เสี่ยวจีบ

หลังจากไฮเดินทางกลับไป วันนี้ปริ๊นซ์ครุ่นคิดอยู่เพียงลำพัง มือหนากร้านเต็มไปด้วยรอยสักและสร้อยข้อมือห่วงโซ่ เอื้อมไปหยิบรีโมทปรับปิดแอร์ เขาอยากผ่อนคลายเสียหน่อย เพราะวันนี้เขารู้สึกเหนื่อยเป็นพิเศษ

ไม่ใช่เพราะเหนื่อยจากการอึ๊บลูกค้าสาวอยู่บ่อยครั้ง เพราะเธอมีแฟนเป็นนักธุรกิจรวยร้อยล้านไฮโซ อีกมือซึ่งมีรอยสักอีกลวดลายเอื้อมไปคว้าบุหรี่ต่างประเทศทั้งซอง เพื่อเคาะออกมาสักมวน เขาอยากผ่อนคลายสูบบุหรี่นอกร้าน

เรือนผมดกหนาสีดำเข้มสนิท กับรูปร่างแน่นซิกแพ็คเต็มไปด้วยรอยสัก และช่วงล่างของเขาแบนราบผอมแกร่ง ทำให้สายตาของสาววัยรุ่น และสายวัยทำงาน ต่างหันมามองสนใจเขา ทั้งรังเกียจและอยากลอง

สาวน้อยบางคนแอบเหลือบมองเขาอยู่บ่อยครั้ง ปริ๊นซ์มักตกเป็นเป้าสายตาพวกเด็กมัธยมปลายอยู่เสมอ แต่แววตาของสาววัยทำงาน มักจะมองเค้าด้วยสายตารังเกียจ แต่พออยากจะทำท่าเป็นคนดีจริงๆ อารมณ์ดิบจากภายในความคิดของพวกเธอก็ปรากฏ...

บางครั้งไม่จำเป็นต้องแสดงตนว่าเป็นคนดีของสังคม ความในใจของพวกเธอก็คิดไม่ซื่อกับปริ๊นซ์เช่นกัน อีกทั้งเวลาแค่ได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงๆ ของเขา สาววัยทำงานเหล่านั้นยังคิดลึกกับปริ๊นซ์ มากกว่าคำพูดสั่งสอนให้เขาทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดี พวกเธอแอบน้ำเดินส่งกลิ่นฟีโรโมน นึกอยากจะสืบพันธ์กับเขาแบบเถื่อนๆ เสียอีก

เรื่องเหล่านี้ปริ๊นซ์รู้ดี และรู้มากเกินไป เขาทำงานเป็นช่างสักแท็ททูมาสิบกว่าปี รับกิจการนี้สืบทอดจากพ่อและปู่ จากเดิมเป็นชายหนุ่มเรียนช่างศิลป์ แทนที่จะเป็นศิลปินนักวาดภาพสีน้ำมัน เขากลับเป็นช่างสักแท็ททูต่อจากพ่อ และรับกิจการนี้มาดูแลแทน...

จากภาพวาดเขียนสีน้ำมันที่เขารักหลงรัก ยามนี้เขากลับชอบความเจ็บปวดจากการเจาะ สักลวดลายสายโกธิคบนตัวหลายแห่ง ทั้งหัวไหล่ และเรือนแขนหนา ทั้งหน้าอกซ้ายขวา แถมแผ่นหลังกับรอยสักลายโฉดอีกมาก

เรือนหน้างามหนุ่มน้อยของเขาได้เรือนหายไป กับเครื่องประดับเจาะติดคิ้วซ้าย และห่วงเจาะริมฝีปากล่าง ที่เวลาเขาจูบกับสาวใด พวกเธอกลับตัวอ่อนระทวยเมื่อต้องมนต์จากเขา...

จึงไม่แปลกหากเขาจะได้รับสมญานามว่า “เจ้าชายสายดาร์ก” ทั่วทั้งร่างกายเขาเต็มไปด้วยรอยสักเกือบจะไม่เหลือพื้นที่กล้ามเนื้อปกติ มีน้อยคนนักที่เขาจะยอมให้สาวๆ นอนด้วย ที่พวกเธอเหล่านั้นแอบรู้มาว่า ปริ๊นซ์ยังชอบเจาะห่วงเครื่องประดับเงินที่ปลายหัวบาก และสักบางลวดลายเอาไว้ตามท่อนองคชาต

ยิ่งหลับนอนกับเขาบ่อยแค่ไหน ก็ยากที่จะถอนตัวออกไปได้ ยกเว้นว่าเขาจะขับไล่พวกเธอให้ไปไกลๆ จนไม่กล้าจะกลับมาหาเขาอีก.. !!!

กลิ่นกรุ่นควันจางๆ จากบุหรี่ถูกพ่นออกมาจากเรือนริมฝีปากงามฝั่งซ้าย เจาะห่วงเงินคล้องเอาไว้ มือซ้ายสวมแหวนเงินรูปหัวกะโหลกไว้ที่นิ้วชี้ และแหวนเงินอีกสองห่วงตามนิ้วกลางและนาง ส่วนนิ้วก้อยเขาสวมปลอกนิ้วเครื่องเงิน ส่วนปลายเล็บแหลมเกือบเท่าเข็ม... ปริ๊นซ์ชอบปลอกเงินที่นิ้วก้อยซ้ายมาก

มันน่ากลัวและก็น่าหลงใหลในเวลาเดียวกัน สำหรับเขาแล้ว การลงลวดลายรอยสัก และการเจาะ เป็นที่โปรดโปรานของเขามาก มีหญิงสาวมากมายที่อ่อนต่อโลก อยากจะเติบโตเป็นหญิงสาวที่สวยงาม ก็ยอมมาลงลายสัก และยังปล่อยตัวปล่อยใจ ให้เขาลงรอยตอกองคชาต ติดเครื่องประดับเงินที่ปลายหัวบาก ยามเมื่อมุดเสียบกระแทกลึกๆ

พวกเธออ่อนระทวยว่านอนสอนง่าย แถมยินยอมตามใจเขาทุกอย่าง ราวกับต้องมนต์คาถาดำ ไม่ว่าจะเป็นรอยสักหรือด้วยอ้อมกอดเขา... พวกเธอรู้สึกว่ากำลังมีเซ็กซ์กับซาตานเดินดินเสียด้วยซ้ำ

ปริ๊นซ์ ก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆ ที่นิยมพั้งค์โกธิค ชอบลายสัก อีกทั้งเครื่องประดับแนวพั้งค์ เท่านั้นเอง

******

วันถัดมาเหมยตื่นจากเตียงนอน หยิบแอลกอฮอร์ขึ้นมาเช็ดล้างแผลสักที่คอรูปคาเนร์ชั่นสีแดง และดอกยี่หุบสี่ดอกใต้ฐานนมขวา พลางนึกถึงที่คุยกับปริ๊นซ์เมื่อวานอยู่ในใจเงียบๆ

เธอเช่าห้องอยู่คนเดียว เพื่อมิให้ปูนปั้นหรือเครือญาติตามหาเธอ เหมยไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอหยุดเรียนและไปอยู่ที่ไหน แค่เรื่องที่ทำงานเธอก็ยังไม่อยากบอกอะไรมากมาย นอกจากบอกว่าทำงานเลี้ยงตัวเอง จนกว่าจะพร้อมกลับไปเรียนอีกครั้ง

“แสบชะมัด!!! ” เธอเปรยพลางร้องเจ็บเบาๆ เมื่อวางสำลีชุบแอลกอฮอร์บนโต๊ะ อีกมือก็เอื้อมไปหยิบชุดครีมรองพื้น เพื่อมาทาปกปิดรอยสักที่ลำคอ และเนินอก อีกทั้งทีแขนบอบบางทั้งสองข้าง เพื่อมิให้ใส่เสื้อทำงานแล้วเห็นรอยสักเหล่านั้น

บนตัวเธอมีรอยสักมินิมอลลายดอกไม้ กว่าห้าสิบแห่ง และที่แขนแต่ละข้าง ลายดอกไม้อีกข้างละยี่สิบกว่าๆ แน่นอนว่าเธอสิ้นเปลืองกับครีมรองพื้นเพื่อปกปิด และออกไปทำงานตามปกติ

นับได้ว่ารอยสักบนตัวเธอ ก็ไม่ต่างกับเสื้อลายดอกไม้งามๆ ที่ไม่มีวันจางหายไป... ใช้เวลากว่าครึ่งชม.ในการปกปิดรอยสักที่ลำคอและท่อนแขนทั้งสอง ต่อจากนั้นจึงเป็นการแต่งหน้าสำหรับวันไปทำงานเบาๆ ตามปกติ

******

วันนี้เธอยังคงพบกับเป้ยเช่นเคย และตั้งใจว่าจะนำผ้าเช็ดหน้าไปคืนเขา วันนี้ที่คอเธอไม่มีรอยสักปรากฏแล้ว เหมยจึงยื่นของคืนให้เขาอย่างมั่นใจ

“อ้าว!!! ลบรอยสักแล้วหรอ? แผลเนียนสนิทเร็วจัง แค่วันเดียวเอง” หนุ่มน้อยทักถามด้วยความสนใจ ดวงตาเขาหันมองผ้าเช็ดหน้าในมือเธอ แต่ยังไม่กล้ารับเอาไว้ เขาตั้งใจให้เธอมิได้ให้ยืมอย่างที่บอกแต่ทีแรก

“เปล่าหรอก ค่าลบรอยสักมันแพงกว่าไปสักนะ ที่ไม่เห็นน่ะ ครีมรองพื้นปกปิดน่ะ รับผ้าเช็ดหน้าของนายคืนไปเหอะ!!! ” เหมยพยายามคืนให้แต่เขาก็ไม่ยอมรับเสียที เธอเลยต้องยัดมันใส่กระเป๋าเสื้ออกซ้าย แต่ว่ามือซ้ายของเขายกขึ้นมาจับมือเธอในกระเป๋าเสื้อเอาไว้ ทำให้เธอรู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นแรงจนเธอรู้สึกได้

-โอ๊ย...จะบ้าตาย...มุขจีบดราม่า ไม่โรแมนติกด้วยหรอกนะ!!! - เหมยเม้มริมฝีปาก พลางมองเขาด้วยสายตาสั่นไหว เธอไม่ได้ใจเต้นแรง แต่เธอรู้สึกไม่ชอบตรงที่เขาทำแบบเดียวกับปูนปั้นตอนจีบเธอใหม่ๆ ก่อนเหมยจะยอมถ่างขากว้างๆ อ้ารับองคชาตเขาเพื่อฉีกมันออกด้วยแรงกระแทกหนักๆ มันทำให้เธอรู้สึกไม่โอเคกับสถานการณ์ยามนี้

“ถ้าไม่เอาผ้าเช็ดหน้า เอาผมไปแทนได้มั๊ยครับ?” เป้ยทำเสียงอ้อนวอนต่อเหมย ด้วยสายตาอ่อนโยนและทำสายตาซึ้ง รอยยิ้มบางๆ กรีดกว้างอย่างสุขุม...

-อยากจะแหวะ เสี่ยวชิบ!!! - เหมยคิดในใจ ขมวดคิ้วมองค้อนไม่ชอบอย่างรุนแรงเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ไม่ล่ะ ข้ามฉันไปได้เลย” เหมยชักมือกลับมา รู้สึกว่าเขาหลอกแตะเธอ แบบนี้เหมยไม่โอเค แม้ว่าเธอจะชื่นชอบการล่าแต้ม แต่ยามนี้เธอกลับถูกเป้ยบุกมาแบบนี้ เธอไม่ยอมถูกเขามาจีบหรือขอความรักง่ายๆ หรอก เธอควรล่าเขาต่างหากสิ มันถึงจะถูก...

“หลังเลิกงานผมเลี้ยงข้าว ดื่มเหล้าด้วยกันมั๊ย?” เป้ยพยายามที่จะเข้าใกล้เหมย และอยากจะสนิทกับเธอให้มากขึ้น ถึงขั้นใกล้ชิดแบบท้องติดกัน นึกอยากจะกระซิบข้างหู เลยพยายามขยับเข้าไปใกล้ๆ เพื่อคุยกับเธอแบบสองคนไม่ให้คนอื่นได้ยิน

“เป็นแฟนผมมั๊ย? รับรองว่าเหมยติดใจแน่ๆ” เป้ยกระซิบไป สูดกลิ่นของเธอไปด้วย รอยยิ้มของเขากว้างแก้มแทบปริ แต่นั้นไม่ได้ทำให้เหมยรู้สึกดีไปกว่า เธอควรจะจัดการกับเขา ด้วยวิธีการเดิมแบบล่าแต้มฉบับสไตล์เธอ...

“โชว์ใจป้ำล่ำซำเชียวนะ ฉันยังไม่ได้ติดสินใจจะเป็นแฟนเป้ยเลยนะ แต่ถ้าเย็นนี้จะเลี้ยงข้าว ไปเจอกันตามที่นัดก็แล้วกัน... รออ่านรายละเอียดหน้าไลน์ฉันได้เลย...”

เหมยให้เบอร์ไลน์กับเป้ยไปแทน และยังไม่บอกอะไรให้เป้ยรู้... เธอไม่อยากเป็นแฟนใคร หรือถูกผูกมัดทั้งนั้น เธอแค่อยากจะล่าแต้ม... และถ้าเป้ยต้องการแบบนั้น เธอก็ยินดีจัดให้ !

“เหมย! เคยเรื่องอย่างนั้นรึเปล่า?” คำถามของเป้ยทำให้เหมยไม่ได้ตอบเขาตรงๆ เธอแค่เหลือบสายตามองไปรอบด้าน เพื่อนๆ พนักงานแอบฟังพวกเขาสองคนคุยกัน ทำให้เหมยไม่กล้าตอบออกไปตรงๆ กับที่มาของรอยสัก

“ตอนนี้ ... นายไม่จำเป็นต้องรู้ !!! ” สักพักที่เหมยคิดได้... เธอไม่ควรล่าแต้มเพื่อนพนักงานในสถานที่ทำงานตัวเอง เธอรู้สึกแปลกๆ ว่ามันผิดปกติยังไงชอบกล กับเป้ยที่ทำตัวคล้ายๆ กับปูนปั้นทุกเรื่อง... และมันก็ได้ผลตรงที่เธอก็ดันสนใจตอบรับเขา เพราะแค่อยากจะล่าแต้ม...

-ไม่ได้ๆ ... เธอล่าแต้มคนที่ไม่รู้จักได้ แต่จะมาล่าแต้มคนที่ทำงานเดียวกันไม่ได้ หากมันปากโป้งกับผู้จัดการร้านล่ะก็...มีหวังเธอได้ตกงานแน่ๆ ... จะเอายังไงกับตาทึ่มนี่ดีนะ...??? !!! - เหมยทำได้เพียงแค่เลิกคุยกับเขาเวลางาน และทำตัวตามปกติเหมือนกับทุกๆ วันในช่วงเวลากลางวัน

หลังเลิกงานเวลาสี่โมงเย็นครึ่ง เธอเดินทางกลับบ้านและเริ่มไปล้างครีมรองพื้นทุกๆ สัดส่วนของร่างกาย ปรากฏรอยสักดอกไม้หลายแห่งตามเรือนแขนทั้งสองข้าง และเธอก็ยังหาชุดสวมใส่ เอวลอยกางเกงขาสั้น กับรองเท้าชูทหุ้มส้นสูง

เรือนผมยาวๆ ของเธอถักเปียสองข้างและผูกสองเส้นเข้าหากันเอาไว้ เรือนหน้าเหมยถูกแต้มสีเข้ม ริมฝีปากอิ่มสีนู้ดม่วง และแต้มอายแชร์โดว์เข้มที่เปลือกตา ทำให้ดูสวยผิดไปจากช่วงกลางวัน ยามกลางคืนเธอคือไฮ และไม่ใช่เหมยอย่างที่เป้ยรู้จัก

ค่ำคืนแห่งการล่าแต้มมาอีกวัน คืนนี้เธอจะทำให้เป้ยสับสน เหมยลงทุนแปลงโฉมกลายเป็น ไฮเดรนเยียเสียขนาดนี้ พร้อมๆ กับลายสักมากมาย เขาไม่มีวันรู้หรอก ว่าเธอคือ เหมย...

******