Inayos ko muna ang gown na suot bago pagalit na nag-marcha palabas ng mansyon. Pero dahil nga hindi ako sanay mag-heels ay mabagal at maingat pa rin akong naglakad. "Wala ka bang mas maibabagal pa d'yan?" sarkastikong tanong ni Archer. Masama ko siyang tiningnan habang naglalakad papalapit sa limousine. "Maghintay ka, gago! Kung tinulungan mo ako kanina eh di sana mas mabilis akong makakapunta diyan!""Kung hindi ka ba naman tanga eh di sana hindi ka nadapa. Bilisan mo na diyan at anong oras na. Tsk. Hindi ka VIP para hintayin." Nauna ulit siyang sumakay sa sasakyan. Nang makapasok na ako sa wakas sa limousine ay padarag kong sinara ang pintuan. "Hindi mo man lang ako pinagbuksan ng pinto," mahina pero pagalit kong sabi. Sakto lang para marinig niya. Agad akong napatigil nang makita ang loob ng limousine. Oo nakasakay na ako sa limousine ni Madam, pero itong limousine na 'to ay higit na mas magara ang interior kaysa sa nauna kong nasakyan. Muntik na akong mawalan ng balanse nang
Wala akong dalang cellphone, o bag, o kahit pera. Lintik na buhay. Dapat talaga paalalahanan ko ang sarili kong magdala ng bag. Pero sa kabilang banda, hindi ko pa rin naman matatawagan si Archer kahit pa dala ko ang cellphone ko kasi wala akong number niya. And if mayroon man, I doubt na sasagutin niya ang tawag ko. Inis akong nagmarcha palapit sa gusali. Bahala na, basta dadaan na lang ako sa makita kong pintuan. May nakita akong pintong gawa sa salamin hindi kalayuan sa kinaroroonan ko. Naglakad ako papalapit sa glass door saka sumilip sa loob. Walang tao. May malapad na space sa loob bago makikita ang mahabang hallway. Kahit nagdadalawang-isip ay binuksan ko ito at pumasok sa loob. Sinundan ko lang ang mahabang hallway na nasa unahan ko kahit pa hindi ko alam kung saan ako nito dadalhin. Ilang sandali akong naglakad bago narating ang isa na namang hallway. Seriously? Hindi ko alam kung sa kanan o sa kaliwa ako dapat pumunta. Saan ba dapat? Aish bahala na nga! Lumiko ako paka
Bigla akong nagising sa malakas na pagtunog ng aking telepono. Nakapikit ang matang inabot ko sa bedside table ang cellphone kong tunog nang tunog. Napahawak ako sa ulo ko nang bigla akong makaramdam ng sakit kasabay ng pagsagot ko sa tawag. Hindi ko na nagawang tingnan ang naka-register na caller.["Hoy, gagita ka! Hindi mo naman sinabi na may something pala kayo ni Archer Valle!"] malakas na bungad ng nasa kabilang linya. Kailangan ko pang ilayo ang telepono sa tainga ko para hindi mabasag ang eardrums ko. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Ha?" Kagigising ko lang tapos ganito agad ang bungad ni Kath. "Anong something something ang pinagsasabi mo?"["Girl, kalat na kalat sa social media ang picture niyo si Archer! Hindi ko masyado makita ang mukha mo pero alam kong ikaw 'yon! Bakit niyo naman kasi piniling magmilagro sa sasakyan? Gaga, andaming umaalam sa identity mo. Kesyo kung sino ka daw, kaano-ano mo si Archer, kung girlfriend ka ba, o secret na asawa."] may halong pag-aalala
"Nasa biyahe pa po ako, kasama ko po ngayon si Archer," mahina kong sagot sa tawag. Alam kong naririnig ako ni Archer pero mas pinili niyang magkunyari na wala siyang naririnig at nag-focus lang sa pagmamaneho. "At saan naman kayo pupunta?" May halong pagdududa sa boses niya. "Hindi ko po alam." Ito na nga ba ang kinakatakot ko. Baka nawalan na ng tiwala sa akin si Madam at isipin niya na iba akong pagnanasa sa apo niya. Mas mabuting ipaliwanag ko na lang sa kaniya sa personal kaysa sa telepono. "Hm. Bibisita ako sa bahay ni Archer mamaya for dinner. We'll talk later. For now, give Archer the phone." Tumango ako na para bang kaharap ko ang kausap. Lumingon ako kay Archer saka inabot ang telepono. Nakuha niya agad ang ibig kong sabihin kahit hindi ako nagsalita saka kinuha sa kamay ko ang cellphone. "Yes, La?" Kanang kamay niya ang may hawak ng cellphone habang ang kaliwa ay nasa manibela. Diretso ang tingin niya sa kalsada habang kinakausap si Madam sa cellphone. "Sa site in San
Nakarating na kami sa San Rafael. Paano ako nakakasiguro? Nakita ko ang malaking arko na gitna ng kalsada na may nakasulat na "Welcome to San Rafael" sa taas nito. Unlike sa siyudad kung saan kami nanggaling na matataas at moderno ang mga gusali, iilan lang ang nakikita kong commercial buildings dito. Karamihan ay palayan, kabahayan, at iilang mga maliliit na establisyemento. Ang pinakataas na nakita ko pa lang ay limang palapag na gusali. Magaganda at sementado naman ang ibang mga bahay na nakikita ko, pero hindi pa talaga ganoon ka sibilisado ang buong bayan. Ilang sandali pa ay nakarating kami sa harap ng isang gusaling under construction. Ito na yata ang site na sinasabi ni Archer. Pinarada niya ang sasakyan sa gilid saka pinatay ang makina nito. Nauna akong bumaba sa kaniya at hinintay siyang makalabas. Nakasunod lang ako sa kaniya habang naglalakad siya papasok sa site. Mayroong pader na sinadyang ginawa para ipangharang sa harap ng ginagawang gusali. Sa labas nito ay nakapa
Third Person POV"When am I going to see my great-grandchild?" the old woman asked as she sips on her tea. The man in front of her heaved a sigh. This isn't the first time his Lola asked for a grandchild as if it's easy to make one. He's so sick of that child and marrying thing. He doesn't see himself getting married and being committed to anyone or anything except for his job. Being married is just a waste of time. It keeps you away from reaching high, higher, and highest. It keeps you distracted and obligated to make time for your wife and kids, and he doesn't like that."La, I don't even have a girlfriend." He adjusted his glasses and continued reading the newspaper. Minsan na nga lang bumisita sa bahay ng lolo't lola niya, ganito pa ang bubungad sa kaniya. "Then find yourself one!" Having a superstitious and very traditional Lola is not easy. She keeps on telling him to find himself a wife and build a family of his own. A decade has passed since his Lola started to remind him
Adelaide's POV"Table 14." Inabot sa akin ang dalawang tray ng mga order na kaagad ko namang hinatid na nasabing table. Ilang beses ko nang nalibot ang restaurant para maghatid ng order. Ganoon ang trabaho ko sa loob ng walong oras. Pagkatapos dito ay diretso naman ako sa susunod kong trabaho kung saan tindera ako ng burger. Araw-araw ganito ang ginagawa ko mula nang maka-graduate ako ng high school. Trabaho mula umaga hanggang gabi. Halos walang paghinga, tapos trabaho naman kinabukasan.Wala akong choice, wala kaming kakainin kung hindi ako kakayod. Kahit noong nabubuhay pa si nanay ay ako na ang nagta-trabaho at nagpapa-aral sa dalawa kong kapatid. Sugal, inom, lalaki, 'yan lang ang mga bagay na alam gawin ni nanay. Dati nagtataka ako kung saan siya kumukuha ng perang pansugal, puro utang pala. Ginigipit niya na nga ako sa pera noon, hanggang ngayong wala na siya ginigipit niya pa rin ako. Ngayong wala na siya, ako na ang sinisingil ng mga pinagka-utangan niya dati. At saan na
Masakit ang pisnging nagising ako sa pagkakahimatay. Sinampal ako ng walang hiyang lalaki sa harapan ko. "Gising na ang babae, boss."Magkahalong kaba, pagtataka, at galit ang naramdaman ko nang maalala ang nangyari kanina. Bakit naman ako dudukutin eh wala naman akong pera pambayad ng ransom? Maliban nalang kung papatayin nila ako at kukunin ang mga lamang loob ko para ibenta. Jusko 'wag naman sana, pa'no na mga kapatid ko kung mamamatay kaagad ako? Siguradong sila ang sisingilin ng mga utang ni nanay. "Dalhin mo na dito," wika ng mababa at nakakatakot na boses ng isang lalaki. Padarag akong hinila ng lalaki sa harapan ko mula sa pagkaka-upo. Muntik pa akong matumba kung hindi ko lang nabalanse ang sarili. Inilibot ko ang paningin sa silid. Medyo madilim at tanging malapit nang mapunding ilaw ang pinanggagalingan ng liwanag, wala din akong nakitang kahit isang bintana. Mabaho na para bang hindi nililinisan ang lugar, luma at mukhang abandonado na walang ibang may gusto kundi an