เซ็กซ์เท่ากับ1แต้ม

“วันนี้เหยื่อน้อยไปรึ?” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเดินมาหา มองเรือนหน้าเธอซึ่งสดใสหลังจากอึ๊บกับเหยื่อรายหนึ่งไปแล้ว เธอยิ้มแย้ม และสางผมกรายๆ ฟังเสียงเพลงปลุกใจหลังจากดื่มเหล้าแก้วแรกไปแล้ว เธออาจจะมองหาเหยื่อรายถัดไป เพราะยังเหลือเวลาคืนนี้อีกมากมายหลายชม.

“มันเพิ่งจะเริ่มแค่หัวค่ำ กับเด็กอ่อนหัดที่ริอาจจะนอนกับสาว จัดให้ซะหน่อย เผื่อว่าจะมีประสบการณ์...” ไฮตอบเขาจริงจัง หลังจากดูหนุ่มน้อยแล้ว คิดว่าเอามาฟาดเคี้ยวเล่นๆ เป็นของหวานก่อนจะได้อิ่มท้องกับอาหารหลัก

“ลีลาเด็กคงไม่เอาอ่าว” บาร์เทนเดอร์หนุ่มรู้จักเธอดี และเขามักจะพบเธอแบบนี้แทบจะทุกคืน หลังจากอึ๊บกับชายหนุ่มแล้ว เอาน้ำอสุจิมาเทในแก้วเหล้า ดื่มมันให้หมดแก้ว และเธอก็จะรู้สึกสดชื่นแถมบำรุงร่างกายได้อีก...

“ท่าไม่ให้ แต่ก็ใช่ว่า... จะไม่ได้เรื่องสักทีเดียว...” ไฮแค่ถูกใจกับขนาดของหนุ่มน้อย และแตกน้ำมาได้เยอะก็จริง แค่ความเข้มข้นมันยังไม่เท่ากับผู้ใหญ่ที่เติบโตเต็มที่ และกร้านประสบการณ์อีกมากมาย

ชายสักคนที่มากด้วยประสบการณ์ ยังเป็นส่วนหนึ่งในเกมส์ล่าแต้มเธอ อย่างน้อยก็อยากจะเพิ่มรอยสักทั้งที หลายๆ ดอกทีเดียวพร้อมกันก็ไม่เลว เผื่อไฮจะมีสิทธิ์ส่วนลด ลายสักดอกไม้เยอะๆ บนตัวเธอก็ได้... เวลาไปร้านรอยสักจ้าวประจำส่วนตัว

“แหม... เล่นล่าแต้มกันแบบนี้ เคยกลับไปกินแต้มเก่ามั๊ย?” บาร์เทนเดอร์หนุ่มกล่าวพลางเคลื่อนเรือนหน้าเข้าไปหาไฮใกล้ๆ เพราะเขารู้จักเธอดี... และเคยเป็นส่วนหนึ่งของเกมส์ล่าแต้มของเธอมาก่อน...และนั้นก็นานมาแล้ว...

“เอิ่ม... ไม่รู้สินะ ฉันรู้จักผู้ชายที่นี่ทุกคน และฉันก็รู้จักดอกไม้ของพวกเขาทุกๆ คนด้วย...” ไฮยิ้มหวานพลางเอียงคอ มองเรือนหน้าหนุ่มในชุดบาร์เทนเดอร์ เขาเป็นรูปหล่อเหลาเอาการ เอาเก่งอีกต่างหาก และเธอก็เคยฟาดเขาสักสองครั้งติดๆ ได้

“ผมยังชอบดอกยี่หุบอยู่นะ มีปริมาณน้อยมากบนตัวคุณขนาดนั้น... มันคงเหงาน่าดู” บาร์เทนเดอร์เกิดอยากจะเพิ่มแต้มให้เธอ แม้ว่าจะเป็นแต้มเก่าๆ ก็ตาม มันทำให้ไฮรู้สึกเบื่อทันที และคิดว่าเธอไปหาแต้มใหม่ๆ และเอามันๆ รูปแบบใหม่ดีกว่า

“ฉันไม่นับแต้มเก่า และไม่เอาแต้มซ้ำ!!! ขอบใจนะที่เลี้ยงเหล้าให้ทุกคืน... พ่อดอกยี่หุบ!!!” ไฮละจากที่ตรงนั้น เพื่อออกล่าแต้มหนุ่มคนต่อไป...

******

ไฮยังคงลากสังขารผอมบางปราดเปรียว ออกจากสถานที่แออัดและหนวกหู ความจริงแล้วเธอไม่ได้ชอบที่นี่หรอก ก็แค่มาหาของว่างใส่ท้อง และมาสนุกแก้ความทุกข์ในใจเท่านั้นเอง

อย่างน้อยมาออกกำลังกายกับหนุ่มคนไหนก็ได้ ที่น่าจะใหญ่และยาว กระแทกร่างเธอแรงๆ หนักๆ และบันทึกความทรงจำเพียงแค่รู้ว่า ชายในคืนนี้ชอบดอกไม้อะไร เธอจะสักดอกไม้นั้นบนตัวเธอ ตรงไหนก็ได้ที่เธอคิดว่า เขาโปรดปรานในร่างกายเธอมากที่สุด

อย่างน้อยไฮก็จับจองดอกไฮเดรนเยียดอกแรกไว้ที่ท้ายทอยด้านหลังของเธอ... รำลึกไว้ว่า เธอมีมันครั้งแรกได้เพราะอะไร... เพราะไฮเคยเป็นเหยื่อ และเคยโดนล่าแต้มมาก่อน... มันเกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อน...

-แหมๆ ... อย่าทำให้ตัวเองเซ็งสิโว้ย ไอ้ความทรงจำเลวระยำนั้นมันจะกลับมาหลอนเธออีกแล้ว... ให้กล้วยใหญ่ๆ สักดอกทีเหอะ!!! - ไฮรู้สึกว่า สิ่งที่กำลังตามมาทำร้ายจิตใจเธอ กำลังคืบคลานเข้ามาในจิตใจเธออีกแล้ว เมื่อวันนี้ เธอไม่ได้เหยื่อมาล่า และกำลังยืนเซ็งเหงาๆ เพียงลำพังในยามนี้...

ความทรงจำเก่าๆ เริ่มกลับมาเล่นงานเธออีกตามเคย เมื่อฤทธิ์เหล้าในคืนนี้ไม่เพียงพอทำให้เธอลืมความเจ็บปวดในใจ เมื่อมันเกิดขึ้นได้เพราะ แฟนคนแรกที่เธอรักเขามากที่สุดในชีวิต ทำลายชีวิตของเธอไม่เหลือชิ้นดี...

ชีวิตในวัยเรียน โลกอันสดใส กับการมีแฟนหนุ่มสักคนที่เรียนมาด้วยกัน และจบพร้อมกัน มันช่างเป็นความฝันแสนงดงาม ไฮไม่เคยลืมวันนั้นเลย... ครั้งแรกของเธอ ถูกเปิดบริสุทธิ์ไปโดยชายสุดที่รัก...

******

เรือนร่างของเด็กสาววัยสิบเจ็ดปี กำลังสั่นไหวเมื่อริมฝีปากกำลังถูกควบคุมจากแฟนหนุ่ม หลังจากจบการศึกษาระดับชั้นมัธยมปลาย พวกเขาสองคนตั้งใจว่า จะทำอะไรร่วมกันและมีความสุขด้วยกัน หลังจากร่ำเรียนมาอย่างหนัก

ก่อนจะเข้ามหาวิทยาลัย เธอตั้งใจว่าจะมีอะไรกับแฟนด้วยกันสักครั้ง จึงรอคอยเวลาที่ออกไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย และเวลาบ่ายทั้งวันที่เหลือ พวกเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้าง และพากันจูงมือเดินกันเข้าโรงแรมม่านรูด แบ่งเงินกันคนละครึ่ง เพื่อเปิดออกสักหนึ่งถึงสองชม. เพื่อให้ความปรารถนาเป็นจริง

เธอเคยคิดว่า ตอนนั้นเธอโตพอแล้ว ที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ครั้งแรกนอกบ้าน การได้มีอะไรกับผู้ชายสักคน มันคงจะทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงเต็มตัวมากกว่าเป็นเด็กอมมือ ที่ยังกะโปโลและอ่อนต่อโลก...

“เรามาถอดเสื้อผ้ากันเถอะ อยากกอดเหมยแล้ว ตัวเหมยนิ่ม น่ากอดมากเลยนะ รู้มั๊ย?” ปูนปั้น คือแฟนหนุ่มคนแรกของไฮ...

-ใช่แล้วล่ะ... แม่ไฮเดรนเยียคนนี้ ครั้งหนึ่งเคยชื่อ “เหมย” เมื่อครั้งยังเป็นเด็กสาววัยสดใส ที่มองโลกในแง่ดี และก็อยากมีความรัก สมหวังกับแฟนหนุ่ม จนขนาดยอมออกเงินคนละครึ่ง เพื่อทอดกายยอมให้เขาฟาดง่ายๆ เธอมันเด็กไร้เดียงสา ยัยเหมยเอ๊ย...-

ไฮตอกย้ำบอกตัวเองในจิตใจ แถมยังคงนึกถึงตัวเองในอดีต ในยามที่ความทรงจำนั้นหวนกลับมาเล่นงาม ในเวลานี้เธอไม่อาจมองหาเหยื่อรายใหม่เอามาเคี้ยวเล่นล่าแต้มได้อีกคน... ความทรงจำเก่าๆ จึงยังหลอนใจเธออยู่...

-ฉันไม่อยากจะนึกภาพต่อจากนั้น ฉันถ่างขาได้งามหยดย้อย และถูกเขาแหกความบริสุทธิ์ครั้งแรก จนไม่เหลือชิ้นดี ยังซึ้งใจอยู่และยอมรับว่าในเวลานั้น ฉันรู้สึกชื่นใจ และมีความสุขมาก-

ความรู้สึกภายในใจของไฮยังคงคุยกับตัวเองเพียงลำพัง ในขณะที่สายตาแห่งความโดดเดี่ยวและเศร้าสร้อยปรากฏในเวลาที่นั่งคิดเงียบๆ เพียงคนเดียว ใต้ราตรี ณ ม้านั่งข้างสวนหย่อมข้างสถานบันเทิงค่ำคืนนี้

-ก็แค่ความรักหมาๆ จากผู้ชายเฮงซวย ถึงจะอึ๊บเก่งแต่ลีลาห่วยแตก แม่งเอ๊ย... คนดีๆ อย่างฉันต้องกลายเป็นแบบนี้ เพราะต้องทำเรื่องงี่เง่าประชดไอ้ห่วยแตกเฮงซวยชั่วร้าย และยามนี้...ฉันกำลังทำตัวเป็นอย่าง... เขา-

******

มันเป็นความเจ็บปวดใจที่สุดในชีวิต สำหรับครั้งนั้นทำให้ สาวน้อยจิตใจดีงามอย่างเหมย ต้องกลายมาเป็น ไฮเดรนเยียอย่างทุกวันนี้ เนื่องจากวันหนึ่ง...

เหมยตั้งใจจะไปหาปูนปั้นเรื่องนัดไปกินข้าวด้วยกัน ก่อนจะแยกย้ายไปเรียนตามมหาวิทยาลัย เธอตั้งใจจะไปต่อภาษาศาสตร์ เอกการท่องเที่ยวเพื่อเป็นไกด์นำเที่ยวในอนาคต...

แต่แล้ว... สิ่งที่ไม่คาดคิดกลับได้ยินเสียงปูนปั้นคุยกับเพื่อนๆ ในระหว่างนั้น เขาไม่รู้เลยว่า เธอกำลังจะไปหา ไฮตั้งใจจะเซอร์ไพร์สเขาว่า วันนี้เธอมีนัดพิเศษอยากพาเขาไปกินบุฟเฟ่ต์ราคาพิเศษที่ห้างด้วยกัน และเธอก็อยากเลี้ยงเขา...

“ไอคนที่แกคบอยู่ เคี้ยวไปหรือยังวะ? น่ารักติ๋มๆ อย่างนั้น กูเล่นแต้มซ้ำกะมึงได้มั๊ยวะ?” ชายหนุ่มในชุดนศ.เดียวกับปูนปั้น ถามอย่างสงสัย และท่าทางพวกเขาจะเป็นเพื่อนกัน

ในขณะเวลานั้นเหมยเผลอไปได้ยินพอดี เลยแอบอยู่ในซอกหลืบเพื่อแอบดักฟังเสียหน่อย พวกเขาอาจจะกำลังจะหมายถึงใครสักคน... เหมยแค่ไม่แน่ใจว่าพวกเขากำลังคุยเรื่องใครอยู่...

“มันผิดกฎล่าแต้มนะเว้ย... จะล่าแต้มเอาชนะ อย่าเกทับกันสิวะ อีกอย่างแต้มกูเยอะที่สุดในกลุ่ม ยังไงๆ พวกมึงก็แพ้พนันกูอยู่ดี... พรุ่งนี้เตรียมตัวจ่ายเงินให้กูได้เลย” น้ำเสียงที่คุ้นเคย มันทำให้เหมยรู้ว่า ปูนปั้นเป็นคนพูดประโยคเหล่านี้

เธอก็แค่ไม่แน่ใจว่า พวกเขากำลังพูดเรื่องล่าแต้มอะไรกัน ปูนปั้นกำลังเป็นฝ่ายชนะเพราะล่าแต้มอะไรของเขา เล่นเกมส์พนันกันหรอกรึ?

“ใครจะไปหน้าตาดีอย่างแก!!! หลอกสาวๆ อึ๊บนับแต้มได้เยอะขนาดนี้ นับถือมึงจริงๆ เลยว่ะ แม่งไอ้ปูนมันคนจริงแท้ว่ะ! สงสัยกูต้องไปกู้เงินเป็นหนี้ จ่ายพนันมึงซะละ...เซ็งเลยว่ะ วาสนาแม่งไม่มีเท่ามึงเนี่ย...”

พวกเพื่อนๆ ของปูนปั้นบ่นกันระงมกันหลายๆ คน ทำให้ปูนปั้นหัวเราะชอบใจ ยิ้มหวานฉาบน้ำผึ้ง เมื่อเขาไปอ่อยสาวหลายๆ โรงเรียน และหลอกฟันพวกเธอ แถมถ่ายรูปในมือถือปุ่มกด เพื่อเป็นเครื่องยืนยันกับเพื่อนๆ ว่า... เขาอึ๊บสาวจนเสร็จแตก ราดน้ำขุ่นของตัวเองบนตัวพวกเธอทุกๆ คนไปแล้วด้วย

“ช่วยไม่ได้ กูมันคนจริง และแต้มที่กูได้ ก็ห้ามพวกมึงเกทับเด็ดขาด กูจะถือว่ามึงกินแต้มซ้ำกะกู ไม่ได้แต้มหรอกโว้ย” ปูนปั้นเกริ่นย้ำอีกครั้ง เขาจะไม่ให้เรื่องนี้ถึงหูแต้มสาวๆ ของเขาเด็ดขาด ในขณะที่เขายังสามารถแวะเวียนไปอึ๊บพวกเธอได้ครั้งแล้วครั้งเล่า...

******

มันแทบจะทำให้หัวใจของเหมยแตกสลาย ณ เวลานั้น เมื่อรู้ว่า เขาไม่ได้รักเธอเลย และเธอก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของพนันล่าแต้ม อีกอย่าง...ปูนปั้นไม่ได้มีเธอคนเดียว เขาอาจมีสาวๆ เยอะแค่ไหนจนเธอไม่อยากจะรู้เลยก็ได้

เสียงรองเท้าส้นสูงดังเป็นระยะ ทำให้น้ำเสียงหัวเราะของเพื่อนปูนปั้นต้องหยุดเงียบไป ชายหนุ่มรู้สึกว่าบรรยากาศมันตึงเครียดแปลกๆ เลยหันไปตามแววตาเพื่อนๆ เขา กำลังจ้องมองมายังสาวนศ.วัยละอ่อน หน้าเด็กกำลังเดินเข้ามาใกล้ๆ

“นั้นเด็กใครวะ?” นศ.หนุ่มอีกคนกล่าวถาม แววตามองหน้าปูนปั้น สลับกับนศ.สาวหน้าใหม่ เธอยังเป็นเพียงเด็กม.ปลายเพิ่งได้สวมชุดใหม่วันนี้

“เฮ๊ย...นี่แฟนกู... เหมยมาถึงนานหรือยัง? จะมาทำไมไม่โทรบอกก่อนล่ะ?” ปูนปั้นบอกเพื่อนเขาแล้วหันมาคุยกับเธอ เขาคิดว่า เธอไม่น่าจะมาทันได้ยินประโยคของเขาตอนคุยกับเพื่อน แต่แววตาเธอสั่นเครือ และฉาบไปด้วยหยดน้ำตาแทบจะเอ่อล้นขอบตา

“แฟนหรอ? ... ไม่ใช่แต้มที่ล่าหรอ?” เพียงเธอกล่าวถามด้วยความโกรธ เหมยคิดว่าได้ยินไม่ผิด... ปูนปั้นล่าแต้มและแค่พูดแก้ตัวกับเพื่อนว่าเธอคือแฟน... หยดน้ำตาร่วงหล่นเผาะ ปล่อยสายน้ำอาบสองแก้ม เสียปลายจมูกแดง และแก้มแดงระเรื่อ

“มันไม่ใช่อย่างที่เหมยคิดนะ...” ปูนปั้นคิดว่าต้องหาทางแก้ไขสถานการณ์ตอนนี้ ในเมื่อแต้มที่เขาล่า ดันรู้ว่าเธอเป็นเพียงแค่เกมส์พนันล่าแต้มจากการมีเซ็กซ์เท่านั้น

สิ่งที่ไม่คาดฝันหลังจากที่เหมยได้รู้ความจริง เธอได้ลงประทับฝ่ามือบนใบหน้าของปูนปั้น และยามนั้น เธอบอกเลิกกับเขาทันที...

“อย่างนี้มึงโดนปรับแพ้เลยนะ แต้มของมึงดันรู้ความจริงวันนี้... พรุ่งนี้กูไม่ต้องไปกู้หนี้แล้ว มึงต้องจ่ายกู!!!” บรรดาเพื่อนร่วมก๊วน เล่นเกมส์เซ็กซ์พนันล่าแต้ม ปรับปูนปั้นแพ้ทันที ณ เวลานั้น หลังจากเหมยได้มายินความจริงเมื่อสักครู่

“ปูนปั้นทำกับเหมยอย่างนี้ได้ยังไง? ... ทำไมทำกับเหมยแบบนี้...!!!” หัวใจที่พองโตของเธอเริ่มใหญ่ขึ้นด้วยความโกรธมิใช่ความรัก มันแตกสลายไปพร้อมๆ กับฝ่ามือเธอประทับบนหน้าของเขาแรงๆ เมื่อสักครู่...

“เดี๋ยวกูจะจัดการกับพวกมึง!!!” แววตาโกรธเคืองของปูนปั้นเริ่มไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เหมยทำให้เขาต้องถูกปรับแพ้ และเขากำลังหันมาตบหน้าเธอ... มือหนาเงื้อสูงพร้อมจะตบเธอคืน หลังจากเขากำลังสูญเสียชัยชนะ ที่อุตส่าห์ล่าแต้มมากมาย... มาเสียท่าเพราะเธอคนเดียวแท้ๆ

ทันใดนั้นเองที่มีผู้คนเริ่มหนาแน่นเข้ามาเรื่อยๆ คณาจารย์ดันได้ยินเสียงหัวเราะของพวกเขา และเสียงตบฉากใหญ่จากฝ่ามือของเหมย กับเสียงพูดดังๆ ของเหล่าเพื่อนของปูนปั้น... ที่ทำให้เหล่าอาจารย์ต้องจับเขาไปสอบสวน และถูกไล่ออกก่อนจะได้เรียนต่อ...

สำหรับเหมยยามนั้น เธอยอมรับว่าช้ำใจมาก เธอรักเขามากถึงกับยอมทอดกายให้ แต่ไม่คิดเลยว่า เธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของพนันล่าแต้มด้วยเซ็กซ์ เหมยไม่มีจิตใจจะเรียนต่อ จึงขอออกจากการเรียนปีแรก ทั้งๆ ที่ไม่ได้เริ่มต้นมอบตัว...

การเรียนของเธอจึงยุติไป ...เรื่องราวหลังจากนั้น คงไม่มีทางสานต่อระหว่างความสัมพันธ์ของปูนปั้นกับเหมยได้อีกแล้ว

******

-สุดยอดจริงๆ ฉันทิ้งอนาคต และมานอนเศร้าอยู่บ้าน พร้อมๆ กับข่าวใหม่ดันท้องกับไอ้เลวชาติชั่ว... ถึงกับต้องไปหาคอมพิวเตอร์เพื่อเข้าอินเตอร์เน็ต หาวิธีมากมายเพื่อยุติเด็กในท้องนี่ซะ เรื่องอะไรจะต้องมาเพาะพันธ์ของไอ้เลวคนหนึ่งที่ทำร้ายหัวใจของฉัน... และฉันก็ได้พบในที่สุด... ร.พ.ที่สามารถจะแก้ไขปัญหาให้ฉันได้...-

ไฮเดรนเยียพาจิตใจของตนกลับมายังปัจจุบัน ซึ่งกำลังนั่งเงยหน้ามองดวงดาวบนท้องฟ้า เธอเข้าร.พ.เพื่อจัดการกับเด็กที่ไม่พึงประสงค์ และหลังจากนั้น... กลับมาพักฟื้นที่บ้านกว่าเดือน แต่แล้ว...ต้องกลับมาพบกับปูนปั้นอีกครั้ง...

-นึกว่าจะผ่านเวลาอันเลวร้ายไปแล้ว ไอ้เลวชาติชั่วดันกลับมาหา เพราะไม่มีที่ไป... และมันก็ไม่ยากถ้าฉันจะโทรแจ้งความให้ตำรวจจับเขา เนื่องจากบุกรุกเข้ามาในบ้าน แม้ว่าวันนั้นฉันจะเป็นคนเชิญเขาเข้ามา แค่กุเรื่องว่าเขาจะเข้ามาข่มขืน ไอ้เลวนั้นก็เข้าคุกไปแล้ว... และก็ยังอยู่ในคุกมาเกือบสองปี! ...-

ไฮคิดว่าควรทิ้งอดีตเก่าๆ ไปเสีย คิดว่าหากหาเหยื่อรายใหม่ไม่ได้ ต้องกลับไปหาบาร์เทนเดอร์คนเก่ารึ? พ่อดอกยี่หุบคนนั้น อึ๊บหนักๆ เอาแรงๆ กระแทกมันๆ สักสองสามดอก สักลายดอกไม้เพิ่มอีกสักหน่อย เผื่อจะได้เหล้าเอากลับไปซดที่บ้านได้อีกสักขวดสองขวด

“ได้เมาฟรีกับไปรองรับแรงกระแทกจนร้องขอชีวิต... ไม่เลวกับขนาดรัศมีสามนิ้วครึ่งยาวแค่เจ็ดนิ้วมั๊ง ไม่รู้ว่าพ่อดอกยี่หุบจะพัฒนาขนาดหรือเปล่านะ...”

ไฮเดรนเยียปรึกษากับตัวเอง บ่นพึมพำพลางเริ่มออกเดิน ก้าวเท้ากลับไปในสถานบันเทิงอีกครั้ง ด้วยท่วงท่าสง่าผ่าเผย ร่างบางจึงเคลื่อนย้ายหายไปในบาร์นานพอสมควร กว่าจะเดินออกมากับบาร์เทนเดอร์หนุ่มคนนั้น ซึ่งเคยเลี้ยงเหล้าเธออยู่บ่อยๆ

-หาแต้มใหม่ไม่ได้ กลับไปกินแต้มเก่าอย่างที่พ่อดอกยี่หุบทักถาม อืม... เพิ่มรอยสักอย่างที่ว่า นับแต้มแบบนี้ได้หรือเปล่านะ...- เพราะกฎนี้เธอตั้งให้ตัวเอง เพื่อพยายามมิให้เธอเสียศูนย์มากกว่าเก่า ...เท่านั้นเอง...

******