Kabanata 6

Habang nag-ddrive pauwi sina Cregan kasama sina Erryc, Febbie at kanyang ina, hindi mapigilan ng bata ang magtanong sa ama. 

“Dad, is Mom okay? I think she's mad at us. Alam niyo po ba ang dahilan, Dad? Maybe she's mad because we celebrated Tita Febbie's birthday,” malungkot na saadni Erryc sa kanyang ama habang yakap-yakap ang Tita Febbie nito. 

Inunahan naman ni Febbie si Cregan at ito na ang sumagot sa bata, “Alam mo, Erryc. Hindi galit ang mom mo. Galing kasi siya sa panganganak sa sister mo kaya ganyan siya. Pagod lang ang Mommy mo, okay? Huwag kang mag-isip ng ganyan.” 

Narinig din nila ang bulong ng ina ni Cregan, “Hindi siya galit kung di nagddrama lang ang nanay mo.” 

Si Cregan ay napatingin sa rearview mirror ng kotse at sinamaan ng tingin ang ina. “Mom, will you please stop?” 

“Aba totoo naman! Nag-drama lang ang babaeng iyon!” 

“Tita Febbie, masakit po bang manganak? Kaya siguro galit si Mom kasi wala tayo sa tabi niya… Maybe she really hurt that's why she's mad at us…” 

“No, hindi Erryc. She's not mad. She's only tired, okay? How about maglaro ka na lang ng roblox sa ipad mo? Cregan nasaan ang ipad ni Erryc?” tanong ni Febbie na para bang ina ng bata. 

“Febbie, it's already late. Bawal na si Erryc sa gadgets. Matutulog na rin siya pag-uwi namin sa bahay. Magagalit si Heather kapag nalaman niya ito—” 

“Dad, wala naman si Mom eh! Pleaseee. O kaya gusto ko pong matulog kila Lola tabi po kami ni Ate Febbie roon. Please, Dad!” pagmamakaawa ni Erryc. 

Sa isip-isip ng bata kapag kasama niya kasi ang kanyang Tita Febbie ay malaya siyang gawin ang lahat ng gusto niya dahil hinahayaan lang siya ng dalaga. Unlike sa kanyang ina na puro bawal! 

Bawal maglaro, bawal ma-late ng tulog, bawal lahat! 

Kay Tita Febbie niya nararamdaman niya ang kalayaan! Halos lahat ng gusto niya ay sinusunod nito. Minsan nga naisip niya na sana si Tita Febbie na lang ang kanyang naging Mommy. Kaso nga lang wala siyang magawa. 

At dahil nagpupumilit si Erryc ay walang nagawa ang si Cregan kung ‘di sundin ito. Ginatungan na rin kasi ng kanyang ina at ni Febbie kaya wala na siyang nasabi pa. 

“Cregan, ilang linggo na rin kasing hindi nakakapasyal sa amin si Erryc kaya sa mansyon niyo na lang muna siya patulugin. Wala naman si Ate eh, walang magagalit. Pangako, babantayan ko siya ng maigi at papatulugin agad. Bukas na bukas ay ihahatid ko siya sa inyo,” nakangiting sabi ni Febbie. Magsasalita pa sana siya ngunit naunahan siya ng kanyang ina. 

“Hijo, bigyan mo na ng time na makapag-bonding si Erryc kasama ang Tita niya. Ilang linggo naman na ang nakalipas dahil pinagbawalan ng asawa mo na matulog ang batang iyan sa sarili rin niyang pamilya. Hayaan mo na—” 

Pinutol niya ang sasabihin ng ina at nagsalita, “Mom, may dahilan naman kung bakit pinagbawalan na matulog doon ni Heather si Erryc. Last time ay sinugod natin siya sa ospital at muntik na siyang…” 

“Promise, Cregan! Hindi na mauulit iyon, it was an accident saka hindi ko pa alam na may allergy pala si Erryc sa peanuts eh. Sige na. Pretty please!!” 

Walang nagawa si Cregan kung ‘di ang tumango na lamang. Ilang minuto ang nakalipas nang makarating sila sa mansyon ng mga Nunez. Ibinaba niya ang kanyang anak at hinabilan sa in-laws niya ang bata. Medyo alanganin pa rin siya pero wala siyang magawa, agad na yumakap ang kanyang anak sa tiyahin nitong si Febbie. 

“Erryc, try to remember what Mom said, okay? Bawal ang nuts at chocolates,” paalala niya sa kanyang anak habang hinihimas niya ang ulo nito. “Be a good boy.” 

Kita niya ang pag-pout ng kanyang anak kaya natawa siya ng mahina. “Dad, you sound like Mom. It’s annoying, alam ko naman po iyon. Big boy na kaya ako!” 

“Big boy na pala ang Erryc namin eh. Sige na pumasok na kayo sa loob ng Tita Febbie mo, baka mahamugan pa kayo sa labas,” sabi naman ng kanyang ina at inakay ang dalawa papasok sa loob ng mansyon. 

Nang makabalik ang kanyang ina ay lumapit ito sa ina ni Heather. 

“Okay ka lang ba, Balae? Mukhang nakabusangot ka, dahil ba iyan kay Heather? Huwag mo na lang pansinin ang babaeng iyon, nagddrama lang iyon panigurado. Bukas na bukas ay babalik din iyon sa aming bahay!” 

“Hay naku, Balae. Ewan ko ba sa batang iyon, palibhasa ampon! Baka hindi matanggap kaya nagkakaganyan,” napapailing na sabi ng ina ni Heather. 

Narinig iyon ng ama ni Heather kung kaya't labis itong nagalit. “Ano bang pinagsasabi mo riyan? Anak natin si Heather kahit na hindi natin siya kadugo! Ano ka ba, umayos ka nga Farah, parang hindi mo pinalaki ang batang iyon, ah!” 

Napairap naman si Farah at naglakad na palayo. “Mauna na ako sa inyo, Balae. Mag-ingat na lamang kayo sa byahe ng anak mo. Sana lang matauhan siya at makipag-divorce na sa ampon naming si Heather. Tutal si Febbie naman talaga ang tunay niyang magiging asawa noon!” 

Nagulat si Cregan sa sinabi ng ina ni Heather, hindi akalaing sasabihin iyon ng sarili nitong ina. 

“Farah! Bawiin mo yung sinabi mo!” sigaw ng ama ni Heather at basta na lamang iniwan sila. Siguro'y nahiya sa inasta ng asawa nito. 

“Sana nga makapag-isip-isip ka, Cregan. Hindi tunay na Nunez si Heather. Si Febbie dapat ang mapapangasawa mo noon, hindi ang malanding babaeng iyon…” 

“Mom asawa ko pa rin si Heather, please respetuhin niyo naman sa harap ko,. Dalawa na ang anak namin kung kaya't bakit pa ako makikipaghiwalay sa kanya? Ayaw kong magkaroon ng broken family ang mga anak ko,” nammroblemang sabi ni Cregan ngunit inirapan lang din siya ng kanyang ina at pumasok na sa loob ng kotse.