Chapter 23
Levi POVPagkatapos ng tawag kay Cheng, akala ko tapos na ang gabing ‘to. Pero ilang minuto lang ang nakalipas, bumukas ulit ang pinto ng opisina ko. Hindi na kumatok si Lucas. Never siyang ganun ka-insistent maliban na lang kung may urgent.“Sir, nandito na po si Ms. Santero. Sinabi ko pong naka-line up ang call niyo with Cheng, pero she insisted on waiting.”Napamura ako sa isip. Si Camila Santero. Isa sa mga lead partners ng expansion project namin sa Singapore. Matalino, aggressive, at never nauurong sa negosasyon. Madalas, I respect that kind of woman—pero hindi sa ganitong oras.“Tell her to wait five more minutes. Bring us coffee, black for me. Alam mo na gusto niya, ‘di ba?”Lucas gave a short nod, then stepped out.Inayos ko ang necktie ko bago tumayo. I loosened the first two buttons of my shirt under the suit. I needed to look calm, in control, kahit pagod na ako. Ilang taon ko nang ginagawa ‘to. A meetiChapter 43(Calista POV)Bitbit ko ang dalawang maleta namin ni Princess habang dahan-dahan akong bumababa sa hagdanan. Hindi ko na alam kung paano ko napagkasya ang lahat ng gamit naming mag-ina—ay este, mag-yaya at bata. Pero sa totoo lang, parang may excitement akong hindi ko maipaliwanag. First time kong makakalabas kasama sina Sir Levi at Princess para sa isang vacation."Faster, Yaya!" sigaw ni Princess mula sa ibaba, naka-cross arms pa siya habang nakanguso."Wait lang, Princess! Mabigat to eh," sabi ko habang todo ingat sa bawat hakbang ko pababa. Pero dahil na rin sa bigat at awkward na size ng mga maleta, pakiramdam ko anytime e pwede akong matapilok—at ayun na nga! Muntik na akong madulas at matumba."AHHH!" Napapikit ako at akmang bibitaw na sana sa gamit ng maramdaman kong may humila sa likod ng damit ko. Nang dumilat ako, si Sir Levi pala. Nakakunot-noo at kitang-kita sa mukha niya ang pag-aalala."Bakit ba kasi pin
Chapter 42Levi POVKinagabihan, habang tinatapos ko ang final call with Daphne sa telepono, may kakaibang pananabik na akong nararamdaman. "Sir, everything is ready po. The villa at the beach in Tagaytay is all prepped. May chef na ring naka-assign sa inyo," ulat niya sa kabilang linya."Good. We'll leave by seven. Make sure the driver knows," sagot ko bago ko ibinaba ang tawag.Hindi na ako nakatiis. Tumayo ako at huminga nang malalim. Gusto ko lang siguraduhin kung okay na lahat, lalo na sa mga gamit ni Princess at pati na rin ni... Calista. I admit, may kaunting rason din akong gusto siyang makita.Una akong dumiretso sa kwarto ni Princess. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siyang nakahiga habang nagdo-drawing. "Daddy!" sigaw niya at agad akong nilapitan. "I already packed! But Yaya's in her room fixing her clothes. I think she's bringing a lot!" tawa niya."Ganun ba?" Natawa rin ako. "Okay, thank you for the update, Princess. Rest
Chapter 41Calista POV"Princess, can you leave us for a while? We just need to talk some things," sabi ni Sir Levi, habang nakatingin sa anak niya na abala pa rin sa pagsasabi ng mga bagong salitang natutunan niya.Tumango naman si Princess na parang adult na sumunod agad sa utos. "Yaya, I prepared my swimsuit in my room, bye Yaya!" Masiglang sabi niya, sabay talon-talon palabas ng library. Para siyang cotton candy na buhay. Puro tamis, puro lambot, at punong-puno ng kulay.Pagkaalis pa lang ni Princess ay randam ko na ang kaba at ang kakaibang presensya niya. Awkward talaga simula ng umamin siya sa akin."Ang saya ni Princess," sabi ko, napapangiti habang sinusundan ng mata ang maliit niyang katawan palabas ng pintuan. Pinipilit na iwasan ang presensya at ang mata niyang nakatingin sa akin. "I hope she always like that.""She was," sagot niya. Malalim ang tinig. May bigat. At mas lalo pang bumigat ang hangin sa paligid ko
Chapter 40Calista POV"A... Apple," marahan kong sabi habang tinuturo ko ang larawan sa librong pangbata na nasa harapan ni Princess. Nakaupo kami sa carpet ng malawak at mabangong library, napapalibutan ng mga estante ng libro, at may malamlam na liwanag galing sa mga bintana. Maganda ang umaga. Tahimik, at punong-puno ng konsentrasyon ang bata habang pinagmamasdan ang letra."A... Apol," pangalawa niyang bigkas, medyo napakunot pa ang noo.Napatawa ako. Hindi ko mapigilang ngumiti sa tuwing nagkakamali siya, hindi dahil nangiinis ako kundi dahil napaka-adorable niyang magpakita ng frustration. "Apple, hindi apol, Princess," sabay halik ko sa noo niya."Your always laugh at me, Yaya," nakasimangot na sambit niya."Sorry na! Hindi ako natatawa sayo, natutuwa lang ako kasi cute mo!" sabi ko, pinisil ko pa pisngi niya kaya lalo siyang nainis-inisan kunwari."Stop pinching meeee," reklamo niya habang tinatakpan ang mukha n
Chapter 39 Levi POVAbala ako sa pagtapos ng mga gawain ko dito sa opisina. Isang normal na araw para sa isang CEO—nakaupo sa leather chair habang sinusuri ang bawat dokumentong kailangang pirmahan, aprubahan, i-reject, o padagdagan. May halo itong pressure at pagod, pero sanay na ako. Matagal ko nang pinanghahawakan ang kompanyang ito, at hindi biro ang responsibilidad na nakaatang sa balikat ko.Ang mga mata ko ay halos mamula na sa kakabasa ng reports—sales, acquisitions, updates sa mga bagong proyekto. Hindi pa man ako natatapos sa isang bundle ng papeles, pumasok na agad si Daphne, ang ever-reliable kong secretary, bitbit ang panibagong tumpok."Sir, these are for your afternoon approval," sabi niya habang maingat na inilapag sa gilid ng lamesa ko ang mga dokumento. May ngiti siya, pero halata ang pagod sa mukha niya.Tumango ako. "Thank you, Daphne. Leave them here. I’ll finish these before 4.""Noted, sir," sagot niya at tumal
Chapter 38CALISTA POVPagkapasok ko sa opisina, pakiramdam ko parang may kung anong bumigat sa dibdib ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa tahimik ang paligid, o dahil nakaupo lang si Sir Levi sa lamesa niya, nakatitig sa sahig habang seryoso ang mukha. Napalunok ako. Tangina, bakit parang ang intense ng vibe ngayon?"Sir," maingat kong tawag sa kanya.Dahan-dahan siyang tumingin sa akin. Parang ilang segundo siyang hindi nagsalita. Napasara ko ang pinto, lumapit ng kaunti, pero nanatili akong nakatayo lang sa tapat ng mesa niya. Hindi ko alam kung aalisin ko ba yung tingin ko sa kanya o hihintayin kong siya ang unang magsalita."Umupo ka, Calista."Umupo naman ako, medyo nailang pero pinilit kong panatiling kalmado ang expression ko. Nasa loob kami ng isang napakagarbong opisina. Ilang painting na halatang mamahalin, glass table, at syempre, yung paborito niyang scotch sa gilid."Pasensya ka na kung pinapunta pa kita rit