The Billionaire's Blind Son

Posas. Rehas. Rosas.

Ilang araw na ang nakalipas mula nang makulong ako rito sa El Sitio. Mula nang makatungtong ako rito ay araw-araw akong nakatatanggap ng pulang rosas gabi-gabi na aking nakikita sa tapat ng aking selda.

"May bisita ka," aniya ng pulis na nakaduty ngayon sa amin at pinosasan ako pagkalabas.

"Sinong magnanais na makipag-kita sa akin?" matamlay kong tanong at nanatiling blanko ang ekspresyon ng mukha ng aking kasama, "Sumunod ka na lamang."

Narating namin ang tanggapan at nakalabas ang isang rosas.

"Ikaw si Nineveh Laxamana, nagnakaw ng limang mangga sa bakuran ni Don Rioflorido. Dalawampu't tatlong taong gulang at hindi nakatapos ng pag-aaral, ngunit may matalas na isipan kumapara sa kanyang mga kasing-edad," dire-dretsong sabi ng isang lalaking amoy mayaman. Pormal ang kanyang suot at handang pumirma ng cheque anumang oras.

Hindi nakaligtas sa aking paningin ang singsing nitong pilak pa nga yata. Kumikinang dahil sa repleksiyon ng liwanag.

"Ano ang iyong sadya?" pranka kong tanong na siya namang naghatid sa kanya ng aliw.

Tiningnan niya ako at lumapit para bumulong "Isa akong bilyonaryo, babae. Maaari kitang ilabas dito," sinamaan ko siya ng tingin at may gana pa siyang iabot sa akin ang rosas, "Hindi ako pumapatol sa matanda," ngumisi ako at hindi pa rin tinanggap ang hawak nito.

Tumaas ang dalawang kilay nito at umayos ng upo, "Hindi ako ang makikinabang sa iyo. Ang anak ko," paliwanag niya.

"Pakakasalan ko siya?" singhal ko.

Nagdilim ang kanyang mukha at ako ay kinabahan, "Gusto niya raw ng anak, hindi asawa. Magpasalamat ka na lamang dahil isa ka sa mga napili ko," dagdag pa niya.

"Nagkamali ka ng nilapitan—"

"Pwede mong isama ang lola mo sa mansion," napakapit ako sa aking kinauupuan. Si Nanay Bekta.

Matagal akong nakipagtitigan sa kaharap ko bago ako nakagawa ng desisyon, "Paano ako nakasisigurong laya na talaga ako?" kailangan kong maging maingat.

Iniabot muli niya sa akin ang rosas at tinanggap ko na ito, "Ako si Don Rioflorido. Ang may ari ng punong ninakawan mo," walang akong napala na ibang paliwanag.

Ilang araw ang nakalipas, tumupad siya sa usapan.

Naligo. Nagbihis. Nag-ayos.

Katapat ang tarangkahan ay hawak-hawak ko ang aking mga gamit, kasama ang apat na babaeng kanina pa ako tinitingnan at pinag-uusapan.

"N-nandito na pala kayo, pasok," isang bulag at pautal-utal na lalaki ang sumalubong sa amin.

Dali-dali ang apat sa pagpasok. Ako naman ay nahuli dahil sa kasama kong matanda.

Napakapit sa akin ang bulag at nakita siya ni Lola, "Alalayan mo muna siya, kaya ko na ang aking sarili patungo roon," itinuro niya ang pintong pinasukan ng mga nauna.

Kahit labag sa kalooban ko ay sinamahan ko ang lalaking bulag at pinauna ang aking lola para tanaw ko pa rin siya mula sa likod.

"K-kaya ko naman—" muntik na siyang madulas sa putik, ngunit naagapan ito dahil sa matinding kapit niya sa akin. Kulang na lang ay mabali ang balikat ko.

Nakaputing damit ito, itim na pantalon at sapatos. Mukhang trabahador. Kulot ang buhok at medyo gulo-gulo pa.

"Mahusay, Laxamana. Hindi ko alam na kilala mo na pala ang anak ko."

Nakasandal sa pinto si Don Rioflorido at humalukipkip.

Hindi ako makapaniwalang hawak ko ang anak na sinasabi niya. Isang bulag. Bakit hindi niya naisipang gawan ito ng paraan kung bilyonaryo siya?

"A-anong pangalan mo?" tinapik-tapik nito ang kamay ko. Nagkatinginan kami ng kanyang ama at agad ko naman siyang sinagot, "Nueve."

Kabilin-bilinan sa akin na hindi ko pwedeng ibulgar ang tunay kong pangalan. Lahat kaming lima na pinapasok niya rito sa kanyang mansion.

Sinundan namin ang paglalakad ng aming amo na patungo sa kanyang opisina. Kulong na kulong ito at ikinandado matapos naming makumpleto.

Huminga ng malalim si Don Rioflorido at umupo sa kanyang trono, "Sa bawat araw ay ibang benefactor ang dadalo sa anak ko," panimula niya at nagsindi ng tobacco sa aming harapan.

"Sa lunes ay si Ilmas Noriega," nilingon niya ang tinukoy na may maikling buhok at malawak ang ngiti. Siguro dahil una siyang tinawag at sa unang araw agad ang kanyang sabak.

"Sumunod ay si Solenad Esguerra," ngumisi ang dalagang may kulot na buhok at kolorete sa mukha, "Si Ranine Oliveros ang nakaatas sa miyerkules," dagdag pa niya.

"Pakiusap, huwag niyo po akong gawing biyer—" binantaan ni Don Rioflorido ang nagsalitang babae. Siya na lamang at ako ang natitira kaya nakaramdam ng takot.

"Si Nineveh Laxamana ang sa biyernes, Hennessy Guinta," pagdidiin ng ginoo kaya natahimik kaming lahat. Hindi naman ako nagulat na dahil hinihiling ko lang na magkasama kami ni Nanay Bekta.

"Ang sinumang unang makapagdalang-tao sa inyong lima at makumpirma kong anak ko ang ama ang siyang mananatili rito. Ang mga araw na hindi kayo ang naka-toka ay araw na maninilbihan kayo rito sa mansion bilang katulong," iniabot niya ang isang piraso ng papel. Ilan sa mga ito ay papeles na kailangan namin ng pirma, kasama rin ang mapa ng kanilang mansion.

"Wala po bang naka-assign sa sabado at linggo?" tanong ni Ranine. Nagbabakasakaling makahirit pa siya.

Napaisip ang matandang mayaman at inilapag saglit ang iniit-it, "Ang anak ko ang bahala kaya humanda na lamang kayo kahit anong oras," walang gana nitong sagot.

Nagulat kami sa tunog ng pagbagsak ng kanyang tasa at napatingin sa kanya, "Huwag na huwag ninyong pipilitin ang anak ko sa pakikipagtalik. Diskartehan ninyo kung paano," huling paalala niya at sinenyasan na kaming lumayas sa kanyang silid.

Nakahinga naman ako ng maluwag nang makita kong may bukod ma silid si Nanay Bekta. Kahit na puro basura at marumi ito nang aking pasukin ay nilinis ko kaagad at kinuha ang ekstra kutson sa aking kwarto.

Madilim. Tahimik. Malamig.

Papasok na ako ng aking silid nang may kumapit sa aking damit sa likod.

"Saan ka tutungo?" may dala siyang unan at tungkod na ginagamit upang makapaglakad sa kabila ng kanyang kundisyon.

Nasuot ito ng pajamang yayamanin, malambot ang tsinelas na parang pang-hotel, at magulo pa rin ang buhok. Ang kulay tsokolate nitong mata ang nakapagpanlumo sa akin. Maganda ito ngunit hindi naman nakakakita ng iba pang kagandahan.

Kayumanggi rin ang kulay ng kanyang balat. Itim ang kanyang buhok. May makapal na kilay at halos kamukha ang kanyang Ama.

Nalaglag ang dala nitong mga unan kaya pinulot ko ito. Kinabahan ako dahil baka sumilip ang iba kong kasama.

"N-nueve? Maaari bang makitulog sa iyong tabi?"

Ngayong gabi, papayag ba akong sumiping sa taong ni pangalan ay hindi ko pa alam?