"Ano iyon?" ang curious na tanong ni Clarissa. "To tell you the truth, I really don't remember everything about you. My brother told me your name, and a little bit of information about you. He said you and I were romantically linked to each other..." pagkukuwento ni Rafa. "Sinabi rin ng kapatid mo ang nangyari sa'yo." ang turan ni Clarissa. "I can't really remember our connection to each other, but you always appear in my dream. Simula nang magising ako mula sa coma, lagi kitang napapanaginipan. Kaya naman gustong-gusto kitang makita, dahil baka makaalala ako..." ang eksplika ni Rafa. "Gagawin ko ang lahat ng aking makakaya upang tulungan ka na makaalala, Rafa. Kung may gusto kang itanong, huwag kang mahiya na kausapin ako." turan ni Clarissa. Ang importante ay matulungan niya si Rafa na makaalala upang tuluyan na itong mamuhay ng normal. "So tell me... Kailan, saan at paano tayo nagkakilala? Paano tayo naging magkasintahan?" nagsimula ulit si Rafa na magtanong. "Magtrabaho ako
Kinagabihan. Kasalukuyang naghahapunan sina Ralf, Clarissa, Rafa at Raleigh. "You'll be staying at the guest room while you're here at the mansion, Clarissa. I've asked Nana Shirley to prepare everything for you and if you need anything, you can ask me directly." ang imporma ni Ralf kay Clarissa. "Huwag mo na akong alalahanin, Ralf. I'll be alright." ang nasabi ni Clarissa. "Yay! It means magtatagal ka pa sa amin, Auntie Clarissa?" masayang tanong ni Raleigh. "Yes, Raleigh." ang tumatangong sagot ni Clarissa. "Pwede mo ba akong basahin ng mga bedtime stories habang nandito ka?" ang naglalambing na request ni Raleigh. "Oo naman! Sige, magbabasa tayo ng bedtime stories every night." ang agad na pagpayag ni Clarissa. Aksidenteng nagtama ang mga tingin nina Ralf at Clarissa, at nagngitian ang mga ito. "It's nice to know that you'll be staying with us longer, Clarissa. At least mas makakasama pa natin ang isa't isa at magkakilala." sumabad din sa usapan si Rafa. "We'll do it slowl
"There. Mukha kang diwata ng mga bulaklak because you look so beautiful." ang komento ni Rafa. "Taking a morning walk, Rafa and Clarissa?" Biglang napalingon sina Rafa at Clarissa nang marinig nila ang boses ni Ralf. Kasama rin nito si Maureen. Naglakad ang mga ito palapit sa kanila... "Oh yes, bigla lang namin naisip ni Clarissa na pumunta ng garden." ang nakangiting responde ni Rafa sa kapatid. "That's actually good. Napakaganda ng sikat ng araw at maganda rin ang nasa labas." ang tumatangong nasabi ni Ralf. "Pasensiya na po kayo, Sir Rafa, Pero kailangan ninyo pong inumin ang inyong morning meds." ang paalala ni Nurse Maureen. "Oh, I almost forgot about it! Babalik na muna kami ni Nurse Maureen sa mansion, Clarissa. We'll just talk again later." ang nakangiting paalam ni Rafa Kay Clarissa. "I'm sure we have enough time to have a long talk, Rafa. Medyo matagal pa ako dito, and you can talk to me at any time." Clarissa reassures him. Makalipas ang ilang minuto, ay tulak-tulak
Mabilis na lumipas ang ilang araw. Kasalukuyang nagkakape sa terrace sina Rafa at Clarissa, habang ninanamnam nila ang malamig na simoy ng hangin sa hapon. "Tell me, Clarissa... When did we first fall in love with each other? Was I the first one who confessed my feelings to you?" ang sunod-sunod na tanong ni Rafa. Awtomatikong nagbalik sa nakaraan ang isip ni Rafa. Malinaw pa niyang natatandaan ang mga nangyari noong birthday ni Jasmine, mahigit sampung taon na ang nakakaraan... *FLASHBACK* Naglalakad sina Rafa at Clarissa sa dalampasigan habang pinag-uusapan nila ang kanilang mga pangarap... "I need to finish my Business Management course, manage our family business, get married and build by own family. I don't have a girlfriend as of the moment, but I have someone that I seriously like..." sabi ni Rafa sa kanya habang binibigyan siya ng makahulugang tingin. Alam ni Clarissa ang gustong iparating sa kanya ni Rafa. And she can really tell that Rafa is sincere with his feelings,
"Magandang balita iyan, Rafa! Paano mo naaalala ang mga lahat ng nangyari?" ang tanong ni Ralf sa kapatid, habang lubos ito g nasisiyahan para sa kapatid. "I was able to remember everything last night. Nahanap ko ang aking diary at nang mabasa ko iyon ay maraming mga katanungan ang nabigyan ng kasagutan." ang tugon ni Rafa, habang inilagay nito ang kanyang back notebook sa lamesa. "Diary? Hindi ko alam na may diary ka pala, Rafa." Sabi ni Ralf, habang mukhang nagulat. "Nagulat din ako nang makita ko ang notebook na ito. Anyway, mabuti na lamang at tuluyan nang nagbalik ang aking memorya, at dahil doon ay kailangan kitang makausap dahil may kailangan akong sabihin sa'yo, at tungkol ito kay Clarissa." ang seryosong panimula Rafa. Napakunot-noo si Ralf matapos niyang makita na seryoso si Rafa. "Anong ibig mong sabihin, Rafa?" ang tanong niya dito. "Alam ko na para sa ikakabuti at ikakagaling ko ang rason kung bakit pinakiusapan mo si Clarissa na pumarito dito sa mansion... And thank
"You were never late, Ralf, because I've been waiting for you for almost half of my life... You are my first love, my present love, and my one great love." ang sagot ni Clarissa, habang naiiyak na siya dahil sa sobrang kasiyahan na kanyang nararamdaman. Hindi na nag-aksaya pa ng oras si Ralf... Mabilis siyang naglakad palapit kay Clarissa at agad niya itong hinalikan ng buong pagmamahal. Matapos ang matamis na halik na iyon ay nagpakawala ng matamis na ngiti si Ralf at Clarissa sa isa't-isa... "I love you, Clarissa..." ang buong pagmamahal na sabi ni Ralf. "Always and forever, Ralf..." ganting bulong naman ni Clarissa. Pareho silang naglakad pabalik ng mansyon, para ibalita ang magandang balita sa kanilang pamilya... ================================= "Thank you, Dave! ang nagmamadaling pasalamat ni Raleigh sa barista na nag-abot sa kanya ng styro cup ng Cafe Latte. "You're on your way to the wedding rehearsal?" ang nakangiting tanong ng kanyang kaibigan na si Dave. "Yes! Oo ng
Naiinis na tinahak ni Raleigh ang maputik na barangay ng Buhay na Tubig. Umulan kasi ng malakas kagabi kaya sobrang maputik ang Daan ngayon. Gusto nang umiyak ni Raleigh sa sobrang inis nang makita niya ang buong paligid. Wala siyang nakikita kung hindi mga bukid, mga damo, mga kambing at kalabaw. Wala man lang siyang nakita na convenience stores o kaya kahit anong fastfood restaurant. Ibang-iba ang lugar na ito sa Maynila, kung saan siya nag-aaral. "What kind of place is this?!" she muttered under her breath. Kailangan niyang ilabas ang stress na kanyang nararamdaman. She badly needed to smoke. Kinapkap niya ang kanyang magkabilang bulsa, habang umaasa na meron doon na isang pakete ng sigarilyo. She groaned in frustration nang nawala siyang makita na sigarilyo mula sa bulsa, kahit na Isang stick lang. "Ugh! I hate this place! I hate this day!" ang nanggigigil na nasabi niya. This place looks like a deserted island! Pero agad siyang nabuhayan ng pag-asa nang may makita siya na Isa
"Miss, sandali!" ang tawag ng probinsiyano sa kanya. Raleigh angrily wheeled around to spat out at him. "Don't you dare talk to me again! Pumunta ako sa tindahan ninyo upang bumili, at para hindi makipagkwentuhan sa iyo!" ang sumbat niya sa lalaki. "Nag-aalala ang naman ako sayo... Kahit kasi gaano kalayo ang lakarin mo ay wala ka nang ibang makikitang tindahan maliban sa amin. Sa kanilang bayan ka pa makakakita ng ibang tindahan, Pero kailangan mong bumiyahe ng isang oras sakay ng jeep." ang imporma ng lalaki. Doon natigilan si Raleigh... For a pack of that damn cigarette, dalawang oras ang biyahe papunta lamang sa bayan?! "Where on earth am I?" Raleigh groaned in frustration. "Huwag kang mag-alala. Nasa teritoryo ka pa rin ng Pilipinas. Teka, dito ka na ba titira sa barangay Buhay na Tubig? O nagbabakasyon ka lang?" ang interesadong tanong ng lalaki. "No, of course not! I'm not gonna live here forever, over my dead body!" ang mabilis na iling ni Raleigh. "Mukhang galit ka na.