Kabanata 5

Nagising si Heather dahil sa iyak ng kanyang anak na si Erich, hindi na siya nagulat nang makita ang isang nars na nagpapatahan at nagpapahele sa kanyang anak. 

Ngumiti ng matamis sa kanya ang nars na si Karen, naging kaibigan na rin niyang nars doon. Kahit medyo echoserang froglet ang dalaga ay ayos lang. Ginagawa rin naman kasi nito ang lahat para hindi siya mabagot doon. Na kahit off nito ay bumisita pa rin sa kanya para kamustahin siya. 

“Hindi ba't off mo ngayon?” tanong ni Heather sa dalaga. 

Tumango si Karen habang pinapatahan ang baby niya. Dahan-dahan nito itong inilagay sa kanyang braso upang ihiga si Erich sa tabi niya. “Gutom siguro si Baby Erich, padedehin mo na siya.” 

Kaya naman agad niyang inilabas ang kanyang malusog na dibdib nang walang pag-aalinlangan, mabuti na lang at may gatas ang kanyang dibdib, noong isinilang niya kasi ang panganay niyang si Erryc noon ay ni patak ng gatas ay wala siya. Sobrang nahirapan siya dahil sa pagpapadede ng artificial gatas sa anak niya noon. 

Si Karen ay hindi mapigilang magsalita, umupo muna ito at tumingin ng seryoso kay Heather. 

“Off ko ngayon kaya dumito muna ako. Naririnig ko kasing iyak ng iyak ang baby mo kaya pumasok na ako. Dito muna ako tatambay hangga’t wala pa ang asawa mo. Hindi ko maintindihan kung bakit ganyan sa'yo ang pamilya mo, grabe naman sila!  Pati na ang asawa mo ah, hindi ka na nga sinamahan sa pagsisilang sa bata, hindi ka pa magawang bantayan. Ang masaklap pa, inihatid pa nito iyong kapatid mong sino ba yun?” mahabang litanya ni Karen sa kanya. 

Ngumiti ng mapait si Hearther, “Si Febbie.” 

“Yan! Siya nga! Kung ako sa kalagayan mo, hiniwalayan ko na ang gagong iyon. Kahit na pogi siya hindi pa rin dapat ganto ang turing niya sa'yo. He's ruthless and evil! Kung ako sa'yo hiwalayan mo na lang siya, Heather. Hindi sa panghihimasok ah, kasi kakakilala pa lang natin pero sinasabi ko sa'yo! Naku!! Habang hindi pa huli ang lahat umiwas ka na sa lalaking iyon. Alam na alam ko ang mga galawan niya!” inis na sabi ni Karen na para bang ito ang nasasaktan para kay Heather. 

Tumawa ng mahina si Heath at napatitig na lamang sa kanyang anak na payapang dumedede sa kanya. 

“Hihiwalayan ko naman talaga siya, Karen. Sa ilang taon naming magkasama, natauhan na ako. Halos ibigay ko sa kanila ang oras ko, nag-resign ako sa trabahong gusto ko para lang asikasuhin silang lahat. Pati ang anak kong si Erryc ay mas gustong makasama ang kapatid ko. Ano pa nga bang magagawa ko? Ayaw ko namang pilitin ang ayaw sa akin. I already did my best para magustuhan nila ako pero wala pa rin eh. Itong si Erich na lang ang pag-asa ko, siya na lang ang bukod-tanging pamilya ko at magmamahal sa akin ng buo…” naiiyak na sabi niya kay Karen. 

Maluha-luha namang tiningnan ni Karen ang mag-ina. Hindi niya akalaing may babaeng ganto pala kalakas kagaya ni Heather. Mag babaeng nabulag sa pagmamahal sa kanyang pamilya ngunit ngayon muling babangon para sa kan'yang anak at natauhan na. 

“Alam mo, Heather… Sobrang saludo ako sa'yo, nakaya mong mag-isa ang lahat ng ito. Kung ako sa'yo baka hindi ko na kayanin, magwala ako.” 

Tumawa ng mahina si Heather saka napailing. “Kung magiging mahina ako, paano na lang kami ng anak ko? Sa panahon ngayon, Karen kung gusto mong magkapamilya, kailangan mo munang pag-isipan ang lahat. Tanungin mo muna ang sarili mo kung kaya mo na ba? At kung mahal mo talaga ang mapapangasawa mo. Hindi biro ang pag-aasawa. You really need to be careful, siguraduhin siya na talaga ang the one at hinding-hindi ka dapat sasaktan. Malalaman mo lang ang ugali ng partner mo kapag nagsama na kayo sa iisang bubong…” 

“Well, sa kaso ko arrange marriage naman kami ng asawa ko pero kahit ganun masakit pa rin. Tinuring ko na rin siyang pamilya, asawa ko at ama ng mga anak ko.” 

Napangiwi si Karen dahil sa sinabi ni Heather. “Marriage is scary.” 

“Indeed… Maiba ako, gusto mo ba ng part time job? Kailangan ko kasi ng babysitter kay Erich. Kailangan ko kasing magtrabaho pagkatapos na maglihom ang mga sugat ko. Huwag kang mag-alala tayo lang naman sa apartment. Wala roon ang mga in-laws at asawa ko. Balak ko na kasing bumukod sa kanila,” pag-iiba ni Heather. 

Nagulat si Karen dahil sa sinabi ng babaeng nasa harapan niya. Ngayon ay nakaupo na ito at seryosong tiningnan siya. Si Erich naman ay mahimbing na natutulog sa tabi nito. 

“Sakto naman naghahanap ako ng part time job dahil magtatapos na rin ang internship ko. Kailangan ko ng extra-ng pera.” 

Pumapalakpak si Heather dahil sa tuwa. “Mabuti naman. Kahit echoserang froglet ka, ikaw lang nag mapagkakatiwalaan ko sa ngayon. Wala na kasi akong ibang taong malalapitan kaya naisip kong ikaw na lang. Alam kong mabait ka, hindi mo ito gagawin sa amin kung hindi. Kahit off ay handa pa rin kaming tulungan. Wala ka bang pamilya?” tanong niya sa dalaga. 

Napakibit-balikat si Karen. “Well, ulila na ako. Ako lang naman ang mag-isa sa apartment ko.” 

Nagulat si Heather, “Pareho pala tayo. Why not lumipat ka na lang sa amin? Para naman makatipid ka?” 

“SURE KA?” gulat na gulat na tanong ni Karen. 

“Oo naman. Libre na rin ang stay mo plus may sahod ka pa rin. Para naman hindi hassle sa'yo ang pababalik-balik sa apartment mo papunta sa apartment ko,” paliwanag ni Heather. 

“Grabe, sobrang bait mo talaga! Angel ka ba? I feel bad sa asawa mo, sinayang niya ang isang tulad mo…”