Chapter seventy sevenSamanthaBakit kailangan pang idamay ang magulang kapag galit ka sa isang tao? Wala naman siyang alam tungkol sa mga magulang ko pero kung makapanglait siya at makapagsabi na baka lahi namin ang mang aagaw ay parang kilalang kilala niya kami.Wala namang deal sa pagitan ni kuya Jiro at ng pamilya niya, hindi naman siya sumang ayon. Pero grabe sila kung magalit parang inagawan ng laruan, para sialng bata, ang sabi niy malaki daw ang maitutulong nila kay kuya Jiro pero ang totoo sila ng matutulungan ni kuya Jiro, nakita ko naman ang standing ng company nila at company ni kuya Jiro napakalayo.Syempre si Ericka pabor na sa kaniya yun lalo ang mga magulang niya ay mga businessman, lalago ang kompanya nila at makukuha pa niya yung crush niya.Kaso hindi nila nagawa kaya galit na galit sila lalo na sa akin, wala naman akong ginagawa sa kanila? About kay Rod naman hindi naman siguro siya ganyan mag isip, alam kong mabait si Rod hindi kagaya ng pamilya niya kahit na mada
Chapter seventy sixSamanthaMatapos ang event hindi muna kami umuwi ni kuya Jiro, nasa gilid kami ng kalsada kung saan walang gaanong dumadaan na sasakyan, dito sa lugar kung saan tanaw na tanaw ang buwan at kalangitan sa gabi, ang ganda ngang pagmasdan habang umiinom kaming dalawa ng mild drinks lang para makapagmaneho pa siya.Dito ang mga lugar na gustong gusto niya, tanaw ang buong paligid tapos ang liwanag ng buwan, hindi mainit.“Sana ganito palagi kapayapa.” Hindi ba payapa ang buhay niya? kahit palagi kong naiisip na masaya na siya dahil nabibili niya ang gusto niya, kaso mukang malungkot pa rin siya at maraming alalahanin.“May problema ba?” napatanong agada ko.“Wala naman.” Napangiti siya sa akin.Kailangan ko makampante sa sinabi niya, kase wala rin naman akong maitutulong sa kaniya lalo ang laking kompanya ang hawak niya, maraming kakumpetensya at maraming mga kumakalaban sa kaniya.Naubos na namin yung drinks at tsaka na kami umalis, hindi siya tinamaan kahit mild lang
Chapter seventy fiveSamanthaNagbibihis ako, nakaputing dress ako ngayon na may flower design na kulay yellow, ang ganda ng damit na ito napakasimple.“Hindi ba nagseselos si manong Domeng na ako na palaging nakakasama mo sa mga okasyon?”“Bakit? girlfriend ko ba siya?” agad niyang sagot, nandito siya sa kwarto ko habang hinihintay ako dahil naglalagay pa ako ng make up at nag aayos ng buhok ko, habang siya tapos na, mga lalake naman kase mabilis lang magbihis.“Nasaan pala si manong ngayon?”“Nasa girlfriend niya.”“May girlfriend siya?”“Oo, bakit gult na gulat ka?” tawang tawa siya sa reaksyon ko.“Akala ko kase may asawa na siya, wala pa pala siyang asawa?”“Wala pa, baka maunahan ko pa.” sabay tingin sa akin ng malagkit, hindi na ako nagsalita pa inayos ko lang ang bag ko na maliit at tsaka lumapit sa kaniya.“Let’s go.”Ibang iba talaga ngayon si kuya Jiro, basta ang laki ng kaibahan niya noon at ngayon siguro dahil madalas ko na siyang nakikitang nakangiti pero kapag kaming da
Chapter seventy fourSamanthaNakakapagtaka ang kinikilos ni kuya Jiro ngayon, hindi ko alam kung nagooverthink lang baa ko o hindi kase parang ang super overprotective siya sa akin ngayon, super nan ga over pa? hahaha basta yung ganung feeling ba.Dahil din siguro sa nangyari sa akin, yung dalawang kasambahay na mas bata sa akin pinaalis na niya kahit nagmakaawa na sa kaniya na huwag tanggalan ng trabaho.Hindi nga nagsorry sa akin sobrang pride nila kahit ako yung nagawan nila ng kasalanan wala man lang akong narinig na sorry o pasensya na.Ayos lang yun kesa maulit pa.Pakiramdam ko nga galit pa sila sa akin dahil ako ang dahilan kaya sila umalis sa mansyon, pero sa totoo naman sila naman talaga ang dahilan kaya sila napaalis.“Ano pang nararamdaman mo? gusto mo na ba umuwi?”“Ayos lang ako, kailangan ko rin matapos oras ko.”“Pwede namang hindi.”“Mas okay parin sumunod kesa mandaya ayaw ko naman graduhan ako ng wala akong ginagawa.” Ngumiti siya sa akin, hindi naman kase ako mada
Chapter seventy threeJiroHindi ko alam ang gagawin ko ng makita kong may dugo sa sahig ng bodega, natunton ko si Sam doon dahil pag uwi ko wala siya sa bahay. Mabuti na lang may tracker ako sa phone niya, sakto pa kaseng kumukulog kaya hinahanap ko siya.Alam ko kapag kumukulog nagtatago siya pero bakit sa bodega?Pumunta agad ako doon upangicheck siya kung nagtatago nga ba siya doon dahil sa kulog, kaso iba ang kutob ko, nakalock ang labas ng bodega.Paano siya makakapasok kung nakalock ang labas?Pinabukas ko agad kay manong Domeng ang pinto, mukang may maling nangyayari, maski ang mga kasambahya at mga tauhan ko nandito na din.Pagbukas ng pito nasa sahig si Sam at walang malay, may dugo sa sahig kaya nataranta ako at binuhat siya, dinala agad namin siya sa ospital.Natataranta ako sa nangyayari, hindi ko alam kung paano siya pumasok doon nakalock naman ang pinto. Nawala sandali sa isip ko ang tungkol sa bodega, ang inaalala ko ngayon ay si Sam.Kailangan siyang masalinan ng dugo
Chapter seventy twoSamanthaHindi ko sila makontak, si kuya Jiro na ang tatawagan ko ng biglang may kumalabog sa likuran ko may nahulog na isang box kaya nanginig ako sa takot.Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, yung phone ko hinanap ko nahulog ko pala sa semento, umiilaw lang sya kaso hindi mapindot, ang lakas kase ng pagkakabagsak niya hindi naman kase original phone ko, second hand lang ito binili ko noon.Hindi naman kase ako nanghihingi ng mga gamit kay kuya Jiro yung allowance na binibigay niya ng kusa tinatabi ko ko yung iba kaya nakakabili ako ng kailangan ko.Nako po paano ako makakakontak sa labas nito ng layo pa man din ng bodegang ito baka hindi ako mapansin.Madalang lang may dumaan dito.“Tulong!” buong pwersa akong sumigaw kaso mukang hindi ako mapapansin.Pinilit kong ayusin yung cellphone ko kaso ayaw na talaga magopen kase palowbat na rin ito kanina. Hindi rin naman ako makakacharge.Umupo ako at inayos ang phone ko kaso wala talaga, may gumagalaw s may bandang likura