Kabanata 11Masuri kong tinatanaw ang mga hindi kalakihang bahay na dinadaanan ng trisikel na sinasakyan ko ngayon, habang pinipilit ko rin hindi sumabog sa hangin ang aking mahabang buhok na nasa likod ng aking tainga.At habang papalayo kami ng papalayo sa kaninang lugar na pinagbabaan sa akin ng bus, doon ko mas lalong napapatunayan sa sarili na ang lugar talaga na ito ay probinsya, dahil sa mga hindi dikit-dikit na bahay at tahimik na lugar.Tanging ang malakas na hangin, hampas ng mga alon sa katabing dalampasigan, at ang mga ugong ng nagtataasang bukong puno lang ang namumutawing ingay sa mga lugar na nadadaan namin. At kung hindi naman sa mga iyon, ingay lang naman ng mga lumalagpas sa aming bus, trisikel, o jeep ang nagbibigay ingay.Hindi mga tao, na aking nakasanayan sa maingay na lungsod kung saan ako nanggaling. Nakakapanibago, pero sa sitwasyon at estado ko ngayon— ang ganitong lugar ang pinaka perpektong tirahan para sa akin para magpanggaling sa mga sugat ng kahapon na
Simula"Kylie, ano ba?! Puwede bang tumigil ka na sa pag-iyak?! Napupundi na ako sa 'yo! Kanina ka pa!" Sigaw ni Tita Susan sa akin habang pinapanlakihan ako ng mata.Suminghot ako, pinahid ng mabilis ang mga hindi maubos ubos na mga luha sa pisngi, pero wala pa rin. Hindi ko magawang hindi tumigil sa pag-iyak dahil lubos akong nasasaktan sa desisyon ng Tita ko na gawin sa akin ngayong gabi."Kylie! Punyeta naman! Hindi ka ba talaga titigil?!" Haklit ng marahas ni Tita Susan sa braso ko. Napadaing ako sa sakit. Talagang bumaan ang mga matutulis niyang kuko sa balat ko sa panggigigel niya sa akin. "Masasaktan ka talaga, sige! Artehan mo pa 'ko ngayong bata ka!" may panduduro niya pang banta.Pinahid ko ulit ang mga luha ko sa pisngi ko at pinilit ang sariling tumigil sa pag-iyak sa takot na baka mabugbog ako ng tiyahin ko sa madilim na lugar kung nasaan kami ngayon kapag sinubukan ko pa ang natitirang pasensya niya sa akin.At sa isip isip ko, tinatangap ko na lang sa sarili ko na ma
Kabanata 1Nagsimulang tumugtog ang nakakaliyong musika. Hindi na ako ulit tumingin pa sa puwestong iyon. At mas nag-pokus na lang sa pag-sayaw.Noong una, hindi makasunod ang katawan ko sa beat ng music. Kinakabahan ako na nahihiya sa dami ng taong nanonood sa akin. Pero kalaunan, nang naisip ko na wala akong kikitain sa unang gabi ko kung tatayo lang ako na parang stick na puwedeng matumba ano mang oras sa harap ng maraming tao, kinuha ko ang lahat ng lakas ng loob ko sa katawan para iindak ang katawan ko sa tunog ng musika."Whoo!! Ang sexy! More! More!""More!! More!"Nag-umpisa nang sumigaw ang mga kalalakihang nanonood sa akin ng magsimula na rin akong sumayaw.Hindi ako nagpa-distract sa sigaw nila, datapwat, mas lalo akong nag-pokus sa ginagawa ko. Buti na lang, kahit papaano, marunong akong sumayaw dahil noong high school— dance troop ako. At hindi rin naman mahirap sundan ang beat ng nakakaliyong musika kung alam mo kung paano igagalaw ang parte ng katawan mo sa tamang beat.
Kabanata 2Mabilis lumipas ang mga araw at linggo sa buhay ko simula ng ipagkanulo ako ng sarili kong tiyahin sa isang strip club kapalit ng malaking pera.At ang naiisip kong impyernong buhay na pagdadaanan ko sa pagiging bayarang babae ay taliwas sa natatamasa at nararanasan ko ngayon."Tangina pre, ang ganda talaga ni Miss Kylie 'no? Tignan mo, nandyan na siya, shit.""Oo nga pre, kaya hindi talaga nakakapag-taka na ang bilis niyang nakilala kahit baguhan pa lang siya, sobrang galing niya pa sumayaw. Napanood mo na ba siya?!""Oo pre, siya nga ang dahilan kung bakit ako nandito. Hindi naman ako palatambay sa mga ganito. Satingin mo, may jowa na kaya 'yan si Miss Kylie?""Tss, pre, ang dami ko nang narinig na nagtanong niyan. Huwag ka na umasa. Interesido rin sa kanya si..."Hindi ko na narinig ang dulo ng pinag-uusapan ng dalawang lalaking nadaanan ko ng tuluyan kong malampasan ang puwesto nila. Marami pa rin naman akong narinig na iba pang bulungan ng mga tao tungkol sa akin sa da
Kabanata 3Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko sa gulat sa isiniwalat ni Mami Zie sa akin ngayon-ngayon lang. Ang hirap iproseso. Ang hirap paniwalaan. Dahil…S-Si Zairo Emmanuel Del Ferrio ang nangbugbog bigla doon sa lalaki? Bakit? B-Bakit niya na lang ginawa iyon? May galit ba siya sa lalaki? Kaaway niya ba ito? Ano?Sobrang daming tanong patungkol sa ginawa niya ang rumagasa sa utak ko. Dahil hindi ko talaga matukoy kung bakit nangbugbog na lang bigla ang binatang iyon ng walang dahilan. O... ganoon lang talaga siya? Nanapak na lang bigla ng hindi niya gustong tao, hindi ko lang alam?Bigla akong kinabahan sa naisip. Bumuntong hininga lang ako para mawala iyon, dahil hindi ko pa naman kumpirmado kung totoo nga."M-Mami Zie, hindi po ba talaga alam ang rason kung bakit binugbog ni Zairo Emmanuel Del Ferrio, 'yung lalaki?" pagbibigay ko ng interest sa balitang prino-problema niya ngayon.Bumuntong hininga siya ng malalim, binitiwan ang ballpen na hawak at tinigil ang ginagawa sak
Kabanata 4Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko ng harap-harap-an ko ng matitigan ang guwapo ngunit madilim na mukha ng binatang nagpapagulo lagi sa isip ko. Kusa rin akong nanigas at pinag-ugatan ng paa. At hndi ko alam kung humihinga pa ba ako ng mga oras na iyon dahil hindi ko alam ang una kong mararamdaman sa nangyayari.Galit, pagkalito, pagkataranta— hindi ko talaga alam. A-At… mas lalong hindi nakakatulong sa sitwasyong kinakalagyan ko ang maikling distansya ng mga mukha namin ng Zario Emmanuel Del Ferrio, na isang maling galaw na lang ng isa sa amin, mahahalikan na naman namin ang isa't-isa…Bumilis sa ekstra-ordinaryong paraan ang puso ko sa pagp-panict. Sinubukan kong pumiglas sa madiin niyang pagkakahawak sa isa kong braso para sana makagawa ng distansya sa pagitan namin, para mailabas ko lahat ng galit ko sa kanya dahil hindi ko kayang makipag-argumento sa kanya ng ganito kalapit ang mukha namin sa isa't-isa.Pero ng gawin ko iyon, awtomatikong dumiin ang kapit niya sa b
Kabanata 5Nang gabing iyon, pumasok ako sa kuwarto ko ng nanginginig ang dalawang tuhod at mga labi. Mugto rin ang dalawang mata ko at wala sa sarili. Ang kaninang tapang na ipinakita ko sa lalaki, dahil sa bugso ng damdamin, nawala na. Bumalik na ulit sa sistema ko ang takot na naramdaman ng maisip na muntik na ako kanina kay Zairo Emmanuel Del Ferrio…Napaka-tuso at mapangahas niya. Iyon ang masasabi ko sa personalidad ng lalaki. Dahil hindi ko talaga lubos akalain na makakaya niya akong puwersahin, makuha lang ang gusto niya. Napakasamang tao niya... inaalalal ko pa lang ang mga nangyari sa pagitan naming dalawa kanina… naiiyak at nanginginig na ako sa takot. Muntik muntikan na talaga ako kanina.Buong akala ko talaga, hindi niya sa akin magagawa iyon pero nagkakamali pala ako sa inaakala ko. Dahil higit pa pala siya sa inaasahan ko.Sana talaga, iyon na ang huli. Sana, hindi niya na ako habulin pa pagkatapos ng ginawa ko sa kanya. Kahit na malaki ang tiyansang balikan niya ako pa
Kabanata 6Hindi na ako sinagot ng mga lalaking kumakaladlad sa akin, sa kung sino ang bumili sa akin at nag-utos sa kanila. Sapilitan na lang nila ako kinaladlad papunta sa pangatlong palapag ng Club kung nasaan ang mga nakahilerang private rooms na ginagamit kapag may bumibili sa serbisyo naming mga stripper.At habang mas papalit kami ng papalit sa pinaka huling kuwarto, kung nasaan VVIP room, mas lalong bumibigat ang dibdib at paghinga ko. Pakiramdam ko, ano mang oras, mahuhulog na ang puso ko sa halo-halong nararamdaman.Hindi ko talaga sukat akalain na aabot ako sa puntong ito, na may bibili sa pagkatao ko, at magagamit ang katawan ko ng sinong lalaki…A-Akala ko talaga, makaka-alis ako sa strip club na ito ng dala-dala pa rin ang dignidad ko. P-Pero... bakit ngayon pa ito mangyayari sa akin kung gayung huling araw ko na ito dito? Bakit ngayon pa? Bakit nangyari pa?Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko sa mga isipin. Sino ba ang lalaking nagtatago sa kuwartong unti-unti ko nang