Mahigpit ang pagkakahawak ni Isabelle sa kaniyang cellphone habang papalabas ng gusali. Nakasunod naman sa kaniya si Nina sa likod niya. Ang kaninang mahinang ingay mula sa loob ng bar ngayo'y rinig na rinig na sa labas dahil sa pagbukas nila ng pinto.
Ayaw niya na ng dagdag drama sa buhay niya. Nakuha niya na ang kailangan niya. At na-save niya na ang mga larawang nakuha niya. Ngayon, ang gusto niya na lamang ay makaalis sa lugar na iyon. Malayo kay Lucas. Pakiramdam niya kasi ay sinasakal siya sa tuwing nasa iisang lugar lang sila.
Ngunit nakakatatlong hakbang pa lang sila sa labas nang biglang may humarang sa kanilang daanan.
Isang lalaking nakasuot ng itim na suit ang ngayo'y nakatayo sa kanilang harapan. Naka-clean cut ito. Wala ring mabasang emosyon sa mukha nito. Nakalagay ang kaniyang mga kamay sa likuran. Animo'y may hinihintay itong utos mula sa kung sino man.
Parang hinalukay ang lamang-loob ni Isabelle nang mamukhaan niya ang lalaki.
Si Daryl Cortez—ang kanang kamay ni Lucas. Higit pa sa pagiging personal assistant—isa rin siyang bodyguard ng amo. Lumaki siya sa poder ng mga Trinidad simula pa n'ong high school siya.
Kilala siya bilang isang tauhang ni minsan ay hindi kinwestyon ang utos sa kaniya. Hindi niya na kailangan pa. Basta sinusunod niya na lamang ang mga ito. Hindi ito nagpapatinag. Buong-buo ang katapatan nito kay Lucas. Para na nga rin itong walang kaluluwa kung kumilos.
At ang makita siya sa harapan nila Isabelle ay nangangahulugang tama nga ang hinala ng babae: Nakita sila ni Lucas.
Kaagad na umandar ang instincs ni Isabelle. Bahagya niyang hinila si Nina papunta sa likod niya habang pasimpleng itinago ang kaniyang cellphone sa likod.
"Mrs. Trinidad..." puno ng awtoridad na tawag nito sa kaniya. "Pakibigay ang cellphone niyo."
Ni hindi siya binati nito. Ni hindi man lang ito nagpaligoy-ligoy.
Taas-noong sinalubong ni Isabelle ang tingin ng lalaki. "Anong sabi mo?"
Ni hindi man lang kumurap ang lalaki. "Alam mo kung anong sinasabi ko."
Mula sa bintana ng lounge ay kita pa rin ni Isabelle si Lucas na prenteng nakaupo sa tabi ni Karina. Magkadikit ang noo ng dalawa na para bang walang ibang tao sa mundo kundi sila lang. Natawa si Karina. Ngumiti si Lucas.
Ang ngiting iyon—sobrang natural tingnan, sobrang dali niya lang ibinigay—hindi niya iyon kailanman naranasan.
Ibinalik niya ang kaniyang tingin kay Daryl.
"Eh paano kung sabihin kong ayaw ko?"
"Huwag na nating palalain pa ang sitwasyon, Mrs. Trinidad."
Muntik nang matawa si Isabelle.
Huwag palalain?
Eh pinadala na nga siya ng amo niya.
Bago pa siya makasagot, naglakad paharap si Nina. "Hindi mo puwedeng basta hingin ang cellphone ng isang tao sa gitna ng kalsada. May batas—privacy, harassment, mamili ka.”
Nalipat ang atensyon ni Daryl kay Nina. Tinitigan siya nito na animo'y isang libro na matagal na niyang inaral. “Nina Santiago. Anim na taon nang abogado. Commercial litigation, intellectual property. Kasalukuyang nasa De Vera Law Firm.”
Tumigil siya sandali bago nagpatuloy.
“Ang De Vera Law ay may kontrata sa Trinidad Group. Isa sa aming top external firms.”
Hindi iyon isang banta. Ngunit isang mahigpit na paalala.
Agad na nanigas si Nina sa kaniyang kinatatayuan dahil sa narinig. Kitang-kita sa mukha niya na naintindihan niya kung anong nais na iparating ni Daryl.
Pumagitna si Isabelle sa kanilang dalawa. "'Wag, Nina. Hindi siya karapat-dapat para sa oras at atensyon mo."
"Pero, Belle, hindi mo pwedeng hayaang tapak-tapakan ka lang nila." Sumabog na ang inis na naipon sa loob ni Nina. "This is harassment. Tinatakot ka nila. Hindi 'to makatarungan!"
"Wala nang pakialam si Lucas sa 'kin," kalmadong sagot ni Isabelle.
Tahimik lang na nanonood si Daryl sa dalawa. "Hindi kayo maaaring umalis na dalawa hangga't hindi pa nache-check ang mga cellphones niyo."
Matalim na tiningnan ni Isabelle si Daryl. "Wala siyang kinalaman dito," matigas niyang saad.
"Hindi ikaw ang magdedesisyon d'on."
Gumalaw si Nina. Hinawakan niya nang mahigpit ang kaniyang sling bag—ready nang ihampas ito sa lalaki. "Gusto mong ipakita ko sa 'yo kung anong desisyon ko?!"
"Nina..." kaagad na pigil ni Isabelle sa kaibigan. Mahigpit niyang kinapitan ang braso ni Nina. "Tingnan mo."
Ibinaling niya ang kaniyang tingin sa kabilang kalye, sa gilid ng intersection.
Sinundan iyon ng tingin ni Nina.
Isang hanay ng itim na mga SUV ang nakapark sa tabi. Nakababa ng bahagya ang bintana—at sa loob, may mga taong nakasuot ng itim, blanko ang mga ekspresyon, nanonood sa kanila.
Mga security.
Ngayon niya napagtantong kanina pa sila minamanmanan ng mga ito kung sakali mang may gawin silang hindi kanais-nais.
Parang nagkabikig ang lalamunan ni Nina. "May dala siyang back-up."
At hindi man lang iyon itinanggi ni Daryl.
"Mrs. Trinidad," muli niyang tawag saka inabot ang kamay. "Walang personalan."
Hindi na napigilan ni Isabelle ang kaniyang tawa sa pagkakataong ito. "Laging walang personalan hanggang sa maging personal na."
Muling tumingin si Isabella sa bintana ng lounge.
Hindi pa rin tumitingin si Lucas sa kaniya. Patuloy pa rin itong bumubulong sa tainga ni Karina.
Ibinalik niya ang tingin kay Daryl.
"Ide-delete ko na ang mga pictures," malamig niyang sabi. "Pero 'wag niyo siyang idamay rito," patungkol niya kay Nina.
"Kailangan kong kumpirmahin na wala siyang kinuhang litrato."
"Hindi," matigas na sagot ni Isabelle. "Hindi mo papakialaman ang cellphone niya. Kung sa tingin mong okay ‘yun, sige—pagbuhatan mo ako ng kamay. Dito. Sa harap ng publiko. Tingnan natin hanggang saan ang tapang ni Lucas.”
Saka niya itinuro ang hintuturo sa taas ng building.
Isang security camera—may pulang ilaw, kumikislap sa ilalim ng neon sign.
"Smile for the footage."
Sa unang pagkakataon, natigilan si Daryl.
"May mangilan-ngilan nang nagkumpulan, nanonood sa kanila. Ang iba ay nakataas na ang mga cellphones. Mga nagvi-video na ang mga ito sa komosyon na nangyayari.
Mukha lang iyong maliit na bagay kung titingnan. Ngunit hindi lahat ay kayang burahin ng mga Trinidad lalo na sa panahon ngayon.
Matapos ang ilang sandaling punong-puno ng tensyon, inilabas ni Daryl ang kaniyang cellphone.
Nanatiling nakatayo si Isabelle. Ramdam niya ang pamamawis ng kaniyang mga kamay.
Nagsimulang magtipa si Daryl sa kaniyang cellphone. Ilang sandali rin itong naghintay bago makatanggap ng sagot.
Nang mabasa niya ang sagot ay marahan siyang tumango.
""We've verified the deletion,"" aniya saka tumabi.
Natapos nang ganon lang.
Napabuga ng hangin si Nina. ""Gan'on lang? Pagkatapos niyo kaming pagbantaang dalawa?""
Ngunit hindi nagsalita si Isabelle. Ang mga mata niya ay nasa likod ni Daryl. Sa labas ng lounge.
Nakatayo na ngayon si Lucas. Abala ito sa pagbutones ng kaniyang suit. Kinuha ni Karina ang kamay niya na para bang ilang beses na nilang ginawa iyon dati. Naglakad sila patungo sa isang private room sa likod.
Ni hindi man lang siya tinapunan ng tingin ng lalaki.
Pero si Karina, oo.
Direkta itong tumingin kay Isabelle sa pamamagitan ng bintana. Dahan-dahan nitong ipinahid ang daliri sa gilid ng kaniyang labi saka siya kinindatan.
Alam niya kung anong gustong iparating ng babae: Ang posisyong iyon ay sa kaniya na.
Nagngingitngit sa galit si Nina. "Kapag talaga nagkaroon ako ng pagkakataon na makasama ang babaeng 'yan sa iisang lugar nang kaming dalawa lang..."
Hindi nagsalita si Isabelle. Ni hindi nagbago ang ekspresyon sa mukha niya. Pero sa loob, nagliliyab na ang galit na unti-unting naipon.
Ibinaling niya ang tingin niya palayo at saka in-unlock ang kaniyang cellphone. Pinindot niya ang isang developer app na nakatago sa likod ng isang pekeng calculator app.
Isang berdeng linya ang nagpakita sa kaniyang screen.
Black screen. Green text.
Nag-input siya ng command:
/archive_restore: cam.backup.01
Mahigpit ang pagkakahawak ni Isabelle sa kaniyang cellphone habang papalabas ng gusali. Nakasunod naman sa kaniya si Nina sa likod niya. Ang kaninang mahinang ingay mula sa loob ng bar ngayo'y rinig na rinig na sa labas dahil sa pagbukas nila ng pinto. Ayaw niya na ng dagdag drama sa buhay niya. Nakuha niya na ang kailangan niya. At na-save niya na ang mga larawang nakuha niya. Ngayon, ang gusto niya na lamang ay makaalis sa lugar na iyon. Malayo kay Lucas. Pakiramdam niya kasi ay sinasakal siya sa tuwing nasa iisang lugar lang sila. Ngunit nakakatatlong hakbang pa lang sila sa labas nang biglang may humarang sa kanilang daanan.Isang lalaking nakasuot ng itim na suit ang ngayo'y nakatayo sa kanilang harapan. Naka-clean cut ito. Wala ring mabasang emosyon sa mukha nito. Nakalagay ang kaniyang mga kamay sa likuran. Animo'y may hinihintay itong utos mula sa kung sino man. Parang hinalukay ang lamang-loob ni Isabelle nang mamukhaan niya ang lalaki. Si Daryl Cortez—ang kanang kamay ni
Taguig City | 9:18 PMMula sa ikadalawampu’t apat na palapag ng Solstice Lounge, tanaw ni Isabelle ang kumikislap na skyline ng Maynila—mga gusaling nakatindig sa dilim, at ang mabagal na daloy ng ilaw mula sa mga sasakyan na tila gumuguhit sa anyo ng Bonifacio Global City.Pumwesto siya sa pinakadulong booth. Pinaikot niya ang dulo ng kaniyang daliri sa rim ng baso. Nawala na ang lamig ng iniinom niyang cocktail, gaya na lamang ng kaniyang pasensya.Katapat niya sa upuan ay ang kaniyang abogado slash best friend na si Nina Santiago. Padabog niyang inilapag ang kaniyang cellphone sa mesa at saka malalim na napahugot ng hininga. Nanatiling bukas ang screen ng kaniyang cellphone. Kitang-kita rito ang isang news headline:"Lucas Trinidad Names Karina Sison President of Nova AI Solutions"Nagngalit ang panga ni Nina. "Ang kapal! Talagang in-appoint niya 'yong babae 'yon kahit kasal pa kayong dalawa?!"Hindi man lang nagpakita ng kung anong emosyon si Isabelle. "Kilala mo naman si Lucas. H
Ortigas, Metro Manila | 6:22 AMAng mahinang ugong ng mga sasakyan ang unti-unting gumising kay Isabelle. Ang sakit ng ulo niya. Pati ang lalamunan niya ay nananakit din dahil nabasa siya ng ulan kagabi. Napapikit siya dahil sa liwanag na sumisilip sa see-through curtains. Ang tahimik ng kapaligiran. Walang maingay na yabag ng bata at mga katulong na abala sa labas ng kwarto. Wala rin ang amoy ng pabango ni Lucas na naiiwan kadalasan sa kaniyang unan.Tahimik na. Sa wakas.Pinilit ni Isabelle na bumangon. Napamasahe siya sa kaniyang sentido. Pakiramdam niya ay ang bigat-bigat ng katawan niya. Nang kinapa niya ang kaniyang leeg ay saka niya lang napagtanto na nilalagnat pala siya. Hindi kinaya ng katawan niya ang emotional crash at pagkababad niya sa ambon kagabi.Inabot niya ang kaniyang maleta para kumuha ng malinis na damit nang biglang may nasagi ang siko niya. Isang maliit na bagay na nahulog sa sahig.Nalipat ang atensyon niya sa isang silver flash drive na gumulong sa ilalim ng
Quezon City, PhilippinesSa isang tahimik na subdivision sa Quezon City, nakatayo ang mansyon ng mga Trinidad. Napakaganda ng labas nito. Perpekto nitong ikinukubli ang isang tahanang walang init at pagmamahal.Bumaba ng kotse si Isabelle at saka iniabot ang susi kay Vangie, ang mayordoma ng mansyon, na kanina pa naghihintay sa may gate. “Magandang gabi po, ma’am,” bati nito. Ngunit tanging tango lang ang naging sagot ni Isabelle na siyang ipinagtaka ni Vangie. Lagi silang binabati nito kada uuwi ito ng mansyon. Ni hindi nila ito nakikitang nasa masamang mood dahil palagi sila nitong sinasalubong ng ngiti. Kaagad na bumalot kay Isabelle ang lamig na nagmumula sa central aircon. Malamig. Kontrolado. Artipisyal—tulad ng lahat ng bagay sa bahay na ito. Dire-diretso lang siya sa paglalakad. Tanging ang ingay na nagmumula sa mga takong niya ang naririnig habang tinatahak niya ang living room paakyat sa hagdan. Hindi niya pinansin ang kasambahay na pilit siyang sinusundan pero agad ding
Nagsimula nang umambon bandang alas-singko ng hapon. At paglabas ni Isabelle mula sa kanilang opisina, bumuhos na ang malakas na ulan. Pinalubha nito ang kalagayan ng masikip at magulong lansangan ng Mandaluyong. Mahigpit niyang hinawakan ang dala niyang pumpon ng mga sunflower habang ibinabalik ang cellphone sa bulsa ng kaniyang coat. Wala siyang nakita ni anumang notification mula roon. Walang mensahe. Walang missed call. Nanikip ang dibdib niya dahil doon. Ika-walong anibersayo nila ng kaniyang asawa ngayon. Lihim niyang inihanda ang lahat—isang dinner reservation sa isang rooftop restaurant sa Bonifacio Global City, mga putahe na paborito ng kaniyang asawa, at isang customized cake na may nakasulat na, “To eight imperfect but real years.”Ngunit ang kaniyang asawa na si Lucas ay hindi man lang tumawag o nag-text man lang sa kaniya. O kahit voice mail man lang. Napailing si Isabelle habang tinatawid ang kalsada papuntang parking building. Ipinangako niya sa kaniyang sarili na