Chapter 006

“Aba parang pumayat ka, ginugutom mo ba ang sarili mo nitong mga nakaraan?” sabi ng lola ni Nexus habang tinitingnan siya ng mabuti. Tinawag niya ang kasambahay.

“Halika, dagdagan mo ng stir-fried na gulay ang pagkain, ayusin na natin at maghanda para sa hapunan. Hulaan ko na lang, hindi ka pa kumakain, kaya bumalik ka para sabayan ako, ano?”

Ang lola ni Nexus ay mukhang masigla at elegante. Puting kulot ang buhok, may suot na salamin na may manipis na frame, at nakasuot ng modernong estilo ng Chinese dress. Halatang alagang-alaga ang itsura.

Pagdating ni Nexus, magalang siyang binati ng personal na assistant ng kanyang Lola. Pinilit siya ng lola na sumabay na rin sa hapunan. Hindi na siya nakatanggi, kaya nagsalo silang tatlo sa hapag-kainan.

Malaki ang lumang bahay ng pamilya Watson. Si Marky ay dating nagtatrabaho kasama ni Nexus at iniwan sa bansa para samahan ang matanda habang nasa Amerika ang amo.

Tahimik lang si Marky, pero mukha siyang maaasahan. Matagal na rin siyang kasama ni Nexus kaya itinuturing na rin siyang pamilya ng matanda.

“May ikukuwento ako sa’yo,” biglang bungad ng lola.

“Naalala mo si Lola vic? Yung dati kong karga-kargang kapit bahay noong bata ka pa? Aba, yung apo niya, nakapagtapos na ng doctorate ngayong taon! Ang ganda-ganda ng bata. Bumisita siya sa akin, matagal na raw siyang hindi dumadalaw.”

“O ayan, o ayan, tignan mo ‘tong picture—hindi ba’t maganda?”

Akala ni Nexus simpleng hapunan lang ito, pero hindi pa man nakakaubos ng ulam, nagsimula na agad ang lola sa “project: paghahanap ng kanyang mapapangasawa.”

“Lola, may gusto na po akong babae.”

Sa sinabi niyang iyon, nabitin ang lola sa pagsubo. Pero agad ding bumalik ang ngiti sa kanyang mukha.

“Totoo ba ‘yan? Saan siya galing? Ilang taon na siya? Gaano na kayo katagal?”

Maging si Marky, na kaharap nila sa mesa, nagtataka sa narinig. Araw-araw niyang kasama ang boss niya—wala naman siyang nakita o nabalitaan na may nililigawan ito.

“Graduate siya mula sa Philippine University. Dati ko siyang scholar. Mas bata siya sa akin, at kakagraduate lang niya ngayong taon. Journalism ang course niya.”

Simple lang ang pagkakakwento ni Nexus, pero sobra na ang tuwa ng matanda.

“Ay, maganda ‘yan! Journalism, ibig sabihin may malasakit sa lipunan. At sa isang malaki at kilalang unibersidad pa—mahusay na paaralan! Mukhang masipag yung bata. Dahil mas bata siya sa’yo, dapat mas mapagpasensya ka sa kanya.”

“Kayo na ba?”

“Opo, sa totoo lang po ikinasal na rin po kami. Kanina lang.”

“ANO?!”

Kung tuwang-tuwa si lola kanina nang malaman niyang may nililigawan si Nexus, ngayon naman, halos mahulog siya sa kinauupuan sa gulat. Matapos ulit-uliting tanungin kung totoo ba talaga ang sinabi, doon lang siya nakumbinsi.

Noong bata pa si Nexus, may nabanggit siyang nililigawan. Pero matagal na rin mula noon at wala nang sumunod. Lahat ng barkada niya ay lalaki rin, kaya minsan ay napapaisip ang lola niya kung ano ang tunay nitong kasarian o kapwa pa niya ang kanyang gusto.

Bukod sa dating kasintahan na si Sonya Villafuerte, wala siyang narinig na ibang pangalan ng babae mula sa apo. Kaya naman nababahala na rin siya, lalo na’t nagkaroon siya ng sakit kamakailan.

Pero kahit anong pilit nila, hindi nila inakalang magpapakasal ito nang hindi man lang nagpapaalam.

“Hindi mo naman siguro ako niloloko, ‘no?” Tila ayaw pa rin maniwala ng matanda.

“Hindi po, lola. Totoong mahal namin ang isa’t isa,” sagot ni Nexus, taimtim. Pilit pinapaniwala ang kanyang Lola.