Chapter 8

Elio didn't even dare to say a word.

Tiningnan niya lang ang itim na usok na galing sa drum, kunot-noo habang iniisip kung may sakit ba si Zein. “If that's a trash,then why don't you just throw it out?”

“Oh, this trash does not deserve being thrown away. It deserves to be burned.” sagot ni Zein, kalmadong-kalmado, pero malamig ang tono.

Tahimik silang pareho sa gitna ng bakuran, habang unti-unting nilalamon ng dilim ang huling liwanag ng araw.

BIYERNES ng umaga, tumawag ang 4S shop. Repaired na raw ang sasakyan niya.

Pagkapick-up ng kotse, naalala ni Zein si Allan. Dapat pala ay pinadala na niya 'yung suit na ipinahiram ng amo nito.

Napaisip siya, tapos nag-text. "Excuse me, ano po ang height, weight, at measurements ng young master ninyo?"

She had so many questions, because she genuinely wanted to repay the favor properly. Of course, it still matters when something fits just right. She wasn’t expecting an immediate reply either, for all he knew, his uncle might not even have the answer.

‎

Habang nagmamaneho papunta sa intersection, nag-ring ang phone niya. Tumatawag ang financial manager, may data verification daw.

Hindi pa naman gano’n ka-halata ang sugat sa noo niya, kaya bumalik siya sa kumpanya.

As soon as she walked into the project department, the employees immediately greeted her. They were clearly surprised and started asking how she was, all at once. She hadn’t told them yet that she was resigning, which made her feel a bit guilty.

After that, she went to the finance office to take care of the necessary paperwork, then headed straight to her own office to catch up on her backlogs.

BANDANG hapon, nung may time na siya, sinimulan na niyang i-type ang resignation letter niya. Plano niyang iabot 'yon kay Elio bago umuwi.

But before her shift ended, she went to the pantry to get some water.

And that’s where she heard the words that almost shattered what was left of her composure.

“Galing sa Secretary’s Office,” bulong ng isa.

“Dumating daw si Ms. Reed today. Anak ng may-ari ng Reed Group. At guess what, pinapasok agad sa office ni President!”

“So, magiging partner na ba ang Ashford at Reed Group?”

“Paano si Manager Zein? Di ba girlfriend siya ni President?”

“Grabe, sobrang kawawa naman siya…”

Tahimik lang si Zein sa labas ng pantry. Nakatayo, hawak ang walang lamang baso.

Pagbalik sa opisina, nakaupo lang siya ng ilang minuto, tahimik, parang binabalanse kung magwawala ba siya o magpapakatatag.

Hanggang sa tumayo siya, kinuha ang printed resignation letter, at umakyat ng opisina ni Elio.

The sooner it ends, the sooner I can start again.

Paglapit pa lang niya sa pinto, sinalubong agad siya ni Lee. “Manager Zein! Nasa meeting si President, hindi po siya available ngayon.”

Tumango si Zein. “Sige,” wika niya, parang walang balak manggulo.

But just as Lee began to relax, she suddenly turned, taking quick strides elegantly, yet filled with urgency.

Hinawakan niya ang doorknob.

Pihit.

Bukas.

Pasok.

“AAAHHH!” ‎Sigaw agad ang bumungad sa kanya.

Samantha was wearing nothing but a bath towel, leaning against Elio who stood behind her. It was as if the scene froze in place. Elio was stunned, his eyes wide in shock.

“Manager Zein! Hindi po, ano kasi, naligo lang si Miss Reed, kasi... kasi pinagpawisan siya sa kakabuhat ng documents!” sabay takip ng mata ni Lee. “Ayoko po sanang magkamali kayo ng isip kaya...”

Tiningnan siya ni Zein, malamig ang tingin, pero may bahid ng awa. “Assistant Lee, top student ka pa man din. Pero ang talino mo... parang pagong.”

Lumapit siya sa mesa ni Elio at marahang inilapag ang resignation letter.

“Magre-resign na ako. Madaming kailangang i-prepare para sa biyahe, so hindi na muna ako papasok simula bukas. Pero babalik ako para sa handover.”

Tahimik lang si Elio, hindi makatingin sa kanya.

“Bahala ka,” bulong nito.

“Mm, oo nga naman.”

Ngumiti si Zein at sinulyapan si Samantha, saka binalik ang tingin kay Elio.

“Okay, kayo na lang dito… mag-meeting.” Sabay duro niya sa kanila ni Samantha

At paalis na sana siya nang biglang sumigaw si Samantha. “You have no right to point fingers on me! Brother Elio is the one I love and he loves me! He doesn’t love you anymore! Get out—!”

“Shut the fuck up!” sigaw ni Elio.

Pero tumigil lang si Zein at marahang lumingon, likod ay tuwid, mata ay malamig.

“Hayaan mo siyang magsalita. Gusto kong marinig kung gaano kakapal ang mukha ng isang anak-mayamang kabit.” Dahan-dahan niyang nilingon si Zein. “Kahit hindi na niya ako mahal, at kahit ikaw ang pinili niya, kabit ka pa rin. Naiintindihan mo ba 'yon?”

“Anong sabi mo?!”

Sumugod si Samantha. Pero walang alinlangan si Zein. Sinampal niya ito ng buong lakas. Nang susugod pa si Samantha, hinila niya pababa ang towel nito, sabay tulak sa sahig.

Pero bago pa siya makaiwas, isang kamay ang humila sa kanya pabalik. Nawalan siya ng balanse. Pak!

Tumama ang likod niya sa matulis na gilid ng mesa.

It felt like something burst inside her. She gasped from the pain, but all she could hear was her own quiet breathing and the cold silence of everything falling apart.

‎