Halos magda-dalawang buwan na ang nakalipas simula noong nakipag-one-night stand si Sloane sa lalaking nakilala niya noon sa Baguio. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa isip niya ang nangyaring p********k nila. Hanggang ngayon ay ramdam niya pa rin ang bawat haplos ng lalake at ang pakiramdam ng kaniyang mainit at maskuladong katawan sa katawan ni Sloane. Sa tuwing napapadaan nga siya sa salamin ay dumadako pa rin ang mga mata niya sa parte ng katawan niya kung saan siya nag-iwan ng marka na halos isang linggo bago mawala.
“Uy, kailangan na raw ni Sir Joseph ‘yong budget report for this month,” untag ng katrabaho niyang si Stephanie na nagpatahimik sa nagliliwaliw niyang isipan. “Ah, sige. Ibibigay ko na. Thank you.” Tumayo si Sloane at kinuha ang file at dumiretso sa elevator upang umakyat sa opisina ng boss niya. Malaki at matayog itong travel agency na pinagtatrabahuan niya sa loob ng ilang buwan. Nasa pinaka-top floor ang CEO’s office pati na rin sa sekretarya niya. Mayroon pang isang opisina roon na hindi pwedeng galawin dahil doon daw nagtatrabaho ang CEO ng sister’s company ng kumpanya. Minsan daw kasi ay dito pumapasok ang CEO na iyon lalo na kapag may inaasikaso silang partnership sa ibang kumpanya. Nakapagtataka nga lang na wala pang nakakakita ni isang empleyado sa kumpanya na ito roon sa sinasabing CEO. Napaismid siya. Masyadong misteryoso. Siguro ay matanda na iyon, kulubot na ang mukha, at madali nang mamatay kaya ayaw magpakita. Nakarating na rin siya sa floor ng boss niya at bumungad naman sa kaniya ang cubicle ng secretary niya na tila ay kanina pa naghihintay sa kaniya. “Kumatok ka na lang bago pumasok. May bisita kasi si Sir Joseph,” ani ng sekretarya na nginitian lamang ni Sloane. Nagpasalamat siya at nilagpasan ang cubicle ng babae. Gaya ng paalala ng seretarya, kumatok muna si Sloane at nang makarinig siya ng boses ay pumasok na siya. Tumambad sa kaniya ang nakangiti at gwapo niyang boss. Ngunit may kasama nga ito. Hindi niya ito kaagad nakilala dahil nakatalikod ito at nakaupo sa sofa na nakaharap sa malaking glass window ng opisina kung saan tanaw na tanaw ang overlooking view ng buong Maynila. Gayunpaman, hindi nakaligtas sa kaniyang paningin ang maskuladong likod ng lalake at amoy na amoy ni Sloane ang panlalakeng pabango na hindi niya alam kung sa boss niya ba o sa lalake. Naramdaman niya kaagad ang pagbaliktad ng sikmura ngunit tiniis niya muna ito. ‘Mukhang gwapo rin ito, ah.’ “Sir, ito na po pala ‘yong budget report for this month,” sabi niy at iniabot sa boss ang folder. “Naka-indicate na rin po dyan ang budget na kakailanganin for the upcoming project.” Tinanggap ito ng boss niya at nagpasalamat. Habang binabasa ang report, pasimpleng sinulyapan ni Sloane ang lalakeng nakaupo. Nakita niya ang maugat nitong braso na nakapatong sa pleated arm ng sofa na tila ba ay hawak niya ito nang mahigpit. “Do you want me to introduce you to him?” pukaw ng boss ni Sloane sa kaniya. Gulat siyang napabaling dito. “H-ho?” Ngumiti lamang ito at tinawag ang atensyon ng lalake. “Saint!” Pipigilan niya sana ang kaniyang boss ngunit lumingon na ang lalake. Ramdam ni Sloane ang paninigas ng katawan niya nang makita ang lalakeng madalas niyang iniisip. Ang lalakeng naka-one-night stand niya. Nagtagpo ang paningin nila ng lalake na nagngangalang Saint at kitang-kita ni Sloane ang mapaglarong emosyon na dumaan sa mga mata nito na para bang nasisiyahan sa itsura niya na parang natatae na. “I want you to meet Sloane, the Finance Head,” pagpapakilala ng siraulo niyang boss. “She was the best employee that I was talking to you about.” Pilit na ngumiti si Sloane, umaasa na sana ay nananaginip lamang siya. Ngunit napagtnto niyang hindi nga ito isang panaginip lang nang marinig niya ang malalim na boses ni Saint. “It’s nice to finally meet you, Ms. Sloane. My cousin here have been talking all about your work.” ‘Magpinsan sila?!’ “A–ah… n-nice to meet you too, sir Saint…” ‘Santo ang pangalan pero parang demonyo kung bumayo sa kama…’ Nanatili pa si Sloane sa loob ng opisina nang ilang minuto hanggang sa ma-approve ng boss niya, na pinsan pala ng lalakeng kanina pa nakamasid sa kaniya at nagtatago ng ngisi, ang financial report. Napabuga siya nang malalim noong makalabas sa opisina ngunit hindi pa siya nakakalayo ay agad na bumaligtad ang kaniyang sikmura at dumiretso sa banyo upang sumuka. Napahawak siya sa kaniyang tiyan habang isinusuka ang lahat ng kinain niya kaninang umaga. Labis siyang nagtaka dahil nagsuka rin siya kaninang umaga paggising niya at hindi lang iyon, madalas din siyang mahilo nitong mga nakaraang araw at mas nagiging maselan ang kaniyang pang-amoy at panlasa. Wala naman siguro siyang sakit dahil consistent naman siya sa daily intake ng vitamins niya. May pagka-vegetarian din naman siya at bibihira lang kumain ng processed foods. Isang rason lang ang naiisip ni Sloane. Dali-dali niyang binuksan ang kaniyang cellphone at pinindot ang calendar app. “Delayed ako…” usal niya sa sarili. Sa kabilang banda, tahimik na nakikinig si Saint sa labas ng banyo at tumiim ang bagang nang marinig ang boses ni Sloane. ‘I knew it,’ aniya sa kaniyang sarili. Napansin niya na nasa ovulation phase ang babae noong may nangyari sa kanila noong gabing iyon. Sa ilang taon na magkasintahan sila ng ex niya, marami na siyang nalaman tungkol sa mga babae pati na rin sa mga nangyayari sa kanila buwan-buwan. He closed his fist and fought the urge to bang the door and confront the woman. Hindi alam ng babae na nakilala niya ito dahil ‘tulog’ naman siya noong umalis ito at nag-iwan ng sampung libo. But he couldn’t just stand there, knowing that the woman might be pregnant with his child. With his future heir. Napatalon sa gulat si Sloane nang pumasok si banyo si Saint at hinawakan ang kaniyang mga balikat. Madilim ang tingin nito sa kaniya na para bang anong oras ay susunggaban siya. “You’re coming with me.”That same day, Gabriel went straight into their mansion. Saktong naabutan niya roon ang sariling kasambahay ng lola niya.“Where’s lola?” agad niyang tanong, hinihingal pa. He needed answers. Hindi siya matatahimik hangga’t hindi nasasagot ang mga tanong sa isip niya.“N-nasa gazebo po, sir,” bahagyang kinakabahan ng sagot ng kasambahay dahil sa nakikita niyang dilim sa mukha ni Gabriel.Hindi na nagpasalamat si Gabriel at dali-daling dumiretso kung saan naroon ang lola niyang chill na chill na umiinom ng tsaa, may maliit pang ngiti sa labi na animo’y nakatanggap ng malaki at masayang balita. Nakaharap ang view nito sa malawak nilang hardin kung saan naroon ang infinity pool nila. “Lola,” Gabriel firmly called. Meanwhile, his Lola Claudia just turned to him with a soft smile on her face.“Apo,” malambing na bati nito sa kanya. “Napadalaw ka?”“We have to talk, Lola.” Hindi na nagpaligoy-ligoy si Gabriel. Pumunta agad siya sa harap ng matanda, parehong nakakuyom ang kamao at mabigat
“Bro?”Napakurap si Gabriel. Hindi niya namalayan na nakatitig na pala siya kay Radleigh kung hindi siya tinawag nito.“Oh, yeah. S-sorry.” He cleared his throat. “Medyo familiar lang ang name mo.”“Really? Nabanggit na ba ako ni Evony sa ‘yo?”Evony just raised a brow but didn’t answer. Sinulyapan naman siya saglit ni Gabriel saka umiling.“Perhaps I read your name somewhere. Maybe on the news.”Radleigh just chuckled. Muling natulala si Gabriel. Iniisip niya kung paanong nangyaring nasa harapan niya ngayon ang lalakeng kailan lang ay natagpuan niya ang pangalan sa isang kapirasong papel.Ngunit ang mas ipinagtataka niya ay kung bakit nga naroon ang pangalan nito sa mansion. Kilala ba ito ng lola niya? Kung oo, paano? Radleigh Irvine… but he was once a De Vera. Is he related now to Evony? Ano ‘to, kasal sila? Mag-asawa ba sila kaya napalitan ang apelyido niya?‘Bobo ka ba, Gabriel? Babae naman ang nagpapalit ng apelyido sa kasal, hindi ang lalake!’ aniya sa isip.Nababaliw na siya.
Dumiretso muna sa restaurant sina Radleigh at Evony para magkaroon ng quick “catch-up”. Nag-order lang sila ng simpleng fast food dahil sawa na raw ang binata sa foreign foods. Natawa si Evony. “Kapag umuuwi ako sa bahay, laging naka-Thai cuisine,” pagmamayabang niya. Radleigh made a mocking face. “Huwag mo ng ipamukha sa akin na may taga-luto ka sa bahay, okay?”Lalong humalakhak si Evony. “Eh kung umuwi ka na lang kasi kaagad, hindi ‘yung tumagal ka pa ng ilang buwan.”“I had to focus on myself, okay?” Radleigh shook his head. “That damn break-up really did things on me. I couldn’t even imagine.”Evony snorted. “You surely can get a girl better than her, come on.”Nagkibit-balikat lamang si Radleigh. “I don’t even think I can love anymore.”“Yuck. That’s so cliche, Kuya. Hindi bagay sa ‘yo.”“What? Gusto mo bang masaktan ulit ang Kuya mo?” Bumusangot si Radleigh.Inirapan lamang siya ni Evony. “Eh paano kung may ipakilala ako sa ‘yo?”Tumaas ang kilay ni Radleigh. “Stop that.”Mea
“Kuya Radleigh!” Evony shrieked in joy as she sighted her Kuya walking around the airport.Nang magtagpo ang kanilang paningin ay kumaway-kaway siya rito upang makita siya ng lalake. Tumakbo siya upang salubungin ito sa isang mahigpit na yakap.“I’ve missed you, Kuya Radleigh!” tuwang-tuwa niyang wika habang iniikot-ikot siya ni Radleigh.Napatawa ang lalake. “Missed you, too, little sis.”“Bakit hindi mo sinabi na uuwi ka pala?” Kumapit si Evony sa braso ng kuya niya habang naglalakad na sila palabas ng airport.“I didn’t really plan to go home today. Dapat bukas pa. Kaso napaaga ang flight ko kaya…” Radleigh shrugged. “Did you tell mom and dad na uuwi ako?”Umiling si Evony. “I didn’t have time! Super na-excite ako!”Humalakhak si Radleigh at ginulo ang buhok ni Evony. “Yeah, it’s obvious. Hindi na natanggal ‘yang ngiti sa labi mo.”“It’s been months simula noong nakita kita, Kuya. Dapat mag-expect ka na ng pangungulit ko for the following days.” Pabirong umirap si Evony.Ngingiti-n
“I can't believe this investigation is taking much longer than usual. Hindi naman ganito noon,” reklamo ni Evony habang naglalakad sila ni Gabriel pabalik sa shooting room kung saan sila nagpa-practice. “Gaano ba kabilis natatapos ang investigations niyo noon?” kuryosong tanong ni Gabriel, bitbit ang kape nila ni Evony habang nakabuntot sa likuran nito. It's been a few days since the bombing incident happened. Nakalabas na sa ospital si Sloane bagamat madalas itong balisa sa hindi nila malamang dahilan. Ipinasara na rin ang Central Mall dahil sa damage nito. Hindi kaagad nakasagot ang dalaga dahil nasalubong nila si Lori na nakabusangot. “What happened?” Evony asked, stopping, her voice carrying a slight hint of worry. “Naiirita ako kay Anjo, bwisit. Tinapon ba naman ‘yung kape ko,” reklamo ni Lori at humalukipkip. Napasiring si Evony samantalang napangisi naman si Gabriel. “For fuck's sake, akala ko naman kung anong nangyari sa ‘yo.” Lori just rolled her eyes an
“Mommy!” Hindi na napigilan ni Evony ang kanyang sarili na tumakbo patungo sa nakahiga niyang ina. Naroon na rin si Saint na nakaupo at nakabantay sa asawa. Sloane weakly chuckled and hugged her daughter tightly. “Hey, sweetheart…” Sloane greeted, her voice hoarse from sleeping for a few hours. Lumingon siya kay Gabriel at matamis na ngumiti. “What are you doing there? Come join us.” Gabriel only smiled a bit, closing the door. Dumiretso siya sa side ni Saint dahil napansin niya ang kakaibang tingin sa kanya ng lalake. Ayaw niya namang asarin sila at maging awkward para kay Evony. “Was Gabriel with you all the time?” Saint asked cooly as he peeled the tangerine for Sloane, as if he didn’t ask favor from him to attend to her daughter while she was asleep. Sandaling nawala ang ngiti ni Evony bago nagkibit-balikat, inaalala kung paanong yakap siya ng lalake noong nagising siya. “Y-yes, Dad… nandoon siya noong nagising ako,” alanganing sagot ni Evony saka muling niyakap si Sloane.