Chapter 5: HIDING EVIDENCE

Mabagal naming tinahak ni Joy ang makipot na daan na hindi ko alam kung saan kami daldalhin. Basta ang sabi lang niya sakin ay papunta ‘to kung nasaan ang kotse ko na hindi ginalaw simula nang maaksidente ako sa lugar na ‘to.

Gusto ko siyang sabihan na bumalik na lang kami dahil una, masakit talaga ang paa ko, pangalawa, ayokong makita niya ang cellphone at wallet ko na siguradong nando’n pa rin hanggang ngayon. At pangatlo, halatang nahihirapan siya sa pag-akay sa akin. Sobrang layo ng physical features naming dalawa, hindi siya gano’n kalakihan to carry some of my weight.

“Pa’no ka nabubuhay sa ganitong lugar?” tanong ko sa kaniya habang naglalakad.

Kanina pa may napupuntang mga matataas na damo sa mukha ko, nakakainis.

“Anong ibig mong sabihin? Anong problema sa ganitong lugar?” casual na sagot niya.

Napataas ang kilay ko dahil sa sinabi niya. Buti na lang hindi niya nakikita ngayon ang expression ng mukha ko.

“Seriously? You don’t know what’s the problem in this place?” tumi