Matapos mag-usap nila Daddy at Benedict ay hindi din ito nagtagal pagkatapod ng hapunan. Agad siyang tumayo at naglakad paalis nang sitahin ako ni Daddy. "Pakihatid na lang siya sa labas Shine."
Tumango naman ako at sumabay kay Benedict. Napangiti naman ako nang hindi si Cheska ang isinama nila. Kinabahan naman ako habang nakayukong nasa tabi niya. Hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa sinturon ni Benedict. Natatawa na lang ako dahil sa simpleng kilos niya natu-turn on ako. Kaya naman iniwas ko ang tingin ko sa kaniya. Bumuntong hininga na lang ako. Nang makarating sa labas ng mansyon ay agad na dumating ang driver niya. Lumabas ito at pinagbuksan si Benedict bago bumalik sa driver seat. "Mag-iingat ka." Sinadya kong lambingan ang boses ko para hindi halata ang kaba at pagkabahala ko. Ngumiti ako ng mapait. Alam ko namang wala akong epekto sa kaniya, harap-harapan niya din akong tinanggihan. Nakaramdam na naman ako ng inis. Pagkatapos niyang magpakasasa sa katawang lupa ko, iniwan niya na lang ako bigla. Hindi ko alam kung anong iniisip niya tungkol sa akin. Sino nga bang matinong babae ang malapit ng ikasal tapos inaakit pa ang ibang lalaki, higit pa doon ay kapatid pa niyo. Tahimik siyang pumasok sa kotse. Hindi nagpakita ng emosyon kaya naman naisipan ko ng tumalikod. Ang dalang talaga niyang magsalita kahit kanino. Hindi pa ako nakakahakbang nang maramdaman ko ang mabilis niyang paghawak sa kamay ko at hinatak ako papasok sa loob ng kotse. Dahil petite akong babae ay mabilis lang sa kaniya ang mahatak ako. Dahil nakasakay na siya sa kotse ng hatakin ako ay napakandong ako sa mga hita niya habang niyayakap niya ako. Hindi pa ako nakakareak ng bigla niya akong hinalikan. Ang init at mapusok ng mga halik na ginawa niya, hindi ko magawang pumalag kaya nag-response na lang ako. Nang ilang sandali pa man ay napaungol ako dahil sa kawalan ng hininga. "Hmmmm...." Pinipilit kong kumala sa bisig niya. Mabuti na lang at lumuwag ang hawak niya sa akin kaya naman mabilis akong umupo sa tabi niya at umalis sa kaniyang kandungan. Pinilit kong pinapanatili ang aking composure habang may bahagyang galit sa kanyang mga mata. "Benedict, hindi ka ba sumusobra sa ginagawa mo?" aniya ko, binibigyang-diin ang kanyang pangalan. Isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa mukha ng lalaking nasa harapan ko. "Bakit, ano ba ang ginawa mo sa ilalim ng hapag-kainan? Kung hindi ako nagkakamali, ikaw ang unang nang-akit sa akin." Napakurap ako, pilit nagpapakita ng inosenteng ekspresyon. "Ha? Hindi ah. May gusto lang sana akong sabihin sa’yo, kaso hindi maganda kung doon ko pa sinabi. Wala akong ibang iniisip… Hindi ko inaasahan na iba pala ang interpretasyon mo sa ginawa ko." Pagdadahilan ko sa kaniya. Nakita kong hindi siya naniwala dahil sa pagngisi niya. Kita ang inis at galit na kasama no'n. "Ano ang gusto mong sabihin?" Sunod na tanong nito. "Gusto kong bumili ng contraceptives. Pero habang nasa pharmacy ako ay nagkasubong kami ni Sherwin. Natakot akong malaman niya kaya hindi nakabili. Iyon lang." Inis kong sabi kay Benedict. Pero hindi ako nakakuha ng magandang sagot mula sa kaniya. Kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Alam kong hindi mo ako gusto. Ang nangyari sa ating dalawa ay pawang kagagawan ko. Kaya sigurado akong hindi mo aakuhin ang responsibilidad mo kapag nagkataon. Kaya ayoko sanang mag-alala ka pa kaya i need that pills as soon as possible. Wal akong mautusan kaya pwede bang bilhan mo ako?" Matalim akong tiningnan ni Benedict. Saka niya inutusan ang kaniyang driver na mag-drive papunta sa malapit na pharmacy. Umandar ang kotse nang makarating sa pharmacy, ang driver lang ang bumababa. Bumalik ito dal ang malaking paper bag. Inabot ito kay Benedict saka inabot sa akin. Nang tingnan ko, iba't ibang klase ng contraceptive pills, may branded mayroon namang wala. Mayroong pangmatagalan na effects at madalian lamang. Napakunot ang noo kong tiningnan si Benedict. Pwede na siya magbenta neto sa sobrang dami. "Anong ibig sabihin nito? Bakit sobrang dami?" Pero hindi ako nakarinig ng sagot mula sa kaniya. Kaya naman binagi ko ang atake ko. Lumapit ako, malambing ang tinig at may bahagyang panunukso. "Ang dami naman nito, paano ko ito magagamit lahat? O gusto mo bang inumin ko lahat ito?" Pinalalim ko ang boses, puno ng pang-aakit. "Adik ka na ba sa akin?" Tumingin lang sa akin si Benedict ng walang emosyon. Wala din akong narinig na sagot mula sa kaniya. May kinuha siya sa likod ng sasakyan at inabot sa akin. Isang bote ng tubig. Napangiwi na lang ako, hindi ko maitago ang pagkadismaya. Mukhang bato ang puso ng lalaking ito. Kapag ayaw niya, kahit anong pang-aakit sa kaniya hindi ako magtatagumpay. Binuksan ko ang gamot at ang bote ng tubig saka ininom ito. Hindi pa ako tapos uminom ng marinig ko ang utos niya sa kaniyang driver. "Antipolo rest house." Simpleng utos saka umandar ang sasakyan. Isa iyon sa mga pribado niyang rest house ni Benedict Sanmiego. Maraming babae ang naghangad na makapasok doon, ngunit wala pang sinumang nabigyan ng pagkakataon. Nanatili akong kalmado, ngunit may bahagyang tuwa sa kanyang puso ko nang maisip kong dadalhin niya ako doon. Bakit pakiramdam ko, hindi ako kayang bitawan nito. Ang saya saya ko dahil mukhang may pag-asa akong maging asawa nito. Pagpasok sa rest house, nagmadaling bumababa si Benedict. Hinila ako kasunod sa kaniya, nang makapasok sa sala agad niya akong sinulat sa sofa... Siniil ng halik ni Benedict ang Dibdib ko. Nakaharap ako sa kaniya pero patuloy pa din siya sa ginagawa niya. Tinutulak ko siya pero mas malakas siya at hindi ko magawang iangat ito. "Benedict! Ano ba, hindi pa ako nakakaligo ngayong maghapon. Amoy pawis pa ako." Mapanukso ang tingin ko sa kaniya, malambing ang aking titig para makumbinsi siya sa aking pang-aaakit. "Maliligo labv ako sandali, mabilis lang ito, promise. Hindi ako tatakas." Tumigil si Benedict at tinitigan ako ng masama. "Reason! Jusko sa iyo!" Hindi ko alam kung gaano kainit na ang nararamdaman ni Dominic. Tumayo siya at bigla akong binuhat. Hindi siya nagdalawang isip at dinala ako sa banyo. Napasigaw pa nga ako nang kaniyang inangat ng biglaan. "Ano ba Benedict! I can shower alone!"Simula nang naging team leader ako, parang wala namang masyadong nagbago. May nadagdag lang na coordination group sa trabaho ko—more emails, more updates, more tao na kailangang i-manage. Pero hindi ako nagrereklamo. Gusto ko 'to. Pinaghirapan ko 'to.Kahit pa sinasabing isa akong paratrooper, wala naman akong ginagawang mali simula nang pumasok ako sa kompanya. May iilan na halatang may tingin pa rin—alam mo 'yung tingin na parang, “Ah, kaya ka lang nandiyan dahil may connection ka.” Pero dedma. Hangga’t maayos nilang ginagawa trabaho nila, hindi ko sila aawayin. Lahat tayo nagtatrabaho para mabuhay, hindi para magpahirapan.Pero kahit okay ako sa work, hindi ko pwedeng itangging may isang tao na hindi natuwa sa pagiging "busy ko."Si Benedict.Kahit wala pa siyang sinasabi, ramdam ko na. Mula sa kakaunting tawag, hanggang sa halos wala nang oras sa isa’t isa, parang unti-unti kaming nilalamon ng schedule ko. Kaya nang bigla ko siyang makita sa labas ng office building ko—doon sa pam
Nagulat talaga ako nang makita kong napamulagat si Mr. Castro sa mga plano ko. Ilang salita lang ang sinabi niya, pero bigla siyang natahimik nang makita ang presentasyon ko.Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapasimple ang ngiti.Ang bawat sulok ng disenyo ay pinag-isipan ko nang mabuti—pinaghalo ko ang retro at futuristic na tema, gumamit ng mga materyales na abot-kaya pero may dating, at sinigurong pasok lahat sa budget. Lahat ng ‘yon, nakita niya. At higit pa roon, na-appreciate niya.Pero ang hindi ko inaasahan... naantig siya.Sa mismong araw na ‘yon, inaprobahan niya ang proposal ko. At hindi lang ‘yon—nagbigay pa siya ng bagong offer para sa kompanya namin. Yung dating mahigpit at mailap na si Mr. Castro, biglang naging bukas-palad at masigla. Para akong nanaginip.Pagbalik ko sa group chat, parang binagsakan ng bomba ang lahat. Sunod-sunod ang messages. Shocked ang lahat.Pero ang pinaka-galit?Si Cheska.Bigla na lang siyang dumating sa mismong lugar kung saan pumirma si Mr
Bawat salitang binibitawan niya ay parang mga bala ng yelo na direktang tumatama sa puso ko.Hindi ko na napigilan ang panginginig ng buong katawan ko sa sobrang galit. Sobra na na ang emosyon kong nararamdaman, at napadiin ang pagkakakuyom ko ng mga palad. Ramdam ko ang pagbaon ng mga kuko ko sa balat ko—may lumabas nang dugo, pero wala akong naramdamang sakit. Wala. Wala kundi galit.Ang pagputol ng kasunduan sa kasal? Desisyon ’yon ng pamilya Sanmiego Anong kinalaman ko doon?At bakit parang ako pa ang sinisisi nila? Hindi naman ako gano’n kaimportante para mapabago ang desisyon ng isang pamilya gaya ng sa kanila.Tinitigan ko nang diretso ang mga mata ng ama ko, at walang pag-aalinlangang sinabi,“Ako ang magpapagamot sa kapatid ko. Anong magagawa mo bukod sa mag-file ng protection order? Kung sisirain mo ang gamutan ng kapatid ko, hinding-hindi kita patatahimikin. Subukan mo lang kung hindi ka maniwala sa kaya kong gawin.”Bigla siyang umusad palapit, galit na galit, parang gusto
Si tita Michelle ay nakasuot ng madilim na nightgown, medyo magulo ang buhok, at halatang kakatapos lang magising mula sa kama. Medyo namumula ang mukha sa pagkabahala.Sumunod si Daddy, naka-bathrobe pa rin,Pagdating nila, nakita nilang si Cheska ay parang naapi, ang mga mata ay namumugto at puno ng luha, habang ako naman ay mukhang walang pakialam, nakatayo lang ng malamig at walang emosyon.Alam na nila kung sino ang unang naapektohan.Si tita Michelle ay agad na nagmukhang malungkot para kay Cheska, pero nang makita niyang hindi pa nagsasalita si Daddy, naghintay na lang siya ng pagkakataon.Si Daddy ay hindi nakapagpigil, nagkunot ang noo at parang may mga linyang dumaluyong sa noo niya. Tumakbo ang mga salita mula sa bibig niya, malakas at punong-puno ng galit: "Shine, ano bang nangyari sa'yo? Ang kapatid mo ay nagsasalita, tapos ganito ang trato mo? Wala ka bang awa sa kanya?""Ang ibang mga kapatid, binibili pa ang mga bagay para sa isa't isa pagkatapos magtrabaho, pero ikaw,
Dahil naging mas malapit ako sa aking mga kasamahan, napansin kong mas mabilis akong umuunlad. Noon ko lang napagtanto kung gaano kababaw at hilaw ang mga ideya ko noong unang beses akong pumasok sa kumpanya.Sa kabutihang-palad, isa akong hilaw na diyamante—matapos ang tamang paghubog, magiging mas maayos at epektibo ako sa trabahong ito.Bukod sa malalaking proyekto tulad ng para sa isang furniture brand, tumatanggap din ang team namin ng mga customized na disenyo. Sa ganitong pagkakataon, bawat isa sa amin ay nagsusumite ng draft, at ang kliyente ang pipili ng designer na gusto nilang makatrabaho nang mas malapitan.Isa ako sa mga napili. Ang kliyente ko ay isang bagong kasal na mag-asawa na nais kong idisenyo ang kabuuang istilo ng kanilang villa.Hindi sila nagtitipid—ang tanging kondisyon lang nila ay ang "kasiyahan" nila sa resulta. Isang napakalawak na konsepto.Bagama’t mababait silang kausap, mataas ang kanilang mga pamantayan. Alam nilang baguhan pa ako, pero nagustuhan n
Thir Person’s Point of ViewAng lahat ng ito ay nasaksihan ni Charles Chua. At sa loob-loob niya, nakahinga siya nang maluwag.Isang gabi, matapos ang trabaho, nag-iisa siyang umupo sa opisina at may tinawagan. Ang tono niya, may halong saya at mayabang na pagmamataas."Hoy, ayon sa utos mo, napasok ko na ang tao sa studio. Ngayon, mukhang nakapag-adjust na siya nang maayos. Sabihin ko sa ‘yo, napakagaling ng babaeng ‘to."Sa kabilang linya, isang malalim at matigas na tinig ang sumagot, "Mabuti naman kung gano’n! ang galing."Ngumisi si Charles Chua at pabirong sumagot, "Uy, salamat sa papuri! Ang tagal na kitang kilala, pero bihira kang magsabi ng matinong bagay."Ngunit hindi inaasahan ni Charles Chua ang sumunod na sinabi ng kausap."Ang tinutukoy ko, si Sunshine Caparal."Napakurap si Charles Chua at hindi napigilang mapabulalas, "Hala, kuya Ben, akala ko ako ang pinupuri mo!"Dahil sa payak niyang sagot, hindi sinasadyang lumitaw ang tunay na pagkatao ng misteryosong tao—si Bene