All Chapters of The CEO’s RANSOM : Chapter 1 - Chapter 10

Celeste's POV:Nasa hotel kami ngayon ng lalaking niligtas ko dahil ayaw n'yang magpadala sa hospital. Naglakad ako papalapit sa kan'ya na mahimbing ang tulog sa kama habang bitbit ang yelo na binalutan ko ng towel. Umupo ako sa gilid atsaka pinagmasdan ang mukha n'ya. Itim ang buhok n'ya na may pagkamahaba, matangos ang ilong, makapal ang kilay at mahaba ang pilik mata. Sa totoo lang ay mukha s'yang artista dahil sa kagwapuhan n'ya. Hindi ko tuloy maiwasang mapaisip na hindi s'ya isang ordinaryong tao lalo na't ayaw n'yang magpatawag ng mga police. Marahan kong dinampi ang towel sa pasa n'ya sa mukha. Habang ginagawa ito ay naalala ko ang sinabi n'ya kanina sa akin na nasa panganib ang buhay ko dahil sa pagligtas ko sa kan'ya. Hindi kaya sindikato s'ya? O may kinalaman sa mga illegal business? Napabuntong hininga na lang ako at ipinagsantabi ang iniisip. Matapos kong gamutin ang sugat n'ya ay naalala ko ang phone ko. Mabilis ko itong kinuha sa bulsa ng jeans ko at sinubukang buksan

Celeste's POV: "Omg, ipapakilala na daw yung magiging bagong CEO natin," excited na sambit ni Reese habang naglalakad kami papunta sa parking area. "I heard some rumors na he's handsome and really tall plus maganda katawan!" "Yung laway mo, baka tumulo," biro ko sa kan'ya sabay huminto sa tapat ng sasakyan n'ya. "Parang nagbago isip ko, ayaw na kitang isabay-""Joke lang. Ito naman, hindi mabiro.""Whatever, hmp." Pumasok na kami sa sasakyan n'ya at nagsimula na s'yang mag-drive. Ihahatid niya ako malapit sa tinutulyan ko dahil nasa car repair ang sasakyan ko. Bigla kasi na flat kahapon at pakiramdam ko ay si Henry ang may gawa non. Pano ko nalaman? nag-text siya sakin at nag-aya na ihatid ako. Napabuntong hininga ako sabay napasandal. Hindi ko na lang ginawang big deal ang ginawa n'ya. I don't want to waste my time on him. For sure magsasawa naman s'yang magpapansin sa akin. "Loko-loko talaga 'yang ex mo no?" natatawang pagbasag sa katahimikan na sambit ni Reese. "Mayaman nga pe

Celeste's POV: “Marry me.” #Flashback "The time I've given to you is up. It is now the time for you to come back home, darling." Patulog na ako galing sa trabaho nang tawagan ako ulit ng father ko. I had no choice but to answer him. Nakatayo ako sa glass wall ng apartment ko habang nakatingin sa city. "What is it that do you want?" Malamig kong tanong. Noong isang araw lang ang huling tawag n'ya sa akin, noong kasama ko ang lalaking niligtas ko na nagngangalang Liam Horton. "You can now stop dating Henry. Break up with him." "I already did." Hindi n'ya na kailangan pa akong utusan dahil tapos naman na kami ni Henry. I'm pretty sure he is up to something kaya pinapahiwalay n'ya ako kay Henry na in the first place ay pinilit n'ya akong landiin ang lalaking iyon dahil konekted daw s'ya sa leader ng Mafia, pero halos isang taon na at wala pa rin akong nakukuhang impormasyon. "Good," he praised me kaya naman napakunot ang noo ko. "Because you are going to marry his uncle instead."

Celeste’s POV: “Tell me if you want anything here to be changed. I’ll let my men know.”Ginala ko ang paningin rito sa kwarto. Kulang cream ang pader at ceiling habang light gray naman ang tiles. May kama, vanity mirror, full body mirror at may dalawang pinto sa kanan na sa tingin ko ay para sa bathroom at sa walk-in-closet. To be honest? This is all not bad. “Hindi ba sobra-sobra to?” Tanong ko habang nakatingin sa kama na queen sized at mukhang mas malambot pa sa kama ko sa apartment! Excited na ako humiga rito at matulog.“May.. gusto ka bang ipabawas?” Napakunot ang noo ko nang marinig ang tanong ni Liam. Agad akong lumingon sa kan’ya, “Hindi naman sa ibabawas..” napakagat ako sa labi. Wala akong gustong ipabawas dito dahil lahat ng gamit dito ay gusto ko pero kailangan kong umakto na sobra ang mga ito. “I just think.. parang sobra tong binibigay mo sa’kin.” Pero please Liam, huwag mong bawasan yung mga gamit dito! Narinig kong napabuntong hininga s’ya sabay humakbang papalapi

Naalimpungatan ako nang marinig kong may kumakatok sa pinto. Pagkadilat ng mga mata ko ay napabalikwas ako ng upo at naalala ang nangyari kagabi. Tinignan ko ang oras at nakitang 6 AM pa lang ng umaga. Lumingon ako sa pinto at napasimangot. Bakit ang aga naman n’yang mambulabog? Mamayang 10AM pa ang pasok ko sa trabaho. Argh. “Sandali lang!” Mabilis akong tumayo at humarap sa salamin. Inayos ko ang buhok ko at siniguradong walang muta ang mga mata. “Good Morning-“ hindi ko natapos ang sasabihin nang makitan isang maid pala ang kumakatok. “Good morning, Ms. Celeste. Pinapagising napo kayo ni Sir para mag-asikaso at saluhan s’ya mamaya sa breakfast.” Napatingin ako sa paperbag na hawak n’ya nang iabot n’ya ito, “pinapabigay din po pala ito ni Sir. Wala daw po kasi kayong extra na damit ngayon kaya ito ang susuotin n’yo.”Tinanggap ko ang paperbag at ngumiti, “thank you po.” “7 am po ang breakfast at ayaw na ayaw ni Sir na may nale-late.” “Sige po, bibilisan ko na pong kumilos.” Sin