Fifth Meeting

Nineveh's POV

Hinintay namin na maghating-gabi. Nagkunwari kaming tulog nang sumilip saglit ang ama niya. Tawang-tawa ako sa kanya sa totoo lang.

"Si tito, sumilip ulit!" pabulong iyan kaya nagtalukbong agad siya ng kumot at sumiksik sa akin. Ramdam ko ang mainit niyang hininga sa leeg ko kaya grabe ang pagtitimpi ko. Kainis!

"W-wala na ba?" rinig na rinig ko ang kabog ng kanyang dibdib sa kaba. Ang sama ko talaga, haha!

"Joke lang 'yun. Tara na!" hinigit ko na siya at nagsuot ng tsinelas.

Lumabas kami at naglibot sa subdivision. Pinakadulo kasi ang mansion na ito dahil sa sobrang laki ng lupa.

Humalukipkip siya at ibinigay ko ang aking suot na balabal. Ang tamis ko, ano? S****p.

"Nakainom ka na ba ng alak?" tanong ko at hinintay siyang makasabay paglalakad. Mas matangkad naman siya sa akin, pero mabagal siyang kumilos dahil sa hampas ng hangin.

Umiling siya. Grabe, ang strikto ng kanyang ama, "B-baka malasing ako."

"Iyon naman talaga ang pakay kapag tumatagay, ah?" nakuha ko naman ang punto niya kahit papaano. Baka takot siyang ipakita ang sarili kapag lasing na lasing. Iyong wala ba sa huwisyo.

Lasingin ko kaya siya para mabuntis na niya ako? Kapag may alak talaga, may balak.

"Sa susunod na biyernes, bibili ako ng gin bilog, lalagyan ko ng juice para hindi ka bumagsak agad," gulong-gulo siya sa sinabi ko. Sumimple ako ng hawak sa kanyang baywang, "Huwag kang mag-alala, tayo lang naman sa kwarto mo. Wala namang mapeperwisyo kinabukasan dahil pagkatapos ko ay sa lunes na ulit ang sunod na dadalo sa iyo. Ano...payag ka ba?" tanong ko.

"P-paano kung may mangyari sa atin?" Hala. Iyon nga ang dapat mangyari, ayaw pa niya?

Tumigil ako paglalakad at hinarap siya, "Hayaan mo lang ako na makita ang lahat ng ikinakahiya mo. Kaya kong maghintay. Kung hindi mo gusto sa susunod na biyernes ay ayos lamang. Hindi naman mabubulok ang obaryo ko," tanaw ko ang pagyugyog ng kanyang balikat. Nagpipigil siguro ng tawa. Naintriga tuloy ako kung ganito rin siya kasaya sa natitirang apat.

"I-inom lang?" tumango ako at naglakad-lakad pa kami. Ang saya pala ng ganito. Nakatengga lang kasi kami sa loob.

"Oo, may kain din. Magdadala ako ng pulutan," dagdag ko. Siya na lang ang kulang.

"P-payag na ako," itinaas ko ang aking kamay para makipag-apir. Muntik ko na makalimutan na bulag pala siya.

"Huy apir tayo!" para akong bata, "N-nasaan ba ang kamay mo?" sinubukan niyang ihampas ang kamay sa ere pero iniwasan ko ito para pag-tripan siya.

Inilipat niya ang kamay ng kaunti para makipag-apir muli, ngunit bigo siya dahil sa kabila ko naman ipinuwesto ang kamay ko.

"Hehe, ito na talaga, Rimo," isinakto ko na ang kamay ko sa palad niya. Hindi naman siya nayamot. Naaliw pa nga siguro.

May nadaanan kaming palaruan at inaya ko siya.

"Upo ka rito, iuugoy kita," inalalayan ko siyang umupo sa swing ay dahan-dahang iginalaw.

Itinaas niya ang kanyang mga paa para hindi sumayad sa lupa.

"A-alam mo, takot na akong gawin ang lahat ng bagay magmula noong nawalan ako ng paningin," mukhang balak niyang maglabas ng saloobin, "Normal lang na matakot at kabahan. Basta lakasan mo ang iyong loob paunti-unti," sana ay mapanatag ang loob niya sa sinabi ko.

Tipid siyang ngumiti at suminghot.

"Umiiyak ka ba?" tumayo ako sa gitna ng hita niya para tingnan kung tama ang hinala ko.

May bakas pa ng tumulong luha kaya pinahid ko ito at inalis niya ang kamay ko para takluban ang kanyang mukha. Inatake na naman ng hiya.

"H-hindi kasi kita makita."

Nakaramdam ako ng kirot sa narinig ko. Nasasaktan ako para sa kanya. Ni hindi siya makapili sa aming lima nang maayos at patas.

"Pero kita kita, Rimo," gamit ang aking hinlalaki ay hinaplos ko ang dalawa niyang mata na pumikit upang damhin ang ginawa ko.

"Halika, roon tayo sa may slide," inaya ko siya at sumunod naman.

Pinaupo ko siya sa may tuktok at kinausap, "Bababa ako, tapos aabangan kita kapag dumaus-dos ka na," pumayag siya at binilisan ko ang kilos.

Ilang minuto rin ang hinintay ko. Klaseng ikinu-kundisyon pa niya ang kanyang sarili.

"H-hayan na ako," itinaas niya ang kanyang kamay at sumobra ang dulas niya. Nagpagpag siya ng kanyang puwitan dahil sa lupa, "Naks, kinaya mo! Akala ko hindi ka tutuloy, e. Aakyat na sana ako," tinawanan ko muna siya bago tulungang makatayo. Ang salaw ko talaga.

"N-nagawa ko na naman ito noong bata ako," pagdadahilan niya, "Kahit na. Iba ngayon. Paano kung itinulak kita mula sa itaas, hindi ba? Kahit naisip mo iyon, sige ka pa rin," umasta ako na parang Inang tuwang-tuwa sa nagawa ng anak.

"M-mas pinili ko lang na p-pagkatiwalaan ka," gusto ko sanang kiligin, ang kaso ay paano kung nagamit na niya ang linyang ito kay Ranine o sa kung sino pa sa apat?

Nagsee-saw din kami. Utas na ako katatawa dahil hindi na ako nakaalis sa taas.

"Magpagaan ka, oy! Nawiwili ka riyan sa ibaba, ha?" puna ko at ginawa niya ang sinabi ko. Biglang baba naman ako. Nagpantay kami at hindi siya umangat.

"T-tayo na. Sa tingin ko ay hahanapin na tayo ni papa," ako muna ang umalis at inalalayan ko siya.

"Siguro mas mauuna kang malasing sa ating dalawa sa susunod," pang-aalaska ko at humawak ako sa braso niya habang naglalakad pauwi, "H-huwag mo muna akong hahalayin," nakuha pa niyang sabihin iyon!

"Yabang mo! Wala ka nga yatang alam sa kama," sinumbatan ko siya. Yaman lang meron siya, e, "M-meron," depensa niya.

"Ano?" hamon ko, "M-maghubad?"

Nahampas ko ang braso niya nang kaunti. Hindi ko kinaya ang sagot niya. Parang nagbibinata pa lamang kahit na medyo maedad na kami.

"T-totoo naman," pinaglaban pa niya ang kanyang sagot kaya lalo akong natawa. Hay, Rimo.

Narating namin ang mansion na hindi nabisto. Tulog na tulog silang lahat.

Hindi lamang nakaligtas sa akin ang taong nagmasid sa amin nang makabalik kami. Si Gabo. Naninigarilyo ito at itinapon ang sigarilyo nang makita ako. Ngumisi pa siya at umirap ako. Nasisira ang gabi ko dahil sa kanya.

Pagkarating sa kanyang kwarto ay nagtabi na kaming matulog.

Sabay kaming nagdasal. Maaga kong tinapos ang akin nang masaksihan kung paano siya manalangin. Taimtim at mahaba pa.

Nang matapos siya ay pinihit ko nang kaunti ang mukha niya at hinalikan.

"Good morning, Rimo," sabay higa at hindi hinintay ang reaksiyon niya. Ako yata ang nahiya bigla.