เขารู้ว่า บนเรือนร่างบางๆ ผอมแห้ง เต็มไปด้วยรอยสักรูปดอกไม้นานาพรรณ

ในช่วงเวลาอันสำคัญ ใกล้จะเข้าด้ายเข้าเข็ม ไฮรู้สึกตกใจค่อนข้างมาก ที่ไม่ได้ยินชื่อดอกกาหลงนานแล้ว มันเป็นดอกไม้ที่ปูนปั้นเคยชอบ เขาเคยเล่าให้เธอฟังว่า เขาต้องไปรดน้ำต้นไม้ดอกกาหลงบ่อยๆ เพื่อ่นำไปให้แม่ที่จากไปหน้าโกธอัฐิ มันทำให้หญิงสาวรู้สึกตื่นตระหนกที่จะต้องสักดอกกาหลงนี้ไว้บนตัว หากเธอจะล่าแต้มเป้ย...

“เดี๋ยวก่อนนะ เป้ย!! ฉันว่าเราพอแค่นี้ก่อนเถอะนะ” มันทำให้เธอรู้สึกแย่ตรงที่กลับไปนึกถึงตอนถูกพรากความบริสุทธิ์จากปูนปั้น เธอไม่กล้าสักลายดอกกาหลง เพราะไม่อยากนับแต้มเลวๆ อย่างปูนปั้นไว้บนตัว

นึกถึงคำพูดของเป้ยบอกเธอว่า เขาชอบดอกกาหลง มันทำให้เธอนึกอยากจะสลัดแต้มนี้ทิ้งกลางอากาศ แต่ว่าเป้ยดันไม่ได้คิดแบบนี้กับไฮ...

“มาถึงขนาดนี้แล้ว เราก็แก้ผ้ากันหมดแล้ว... มาเถอะนะไฮ!!! เป้ยอยากกระแทกแล้ว!!!” ชายหนุ่มถูกจุดอารมณ์ ปลุกเร้ามาค่อนชม.แล้ว เขาอยากจะเสียบองคชาตอัดร่างเธอให้หมดลำ และหยุดพล่ามเรื่องดอกไม้เสียที

******

มือทั้งสองของไฮถูกกุมเอาไว้ทั้งหมด ยกเรือนแขนขึ้นไปเรือนศรีษะ และรองรับจุมพิตอันร้องแรงของเป้ยไว้ ไฮแหงนหน้าเชิดแลกลิ้นพร้อมจะมีเซ็กซ์กับเป้ยหลังจากรู้ว่าเขาชอบดอกกาหลง

-ช่างปะไร... ผู้ชายอร่อยๆ ร้อนแรงแบบนี้ ก็ค่อยสมกับน่าสักไว้บนตัว ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับปูนปั้นเสียหน่อย... ไอ้เลวนั้นไม่สมควรอยู่ในความทรงจำ อาจจะแค่บังเอิญชอบเหมือนกันก็ได้-

ไฮพยายามปลอบใจตัวเองว่า เธอไม่ต้องไปแคร์แค่ดอกไม้ที่เป้ยชอบเหมือนปูนปั้น... เธอถ่างขากว้าง และยอมให้เขาสอดใส่ ชายหนุ่มรู้สึกสมใจเมื่อได้เสียบปลายหัวบาก มุดแทรกร่องสวาทที่เปียกฉ่ำ อัดมันเข้าไปในกายเธอหมดลำ

แรงเสียบกระหน่ำกระแทก แทบจะไม่ทำให้ไฮรู้สึกอะไร เขามันแค่หนุ่มน้อยที่มีขนาดรัศมีกว่าสามนิ้ว และยาวแค่หกนิ้วเท่านั้น เธอรู้สึกแค่มีอะไรเสียบเข้ามา แต่ไม่ได้ทำให้รู้สึกประทับใจใดๆ เลย นอกจากร่างเธอถูกกระแทกเสียร่างบางสั่นไหว มือหนาสอดเรือนนิ้วทั้งสิบ ประสานกับมือเธอเอาไว้แน่นเหนือหัว

สะโพกแคบบางๆ กดกระแทกองคชาตตนหนักๆ ตอกเร็วรัวนัวเนียอยู่บนตัวไฮไม่ห่าง เอวอ่อนพลิ้วบางเคลื่อนไหวรวดเร็ว สอดแทรกกับเสียงเนื้อตบหนักๆ เมื่อก้อนกลมสองลูกตบตีหับกลีบนวล ระหว่างอัดองคชาตกระแทกนัวๆ ไฮอ้าปากหายใจระหว่างรอรับอารมณ์มากมายของเป้ย กำลังอึ๊บเธออย่างเต็มที่

“ห่อขาให้ผมหน่อยสิ” เป้ยรู้สึกว่าภายในค่อนข้างหลวม หากเธอจะช่วยให้เขาเสร็จเร็ว ก็ควรจะหนีบขาให้แคบลง เผื่อว่าเขาจะเสร็จแตกได้ง่ายกว่านี้

“รู้มั๊ย! นายลืมอะไรไปบางอย่าง ฉันเลยไม่หนีบให้... นายลืมใส่ถุง!!!” มือทั้งสองของไฮยังอยู่เหนือหัว แววตาเธอมองหน้าเขาระหว่างกายเธอสั่นไหวทุกๆ แรงกระแทก ไฮไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งใดๆ เลย ยังคิดอยู่ว่า พ่อดอกยี่หุบของเธอ พัฒนาขนาดได้ดีกว่าเป้ยเสียอีก ถึงยอมให้เขาอึ๊บเธอได้สี่ยกในคืนเดียวได้

“ช่างหัวถุงมันสิ!!! มันกำลังเข้าที่เข้าทาง แม่งหลวมชิบ!!!” เป้ยบ่นน้ำเสียงหงุดหงิด ถึงกับทำให้หญิงสาวค่อนข้างโกรธในทันใด เธอกำลังเคลิบเคลิ้มเล็กน้อยอยู่นั้น พอได้ยินคำพูดสบประมาท ก็ถึงกับกระชากข้อมือออกมาจากกุมพันธนาการได้ในเวลานั้น

เสียงตบฉากใหญ่ ฟาดเข้าที่แก้มเป้ย ระหว่างกำลังกระหน่ำองคชาตกระแทกเธอแทบมิดลำ โดยไร้ถุงยางเป็นหมวกนิรภัย ในความตกใจตอนนั้นเองที่เป้ยเผลอปล่อยมือพันธนาการเธอไว้ ไฮได้โอกาสจึงผลักเขาให้ออกไปจากตัวเธอ

“ไม่ใส่ถุงก็ว่าแย่แล้ว ปากเสียซะขนาดนี้ อย่าได้แอ้มเลยนะ พอเถอะ!!! นายมันไม่น่าคบจริงๆ ฉันจะไปฟ้องเหมย” ไฮยันร่างตัวเองลุกขึ้นจากเตียง แล้วหอบเสื้อผ้าทั้งหมดเข้าห้องน้ำ เธอตั้งใจจะสวมเสื้อผ้าเสร็จ และแยกทางกับเป้ยตอนนี้

โชคดีที่ไฮไม่ได้ปรากฏร่างกับเป้ย ในภาคของเหมย พนักงานสาวขายอาหารกลางวัน เขามันมีนิสัยแย่ เกือบจะเหมือนปูนปั้น แถมยังชอบดอกไม้เหมือนกันอีกต่างหาก ไฮรู้สึกว่า เหยื่อคืนนี้ไม่น่าล่านับแต้มเลยจริงๆ แม้ว่าเธอกำลังใกล้จะฟินกันตอนถูกเสียบอยู่บนเตียง ไม่เสียดายเงิน กับเท่าเสียดายความรู้สึกที่เผลอจะฟาดไอ้หน้าเลวๆ คนนี้

“นึกว่าตัวเองงามมากหรือไง นอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้ามาหลายคนแล้วสินะ แม่งไม่เห็นเจออะไรเลย เหมยไม่น่ามาคบคนอย่างเธอเสียด้วยซ้ำ!!!” เป้ยรู้สึกอารมณ์ค้างเติ่ง เมื่อถูกผลักหงายหล่นจากเตียง เขาเกือบจะฟินจนเสร็จน้ำแตกอยู่แล้วแท้ๆ ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมากมายมาจากไหน ผลักเขากระเด็นตัวลอยหงายหลัง

“ไอ้ห่วยแตก!!! สถุนจัญไรอย่างนายต่างหากที่ไม่ควรไปยุ่งกับเหมย!!! ไอ้เลวเอ๊ย!!!” ไฮสวมเสื้อผ้าเสร็จ เปิดประตูห้องน้ำ ชี้หน้าด่าเป้ย เขาไม่สมควรเป็นผู้ชายดีๆ ที่ควรคบกับเธอในที่ทำงานตอนกลางวันเสียด้วยซ้ำ...

ปล่อยให้เป้ยเป็นฝ่ายออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย ระหว่างสวมเสื้อผ้า และรองเท้าเพื่อเช็คเอ้าท์ห้องในโรงแรม บางทีเขาควรมุ่งประเด็นที่เหมย มิใช่เพื่อนของเธอที่เอาง่ายและห้าวมาก เขาควรรีบเผด็จศึกเหมยเสียโดยไว... มากกว่ามาสนใจสาวมีรอยสักทั้งตัว!!!

******