Share

The CEO’s RANSOM
The CEO’s RANSOM
Author: MARIA

CHAPTER ONE

Author: MARIA
last update Last Updated: 2025-10-22 16:05:54

Celeste's POV:

Dali-dali kong pinarada ang sasakyan at pumasok sa isang club kung nasaan ang boyfriend ko. Habang naglalakad ay sinusubukan ko s'yang kontakin dahil simula kaninang umaga ay hindi na s'ya sumasagot sa akin. Nagkaroon kasi kami ng away at halos isang linggo na kaming hindi okay.

"Come on, pick up," mahinang sambit ko na para bang nawawalan na ako ng pag-asa.

Nang makarating ako sa loob ay napahinto ako. Sobrang daming tao, maingay at madilim kaya naman nahihirapan akong makakita. Nang may makabangga sa akin na babae ay nabitawan ko ang phone ko na lumagapak sa sahig.

"Why are you even standing in the middle?" mataray na sambit nito sabay umirap at naglakad papalayo.

Napalunok ako at pilit na pinipigilan ang luha na kanina pa gustong tumulo. Inabot ko ang phone ko at nakitang crack ang screen nito, hindi na rin bumubukas. Napabuntong hininga ako at pagtingala ko ay saktong nakita ko si Jacob na kaibigan ng boyfriend ko. May kasama s'yang isang babae na mahaba ang buhok.

Teka, sino iyon? Sa pagkakaalam ko ay maikli ang buhok ng girlfriend n'ya.

Mabilis akong lumapit sa pwesto nila. Nang huminto ako sa harap nila ay napatingala silang dalawa at bakas ang gulat sa mukha ni Jacob nang makita ako. Pasimple n'ya namang inalis ang pagkakaakbay sa babae.

"Celeste?" Napakunot ang noo n'ya. "Why are you here?" sumunod nitong tanong.

"Nasaan si Henry?" Hindi na ako nagpaligoyligoy pa at diniretso ang sadya ko.

Nakita kong napalunok s'ya sabay nag-iwas ng tingin, "he's not here."

"Liar," mariin kong sambit. "Nakita ko sa posts mo nandito rin si Henry. Why are you covering for him? May tinatago ba kayo sa akin?"

"Babe? What's happening?" naguguluhan na tanong ng babaeng kasama n'ya.

"It's nothing," sagot ni Jacob sa babae sabay tumayo. "Let's talk somewhere else-" nang hawakan n'ya ako sa braso ay malakas kong tinabig ang kamay n'ya.

"Why not here?" tanong ko habang nakatingin ng deretso sa mga mata n'ya. "Ayaw mo bang marinig ng babae mo yung pag-uusapan natin?"

"Celeste, please.." Napapikit s'ya at huminga nang malalim.

"You won't tell me? Fine! Then I'll find him here. And you.." lumingon ako sa babae, "this man? May girlfriend na 'to. If I were you, lalayuan ko mga katulad n'yang babaero at basura!"

And just like that, I left the two. Dahil mukhang wala si Henry rito sa first floor, papunta ako ngayon sa second floor. Dali-dali akong umakyat at tinignan ang mga table na nadadaanan. Nang marating ko ang huling table na natatakpan ng malaking halaman ay natigilan ako.

Pamilyar ang katawan ng lalaki pati na rin ang suot nitong damit. Nakatalikod ito kaya naman hindi ko makita ang mukha. Lumapit pa ako nang kaonti para masigurado kung sino ito pero para bang tumigil ang mundo ko nang makitang may kasama itong babae sa table at hindi lang sila basta magkasama.. they're kissing.

"Henry?" mahinang tawag ko kay Henry kasabay nang pagtulo ng aking luha.

Natigilan silang dalawa at nang lumingon s'ya sa akin ay dito ko nakumpira na si Henry nga ito.

"Celeste.." Namilog ang mga mata n'ya nang makita ako.

Nang tumayo s'ya ay napaatras ako. "No.. huwag kang lumapit!" sigaw ko habang umiiling. "We're done."

Mabilis akong tumakbo papalabas ng club. He tried to chase after me pero masyadong madaming tao sa loob, he got stuck inside. Nang marating ko ang parking area ay dali-dali kong hinanap ang susi ko pero wala ito sa mga gamit ko. Napasandal na lang ako at napahawak sa naninikip kong dibdib.

~

Naglalakad ako ngayon sa kalsada habang bitbit ang wine na binili ko sa convenience store. Dapat ay nasa apartment na ako pero pinahinto ko ang taxi ko kanina sa kadahilanang ayoko pa umuwi. Tinungga ko ang wine at napangiwi nang malasahan ang pait nito sa dulo ng dila ko.

"Argh, bakit ito yung nabili ko?" nagsisisi kong tanong sa sarili.

I was really really hurt by what Henry did. Maganda naman ako? Matangkad, sexy at may stable job. Ano pa bang kulang sa akin para ipagpalit sa babaeng 'yon? For sure walang binatbat yun sa 'kin!

Napasinghot ako at tumungga pa uli. Nang makitang mauubos ko na pala ito ay natigilan ako. "Ehh? Ang bilis naman maubos. Ni hindi pa nga ako lasing!"' nagmamaktol kong sambit at maglalakad na sana nang may marinig akong ingay sa isang eskinita.

Napakunot ang noo ko at dali-dali na lumapit doon. Pagkasilip ko ay may nakita akong tatlong lalaking nakasuot ng itim at isang lalaki naman sa sahig na mukhang hindi na kayang lumaban. Paulit-ulit nilang sinisipa ang walang laban na lalaki. Napalunok ako at napatingin sa bote na hawak ko.

Tama ba 'tong gagawin ko?

Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas para sumugod sa kanila. Bago pa nila ako makita ay binato ko ang bote sa ulo ng isang nakaitim, napasigaw iyon at napahawak sa ulo na nagdudugo.

"Sht, so-sorry!" Hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kan'ya dahil napalakas ang pagbato ko.

"Sino ka?!" Tanong ng dalawa at pinalibutan ako.

"Bakit ko sasabihin pangalan ko sa inyyo?!" Hindi ko alam kung may tama naba ako dahil sa alak o kung ako ang matatamaan dahil sa inaakto ko.

"Hindi ka dapat nagingialam!" Sabay na sumugod ang dalawa sa akin. Bago pa sila makarating sa akin ay mabilis kong kinuha ang takip ng trash bin sa tabi ko at pinangharang ito sa isang lalaki habang ang isa naman na nasa kanan ko ay iniilagan ko ang mga atake nito.

"Hindi mo kilala ang binabangga mo!" Galit na giit nila sa akin.

Nang makakuha ako ng timing ay mabilis kong sinipa sa tuhod ang lalaki sa kanan ko pero para bang hindi ito natinag kaya naman sinipa ko s'ya muli pero sa pagkakataon na ito ay sa private part n’ya. Malakas s’yang napadaing dahil sa sakit sabay natumba. Ngayon ay tinuon ko ang atensyon ko sa natitirang kalaban, nag-ipon ako nang malakas na pwersa sabay tinulak ang pangsangga ko. Nang mapaatras s’ya ay mabilis ko s'yang sinuntok sa mukha dahilan para tumingin ito ng masama sa akin bago mawalan ng malay.

Mabilis kong kinuha ang phone sabay tinaas ito, "Tatawag ako ng pulis!" banta ko sa kanila kaya naman dali-dali nilang binitbit ang kasamahan at tumakbo papalayo.

"Sir!" Lumapit ako sa lalaking walang malay para tignan ang lagay nito. "Okay lang po ba kayo?" tanong ko rito sabay inihiga sa binti ko.

Natatakpan ng mahaba n'yang buhok ang mukha kaya naman marahan kong ginilid ang ilang hibla nito. Nakita ko ang mga pasa n'ya sa pisngi at putok ang kaliwang labi. "Don't call the cops.." mahinang sambit nito habang marahan na dinilat ang itim na mga mata.

"Pero-"

“I said don’t call the cops..” mariin na ulit nito sabay napangiwi, marahil ay dahil sa sugat sa kan’yang labi. “And don’t bring me to the hospital..”

“Marami kang sugat, hindi puwedeng hindi ka dalhin sa hospital-”

Hindi ko natapos ang sasabihin nang makitang matalim ang tingin n’ya sa’kin, “listen to me.” Napakunot ang noo ko nang makitang pilitin n’yang umupo mag-isa sabay hinawakan ako sa pulsuhan dahilan para matigilan ako. “You..” Nilapit n’ya nang kaonti ang mukha sa akin kaya napalunok ako. “Your life is in danger because of what you’ve done.”

At kasabay nito ay bigla na lang natumba ng ulo n’ya sa balikat ko.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER FIVE

    Celeste’s POV: “Are you hurt?" tanong ni Liam habang nakatingin sa side mirror. "Paano mo nalaman kung nasaan ako?" naguguluhan kong tanong. "I will explain everything later. Right now, I want to know whether you're hurt or not." Seryoso ang aura n'ya habang nagda-drive. This is the first time I've seen him this serious. Napalingon ako sa likod at nakitang hinahabol parin kami at tatlong motor na ito. Kasama na sa humahabol ang naka-face mask na mukhang leader nila."I'm okay." Umayos ako nang upo. "Remember what I've told you before?" tanong n'ya. "That your life is in danger." Iniliko n'ya ang sasakyan sa kanan at mabilis na pinaandar ito. "And that we'll have to meet frequently?" Paano ko sasabihin sa kan'ya na ang mga humahabol sa amin at ang nangbugbog sa kan'ya ay mga tauhan ng ama ko? Hindi ako sumagot at nanatiling tahimik lang. I can't tell him my secret. I can't tell him that I am a daughter of an illegal and cruel man. Nabalik ang pag-iisip ko sa nangyayari ngayon na

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER FOUR

    Celeste's POV: "Omg, ipapakilala na daw yung magiging bagong CEO natin," excited na sambit ni Reese habang naglalakad kami papunta sa parking area. "I heard some rumors na he's handsome and really tall plus maganda katawan!" "Yung laway mo, baka tumulo," biro ko sa kan'ya sabay huminto sa tapat ng sasakyan n'ya. "Parang nagbago isip ko, ayaw na kitang isabay-""Joke lang. Ito naman, hindi mabiro.""Whatever, hmp." Pumasok na kami sa sasakyan n'ya at nagsimula na s'yang mag-drive. Ihahatid niya ako malapit sa tinutulyan ko dahil nasa car repair ang sasakyan ko. Bigla kasi na flat kahapon at pakiramdam ko ay si Henry ang may gawa non. Pano ko nalaman? nag-text siya sakin at nag-aya na ihatid ako. Napabuntong hininga ako sabay napasandal. Hindi ko na lang ginawang big deal ang ginawa n'ya. I don't want to waste my time on him. For sure magsasawa naman s'yang magpapansin sa akin. "Loko-loko talaga 'yang ex mo no?" natatawang pagbasag sa katahimikan na sambit ni Reese. "Mayaman nga pe

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER THREE

    Celeste's POV: "Lunch break!" Masayang sambit ni Reese sabay nag-unat at tumingin sa akin nang nakangiti. "Alam ko na 'yang tingin mo na 'yan," agad kong sagot sa kan'ya. "I can't eat out. Nagtitipid ako," tanggi ko sa aya n'yang kumain sa labas. S'ya si Reese at s'ya lang ang madalas kong nakakasama at nakakausap dito sa trabaho ko dahil masyado nang workaholic ang mga katrabaho namin at dahil siguro ay mga pamilyado narin. "But, minsan lang naman-" hindi ko pinatapos ang sasabihin n'ya. Sinara ko ang puting folder na naglalaman ng sales report namin sabay tumayo, "I'll head to the cafeteria. Eat out if you want but out ako d'yan." Sumuko naman na s'ya sa pagpilit sa akin at nagsimula na akong lumabas ng office. Paano ba naman, tatlong beses sa iang linggo s'ya magyaya kumain sa labas at hindi lang basta-basta kainan, expensive restaurant pa. Actually, afford ko naman pero mas gusto ko lang rin mapag-isa ngayon lalo na't kakagaling ko lang rin sa break up. Wala akong gana at ener

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER TWO

    Celeste's POV:Nasa hotel kami ngayon ng lalaking niligtas ko dahil ayaw n'yang magpadala sa hospital. Naglakad ako papalapit sa kan'ya na mahimbing ang tulog sa kama habang bitbit ang yelo na binalutan ko ng towel. Umupo ako sa gilid atsaka pinagmasdan ang mukha n'ya. Itim ang buhok n'ya na may pagkamahaba, matangos ang ilong, makapal ang kilay at mahaba ang pilik mata. Sa totoo lang ay mukha s'yang artista dahil sa kagwapuhan n'ya. Hindi ko tuloy maiwasang mapaisip na hindi s'ya isang ordinaryong tao lalo na't ayaw n'yang magpatawag ng mga police. Marahan kong dinampi ang towel sa pasa n'ya sa mukha. Habang ginagawa ito ay naalala ko ang sinabi n'ya kanina sa akin na nasa panganib ang buhay ko dahil sa pagligtas ko sa kan'ya. Hindi kaya sindikato s'ya? O may kinalaman sa mga illegal business? Napabuntong hininga na lang ako at ipinagsantabi ang iniisip. Matapos kong gamutin ang sugat n'ya ay naalala ko ang phone ko. Mabilis ko itong kinuha sa bulsa ng jeans ko at sinubukang buksan

  • The CEO’s RANSOM    CHAPTER ONE

    Celeste's POV: Dali-dali kong pinarada ang sasakyan at pumasok sa isang club kung nasaan ang boyfriend ko. Habang naglalakad ay sinusubukan ko s'yang kontakin dahil simula kaninang umaga ay hindi na s'ya sumasagot sa akin. Nagkaroon kasi kami ng away at halos isang linggo na kaming hindi okay. "Come on, pick up," mahinang sambit ko na para bang nawawalan na ako ng pag-asa. Nang makarating ako sa loob ay napahinto ako. Sobrang daming tao, maingay at madilim kaya naman nahihirapan akong makakita. Nang may makabangga sa akin na babae ay nabitawan ko ang phone ko na lumagapak sa sahig. "Why are you even standing in the middle?" mataray na sambit nito sabay umirap at naglakad papalayo. Napalunok ako at pilit na pinipigilan ang luha na kanina pa gustong tumulo. Inabot ko ang phone ko at nakitang crack ang screen nito, hindi na rin bumubukas. Napabuntong hininga ako at pagtingala ko ay saktong nakita ko si Jacob na kaibigan ng boyfriend ko. May kasama s'yang isang babae na mahaba ang bu

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status