Share

//4

Penulis: Darn Maligaya
last update Terakhir Diperbarui: 2024-09-04 18:34:24

Chapter four

Samantha

Nakakatamad pumasok kung kailan graduating na ako, paano naman kase paiba-iba ang schedule ko minsan may pasok minsan wala, mas marami yung pinapagawa kesa sa tinuturo, kung sabagay pabor naman sa akin ito dahil mas marami akong oras gumala, yun nga lang hindi pwede sa gabi.

Para akong natrauma sa nangyari sa akin noong nakaraang linggo, hindi naman sa natatakot ako kay kuya Jiro, natatakot ako para sa sarili ko, paano kung hindi dumating si kuya Jiro sa ganung sitwasyon, baka inatake na ako sa puso o kaya namatay, hays ang lala nang naiisip ko.

“Sam!”

“Oh Riri!”

“Nahihirapan ako sa isang subject ko Sammy!” siya ang bestfrend kong si Riri magkaiba na kami ngayon ng subject kase naman bumagsak siya sa isang semester.

“Tutulungan na lang kita total wala akong ginagawa.”

“Talaga!”

“Bilisan mo dahil may klase na ako mamaya.”

“Oo heto na.”

Nasa bench kami ng school at ako? naghihintay sa next subject ko, ang pangit kase ng schedule ko, para hindi ako antukin tutulungan ko na lang si Riri.

Tinuturuan ko siya ngayon nang biglang may mga lalake na lumapit dito sa bench na kinauupuan namin.

Malawak kase itong lugar kaya pwede naman ang magbabarkada kaso nakikita nilang naglelecture kaming dalawa ang iingay nila.

“Diba ikaw si Samantha?” nabigla ako nang sabihin nila ang pangalan ko. Hindi ko sila pinansin at nagpatuloy lang kami ni Riri sa ginagawa namin kahit ang iingay nila, nagkakantsawan at napapatingin kami sa kanila dahil hindi ko alam kung si Riri o ako ang pinag uusapan nila. “Boyfriend mo si Jude diba?”

“Ha?” ako ba O si Riri ang kausap? pero sa akin nakatingin kaya malamang ako?

Si Jude ay classmate kong mayaman, palagi niya akong inaasar at hindi ko gusto ang taong yun, inaakbayan niya ako palagi pero tinatanggal ko dahil naiirita ako sa kaniya, oo umamin siya noon na may gusto sa akin kaso hindi ko talaga siya type.

“Teka, ako ba sinasabihan niyo?”

“Sino pa ba?”

“Kaibigan niyo ba si Jude? Anong pinagkakalat niya?”

“Sabi niya girlfriend ka niya, may proweba naman sweet kayo sa isat isa.”

Tsk, papatulan ko tong mga to kung hindi lang gahol ang oras ko, nagkakalat sila ng maling impormasyon samantalang wala naman akong sinasagot na maging boyfriend ko.

Magaling lang talaga mang asar ang lalaking iyon at narinig kase ng ibang mga classmate ko na umamin siya sa akin tungkol sa nararamdaman niya.

Tinapos ko na lamang ang pagtuturo kay Riri at tsaka ako umalis, makikita ko nanaman si Jude at kailangan ko siyang kausapin sa pinagkakalat niya.

Dumiretso na ako sa classroom ko habang si Riri naman ay bumalik na din sa kaniyang klase, ang bilis ng oras kapag may ginagawa ka.

Pagdating ko ay nagsitinginan sila sa akin, inaasar ako at kinikilig sila nang hindi ko malaman ang dahilan, napatingin ako kay Jude na parang nagevolve na lalake, I mean tumino ang itsura.

Inaasar talaga nila ako kay Jude dahil nagiba ng hilig lalo sa pananamit dahil daw sa akin, pinagtabi pa kaming dalawa, nag iwan sila ng dalawang upuan na bakante para sa amin.

Hindi ko gusto ang ganito, naikakalat pa nil ana may boyfriend ako.

“Bagay naman sila pareho silang mayaman.” Akala lang nila iyon dahil sinusundo ako dito ni manong Domeng, minsan lang ako magcommute.

Nanahimik na lang ako kase wala naman akong laban sa kanila kahit magpaliwanag ako, mapapagod lang ang dila ko kaya naman bahala sila mag isip.

“Hi miss.”

“Tumigil ka diyan.” Sabi ko kay Jude.

“Ito naman, binago ko na nga sarili ko para sayo oh.”

“Sinabi ko bang gawin mo yan?”

“Syempre kung mahal mo ang isang tao kailangan mong baguhin ang mga ayaw sayo, diba?” sa lakas ng boses niya nagtitilian ang mga kasama namin dito sa classroom, tingin sila nang tingin sa amin.

Naiirita ako at nahihiya, huminga ako nang malalim at magfofocus na lang ako sa klase namin.

Kahit naririnig ko lahat nang mga pinagsasabi nila ay hindi na lamang ako umiimik, nandito na professor ko kaya nakafocus ako sa lecture niya kahit nakakairita ang katabi ko.

Umiwas agada ko dito sa classroom namin after nng lecture, alam ko kaseng aasarin lang nila ako kay Jude, ayaw ko ng ganun.

Naghanap ako ng pwedeng mapagtambayan para naman makapagpahinga ako sa ingay dahil may susunod pa akong kalse.

Para akong loner pero may mga kakilala naman ako dito sa campus, yun nga lang iba iba kase ng kurso kaya kapag vacant lang nagkikita.

Hindi ko namalayan na sinundan ako ni Jude, may kasama rin siya yung mga kaibigan niya. “Bakit ka nandito?”

“Syempre nandito ka.”

“Ang layo ko na nga sumunod ka pa.”

“Syempre nga nandito ka.”

Lilipat na sana ako ng pwesto pero hinarangan niya ako, alam ko naman na walang gagawin itong masama sa akin lagot siya kay kuya Jiro kapag may ginawa siyang kalokohan sa akin.

“Dadaan ako.” sabi ko pero hindi siya umalis sa harapan ko.

“Alam mo pakipot ka pa, ano bang ayaw mo sa akin? Mayaman naman ako, kaya naman kitang buhayin, may itsura naman ako.”

“Pero bobo ka.” Nagsitawanan ang mga kasama niya, kumunot ang noo niya sa akin, naiinis ako dahil pinipilit niya ang sarili niya sa akin, kahit dukutin niya ang puso ko sa katawan ko hindi ko siya kayang mahalin.

“Ikaw—”

“Oy hinay hinay lang babae yan haha.”

“Umalis ka sa harapan ko.”

“Pasalamat ka mahal kita.” Hinila niya ako palapit sa kaniya at hinigpitan ang pagkakahawak sa bewang ko.

“Lubayan mo nga ako!”

“Akin ka na, wala ka namang boyfriend ah, matututunan mo rin akong mahalin.”

“May saltik ka talaga.” Tinulak ko siya para makawala sa kaniya sabay takbo sa malayo, hindi ko nga alam kung papasok pa ako sa huli kong subject.

Gusto ko na lang umuwi.

Minabuti ko na lang talaga na umuwi, sakto naman nasa mansyon pala si kuya Jiro, alam niyang nakauwi ako ng maaga.

“Pinapatawag ka ni sir.” Sabi ni manong Domeng sa akin.

“Bakit daw po?”

“Hindi ko alam.”

Kakarating ko lang pero pinapatawag na agad, hindi pa ako nakakapagpahinga at nakakabihis pero dumiretso na ako sa kwarto ni kuya Jiro.

“Kuya.” Napatingin siya sa akin pagkapasok ko sa loob, bakit pakiramdam ko nag iinit ang mukha ko sa mga titig ni kuya Jiro? May lagnat ba ako?

“Maupo ka.” Malumanay niyang sab isa akin, umupo ako sa couch na nasa harapan ng table niya. “Kamusta araw mo?”

“Ha?” nagtaka ako kase ngayon lang niya ako kinamusta nang ganiyan, I mean yun bang kakauwi ko sa school tapos pinatawag agad at kinamusta ang araw? Bakit pakiramdam ko alam niya ang pakiramdam ko.

Wala akong gana ngayon, para akong naiirita basta ganun, dahil kay Jude.

Ngumiti ako, pinilit kong ngumiti sa harapan niya. “Okay naman ako kuya.” Ang hirap pala kapag pinipilit ang isang bagay, lalo kapag ngumingiti ng pilit kahit hindi okay.

Inaalala ko kase kung ganun araw araw sa akin si Jude hindi na ako magiging komportable sa campus, graduating pa man din ako.

“Sigurado ka?”

“Oo naman kuya.” Grabe ang titig sa akin ni kuya Jiro, nagtaka siguro siya dahil ang aga ko umuwi, may last subject pa man din ako, hindi naman niya malalaman na nagskip ako.

Tumayo siya at dahan dahan na lumapit sa akin, tumabi siya sa akin at nagulat ako ng ilapit niya ang sarili niya sa akin, yun pala may kinuha siya sa gilid ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko kapag lumalapit sa akin si kuya Jiro, sa kaniya ko lang nararamdaman ito.

“Magtsaa tayo, pampakalma.” Hindi ako umimik, anong pampakalma?

Pansin ba niyang hindi na ako kalmado?

Pinipilit ko naman maging okay kaso ang talas ng pakiramdam ni kuya Jiro, pansin talaga niya na hindi ako okay.

Binigyan niya ako ng tsaa, kaya inunti unti kong inumin.

“Sir heto na po pinapakuha niyo.” Yung isang kasambahay nila may dalang cookies para sa amin, ang sama ng tingin niya sa akin, halatang inggit, isa siya sa mga inggitera dito sa mansyon, umalis din siya kaagad dahil hindi naman siya kailangan dito.

“Heto kumain ka.”

“Salamat.”

Pinagmamasdan ko si kuya Jiro ngayon habang inaayos yung lamesa sa harapan namin, naalala ko si Jude kase naman nagtataka ako sa sarili ko, bakit ba hindi ko kayang magkagusto sa iba noon pa man?

Parang wala na akong pakealam sa ibang lalake sa labas ng mansyon o kahit sa mga school na pinanggalingan ko simula nang dumating ako dito sa mansyon, tumanda na akong walang naging boyfriend o kahit man lang ka mutual understanding.

Abnormal baa ko?

Ang sabi nila, kapag may gusto ka, nakafocus ka lang sa taong gusto mo, kapag lumalapit sayo yung taong gusto mo makakaramdam ka ng kaba sa dibdib o kaya kuryente, iba rin ang pakiramdam kapag nagkadikit kayo o kaya malapit siya sayo, nagiging komportable ka madalas sa kaniya kapag tumatagal. Wala pa akong naramdaman na ganiyan sa mga lalake doon sa campus o kahit sa mga kakilala ko.

Maliban sa lalake na nasa gilid ko at kasama ko ngayon.

Napapatulala ako sa kaniya, napapaisip kung dahil ba sa kaniya kaya wala akong magustuhang iba? ang taas kase ng standard ni kuya Jiro, kumabaga hindi kame bagay, yun bang bagay sa kaniya ay mga prisesa.

Pero ako?nagfefeeling prinsesa tuwing inaalagaan at inaalala niya ako.

May gusto baa ko kay kuya Jiro ko?

“Hays hindi pwede.” Bigla kong banggit kaya naman napatingin siya sa akin.

“Hindi pwede ang alin?”

“Ah eh, hindi pwedeng isawsaw itong cookies sa tsaa kuya.”

“Paanong hindi, masarap kaya try mo.” sinawsaw ba naman niya bigla yung cookies sa tsaa niya at sabay pinakita sa akin na nasasarapan siya.

Ang hirap magtimpi, hindi ako pwedeng magkagusto sa kaniya, ang layo ko sa level niya and I’m sure ang mga tipo ni kuya Jiro ay hindi kagaya ko, and lastly kapatid lang ang turing niya sa akin. That’s it.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • The Billionaire's Revenge   Epilogue

    EpilogueSAMANTHAGumaan ang pakiramdam ko pagkamulat ko nang aking mga mata. Nasa isang magandang kwarto ako, malinis at maaliwalas.Tanging ang mga mata ko lamang ang umiikot upang makita ang buong paligid ko, nasa gilid ko na pala si Jiro natutulog habang nakaupo.Binantayan niya talaga ako, pakiramdam ko gabi na kase madilim sa labas, nakatali kase ang mga kurtina at mukhang mahaba ang naitulog ko.Habang nakahiga ako inaalala ko lahat ng nangyari, oo nga pala natamaan ako ng bala ng baril pero hindi ko pa maramdaman ngayon ang sugat ko, parang namanhid pa ang katawan ko pero naigagalaw ko naman ang aking ulo at ang aking kamay.Pakiramdam ko kapag naigalaw ko na ang buong katawan ko mararamdaman ko na ang sakit ng sugat ko, naiiyak na lamang ako kase nakasurvive ako.Maya maya pa naramdaman kong gumalaw si Jiro umangat siya at umayos ng pagkakaupo sabay tumingin sa akin. “Gising ka na.” nabigla siya ng makita akong nakamulat na.“Oo, ayos lang ako matulog ka muna.”“Hindi na ako i

  • The Billionaire's Revenge   //101

    Chapter one hundred oneSamanthaYung awkward moment namin unti unting nawala dahil lumapit siya sa akin, nagiging komportable talaga ang pakiramdam ko kapag malapit siya sa akin.“Nag aalala ka pa rin ba talaga sa akin?” mahina niyang tanong, yung boses niya napakasweet at parang tumatama sa balat ko kaya naman para akong nakukuryente habang nagsasalita siya, napatango na lang ako sa kaniya. “Sabihin mo, mahal mo pa baa ko?” sa tanong niyang yan hindi agada ko nakasagot, napatingin ako sa kaniya dahil ang seryoso ng mukha niya.Yung puso ko, ang bilis ng tibok na parang may naghahabulan sa loob.Ang gaan sa pakiramdam ang tumitig sa kaniya dahil alam kong seryosong tao ako kausap ko, hindi na ako tumanggi, tama na ang pagpapanggap na okay ako, gusto ko na muling sumaya.“Oo, hindi naman nagbago yun.” bigla niya akong niyakap ng mahigpit kahit na may gusto pa akong sabihin sa kaniya, gusto kong humingi ng tawad, at magpasalamat.Gusto ko humingi ng tawad dahil ang dami kong naisip na

  • The Billionaire's Revenge   //100

    Chapter one hundredSamanthaNakaramdam ako ng maginhawa ngayon, patay na ba ako? pero hindi eh humihinga ako alam ko.Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata. Hindi ito ang kwarto ko, iba ang amoy nakakarelax siya, saang kwarto to? Anong lugar ito?Ginilid ko ang ulo ko, may katabi akong lalaki, nakatalikod siya sa akin, tinitigan ko lamang siya hanggang sa mapagtanto ko ang mga nangyari kanina.Nasa tulay ako ah paano ako napunta dito?Pagkatitig ko ng likuran ng katabi ko alam kong siya ito, si Jiro ito lalo naaamoy ko ang pabango niya.Ibig bang sabihin nito iniligtas niya ako sa phobia ko? Nawawalan na ako ng pag asa dahil akala ko mahihimatay na ako pero nandito ako ngayon malakas na muli at naaalala na ang mga nangyari habang umuulan.Iniligtas nanaman niya ako.Paano niya kaya ako napupuntahan?Hindi ko siya makausap dahil mukang natutulog siya, baka magising ko siya kapag gumalaw ako.Alam na alam niya kapag umaatake ang phobia ko, grabe para siyang super hero.Kinapa ko

  • The Billionaire's Revenge   //99

    Chapter ninety nineSamanthaWalang sumunod sa akin.Wala man lang nag abalang sundan ako para pabalikin.Papanindigan ko itong ginawa ko kahit nakokonsensya ako dahil si papa nag aalala, kaso si mama wala namang pakealam at isa pa nasasakal na ako sa bahay na iyon, sa pamilyang iyon.Hahayaan ko na lang ang trato niya sa akin?Si papa halos gumive up na sa ugali ni mama dahil hindi nagbabago, kapag ganon pala ang ginawa, kapag pinabayaan ang maling ginagawa, mas lalong nagiging masama. Hindi pwedeng itolerate ang mali, akala tuloy niya palagi siyang tama.Hays ewan bakit ganito, nalulungkot ako.Hindi ganito ang pinangarap kong sitwasyon.Mag isa ko lang naglalakad hanggang sa makalabas ako ng village, nagtataka ata ang mga gwardya sa akin kase ako lang ang naglalakad dito.Nakahinga ako ng maluwag ng makalabas ako sa mismong gate ng village, dito na ako sa may highway at medyo madilim nga lang.May pera pa naman akong dala kaya pa itong pangpamasahe, tatawagan ko muna si Riri para m

  • The Billionaire's Revenge   //98

    Chapter ninety eightSamanthaHindi na pwede itog nangyayari, habang buhay na lang ba akong magkukulong? Para na rin akong baldado sa ginagawa sa akin dito.Kinakausap ko si mama pero para akong hangin sa paningin niya, ang lakas naman niya magkimkim ng galit o tampo sa akin?Pinuntahan ko si papa para humingi ng payo.“Bakit anak?”“Bakit po ganon sa akin si mama? Kung ituring ako parang ang laki ng kasalanan ko.”“Ganiyan siya magkimkim, ugali na niya yan noon pa, ako na ang humihingi ng tawad para sa kaniya.”“Pero po halos linggo na ang nakalipas hindi pa rin niya ako pinapansin, kinakausap ko siya at nilalambing, tinatanong ko kung anong gusto niyang ulam, kung anong gusto niyang kainin, sinusungitan niya lang ako.”Ngumiti si papa sa sinasabi ko. “Ngayon mo lang kase siya nakasama anak, ganiyan talaga ang ugali ng mama mo, pero lilipas din yan tsagain mo lang.” hindi na ako umimik pa, kailangan lang ba maghintay ng oras? Kailangan maghintay ng panahon?Yan ang pinayo sa akin ni

  • The Billionaire's Revenge   //97

    Chapter ninety sevenSamanthaLagot ako nito mamaya, pakiramdam ko masesermunan ako dahil sa nangyari kaninang umaga, nagmamadaling umalis si mama dito kanina siguro nagpipigil lang siyang mainis sa akin.Hays bakit ba kase ganito ang sitwasyon ko? Nakakalungkot isipin sarili kong pamilya hindi naman ako komportable.Medyo gumaan ang pakiramdam ko kaninang umaga pagkatapos ko kumain dahil uminom ako ng gamot, wala ngang nakakaalam na may sakit ako, basta pinapagaling ko na lang ang sarili ko.Hindi ako makalabas ng bahay, pakiramdam ko mas madodoble galit niya kapag lumabas nanaman ako at madatnan niyang wala ako dito sa bahay.Baka isipin niya inuuna ko ang paggala kesa ang matuto sa kompanya.“Okay ka lang?” tanong sa akin ng kasambahay, nakita niya kaseng nakatambay ako dito sa likod ng bahay at nakaupo.“Oo.”“Palagi kang nasisigawan ni madam.” Tumango na lang ako, rinig na rinig naman talaga sa buong bahay ang boses niya.“Ganiyan din gawain sa amin ni madam, pero yung iba sabi m

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status