Chapter 003

Pagkarinig nito, biglang nagbago ang ekspresyon ni Kris.

Isang buwan ang nakalipas, noong gabi na nalaman ni Hiraya ang tungkol sa sakit ng nakababatang kapatid na si Hunter, labis ang kanyang pagka-abalang isip.

Gusto sana niyang puntahan si Kristoff para magsabi, pero hindi niya inasahan na madadatnan niya ang kanyang nobyo sa di inaasahang pagkakataon — ang lalaking nanligaw sa kanya ng maraming taon — may kasamang ibang babae sa murang inuupahang apartment nito.

Sa isang iglap, ang tatlong taong relasyon at sampung taong pagiging magkababata ay tila naging isang malaking biro.

"Hiraya, bastos ka naman," nakakunot-noo si Kris. "Hindi kami niyan, lasing lang ako."

"Kung bastos ako, eh paano ka? Mas malala ka pa. 'Wag kang magmalinis," mariing sagot ni Hiraya sa kanya. "Lumayas ka, para kang daga sa imburnal. Kadiri ka."

Matapos iyon, walang lingon-likod na lumabas si Hiraya sa unit. Habang naglalakad siya palayo, nasalubong niya ang ina ni Kristoff na may dalang gamit. Napansin nito ang lungkot sa mukha ni Hiraya, at doon pa niya nalaman ang totoo — na matagal nang may karelasyon si Kristoff na mayamang babae.

Pagkasabi niya ng masasakita na salitang iyon, hindi na niya hinintay ang sagot ni Kris. Sakto namang may nakaparadang taxi sa gilid, agad niya itong pinara at mabilis na sumakay para makaalis.

Samantala, si Nexus naman ay dumiretso sa Wise Corporation pagkatapos nilang lumabas sa Civil Affairs Bureau.

"Mister Watson, ang tagal mong nawala. Bakit ikaw pa ang nag-drive ngayon?"

Hindi pa man siya nakakasagot, tumunog na ang kanyang telepono.

"Bro, nasaan ka?" boses ni Liam, ang kababata ni Nexus.

"May sasabihin ka ba?"

"Ang sungit mo talaga," reklamo ni Liam sa kabilang linya. "Pero dahil ako ang pinaka-mabait na tao sa mundo, hindi kita papatulan. Kahit bastos ka, tutulungan pa rin kita."

Kilala na ni Nexus ang kababata—makwento, mahilig sa tsismis, at laging sumasawsaw sa gulo.

"Bumalik na sa bansa si Sonya, at pansamantalang mananatili sa Manila ngayon."

Matagal na ring hindi naririnig ni Nexus ang pangalang Sonya. Mula nang maghiwalay sila, parang itinakwil ng lahat ang kung anong namagitan sa kanila noon. Wala ni isa ang naglakas-loob na tanungin kung bakit sila naghiwalay.

Pero iba si Liam. Bilang kababata, hindi ito natatakot magsabi ng totoo.

"Wala na kaming koneksyon," malamig na sagot ni Nexus. "Bumalik man siya o hindi, wala na akong pakialam."

"Eh paano kung sabihin kong dadalo siya sa Centennial Celebration ng Wise Corporation?"

"Ha? Bakit hindi ko alam 'yan?" bilang pinuno ng kanilang kompanya, imposibleng hindi niya alam kung sino ang iimbitahan sa ganoong malaking event.

"Nag-dinner sina Lolo at si Lola. Narinig ko lang habang kumakain kami. Sabi ng matanda, gusto pa rin niyang maibalik ang dati niyong relasyon. Kaya balak niyang itago sa'yo. May mabuting intensyon naman daw ang matanda—alam naman nating lahat na bata ka pa lang, mahal mo na si Sonya."

"Liam, kasal na ako."

"Ha? Anong sabi mo?!!"

Nagkita sa personal sina Hiraya at Nexus matapos ang dalawang araw ng pag-uusap online. Ayon sa mga kwento ni Nexus matagal nang may ideya si Hiraya kung anong klaseng lalaki ang hinahanap niya. Kaya habang nakaupo siya sa coffee shop, palinga-linga siyang naghahanap ng lalaking tugma sa deskripsyon ng nakausap niya.

Pag nagtagpo ang kanilang mga mata, parang hindi siya makapaniwala. Ang lalaking nakaitim at may malamig na aura sa harap niya ay malayong-malayo sa inaasahan niyang itsura.

"Hello, Hiraya. Ako pala si Nexus."

"Hello," sagot ni Hiraya, sabay abot ng kamay. Nang hawakan siya ni Nexus, halos matakpan ng malaking kamay ng lalaki ang buong kamay niya.