Kabanata 10Hindi ko alam kung ilang oras ako nakatulog sa byahe paalis ng syudad, basta ang alam ko lang, pagka-mulat ng mga mata ko, gabi na sa daan.Nag-inat ako bago silipin ang katabi kong upuan kung may naka-upo naba; Meron. Babae na may katandaan na. Hindi ko lang gaano maaninag ang mukha niya dahil patay ang lahat ng ilaw dito sa bus.Natutulog ito kaya hindi ko na tinagalan ang pagtitig sa babae at binalik ko na lang ang tingin ko sa daan. Nakaramdam ako ng matinding lungkot ng matanaw ko sa malayo ang mga naglalakihang imprastraktura na tanging namumukod tangi sa gabing ito dahil sa mga ilaw na nang-gagaling doon.Sumakit na naman ang puso ko ng maalala ko, kasabay ng pagtanaw ko sa lugar na iyon, ang lahat-lahat ng nangyari sa akin.Sariwang sariwa pa talaga sa akin ang lahat. Ramdam ko pa rin ang pait sa buo kong sistema kapag naiisip ko kung paano paglaruan ng mga tao sa lugar na iyon ang buhay ko sa mga palad nila, na tila ba'y ang buhay ko ay isang bola na puwede nilang
Zairro Emmanuel Del Ferrio 1st POV"Kaigan, why the fvck did you invite me here?" Singhal ko sa kaisa-isang kaibigan ng makarating ako sa gusto niyang Strip Club na puntahan naming dalawa.Tinaasan ako ng kaibigan tingin at pilyong nginisian, and his silver lips piercing doesn't help me to collect my mood."Bro, finally, you're here!" anas pa niya bago tanggalin ang dalawang braso sa dalawang babaeng nasa magkabilaang gilid niya at saka tumayo para bigyan ako ng yakap.Binigyan ko siya ng masama kong tingin, dahilan, para hindi niya maituloy ang dapat niyang gagawin. Napatawa siya at napa-iling."What?" He played innocent as if it would work to save his ass. Hindi ako nakisabay sa pag-mamaang-maangan niya. I glare at him more intently to give him an idea that I'm not here to play with him. He get my cue. Natawa ulit siya at umiling, "Alright, alright, my bad. I give up. I know you didn't like this kind of place because you think it's cheap, but I forced you. So alright, it's my fault
Kabanata 11Masuri kong tinatanaw ang mga hindi kalakihang bahay na dinadaanan ng trisikel na sinasakyan ko ngayon, habang pinipilit ko rin hindi sumabog sa hangin ang aking mahabang buhok na nasa likod ng aking tainga.At habang papalayo kami ng papalayo sa kaninang lugar na pinagbabaan sa akin ng bus, doon ko mas lalong napapatunayan sa sarili na ang lugar talaga na ito ay probinsya, dahil sa mga hindi dikit-dikit na bahay at tahimik na lugar.Tanging ang malakas na hangin, hampas ng mga alon sa katabing dalampasigan, at ang mga ugong ng nagtataasang bukong puno lang ang namumutawing ingay sa mga lugar na nadadaan namin. At kung hindi naman sa mga iyon, ingay lang naman ng mga lumalagpas sa aming bus, trisikel, o jeep ang nagbibigay ingay.Hindi mga tao, na aking nakasanayan sa maingay na lungsod kung saan ako nanggaling. Nakakapanibago, pero sa sitwasyon at estado ko ngayon— ang ganitong lugar ang pinaka perpektong tirahan para sa akin para magpanggaling sa mga sugat ng kahapon na
Simula"Kylie, ano ba?! Puwede bang tumigil ka na sa pag-iyak?! Napupundi na ako sa 'yo! Kanina ka pa!" Sigaw ni Tita Susan sa akin habang pinapanlakihan ako ng mata.Suminghot ako, pinahid ng mabilis ang mga hindi maubos ubos na mga luha sa pisngi, pero wala pa rin. Hindi ko magawang hindi tumigil sa pag-iyak dahil lubos akong nasasaktan sa desisyon ng Tita ko na gawin sa akin ngayong gabi."Kylie! Punyeta naman! Hindi ka ba talaga titigil?!" Haklit ng marahas ni Tita Susan sa braso ko. Napadaing ako sa sakit. Talagang bumaan ang mga matutulis niyang kuko sa balat ko sa panggigigel niya sa akin. "Masasaktan ka talaga, sige! Artehan mo pa 'ko ngayong bata ka!" may panduduro niya pang banta.Pinahid ko ulit ang mga luha ko sa pisngi ko at pinilit ang sariling tumigil sa pag-iyak sa takot na baka mabugbog ako ng tiyahin ko sa madilim na lugar kung nasaan kami ngayon kapag sinubukan ko pa ang natitirang pasensya niya sa akin.At sa isip isip ko, tinatangap ko na lang sa sarili ko na ma
Kabanata 1Nagsimulang tumugtog ang nakakaliyong musika. Hindi na ako ulit tumingin pa sa puwestong iyon. At mas nag-pokus na lang sa pag-sayaw.Noong una, hindi makasunod ang katawan ko sa beat ng music. Kinakabahan ako na nahihiya sa dami ng taong nanonood sa akin. Pero kalaunan, nang naisip ko na wala akong kikitain sa unang gabi ko kung tatayo lang ako na parang stick na puwedeng matumba ano mang oras sa harap ng maraming tao, kinuha ko ang lahat ng lakas ng loob ko sa katawan para iindak ang katawan ko sa tunog ng musika."Whoo!! Ang sexy! More! More!""More!! More!"Nag-umpisa nang sumigaw ang mga kalalakihang nanonood sa akin ng magsimula na rin akong sumayaw.Hindi ako nagpa-distract sa sigaw nila, datapwat, mas lalo akong nag-pokus sa ginagawa ko. Buti na lang, kahit papaano, marunong akong sumayaw dahil noong high school— dance troop ako. At hindi rin naman mahirap sundan ang beat ng nakakaliyong musika kung alam mo kung paano igagalaw ang parte ng katawan mo sa tamang beat.
Kabanata 2Mabilis lumipas ang mga araw at linggo sa buhay ko simula ng ipagkanulo ako ng sarili kong tiyahin sa isang strip club kapalit ng malaking pera.At ang naiisip kong impyernong buhay na pagdadaanan ko sa pagiging bayarang babae ay taliwas sa natatamasa at nararanasan ko ngayon."Tangina pre, ang ganda talaga ni Miss Kylie 'no? Tignan mo, nandyan na siya, shit.""Oo nga pre, kaya hindi talaga nakakapag-taka na ang bilis niyang nakilala kahit baguhan pa lang siya, sobrang galing niya pa sumayaw. Napanood mo na ba siya?!""Oo pre, siya nga ang dahilan kung bakit ako nandito. Hindi naman ako palatambay sa mga ganito. Satingin mo, may jowa na kaya 'yan si Miss Kylie?""Tss, pre, ang dami ko nang narinig na nagtanong niyan. Huwag ka na umasa. Interesido rin sa kanya si..."Hindi ko na narinig ang dulo ng pinag-uusapan ng dalawang lalaking nadaanan ko ng tuluyan kong malampasan ang puwesto nila. Marami pa rin naman akong narinig na iba pang bulungan ng mga tao tungkol sa akin sa da
Kabanata 3Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko sa gulat sa isiniwalat ni Mami Zie sa akin ngayon-ngayon lang. Ang hirap iproseso. Ang hirap paniwalaan. Dahil…S-Si Zairo Emmanuel Del Ferrio ang nangbugbog bigla doon sa lalaki? Bakit? B-Bakit niya na lang ginawa iyon? May galit ba siya sa lalaki? Kaaway niya ba ito? Ano?Sobrang daming tanong patungkol sa ginawa niya ang rumagasa sa utak ko. Dahil hindi ko talaga matukoy kung bakit nangbugbog na lang bigla ang binatang iyon ng walang dahilan. O... ganoon lang talaga siya? Nanapak na lang bigla ng hindi niya gustong tao, hindi ko lang alam?Bigla akong kinabahan sa naisip. Bumuntong hininga lang ako para mawala iyon, dahil hindi ko pa naman kumpirmado kung totoo nga."M-Mami Zie, hindi po ba talaga alam ang rason kung bakit binugbog ni Zairo Emmanuel Del Ferrio, 'yung lalaki?" pagbibigay ko ng interest sa balitang prino-problema niya ngayon.Bumuntong hininga siya ng malalim, binitiwan ang ballpen na hawak at tinigil ang ginagawa sak
Kabanata 4Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko ng harap-harap-an ko ng matitigan ang guwapo ngunit madilim na mukha ng binatang nagpapagulo lagi sa isip ko. Kusa rin akong nanigas at pinag-ugatan ng paa. At hndi ko alam kung humihinga pa ba ako ng mga oras na iyon dahil hindi ko alam ang una kong mararamdaman sa nangyayari.Galit, pagkalito, pagkataranta— hindi ko talaga alam. A-At… mas lalong hindi nakakatulong sa sitwasyong kinakalagyan ko ang maikling distansya ng mga mukha namin ng Zario Emmanuel Del Ferrio, na isang maling galaw na lang ng isa sa amin, mahahalikan na naman namin ang isa't-isa…Bumilis sa ekstra-ordinaryong paraan ang puso ko sa pagp-panict. Sinubukan kong pumiglas sa madiin niyang pagkakahawak sa isa kong braso para sana makagawa ng distansya sa pagitan namin, para mailabas ko lahat ng galit ko sa kanya dahil hindi ko kayang makipag-argumento sa kanya ng ganito kalapit ang mukha namin sa isa't-isa.Pero ng gawin ko iyon, awtomatikong dumiin ang kapit niya sa b