Chapter 5

Chapter 5

"Get in, " he snobbishly said.

Gusto ko sanang magprotesta dahil nakakahiya kung magpapahatid pa ako pero ramdam kong susungitan niya lang ako kaya sinunod ko na lamang. Pangbawi sa kahihiyang natamo niya sa gilid ng hallway.

Hindi niya ako pinagbuksan. Obviously, hindi talaga siya gentleman. Inexpect ko naman na dahil wala sa itsura niya ang pagiging caring at polite.

I held the door handle and waited him to went to the other side pero hindi nangyare. Instead binuksan niya yung sliding door ng van.

Nabitin ang tanong ko nang pumasok siya sa loob kaya't nagpasyang buksan na lamang ang pasenger seat. Nagulat ako nang tumambad sakin ang nakangiting driver niya. Itinago ko ang gulat at nginitian ito pabalik at saka sumakay.

Tumingin ako sa rear view mirror at nakitang tamad na hinagis ni Nexus yung paper bag na hawak nya. Ngayon ko lang narealize na galing ito doon sa bookstore na tabi ng vending machine kaya niya ako nakita.

Nahagip din ng mata ko yung mga maleta sa likod at ilang paper bags. So kararating niya lang talaga? Mas tumindi ang hiya ko dahil sa napagtanto.

"Saan po tayo sir?" tanong ng driver.

Inayos ko ang seatbelt at saka napatingin sa rear view mirror para tignan ulit si Nexus.

"House, " tamad niyang sagit at pinikit ang mga mata. He looked tired and sleepy. He probably have a jet lag. Napakagat nalang ako sa labi.

Napakamot ng ulo ang driver. "Eh sir.. Pano po si maam?"

Kumunot ang noo niya. Iminulatgmulat ang mata tsaka napatingin sa gawi ko.

He twisted his lips. Probably ngayon lang naalala na nandito nga pala ako.

Pumikit siya ng mariin. Tinamaan ako ng hiya. Dagdag pasanin pa ako ngayon sa kanila.

Now, I feel like I'm a big burden to him. Kung iisipin hindi naman ito nanyari kailan man. Ngayon lang. Nakakahiyang sa ganitong pagkakataon pa kami magkakaroon ng interakyon sa isa't isa.

Getting in his car is really a bad idea.

Gusto ko na lamang tumalon sa daan dahil sa kahihiyan.

Never in my entire life na naramdaman kong nakakaperwisyo ako kahit kanino. Though, hindi naman nila sinabi na nakakaabala ako sa kanila at lalo na sa kaniya dahil kagagaling niya lang ng byahe pero, kahit na. Iyon pa rin ang pakiramdam ko.

Out of way kasi kung ihahatid ako sa school dahil pabalik iyon sa daan kung saan yung restaurant na kinainan namin ni Harry at pag lagpas no'n, ilang kilomentro lang ay ang Monte Carlos na.

My god, sobra talagang nakakahiya.

"Ibaba niyo na lang po ako sa malapit na bus station" I suggested, feeling ashamed. Kung pwede lang ay ilubog ang sarili sa upuan.

Tinaasan niya ako ng kilay mula sa rear view mirror.

"Aren't you going to school?" Tumingin agad siya sa relo niya.

"It's past 1pm, you're late. "

Umiling ako. "H-hindi ako papasok, " I said and stared at his reaction.

He give me a blank expression for a moment and proceeded to take a sleep. Akala ko tuluyan na talaga siyang matutulog ngunit ilang sandali lang ay nagsalita rin.

"Take a U-turn. We're going to school, " And the driver immediately obeyed his command.

Nabitin ang reklamo ko sa ere nang makita kong sinuot niya ang headphones sa kaniyang tenga. Obviously blocking my sentiments.

Iniwas ko na lamang ang tingin sa kanya at tumingin sa daan.

Hindi pa rin talaga ako mapakaniwala na out of all people na ma-eencounter ko, siya pa talaga ang taong sasalo sa'kin ngayon. I mean, not that I hate him or what, it is just like, we aren't really close. Bihira lang kami mag-usap.

Most of the time tango at iling lang ang nakukuha ko. Hindi naman na bago sa'kin dahil sa tatlong taon kong kasama sila ay napansin kong suplado talaga siya sa mga hindi niya ka-close at isa na ako doon.

Siguro nga nakakatawang isipin na nasa iisang grupo kaming magkakaibigan pero hindi kami mag ka-vibes.

Hindi ko rin alam kung pa'no namin nasurvive ang 3 years na 'yon na ganito ang turingan sa isat isa. Friends but not really. Parang ganoon pero ewan ko. Hindi ko maexplain but all I know is that I'm not really comfortable around him.

Siya kasi yung tipo ng taong hindi ka papansinin kung hindi mo siya unang kakausapin at ganoon din ako. Parehas kami sa bagay na 'yon. Nga lang parehas na hindi kikibo unless kakausapin kaya siguro walang masyadong interaksyon sa isa't isa.

Hawak ko parin yung tumbler na binigay niya matapos niyang piliting ipainom sa' kin halos lahat ng laman. Buti na lang talaga at wala na yung pagsinok sinok ko.

Napatingin ako sa salamin at hindi na nagulat na namumula ang gilid ng mga mata, pisngi at ilong kakaiyak.

"Girlfriend ka ba ni sir Nexus, hija?" biglang tanong sa'kin ni kuya driver nang nasa bandang circle na kami, malapit na sa Monte Carlos.

Gulat na napatingin ako sa kanya sa diretsahan niyang tanong. "Ah, hindi po, " agap ko.

"Magkaibigan lang po kami. " Tumango lang sya sakin. Nasa edad mahigit kumulang singkwenta na ang driver nila Nexus. Ngayon ko lang 'to nakita dahil hindi naman ako sumasakay sa sasakyan nila Nexus. Ngayon lang.

"Paminsan minsan kasi, ako ang sumusundo kay Nexus sa school kapag pagod sa practice at hindi na kayang magdrive. Pero ni-minsan hindi kita nakikitang nakikisabay. " Tumingin saglit sa akin si manong at saka binalik sa daan. Ngumiti rin ako ng tipid.

Tuwing may gala kami, kung hindi kay Wesley kay Jasper ako nakikisakay. Dala na rin siguro ng dahilan na hindi kami close ni Nexus. Hindi rin naman siya nag o-offer kaya siguro, that's a sign, that I should be contented with what we have. Alam mo 'yon? Yung nasa iisa kayong grupo pero hindi naman kailangang close na close rin kayo sa isa't isa, gan'on?

Pero ngayon, nakakagulat na kung kailan last year na namin sa highschool na mag kakasama, ngayon pa ito nangyare. Anyway, it's a blessing in disguise.

Nakalagpas na kami sa circle nang magtanong muli ang driver, saktong huminto ito dahil naipit sa gitna ng traffic.

"Ilang taon na ba kayong magkaibigan?" Napatingin pa muna ako sa likod para tignan kung tulog pa rin si Nexus.

"Mag tatatlong taon na po, " sagot ko nang masigurong tulog na tulog ito.

Naalala ko nung first day ko palang sa Monte Carlos noong Grade 9 kami, si Ody ang unang taong kumausap sa akin.

Transferee kasi ako sa Monte Carlos noong grade 9 ako. Simula nang namatay kasi si lola, kakaming dalawa nalang ni Mommy ang natira sa bahay dahil sa Manila nag-aaral ng kolehiyo si kuya Ej. Minsan ko nang inisip na dahil sa mga pinagkakautangan ni Mommy dati kaya niya ako pinalipat dito sa Isabela.

Kahit kasi ahente si  Mommy ng mga sasakyan, nagkukulang parin 'yon dahil sa gastos sa paglibing kay lola at sa iniwang utang ni lolo mula sa sugal.

Alam kong gipit kami noon kaya't pinilit ko noon na sa pang publikong paaralan ako pag-aralin para hindi makadagdag sa isipin ngunit sa kagustuhan ni Mommy na magkaroon kami ng sekturidad at maayos na edukasyon, iginapang niya ang pag-aaral namin.

Ngayon nakakaluwag-luwag na kami pero ni-minsan hindi na banggit sa akin ni Mommy na umuwi na sa amin sa Cagayan Valley. Kaya ngayon hindi parin malinaw sa'kin kung bakit kailangan kong lumipat ng school. Hindi rin ako sigurado kung meron pa ang bahay sa Cagayan dahil minsan si Mommy ang dumadalaw sa'kin dito tulad na lamang noong nagkasakit si Auntie at kinailangan kaming lumuwas papuntang ibang bansa.

Miminsan ko narin narinig sila Uncle Fred at ilang Auntie ko sa San Francisco ko na kinukumbinsi si Mommy na magmigrate dahil halos lahat ng kapamilya namin sa mother side ay doon na naninirahan ngunit laging tumatanggi si Mommy.

Hindi ko madalas nakikita si Daddy dahil ayon kay Mommy malayo daw ang pinagtratrabahuan kaya bilang lang sa kamay ang pagkikita namin at ang pinaka huli ay noong 10 years old palang ako. Si Mommy naman, madalas napupunta sa Manila para sa mga kotseng binibenta. Kaya palagay ko wala rin tumatao sa bahay sa Cagayan, 'yon ay kung meron pa rin ito at hindi pa nabebenta.

"Hey new face, transferee ka?" 

Isang matangkad at mistisang babae ang biglang kumausap saakin.

I was busy looking at my schedule infront of St. Thomas building when she approached me.

May pagka foreigner ang itsura at kulay brown ang buhok. Pansin ko ring mukhang mayaman ito dahil iPhone ang hawak na gadget.

"Ah.. yes. " Nag-aalangan kong sagot. Hilaw akong ngumiti sa kanya nang lumapad ang ngisi niya. Akala ko ibubully ako o ano dahil napakaangas ng dating pero imbes na lait ang marinig ko.

"Wecome to heaven bitch, " she said while grinning.

What she said should creep me out but no. It's like the way she said it, parang "Glad your here" sa'king pandinig.

Kahit hindi pa ako gaanong kakilala, hintak niya agad ako sa malapit na bench. Hindi pa nag-uumpisa ang klase dahil marami pang estudyanteng nagkalat sa ground. Sa tingin ko, bigayan pa lang ng schedule sa may registrar kaya busy pa lahat ng tao para 'don.

Sa may tabi ng puno ng acasia may kumpulan ng dalawang babae at lalaki kung saan niya ako dinala. Lahat sila puros mayayaman base sa postura at pananamit.

"Guys!" Pagtatawag niya sa atensyon ng grupo.

"Look what I found here, " sabi ng mistisang babe sabay turo sa'kin na parang isang bagay na napulot lang sa daan.