LOGINI spent 10 mimutes contemplating if I should open the door or just stay in my room and tell everyone I'm sick.
I know that I should go and spend time with my parents and Mother-in-law but mayroong maliit na part sa pagkatao ko na ayaw silang makita. Mahirap pa rin sa akin na harapin sila knowing the state of my relationship with Lucian. I've been trying and trying for years pero para talagang wala itong patutunguhan. Im tired, I might as well just give up.
Dumagdag pa ang madalas naming pag aaway at ang hindi nya pag uwi sa bahay. I'm scared na baka may makakita na kakilala ko kila Lucian at sa Kabit nya and ask for confirmation to me. I treasure my reputation more than anything else, That is how I was raised by my parents as a child. Kaya nga sobra nalang ang effort ko para sa aming dalawa.
I took a deep breath in and out bago ko pinihit ang doorknob at nagdesisyon na lumabas. It would be a stupid and obvious move kung hindi ako magpapakita. They will have an idea and will soon start to ask questions as to what is the current state of my marriage. I calmed myself down from the thought that flows like an angry river in my head. Habang pababa ng hagdan ay iniisip ko na ang mga tanong na maaari nilang ibato sa akin o amin ni Lucian at sa kung ano ang isasagot ko dito.
"----- Chocolate Croissants --- Pain Au Chocolat is really ----."
"I can't wait to meet my apo. I ----."
I heard voices coming from the sala. Peeking through the small opening of the door. I saw my parents munching of the desserts I brought earlier. My grandmother was sniffing the fresh flowers while my Grandfather is inspecting the interior of the house, he was saying something to Aunt Mely but his voice was to faint and I can't understand it. Ate Lory was sitting in the sofa infront of my parents laughing and narrating the time she went to Brazil and ate a snake she caught by a stick in a small cave. Lahat sila ay nagtatawanan sa kwento nya.
"I can do this." I whispered to myself before walking to the sala.
"Oh my god! Look at you, darling you look so good!" Aunt Mely screamed as soon as she saw me entering through the door.
Niyakap nya ako ng sobrang higpit. It was a bit uncomfy because hindi ako makahinga but I still wrapped my hands around her and hugged her back. She kissed my cheek bago ako hinila para tuluyang pumasok. My parents stopped eating and stood up to greet me, as well as my grandparents.
"Ang Ivy ko ang laki laki na." Grand Ida pinched my cheek and squished them.
Ginulo ni Grandpops ang buhok ko at tumawa ng malakas. "Syempre apo ko 'yan. Nasa dugo na ng pamilya natin ang pagiging maganda at gwapo."
Hinila naman ako ni Dad at pinaupo sa sofa kaharap ng isa pang sofa kung saan nakaupo si Ate Lory at Aunt Mely. Tumingin ako sa paligid hoping to see hi mbut he was not there. But Ate Lory is here? According to her kahit saan sya magpunta ay palaging nakabuntot sa kanya si Lewis. I can't hide the fact that dissapointed a little. I was kind of expecting him to be here but knowing his relationship with Lucian I know he wouldn't really bother to come.
"Have you eaten already? Have some Cream Bread." Naglagay si Dad ng isang Mango Cream bread sa platito at akmang maglalagay pa ng isa ng bigla syang sawayin ni Mama.
"Too much sweets is bad for pregnant women, Dane." Aniya nito at inalis sa kamay ni Dad ang platito na may isang Cream Bread at inabot ito sa akin. "Here have one!"
I awkwardly laughed. "But I-im not pregnant, Mom."
I spent 10 mimutes contemplating if I should open the door or just stay in my room and tell everyone I'm sick.I know that I should go and spend time with my parents and Mother-in-law but mayroong maliit na part sa pagkatao ko na ayaw silang makita. Mahirap pa rin sa akin na harapin sila knowing the state of my relationship with Lucian. I've been trying and trying for years pero para talagang wala itong patutunguhan. Im tired, I might as well just give up. Dumagdag pa ang madalas naming pag aaway at ang hindi nya pag uwi sa bahay. I'm scared na baka may makakita na kakilala ko kila Lucian at sa Kabit nya and ask for confirmation to me. I treasure my reputation more than anything else, That is how I was raised by my parents as a child. Kaya nga sobra nalang ang effort ko para sa aming dalawa. I took a deep breath in and out bago ko pinihit ang doorknob at nagdesisyon na lumabas. It would be a stupid and obvious move kung hindi ako magpapakita. They will have an idea and will soon sta
Tinignan ko pa ulit ang damit ko sa salamin. Is this okay? Im wearing an Black Long sleeves Top paired with High-waisted jeans. The Top was off-shoulder and was made with a really stretchy material so it was hugging my figure a little too much I think and It's also was also a crop top. I paired it with my White Handbag with gold details and a set of earings and necklace bago ako lumabas ng kwarto."Manang, Nakita nyo po ba si Sir Rogel?" I asked Manang Kuri. She's watching EatBulaga while eating Chitcharong Bulaklak. It's one of her favorite habits since I met her years ago."Si Sir Rogel? Sya ata ang naghatid kay Sir Lucian dahil may sakit yung isa nating driver. May kailangan ka ba sa kanya? Kung gusto mo ay tawagin ko si Sir para pauwiin sya." Akmang tatayo na si Manang para abutin ang telepono ng pinigilan ko sya."No, Manang, It's fine may pupuntahan lang po ako saglit." "Ah, ganoon ba. O sige, humayo kana't mag ingat sa pagmamaneho." Pagkatapos kong magpaalam ay dumiretso na
I woke up the next day feeling empty. I waited for my alarm to go off bago ako tumayo at pumasok sa banyo. Pagkalabas ko ay napansin kong umiilaw at nagv-vibrate ang cellphone kong nasa nightstand.To: Ivy Simoné ManciniFrom: MomHello, Darling! I missed you so much! Me and your Dad is going to come over today with Grand Ida and GrandPops. Is that okay with you?Hindi ko pa tapos basahin ang naunang message ng sumulpot naman ang panibago.To: Ivy Simoné ManciniFrom: MomI asked If Mely wanted to visit you guys too and she said yes so i guess she's coming today with us. I don't know what time but maybe 4pm?☺️Humugot ako ng malalim na hininga at ibinaba ang cellphone ko sa nightstand. I would need to tell Lucian to come home early. Tumingin ako sa clock, It was 7:23 am. Nakapasok na kaya si Lucian sa trabaho? Lumabas ako ng kwarto at bumaba na para mag breakfast. Hindi kami kumakain ni Lucian ng sabay, well, sometimes kapag may event or something. Bilang lang ang breakfast, lunch, or
Today is the day I d*e.Pagkapasok ko ay sinalubong ako ng masamang titig ni Lucian mula sa Rear View Mirror. Kung alam ko lang na sya ang susundo sa akin edi sana hindi na ako lumabas. T _ T"Anong oras ka dumating? Perry said sa Ireland ka magii-stay for 3 weeks. Sana sinabi mo na uuwi kana para nasundo ka namin." I nervously asked pagkaupo ko sa passenger's seat.He didn't respond but started the engine. Sana lang makauwi pa ako sa bahay na buhay. Sinubukan kong ilipat ng direksyon ang aircon when I noticed na nanginginig ako. I was puzzled. Bakit nga ba ako natatakot? I only met with Sid who is my bestfriend and my best buddie, my ride or die and also my sibling na rin. Im not romantically attracted to him and so is He. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit ako natatakot na maaway ni Lucian when I did absolutely nothing wrong. "Why are you in a Café with that man? I told you wag kang lalabas. What if mahuli ka ng mga paparazzi?"Not even a single Hi or Hello. This treatment for 4
"Sa pagkakaalam ko ay sa ibang bahay na daw si Sir Lucian umuwi! Pakiramdam ko ay doon 'yon sa kabit nya!" Rinig kong ani ng isa sa mga kasambahay namin."Hala! Edi grabi naman pala ang sakit non kay Ma'am Ivy. Sa pagkakaalam ko ay hinahatiran sya ni Manang ng pagkain kaso nagiimpake na ata sya para umalis." Tumingin ako sa labas ng bintana sa kalagitnaan ng gabi. Nakakapagod at nakakalungkot isipin ang mga bagay na pinagdaanan ko sa bahay na ito. Hindi ko alam kung makakaya ko pa ba, daig ko pa ang isang aso na naghihintay sa amo nya umuwi na sa ibang bahay pala nagpapahinga. Pinangako ko sa kanya at sa harap ng panginoon na sya lang at wala ng iba, magiging mabuting asawa ako sa kanya at sa magiging pamilya namin at higit sa lahat hinding-hindi ako magiging sagabal o magiging dahilan ng paghihirap nya. But after all that what did I get? Nothing. Our marriage quickly crumbled in an instant. It's been a few months since we last ate out. Actually, hindi ko alam kung matatawag ba iyon







