Chapter 4: Painfully not Yours

“H’wag mo kong gawing tanga, Cecelia. Pinaplano mo ba’ng pahiyain ako sa ibang tao?” Lumakas ang boses ni Maxwell. “Wala kang ebidensiya na may babae ako. Ginawa mo lang ito para makuha mo ang kompanya!”

Taimtim niyang pinanlisakan ito ng tingin kahit bulag s’ya. “Kailan ba kayo nagsimula maglampungan ni Valentina? Ha, sabihin mo!”

Natigilan ito. Nagulat ang madla at nagsimulang magbulungan.

“Sa dami ng babae sa mundo, ang kaibigan ko pa talaga!” dugtong niya.

“Hindi ko alam ang pinagsasabi mo! Pinagbibintangan mo ako para makuha mo ang gusto mo. Kung alam ko lang na ganito ka sana matagal na kitang pinaghiwalayan!”

“Pero hindi mo ginawa dahil gusto mong kunin ang kompanya at ipapatay ako sa Hawaii!” Buong pwersa niyang sigaw para marinig ng lahat.

Lumapit ang mga magulang niya. Sumama ang mukha ni Maxwell, di na maitago ang galit. “H-Hindi totoo ang sinasabi mo!”

“Bitawan mo ko! Simula ngayon wala ka ng papel sa buhay namin ng anak mo! Ako na lang ang magpapalaki sa kanya!”

Humagalpak ito ng tawa na may halong panlilibak. “Hah! Nagkunwari ka pang buntis para ipalabas sa lahat na tama ka. You’re pathetic!”

Winaksi n’ya ang kamay nito nang tangkain siyang idikit sa katawan nito. “Totoo akong buntis at hindi ito palabas. Alam din ito ni Valentina!”

“H’wag mo ng isali si Valentina rito kasi ang totoo ay gusto mo talaga akong pabagsakin! Sumusobra ka na, Cecelia!” singhal nito.

“Ikaw ang sumusobra, hayop ka! Pinapalabas mo pa ngayon na inosente ka at masama ako. Ba’t hindi mo na lang aminin sa lahat na pinagtataksilan niyo ko para matapos na!”

“That’s enough!” Inangat nito ang kamay at tinangka siyang samapalin pero biglang pinigilan ng isang lalaki.

Nanlaki ang mga mata ni Cecelia ng makita si Louie. “I’m here to give you the annulment paper.” Winaksi nito ang kamay ni Maxwell at may inabot na papel. “Totoo ang lahat ng sinabi ng asawa mo. Nahuli ka niyang nakikipagtalik sa kaibigan niya four days ago.”

“Wala kayong ebidensya! Paano niyo naman masasabi ‘yon?!” Pinunit nito ang papel at tinapon sa harap nila. “Hinding-hindi ako makikipaghiwalay sa’yo, Cecelia! Pagbabayaran mo ang lahat ng ito!”

“Guards!” tarantang tawag ng daddy niya sa mga bodyguard nila. “Dalhin sa labas ang tarantadong iyan!”

Agad na lumapit ang dalawang malalaking bodyguards, hinawakan si Maxwell sa magkabilang braso at uniti-unting kinakaladkad palabas habang nagpupumiglas.

“Hindi pa tayo tapos! You think you’ve won?! Hindi mo ko basta-bastang maaalis sa buhay mo, Cece!”

“Tumahimik kang tarantado ka! Wala ka nang lugar ngayon sa buhay ng anak ko!” malamig nitong singhal saka nilapitan siya.

Tinutop niya dibdib at tahimik na humikbi. Niyakap siya ng kanyang. Mali ang akala niyang natapos niya nang bigla siyang nilapitan ni Valentina. May lungkot sa boses nito at parang inosente sa nangyayari.

“Cece, hindi ko alam ang pinagsasabi mo. Sorry kung inisip mong kabit ako ng asawa mo. Okay ka lang? Gusto mo ba ng tubig?” malumanay nitong saad.

Kumalas siya sa yakap sa kanyang ina para harapin ito. “Sorry? Tapos ngayon hindi mo alam ang sinasabi ko? Ang kapal ng mukha mo! ‘Wag mo akong gawing tanga—nahuli na kita! Buong buhay ko, pinagkatiwalaan kita, Valentina. Pero ano ‘tong ginawa mo? Isa kang traydor. Isa kang mang-aagaw!”

“Wala akong inagaw, Cece!”

“Tumigil ka na sa pagpapanggap! Huling-huli ko na kayo!”

“Hindi ko ito ginusto!” depensa nito. “Mahal mo pa rin s’ya, ‘di ba? Siya ang unang lumapit sa akin hindi ako!”

“Malandi ka kasi at dahilan mo lang iyan. Nagsusuot ka ng dalawang maskara, mabait ka sa harap ko at pinapatay mo ako sa likuran ko!”

“Fine, malandi ako pero totoo ko naman siyang minahal. Walang oras na hindi niya ako tinutulak palayo dahil alam niya na mas totoo ako… kaysa sa’yo!”

“Walang hiya ka!” Malutong niya itong sinampal. Umikot ang mukha nito sa kanan at hinipo ang namumulang pisngi.

Sa pagkakataong iyon ay biglang kumirot ang kanyang tyan na sinundan ng pagdaloy ng dugo sa kanyang binti pabagsak ng sahig. Niyanig siya, nanlambot ang tuhod at umiyak. “Ang baby ko. Tulong… ang baby ko.”

“Cece!” Sinalo s’ya ni Louie. Sumunod din ang kanyang ama at inutusan na kaladkarin palabas si Valentina.

“Cece, I’m sorry…” ani Valentina habang kinakaladkad.

“Tumawag kayo ng ambulansya. Bilisan niyo!” Tarantang sigaw ng kanyang ama. Nagkagulo rin ang lahat.

Nawalan ng malay si Cecelia habang binubuhat siya palabas ni Atty. Louie.

Muling dinilat ni Cecelia ang mga mata pero naamoy niya ang antiseptic at nabubulok na hangin sa loob ng silid. Nasa hospital siya at bigla siya ng alaala. Hinimas niya ang tyan, naalala ang kanyang anak.

“Ang baby ko…” usal n’ya sa paos na boses. “Nandito pa ‘di ba ang baby ko?”

“Anak,” banayad na wika ng kanyang ina. “H’wag kang mag-alala, nandito kami palagi ng daddy mo.”

“Mom, please sagutin niyo ko. Walang nangyari sa baby ko ‘di ba?” puno ng pag-asa niyang tanong.

Pumailanlang ang katahimikan.

“Mom…” ingos niya.

“I-I’m sorry,” pakli nito. Nag-aalala na baka masasaktan siya kapag sasabihin nito ang katotohanan.

“‘Wag niyong sabihin na wala na ang baby ko?” Pumiglas siya, nilinga-linga ang ulo.

Suminghap ang mommy niya at sinundan ng mapait na higbi. “I-I’m sorry, anak. Wala na ang baby mo. I’m sorry.”

“Hindi… hindi totoo ‘yan.” Namalayan niya lang na dumadaloy ang mga luha niya.

Mayamaya’y dumating ang Daddy niya. Pinag-usapan nila na dadalhin siya sa Estados Unidos para doon magpagamot. Na-contact din ng Auntie ang sinasabi nitong opthalmologist na si Ambrose Greyson, isang half-Filipino na nagmamayapag sa America.

“Sigurado ka ba sa desisyon mo, anak?” Hinimas-himas ng daddy niya ang ulo niya.

Tumango siya. Pinunsan ang mga luha. “Paghihigantihan ko sila, dad. Pagbabayaran ng lalaking iyon ang lahat ng ginawa niya!”

“Tutulungan ka namin, anak. Sisiguraduhin namin na pabagsakin siya. Sinabi rin ni Atty. Louie na pwedeng ipasa sa korte ang annulment maski hindi siya pipirma basta may ebidensiya. Gagamitin ko ang kapangyarihan ko para mapadali ang annulment.” H******n nito ang noo niya.