Library
Search
Home / Romance / The CEO’s RANSOM / CHAPTER FIVE

Share

CHAPTER FIVE

Author: MARIA
last update Last Updated: 2025-10-22 16:09:58

Celeste’s POV:

“Are you hurt?" tanong ni Liam habang nakatingin sa side mirror.

"Paano mo nalaman kung nasaan ako?" naguguluhan kong tanong.

"I will explain everything later. Right now, I want to know whether you're hurt or not." Seryoso ang aura n'ya habang nagda-drive. This is the first time I've seen him this serious. Napalingon ako sa likod at nakitang hinahabol parin kami at tatlong motor na ito. Kasama na sa humahabol ang naka-face mask na mukhang leader nila.

"I'm okay." Umayos ako nang upo.

"Remember what I've told you before?" tanong n'ya. "That your life is in danger." Iniliko n'ya ang sasakyan sa kanan at mabilis na pinaandar ito. "And that we'll have to meet frequently?"

Paano ko sasabihin sa kan'ya na ang mga humahabol sa amin at ang nangbugbog sa kan'ya ay mga tauhan ng ama ko?

Hindi ako sumagot at nanatiling tahimik lang. I can't tell him my secret. I can't tell him that I am a daughter of an illegal and cruel man.

Nabalik ang pag-iisip ko sa nangyayari ngayon nang may marinig akong tumama sa side mirror at nabasag ito. Mabilis akong lumingon sa mga humahabol sa amin at nakitang naglabas ng baril ang isa sa kanila. Napatingin din ako sa paligid at mabuti na lang ay nasa highway na kami agad. Walang mga tao na madadamay.

Nakita ko si Liam na sinuot ang bluetooth ear-pods sabay nagsalita, "calling for back up. NOW." Binuksan n'ya ang screen sa kotse at binuksan ang location pati na rin ang GPS. Lumingon naman s'ya sa akin, "wear seatbelt. Kumapit ka rin ng mabuti."

Sinunod ko ang utos n'ya na magsuot ng seatbelt. This is not the first time I've experienced this kaya naman kalmado lang ako at alam ang gagawin. Ginala ko ang paningin rito sa loob ng sasakyan n'ya at nang makitang may mga paperbag sa backseat ay tinanong ko s'ya, "Anong laman ng mga 'yon?"

"Clothes," tipid n'yang sagot habang nakatingin sa location. Agad kong kinuha ang mga paperbag at binuksan ang window. "Wait, anong gagawin mo?" naguguluhan n'yang tanong at sabay kaming napasigaw nang makitang muntik na kami bumangga sa truck.

"Ayusin mo naman mag-drive!" sigaw ko sa kan'ya. "Hindi tayo mamamatay dahil sa mga humahabol, mamamatay tayo dahil sa pagda-drive mo!"

"I am focused! Okay? I just got distracted dahil sa ginawa mo," nakakunot noo n'yang depensa sa sarili.

"Stay focus on driving, I'll do something." Sumilip ako sa bintana.

"What something?" tanong n'ya habang nakatingin sa daan.

"Just watch and learn." Mabilis kong pinaghahagis ang mga damit at paperbag sa humahabol sa amin. Nakita kong tumama ang puting polo sa mukha ng isang rider kaya naman sumemplang ito sa gilid na puro damo at tubig.

"See?" nakangiti kong sabi sabay tumawa pero nang makitang naglabas ng baril ang isa sa kanila ay mabilis kong pinasok ang ulo sa kotse. Tumama ulit ang bala sa side mirror at napalunok na lang ako. Muntik na ako doon.

"Can you just sit there and behave? Muntik ka nang mapahamak!" sigaw ni Liam sa akin. "Malapit na tayo sa mga tauhan ko." Mas bumilis ang takbo ng sasakyan at lumakas din ng tunog ng makina. "Yumuko ka. Bilis," utos nito sa akin na agad ko namang sinunod.

Nakarinig ako ng putok ng mga baril for a seconds and after that, naging tahimik ang paligid at huminto na rin ang sasakyan. Napakunot ang noo ko at tinignansi Liam. Tumango s'ya habang may tinitignan sa labas.

Marahan kong inangat ang ulo at nakita ang iilang lalaki at babae sa kalsada na may hawak na baril. Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na nilingon ang mga humahabol sa amin. Nakatumba na ang mga iyon at mukhang may mga tama ng baril.

"Celeste Raine Blake," tawag ni Liam sa buong pangalan ko. Malalim ang boses n'ya at nakakatunaw ang titig ng kan'yang itim na mga mata. "Your life is in danger because you've saved me."

Hindi ako makapagkasalita. Parang may nakabara sa aking lalamunan at hindi ko rin alam kung ano ang dapat sabihin. Nablanko ang aking isipan.

May kinuha s'ya sa bulsa ng black coat n'ya. Isa itong itim na box. "This is the only way I can give you full protection." Binuksan n'ya ang box at isang singsing ang nasa loob nito na may maliit na black diamond.

"Marry me."

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Previous Chapter Next Chapter

Latest chapter

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER THIRTEEN

    Liam Horton’s POV: Celeste’s and I are done eating and I’m back in my office to do my work. While scanning the documents she sent me earlier, I couldn’t stop thinking about her background. Binuksan ko ang drawer sa kanan ng table ko at kinuha ang itim na folder. Binuksan ko ito at bumungad sa akin ang litrato ni Celeste. She studied abroad and everything there seems normal and after graduating, she went here to the Philippines and met my nephew, Henry. Henry helped her get in the company and together they dated for almost a year. Along the investigation, nalaman ko mga kalokohan na ginawa n’ya kay Celeste and to be honest? I feel bad for her. Mabuti na lang at natauhan s’ya, she left Henry and that man deserves the humiliation he’s been going through. Mabilis na lumipat ang mata ko sa phone ko nang tumunog ito. Henry’s calling. “Get out there. Now.” His voice sounds mad.“Why don’t you come in my office?” Tanong ko. “I’m busy and I don’t have time for you,” Walang ganang sabi ko s

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER TWELVE

    Apat na oras na akong nakatutok sa computer at binabasa ang mga emails para sa company namin. Sumandal ako as swivel chair at huminga nang malalim. Sobrang tahimik dito at hindi ako sanay na walang tagadaldal sa akin na si Reese. Nang maramdaman kong nag-vibrate ang phone ko ay mabilis ko itong kinuha. Nakita kong may message si Kenzo sa akin. Napakunot ang noo ko dahil bihira lang s’ya magparamdam at alam n’yang iniiwasan ko s’ya dahil nagtatrabaho s’ya sa tatay ko, ang pinakasinusuklaman kong tao. Binuksan ko ang message at binasa ito. Yami, can we meet? Are you available tonight?Bakit nakikipagkita s’ya sa akin? And tonight? “You’ll go home with me tonight.” Biglang nag-flashback ang sinabi ni Liam sa akin kanina. Nag-vibrate ulit ang phone ko at tinignan ang bagong message. I just need someone. I’ll wait for you exactly at 12 AM sa favorite place natin. Kenzo is a special friend of mine. Hindi lang basta kaibigan, he’s like a brother to me. He was the one with me during my

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER ELEVEN

    Celeste’s POV:“Good morning Sir Liam,” bati ng mga empleyado na nakakasalubong namin pagkalabas namin sa elevator at tumatango lang naman si Liam bilang sagot sa kanila. Nandito na kami ngayon sa building ng company, naglalakad sa isang napakahabang hallway papunta sa office n’ya. “Celeste!” Nang may kumalabit sa likuran ko ay napahinto ako at napalingon. “Bakit nandito ka sa 23rd floor?” Nakakunot noong tanong ni Reese habang may yakap-yakap na puting folders. “Teka, sino ‘yang kasama mo-“ hindi n’ya natapos ang sasabihin nang mapalingon na rin si Liam sa kan’ya. “I’ll give you a minute to talk to your friend,” mahinang bulong ni Liam sa akin tapos ay humakbang papalayo sa amin habang nakatingin sa kan’yang relo. “Who’s that?” Nakangiting tanong ni Reese habang sinisilip si Liam, “pogi ah? Matagal naba s’ya nagtatabaho dito? Bakit ngayon ko lang s’ya nakita?” “Teka, isa-isa lang.” Sunod-sunod ang tanong n’ya at hindi ko alam kung papaano sasabihin kung sino si Liam dahil hindi

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER TEN

    Kenzo’s POV:“Mga walang kwenta!” Sigaw ni Tito Rey nang i-report ng isang tauhan n’ya ang nangyari sa mga pinadala n’yang lalaki para pauwiin si Celeste. Dalawa ang patay sa kanila dahil sa tama ng baril habang ang iba naman ay injured at nagpapahinga sa hospital. “Ni hindi n’yo man lang inalam kung sino ang tumulong kay Celeste!” Nilabas ni tito ang baril n’ya sa coat at tinapat ito sa tauhan. “Sir! Maawa po kayo!” Agad itong lumuhod at nagmakaawa. “Huwag n’yo po akong patayin. May asawa at anak ako..” yumuko ito at habang pinapanood ko s’ya ay kitang kita ko sa panginginig ng katawan n’ya ang natatakot na nararamdaman, “ako na lang po ang inaasahan nila..” Tumayo ako kaya naman napunta sa akin ang atensyon nilang dalawa. Naglakad ako papalapit sa kanila at tumayo sa likuran ng tauhan.“I will do it.” Napataas ang kilay ni tito nang marinig ang sinabi ko. “I will find whoever that bastard is. Just give this man a second chance.” Ngumisi s’ya at marahan na binalik ang baril sa loo

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER NINE

    Naalimpungatan ako nang marinig kong may kumakatok sa pinto. Pagkadilat ng mga mata ko ay napabalikwas ako ng upo at naalala ang nangyari kagabi. Tinignan ko ang oras at nakitang 6 AM pa lang ng umaga. Lumingon ako sa pinto at napasimangot. Bakit ang aga naman n’yang mambulabog? Mamayang 10AM pa ang pasok ko sa trabaho. Argh. “Sandali lang!” Mabilis akong tumayo at humarap sa salamin. Inayos ko ang buhok ko at siniguradong walang muta ang mga mata. “Good Morning-“ hindi ko natapos ang sasabihin nang makitan isang maid pala ang kumakatok. “Good morning, Ms. Celeste. Pinapagising napo kayo ni Sir para mag-asikaso at saluhan s’ya mamaya sa breakfast.” Napatingin ako sa paperbag na hawak n’ya nang iabot n’ya ito, “pinapabigay din po pala ito ni Sir. Wala daw po kasi kayong extra na damit ngayon kaya ito ang susuotin n’yo.”Tinanggap ko ang paperbag at ngumiti, “thank you po.” “7 am po ang breakfast at ayaw na ayaw ni Sir na may nale-late.” “Sige po, bibilisan ko na pong kumilos.” Sin

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER NINE

    Celeste's POV: "Tell me if you want anything here to be changed. I'll let my men know."Ginala ko ang paningin rito sa kwarto. Kulang cream ang pader at ceiling habang light gray naman ang tiles. May kama, vanity mirror, full body mirror at may dalawang pinto sa kanan na sa tingin ko ay para sa bathroom at sa walk-in-closet. To be honest? This is all not bad. "Hindi ba sobra-sobra to?" Tanong ko habang nakatingin sa kama na queen sized at mukhang mas malambot pa sa kama ko sa apartment! Excited na ako humiga rito at matulog."May.. gusto ka bang ipabawas?" Napakunot ang noo ko nang marinig ang tanong ni Liam. Agad akong lumingon sa kan'ya, "Hindi naman sa ibabawas.." napakagat ako sa labi. Wala akong gustong ipabawas dito dahil lahat ng gamit dito ay gusto ko pero kailangan kong umakto na sobra ang mga ito. "I just think.. parang sobra tong binibigay mo sa'kin." Pero please Liam, huwag mong bawasan yung mga gamit dito! Narinig kong napabuntong hininga s'ya sabay humakbang papalapi

More Chapters

You may also like

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status