KABANATA 3

Ortigas, Metro Manila | 6:22 AM

Ang mahinang ugong ng mga sasakyan ang unti-unting gumising kay Isabelle. Ang sakit ng ulo niya. Pati ang lalamunan niya ay nananakit din dahil nabasa siya ng ulan kagabi. Napapikit siya dahil sa liwanag na sumisilip sa see-through curtains. Ang tahimik ng kapaligiran. Walang maingay na yabag ng bata at mga katulong na abala sa labas ng kwarto. Wala rin ang amoy ng pabango ni Lucas na naiiwan kadalasan sa kaniyang unan.

Tahimik na. Sa wakas.

Pinilit ni Isabelle na bumangon. Napamasahe siya sa kaniyang sentido. Pakiramdam niya ay ang bigat-bigat ng katawan niya. Nang kinapa niya ang kaniyang leeg ay saka niya lang napagtanto na nilalagnat pala siya. Hindi kinaya ng katawan niya ang emotional crash at pagkababad niya sa ambon kagabi.

Inabot niya ang kaniyang maleta para kumuha ng malinis na damit nang biglang may nasagi ang siko niya. Isang maliit na bagay na nahulog sa sahig.

Nalipat ang atensyon niya sa isang silver flash drive na gumulong sa ilalim ng mesa.

Napasinghap siya. Agad niya iyong nakilala.

Isa iyong ala-ala apat na taon na ang nakakalipas.

Isang proyektong pinilit niyang abandonahin dahil sa masakit na alaalang kaakibat nito.

Pinulot niya iyon saka bumalik sa pagkakaupo sa kama. Binuksan niya ang laptop niya at saka isinaksak ang flash drive.

Umilaw ang screen. Isang folder ang kalauna'y nagpakita roon. Isang file.

"Serenite_Prototy_v1.0"

Nagdalawang-isip pa siya bago i-click ang file.

Lumabas ang kulay pastel na interface sa screen—isang minimalist wellness app para sa micro-meditations, gratitude journaling, at mood tracking. Bawat detalye ng UI ay maingat niyang dinisenyo. Simple lang ito ngunit maaliwalas tingnan. Ginawa niya ito noon para kay Lucas, bilang bahagi ng behavioral tech concept na gusto nitong pasukin sa TrinTech. Isinisingit niya ito sa mga bakanteng oras niya dati, umaasang ito ang magiging unang project nilang dalawa.

Naalala niya pa rin noong sandaling ipinakita niya iyon sa asawa. Ni hindi niya nga binuksan ang file.

"Stay in your lane, Isabelle," aniya nang hindi man lang nag-aangat ng tingin. "Hindi ka parte ng kompanya. Huwag mo nang aksayahin ang oras mo."

Tumango lang siya at ngumiti n'ong mga sandaling iyon kahit may bikig na sa kaniyang lalamunan.

At ngayon, kahit ilang taon na ang nakakalipas ay nananatili pa rin ang sakit na dulot ng sandaling 'yon.

Gamit ang nanginginig na mga daliri, pinindot niya ang right click ng mouse.

Saka niya pinindot ang option na "Delete."

Are you sure you want to move “Serenité_Prototype_v1.0” to the trash?

Pinindot niya ang "Yes."

Saka niya maingat na tinanggal ang kaniyang wedding ring at inilagay sa tabi ng ngayo'y wala nang laman na flashdrive.

Dalawang bagay sa buhay niya kailanma'y hindi naging daan para makita at marinig siya ni Lucas.

***

Trinidad Residence - Quezon City | 7:04 AM

"Yaya?" pupungas-pungas na tawag ni Marco saka bumangon sa kama. Inikot niya ang paningin sa kabuuan ng kwarto niya. Umaasa siyang makikita niya ang pamilyar na pigura na nag-aayos ng uniporme niya o 'di kaya'y nagdala ng breakfast tray niya.

Pero wala siyang nakitang bakas ng kaniyang mommy.

Agad na gumuhit ang malawak na ngisi sa kaniyang mukha.

Nagmamadali siyang bumaba. Masaya pa itong nagtatatalon. Pakiramdam niya kasi ay hari siya ng bahay ngayon.

Walang nagpapaalala na ayusin niyang mag-toothbrush. At walang strikto pagdating sa paggamit niya ng gadgets.

Nang matapos niyang maubos ang isang bowl ng cereal habang nanonood ng cartoons, inilabas niya ang kaniyang tablet at pumunta sa contacts.

Tita Karina.

Muli siyang napangisi bago pinindot ang call button. Kaagad iyong sinagot ng nasa kabilang linya noong ikalawang ring pa lang nito.

"Tita Karina!"

"Hi, sweetheart! Nag-almusal ka na ba?" masigla at malambing na bati ni Karina sa bata.

"Yes po! Tingin ko, tulog pa po si dad. Pwede po ba tayong lumabas today? Pleeease?"

Nakarinig siya ng mahinhing tawa mula sa kabilang linya.

"Hayaan mo akong kausapin ang daddy mo. Sigurado akong hindi 'yon makakatanggi."

Makati, Metro Manila | 10:02 AM

Sa loob ng glass-walled conference room ng FinSecureTech, abala si Isabelle sa pagpindot sa mga huling mga slide ng kanyang project presentation.

Naka-puting blouse at gray blazer siya. Sa kabila ng sipon at lagnat na patuloy na sumusubok sa katawan niya ay nagawa niya pa ring maging composed at presentable sa harap ng kaniyang mga katrabaho. Buti na lang talaga at naimbento ang make-up.

Tahimik na nakikinig ang mga kasamahan niya. Ang iba ay pilit na nilalabanan ang antok sa pamamagitan ng paghigop ng matapang na kape.

"So," umpisa ni Isabelle, "after next week, I'll no longer be with FinSecure. HR will coordinate with each of you for task realignments."

Tila nabuhusan ng malamig na tubig ang mga tao sa conference room. Napaayos sila ng upo at saka nagsimulang magdiskusyon.

Isa sa mga junior developers, si Paolo, ang nahihiyang nagtaas ng kamay. "Ma'am, lilipat po ba kayo sa kalaban nating kompanya?"

Tipid na napangiti si Isabelle.

"No. I'm leaving tech altogether."

Napuno ng singhap, litong mga mukha, at bulungan ang conference room.

Sa tapat niya, napakurap ang kaniyang manager na si Cala Dominguez at saka napaayos ng upo. Halatang pinoproseso pa nito ang natanggap na balita.

"Isabelle, you're one of the top system leads for three years. You spearheaded our AI banking assistant? Why walk away now?"

"Because..." Napatigil si Isabelle. Pinipili niya pa ang mga salitang sasabihin. "This wasn't supposed to be my path forever. It kept me stable, yes. But I've been postponing what I truly wanted to do. And I think it's time."

Napasandal si Carla at napabuntong-hininga. "You're not joining Lucas' company, are you?"

Muling natahimik ang silid.

Umiling si Isabelle. "Definitely not."

Pagkatapos ng kanilang weekly Monday meeting ay bumalik na siya sa kaniyang desk at sinend ang kaniyang final internal email saka niya kinontak ang HR para makipag-coordinate para sa onboarding ng magiging kapalit niya. Nang matapos siya ay pumunta siya sa pantry at uminom ng dalawang tabletas ng paracetamol.

Malapit na siyang matapos.

Pagkalabas niya sa hallway ay inilabas niya ang kaniyang cellphone at saka gumawa ng personal email draft. Matagal na niyang hindi nakikita ang email address na iyon. Ilang taon na rin ang nakalipas.

To: arch.salazarmartinez@g***l.com

Subject: Reconnection

Tita,

It’s been a while. I know the silence came with disappointments. But I’m reaching out because I’m coming back—to where I should’ve been. Attached is my new logo, my first solo sketch in years.

Isabelle

In-attach niya ang bago niyang watermark design bago niya pinindot ang "Send."

Samantala... | Lucas Trinidad's Corporate Office, Taguig

Sa loob ng modernong conference hall ng TrinTech Innovations HQ, abala ang mga reporters at photographers. Sa mga screen ay makikitang nagfa-flash ang mga slides tungkol sa AI, digital trust systems, at healthcare tech.

Sa gitna ng entablado, suot ang kaniyang emerald green pantsuit, poised at may rehearsed na ngiti na nakapaskil sa labi ni Karina habang nakatayo sa tabi ni Lucas Trinidad.

Sa likod nila, nagliwanag ang projector:

KARINA SISON – PRESIDENT, NOVA AI SOLUTIONS (A TRINTECH SUBSIDIARY)

Sumabog ang social media.

@InnoBizPH: TrinTech names Karina Sison, former MIT Asia Lab lead, as President of Nova AI Solutions. Power move?

@BizPulseManila: Lucas + Karina = Tech’s new power duo? Manila’s startup scene reacts to TrinTech’s bold announcement.

Ortigas, Condo ni Isabelle | 3:17 PM

Kalahati pa lang ng arroz caldo ang nakakain ni Isabelle nang magsunod-sunod ang notifications sa phone niya.

Napatigil siya sa akmang pagsubo.

Karina. Lucas. Nova AI.

Bigla siyang nawalan ng ganang kumain.