PROLOGUE
“WHAT are you doing here, Bria?” he asked in a dangerous voice.“Ano ba, Laurent! Bitawan mo nga ako!”Pilit na inagaw ni Bria ang kaniyang braso mula sa lalaki. Nabitiwan naman siya nito. Iritado niya itong tiningnan habang nagsisimula na ring umakyat ang init sa kaniyang ulo.Ang bwisit na 'to! Daig pa niya ang sing gaan lang ng papel kung hatakin siya nito. Hindi tuloy nakapalag ang pa-hard to get self niya.Laurent's face reddened. Sheer anger was plastered on his face. Napabuga siya ng hangin at sinubukang ikalma ang sarili.Breathe in, breathe out, Sabria. Tao lang 'yan, at dyosa ka.Pero teka, bakit nga ba parang ito pa ang galit, eh siya nga ang naabala nito? She had no idea anymore how long she can hold herself together now that he's around her, stirring up some things that she shouldn't feel in the first place.“Ang sabi ko, anong ginagawa mo rito! And with those clothes, really?!” pagalit na tanong ni Laurent habang iritadong nakatingin sa suot niyang spaghetti strap short dress na hanggang kalahati lang ng kaniyang hita.“Ano bang pakialam mo kung nandito ako? Obvious naman siguro na dito ako nagtatrabaho.” Huminga siya nang malalim at pilit na kumalma kahit pa nag-iinit na ang ulo niya sa kausap. Gosh, ang wrinkles niya, naglalabasan! “Now that I've answered your question, can you leave me alone now? Coz if I were to be honest, ayoko nang makita ang pagmumukha mo," diretsahan niyang sinabi.Napatitig ito sa kaniya. He chuckled lowly. Nakipagsukatan siya ng tingin kay Laurent. Amusement danced in his amber eyes while she was very sure that hers only reflected her annoyance.Ang bwisit na 'to, pinaglalaruan siya!“Now you’re saying that. Baka nakakalimutan mong ang pamilya ko ang nagpapasuweldo sa ‘yo, Sabria,” nasa tono ng lalaki ang pang-iinsulto.Nagtitimpi siyang bumuntonghininga. Pumasok siya ngayong gabi sa club para mag-grind. Hindi ganito! Kung bakit naman kasi biglang nagpapakita ‘tong weirdo’ng si Laurent.She knew him as that geek and nerdy guy who would prefer slouching with his dogs at home while reading books with thick pages - than here, partying wildly like those hot bachelors in town!She hadn’t envisioned him going to a superclub like this to drink and party. Pero ilang taon na nga ba ang lumipas. Walo? Siyam? Sampu? She couldn’t determine when exactly were those times that she was well acquainted with him.She rolled her eyes as her patience began to thin out. “Sir Laurent. Can’t you see? Wala ako ngayon sa pamamahay ng magulang n’yo kaya wala po kayong karapatang gawin sa ‘kin ’to. Hindi po ako nagtatrabaho sa inyo sa mga oras na ‘to kaya hindi po kita amo at hindi mo po ‘ko katulong.”Ngumisi lang ito sa kaniya. “Really, huh? What will you do if I report this to our butler? It’s in your contract, right, our Queen Sabria? You can’t have any other job while you’re working in our mansion.”Mabilis siyang natigilan. Awang ang labi ni Bria nang tiningala si Laurent. She felt as if a cold bucket of water had splashed over her.Kumurap-kurap siya upang mas gisingin ang sarili. Gusto niyang maiyak bigla dahil shutakels! Nakalimutan niya saglit na konektado nga pala si Laurent sa pinagtatrabahuhan niya at ang malala pa, amo niya nga rin pala ito!“L-Laurent, please. Please, ‘wag mo ‘kong isusumbong...” kabado niyang pakiusap.Pinagdikit niya ang kaniyang mga palad habang nagsusumamong nakatingin kay Laurent. She saw how his smirk faded. Madilim ang mga mata nitong tinitigan siya. His jaw clenched.“I have to report you. This is a breach of contract,” his voice was serious.Mas nilukob si Bria ng takot. Naiiyak na siya at bahagyang nanginginig.Girl, get a grip! You need to keep your job! Think of a way! Iyon na lang ang sinabi niya sa sarili.Dahan-dahan niyang binaba ang sarili. She bent her legs and knelt down. Nakita niya ang pagkagulantang ng kaharap.“Laurent, parang awa mo na. M-Mahihirapan akong maghanap ng panibagong trabaho kung matatanggal ako. Kailangan na kailangan ko ng pera, so please...” She sobbed.“What the fuck, Bria?” gulat na anito.Hilam na siya sa luha, pero tiningala niya pa rin si Laurent. “P-Please! Please, I beg you! K-Kahit ano gagawin ko! ‘Wag mo lang akong isusumbong...”He only stared at her. Mas nag-alala siya dahil wala na itong reaksiyon.A past memory suddenly entered her mind. That day when he told her that he doesn’t like seeing her tears. That he will never do something that will make her cry because he hates it when she's crying.“Parang awa mo na, Laurent! Please... please, ’wag mo ‘kong isusumbong!” Naaalarma at paulit-ulit siyang umiling.“Why are you... begging?” mariin nitong tanong.His eyes were fiery and dark. Umigting ang panga nito. His disdainful glances made her feel a bit embarrassed. Tinungo niya ang kaniyang ulo dahil sa naramdamang pagkapahiya.She once had... everything. Those women of high society that she served earlier... she was once like them. Now, the tables have turned.She became a nobody the moment their family business failed and led to bankruptcy. She became pathetic in Laurent’s eyes because suddenly, she had to beg for mercy so she won’t lose her precious job that provides the food on her table.Nanahimik si Bria dahil ayaw na niyang magsalita pa at mas lalong maiyak. She already looked pathetic as it was and she wouldn't want to make it worse.Laurent released a harsh breath. “For money, Bria? You’re lowering yourself, on bended knees, for that goddamn amount of money?”Nagparte ang kaniyang labi. “Laurent—”He sneered at her. Iritado ang mga mata ng binata.He had a look of disbelief. ”Is that how much you’re worth? You can be bought with money? What the hell...”Bigo siyang nag-iwas ng tingin. “Sabihin mo na lang na gusto mo ‘kong isumbong dahil gusto mo na ‘kong mawala sa paningin mo.”Bria's face hardened. Marahan niyang pinunasan ang mga luha sa kaniyang mata at pisngi.Blangko siyang nag-angat tingin. Suddenly, she realized that the situation was so out of her control. It occurred to her that the Laurent in front of her wasn't familiar anymore.Why did she even begged him? She's certain that he’s still mad at her for turning him down years ago. Dahil ayaw niya itong pakasalan.Malamang, galit pa rin ito sa kaniya at ang makita lang siya, kinakasira na ng araw nito.Yeah, how stupid of her to think that if she'd begged, he’ll get over his anger and sympathize with her not to report her to their butler. Of course, he’s not stupid to do that! She must be insane.Laurent smirked devilishly. “If that’s the case, then, how much? How much are you, Sabria?”Kinagat niya ang kaniyang labi. Instinctively, she glared at him. Galit na siya pero hindi siya makapalag dahil alam niyang sa pagkakataong iyon, hawak na nito ang kaniyang leeg.“How much? Five digits? Six? Seven? Tell me. Name your fucking price,” he mocked even more.Nananakit na ang pareho niyang tuhod sa pagluhod ngunit hindi niya magawang tumayo. Another batch of tears threatened to fall from her eyes.She hates him. She hates him with every inch of her!She apologized to him already and it shouldn’t be a big deal to him now that they’ve grown up as adults, yet he’s still taking it out on her!Hindi niya mawari kung sinasadya bang maging immature ni Laurent o kung ganito na ba talaga ito ngayon.”Wala akong presyo, Laurent. Sige, isumbong mo na ‘ko. Wala akong pakialam,” matapang at mariin niyang sambit.He chuckled. “Still acting high and mighty, huh? 'You really think you can survive with that attitude, signorina? You are as poor as a filthy rat right now. While me? I can buy you. Right here, right now.”The corners of her eyes stung even more. She felt insulted. Pinigil niya ang pagpatak ng kaniyang luha. Her chest tightened but she chose not to dwell on it.“I hate you. Hindi na ikaw ang Laurent na nakilala ko. You’re a monster. You’re a heartless beast,” she told him firmly with sharp eyes.Marahang napawi ang ngisi ng lalaki. His face darkened. His jaw moved and she saw how his brown eyes glistened with a familiar emotion.“It seems like you already forgot, Bria. The old Laurent died because you killed him. It’s your fault that he’s gone,” bitterness dripped on his tone.Nag-iwas ng tingin si Bria. She wiped her tears again. Pinili niyang magpakatatag dahil alam niyang kung hindi niya iyon gagawin, maaapektuhan lang siya ni Laurent.Ayaw na niyang magpaapekto ulit. She didn't want to feel him again, most especially that he’s being cruel and insensitive.A shadow hovered around her. Gulat siyang tumunghay.She found Laurent half-sitting in front of her. His deep amber eyes shun as if they were as bright as gold, making her feel uneasy. But what he did next made her gasp heavily.He angled his dark face and moved it closer to hers. Their noses touched. Nanlaki ang mga mata niya pero hindi niya ito magawang itulak.She felt his warm and rough hands on her arms, making their way up until he was gripping her shoulders. Tumindig ang balahibo niya. In an instant, everything in her paused. She could only feel his hot breathing which smelled like a mixture of mint and whiskey.Nagmumura na siya sa kaniyang isip ngunit hindi niya magawang umusal ng salita. She could only let herself drown in bewilderment as their eyes locked.“This is the new me. This Magnus... is bound... to conquer you,” may diin ang bigkas ng bawat salita.He looked straight into her eyes, smiling like a devil with a piercing gaze. Kahit anong pilit niya'y hindi niya magawang iiwas ang kaniyang tingin dito. She thought of claiming back her power but it’s nowhere to be found. It’s as if... he had... absorbed it... from her.Che cazzo!She couldn’t believe that she's already utilizing her Italian language in her head!Mas lumapit pa ito. Their distance made her hitch her breath. Halos hindi na siya makagalaw sa kaniyang posisyon. It's as if she froze right on her spot.When she felt his breath near her ear, she sucked in some air. It tickled her... in a torturous way! Her hands fisted tightly as she tried to contain herself.Get it together, please, Sabria! Prego! Please! She repeatedly reminded herself inwardly.She felt his hand on her other ear, giving the lower part a slight touch. It sent shivers down her spine. He combed through her hair and pulled it a bit with one hand. Malalim siyang napalunok. Hindi pa nakatulong ang malalim nitong paghinga na sinasadya yata nitong ipadama sa kaniya. She didn’t feel at ease in all corners as goosebumps traveled on her skin.When he whispered breathily, that's when her world stopped rotating.“You don’t want me to report you? Then... Obey me as you should. Resign from this hell-hole club. Work full time in our mansion. And lastly... offer your body to me, Sabria. Give me everything I need, and you can freely keep your job in our house.”CHAPTER 1“HELLO? Nand’yan po ba yung panty ng nanay ko?” pinaliit ni Bria ang kaniyang boses nang sumagot ang tao sa kabilang linya.“Sino po ’to?” dinig niyang tanong ni Blythe sa kuryosong boses.Pinigil niya ang paghagikgik. It’s not every day that she gets to prank this girl and now, it’s payback time!Hindi pa niya nalilimutan ang paglalagay nito ng sangkatutak na condoms sa maleta n’ya, ’no. Wala tuloy siyang mukhang maiharap sa mga kasambahay na roommate niya sa maid’s quarters.Paano ba naman kasi. Pagbuklat niya pa lang sa maleta, bumungad na agad ang mga unopened condoms. Binigyan agad iyon ng malisya ng mga kasambahay! Hiyang-hiya tuloy siya at hindi makakibo nang tuksuhin siya ng mga ito.“Naligaw po kasi yung panty ng nanay ko. Baka po nand’yan sa ‘yo,” consistent niyang binago ang kaniyang boses.“Ha?! Ano ako, panty robber? Aanhin ko naman po ang panty ng nanay n’yo, ha? Sisinghutin?” masungit na tanong ni Blythe.Bumunghalit na si Bria ng tawa. Hindi na siya nakapagpi
CHAPTER 2BRIA stood up from her seat. As a maid na ang ganap niya kaya ni-ready na niya ang utak niya para sa malalang bakbakan mamaya.Pero syempre, eme-eme lang. Exaggeration niya lang ‘yon.She flattened out the cloth on her torso and made sure that there were no creases on her uniform. Tiningnan niya rin kung malinis ba ang black shoes niyang kapares ng white and royal blue niyang uniporme. Tiningnan niya rin kung malinis ba ang lamesang pinag-senti-han niya kanina.Thank God, squeaky clean and no spills.Nakahinga siya nang maluwag nang makitang okay naman ang hitsura niya. Kinapa-kapa niya rin ang naka-bun niyang buhok para malaman kung may tikwas ba o kung magulo na ang kaniyang buhok. Wala naman siyang napansin na kakaiba kaya hinanda na niya ang kaniyang sarili.Hindi naman ito protocol pero syempre, mas okay nang presentable siya tingnan. Mayamaya pa, naririnig na niya ang mga salitang Espanyol na papalapit na sa banda niya. Napalunok siya at niyuko na ang kaniyang ulo.Mrs
CHAPTER 3“OH, Biyang. Sa’n ka galing?” bungad kay Bria ng ka-roommate niyang si Madonna pagkatapos niyang umilang-katok at tuluyan nang pumasok sa kuwarto nila sa maid’s quarters.She only glanced at her flatly.Wala siyang ibang marinig kundi ang paulit-ulit at malakas na dagundong sa kaniyang dibdib. Her heart was racing. Her heartbeats echoed and rang in her ears repeateadly. Her forehead, neck, and palms were sweating coldly.Madonna snapped her fingers in front of her. “Huy! Para ka namang lumaklak ng isang litrong suka d’yan. Ang putla-putla mo, teh!”Doon lang siya nagising. Para siyang nanaginip at noon lang ulit binalikan ng ulirat.“Ha?” lutang niyang usal.Sumimangot sa kaniya si Madonna. “Ewan ko sa ‘yo, teh. Magbihis ka daw sabi ni Ate Doris. Papunta na raw dito yung si Sir Magnus!”Parang mas lalo siyang pinagbagsakan ng langit at lupa. Her jaw fell.Nanlaki ang mata niya nang mapagtanto kung bakit nga ba gano’n na lang ang reaksiyon ng katawan niya at kung bakit nga ba
CHAPTER 4MABILIS lang na nagbihis sa CR ng kanilang kuwarto si Bria. She stared at herself in the mirror.She decided to simply tie her wavy brown hair. She has a gorgeous tan skin complexion so she maximized the warmer tone of her powder. Mukha ring maputla at chapped ang labi niyang hugis-puso kaya naman she gave it an extra boost using the lip gloss and a bit of her dark pinkish lip tint.“Oh, ‘di ba, sino ka d’yan.” Nagmaganda muna siya sa tapat ng salamin para masigurado kung okay na ang ayos niya.She already looked freshened up with only three pieces of cosmetics so that finished her whole look.Lumabas siya at agad na niyaya si Yesha. Baka kasi magalit pa si Ate Doris a.k.a Miss Minchin na mayordoma ng mansion at kasanggang-dikit ni Madonna sa pagiging marites at marisol.Not to mention na kampon rin ito ng kadiliman. Satana lang ang peg. Chariz!Nang makababa sila ni Yesha ay nakahilera na ang mga kasamahan nila sa front porch ng mansion.Tumabi siya kay Lalaine na tanging k
CHAPTER 5 AS usual, back to regular programming si Bria matapos siyang maging center of attraction kanina nang mag-inarte ang katawan niya. She knew the causes of that awkward nosebleed fiasco — stress and fatigue. Pa’no ba naman kasi. Ilang bansa nga ba ang napuntahan niya sa kaka-shopping? Japan, China, Hongkong, Italy, France... name it! She couldn’t imagine her hardships and mental exhaustion in those consecutive hellish days. Na-haggard nang bongga si watashi! Hindi niya rin talaga alam kung bakit siya pumayag na maging personal shopper ni Madame, eh. Maybe it’s safe to say that she didn’t know that she’s a lavish spender? Saka ‘wag na tayong lumayo pa. The salary is giving naman talaga! Her regular salary actually tripled when Mrs. Del Rio offered her to be her personal shopper. Sino pa nga ba ang aayaw kung ginto na ang lumalapit, ‘di ba? “Hay, buhay...” She inhaled miserably while mixing the food that she was cooking in a pot. Kahit gustuhin niyang mag-shut down muna a
CHAPTER 6 “WHAT'S the matter?” Sir Magnus asked while rolling up the sleeves of his white dress shirt to his elbows. The first three buttons of his dress shirt were open and it showed the thin silver chain necklace that draped on his neck. She could also see his toned chest with a faint matting of dark hair because it peeked through his unbuttoned shirt. Unconsciously, she licked her lower lip. Bigla yata siyang nagutom at gustong kumuha ng kanin. Harurut! Ang harot-harot niya, jusme. “You’re late,” Mrs. Del Rio said firmly when her son crouched down his head to kiss her forehead. “It’s only 7pm, Mom. Just the exact time for dinner,” tipid naman nitong pagkontra sa ina. “We’re glad you’re here to eat with us, son. Take a seat.” Nakangiting nilahad ni Mr. Del Rio ang bakanteng upuan sa kaliwa nito. Sir Magnus obliged and sat on the spot provided for him. He was basically facing his mother. Tipid na napailing ang ina nito at napainom ng tubig. “Shall we eat? Hon? Magnus?” Mr.
CHAPTER 7FLASHBACK“THERE are always layers to a person’s facade,” Bria mused while swaying her part of the swing. Naisipan niyang magmuni-muni kasama ito sa children’s playground rito sa Del Rio Estate. Hindi niya lubos maisip na hindi pa pala ito nakakapaglaro doon! Gaano ba ka-sheltered si uncle mo Magnus at hindi pa nito naranasang maglaro sa playground? Medyo na-bothered si accla.Meanwhile, Magnus stayed unmoving while seated on the other swing. His gaze at her felt palpable each passing second. Napangiti siya at binalingan ito. There was a certain spark in his eyes that urged her to continue speaking even if he’s not adding anything to the conversation.“It’s fascinating. At the same time, it teaches you not to judge someone on a face value. Kasi tayo nga — siguro ikaw rin — ayaw nating jina-judge tayo agad nang walang basehan. E ’di dapat lang na hindi natin ‘yon gawin sa iba, kung ayaw nating mangyari sa ‘tin, ‘di ba? Ang unfair lang kung magiging judgerist tayo agad.”Su
CHAPTER 8ANO pa nga bang ine-expect ni Bria na reaksiyon ni Laurent nang makita siya nito?Eh ’di siyempre, ang yakapin at hagkan siya nito!Pero ‘de, joke lang. Masiyado naman siyang desisyonavility.She just didn’t expect that he would simply turn his back on her and leave! Just like that!As in nag-fly away agad ang uncle mo! Tiningnan lang siya nito nang blangko bago nilayo ang flashlight sa mukha niya. At saka ito pumanhik paalis. Nang walang lingon-lingon.Feeling niya tuloy, inabandona siya. Pero siyempre, charot lang ulit dahil wala naman siyang K o karapatang makaramdam ng gano’n.She hissed. “Hay, Bria! Nakakahiya ka!” Ngumiwi siya sa kaniyang sarili at naghugas na ng kamay sa malapit na gripo sa playground.Matalas pa rin naman ang paningin niya at agad siyang nakakita ng gripo. Pakiramdam niya, ang dumi-dumi niya.Ang dumi-dumi ko! Pag-i-internalize niya sa kaniyang isip. Marahan niyang tinuyuan ang kaniyang mga kamay na pinahid lang niya sa kaniyang pants. Ang gusgusin