Kabanata 4

Alas tres na ng umaga nang magising si Heather, ramdam niyang may humahaplos sa kanyang pisngi kung kaya’t napamulat siya ng mata. Bumungad sa kanya ang nag-aalalang mukha ng kanyang asawa. “I’m sorry, Heather. Hindi ko alam na nasa ospital ka pala,” malungkot na sabi sa kanya ni Cregan, talagang kitang-kita ang pagsisisi sa mukha nito. “Nung tumawag ka, hindi ko marinig ang sinabi mo dahil ang hina ng signal—” 

“ATE HEATHER! Oh my God! Sorry, hindi namin alam na nanganak ka na pala. This is all my fault, kung hindi ko sana inimbitahan si Cregan at Erryc na pumunta sa party ko hindi na sana mangyayari ito,” naiiyak na sabi ni Febbie sa kanya.

Lumapit ang dalaga at niyakap siya ng mahigpit. Dahil sensitive ang kanyang katawan at may tahi pa siya, hindi niya sinasadya naitulak si Febbie. 

Nagulat ang dalaga pati na ang mga magulang nila sa ginawa niya. 

“Heather! Ano ka ba naman, bakit ganyan ka? Hindi naman kasalanan ni Febbie ang nangyari sa’yo. Alam ba namin na manganganak ka ngayon? Hindi naman ‘di ba? Sobrang nag-aalala si Febbie sa’yo! Simula nong nalaman nitong nanganak ka ay umiiyak ang kapatid mo dahil nakokonsensya siya!” 

Siya na naman ba ang may kasalanan? 

“So, ibig niyong sabihin, kasalanan ko ang lahat ng ito? Hindi ko naman hawak kung kailan ba lalabas ang apo niyo. Malay ko bang manganganak din ako ngayon?” sagot ni Heather sa ina. Ang lahat ay nagulat dahil sa kauna-unahang pagkakataon, ang dating magalang at ma-respetong si Heather ay sumagot ng pabalang sa sariling ina. 

Mas lalong umiyak si Febbie nang makita ang inis sa mukha ng kapatid. “Ate, hindi ko naman sinasadya. Kasalanan ko na ang lahat huwag mo lang awayin ang Mom. Matanda na siya, Ate…” 

Bumaling naman ang tingin ni Febbie sa ina at inakay ito. “Mom, hindi sinasadya ni Ate ang sinabi niya. Kakapanganak lang niya at kulang pa siya sa pahinga.” 

Sinamaan lang ng tingin ni Farah si Heather at inirapan. “Makaalis na nga! Mas mabuting hindi na lang tayo bumisita sa babaeng ito. Napaka-ungrateful naman! Siya na nga ang binibisita, siya pa ang galit!” 

“Mom, please… Let's go home, I’m so sorry, Ate Heather,” sabi pa ni Febbie at lumabas ng kwarto. 

Naiwan doon ang ina ni Cregan na ngayon ay inis na nakatingin kay Heather, “I am so disappointed, Heather…” 

Si Heather ay walang pakialam sa nangyayari. Kinuha niya lang ang kanyang anak na ngayon ay umiiyak na dahil siguro sa ingay na naririnig nito. 

“Anak, kumusta ang lagay mo?” Si Kahlil naman ay lumapit sa kanya ngunit nginitian niya lang ito ng pilit. “Dad, you should go home too. Madaling araw  na and you need to rest. Naghihintay na rin sina Mom at Febbie sa'yo sa labas.” 

Kahit paano ay hindi pa rin nawawala ang paggalang at respeto niya sa ama. Alam niya kasing pantay ang pagmamahal nito sa kanila ni Febbie. Ni minsan ay hindi siya nito itinuring na iba kagaya ng asawa nitong si Farah. 

Walang nagawa ang kanyang ama kung ‘di ang tumango. “Bukas na bukas ay dadaanan kita rito, anak…”

Nang makaalis ang kanyang ama ay tumingin siya kay Cregan na ngayon ay titig na titig pa rin sa kanilang anak. “She's so beautiful,” sambit nito, akmang hahawakan na sana ni Cregan ang anak nila nang maingat na inilapag niya si Erich sa crib nito. 

“Don't disturb her,” malamig na sabi niya sa lalaki. 

“Galit ka ba?” tanong nito sa kanya. 

“May rason ba para magalit ako?” tanong niya rin sa lalaki. 

Napaiwas si Cregan at huminga ng malalim. “I'm sorry, Heath… It's just that hindi ko talaga alam na—” 

“Hindi mo alam dahil wala ka namang pakialam‘di ba, Cregan? Una pa lang, wala ka naman talagang pakialam sa akin. Ano ba ako sa'yo? Hindi ba't asawa mo ako? Pero bakit parang hindi ko iyon maramdaman?” hinanakit niyang sabi sa lalaki. “Alam mo ba kung gaano ako natakot na baka may mangyaring masama sa amin ng anak mo? Nakalimutan mo na rin bang maselan ang pagbubuntis ko kung kaya't kailangan ko ng alalay mo? Kahit ni katiting na pag-aalala man lang nung tumawag ako sa'yo ay hindi mo man lang ba naramdaman? HINDI MO MAN LANG BA KAMI NAISIP?” 

Doon ay tumulo ulit ang kanyang luha, mayamaya ay pinunasan niya ito at marahas niyang tiningnan ang lalaki. 

“Maghiwalay na tayo, Cregan.” 

Kita ang pagkagulat sa mga mata ni Cregan nang marinig ang sinabi niya. Kanina, habang pinapatulog niya si Erich ay napagdesisyunan niyang makipaghiwalay sa asawa. She's really tired taking care of them, siguro ito na ang panahon para unahin naman niya ang sarili niya.

“Ibibigay ko sa'yo si Erryc dahil kayo naman ang magkasundo talaga. At sa akin naman si Erich. Tutal ayaw naman akong maging nanay si Erryc then sawa na rin akong maging nanay niya. I did all my best to love and protect him ngunit si Febbie pa rin ang gusto niya. Kung gusto niyo, kayo na lang ni Febbie ang maging gurdian ni Erryc tutal gustong-gusto naman ng Mom mo ang kapatid ko. Hindi naman ako tunay na Madrigal, alam mo yan kung kaya't walang bisa ang kasal nating dalawa…” 

Napakunot ang noo ni Cregan, siguro'y nagtataka sa aking sinabi. “Ampon lang ako, Cregan, hindi ako tunay na anak ng Mom and Dad. Hindi ako kadugo ng pamilyang Nunez.” 

“Heather, wala akong pakialam kung hindi ka tunay na anak nila Tita. Ikaw ang asawa ko at ikaw ang ina ng mga anak ko, paano mo nasasabi ‘yan ngayon na may dalawa na nga tayong anak? I know you’re saying this out of anger at naiintindihan ko naman iyon. Kakagaling mo lang sa panganganak at pagod ka pa. Mas maiging magpahinga ka na lang muna at bukas mag-usap tayo ng masinsinang dalawa. Don’t be like this, Heath… You know I care for you…” 

Napapikit ng mariin si Heather. Hindi talaga ma-gets nito ang pino-point niya. Hindi ba nito napapansin na nasasaktan siya sa tuwing nakikita niyang magkasama sila ng kapatid niya? Akala ba  nito na hindi niya nahahalata na may gusto si Febbie ka Cregan? 

Hindi rin siya tanga na hindi malaman na si Febbie ang tunay nitong gusto at hindi naman siya. Na naging magkasintahan ito bago pa man maikasal silang dalawa. Pinilit niyang kalimutan iyon ngunit nang makita niya ang kaninang larawan sa social media post ni Febbie ay roon lang siya natauhan. 

Hindi naman talaga siya dapat ang asawa ni Cregan kung hindi pinili ni Febbie ang career niya sa Italy at nanatili sa lalaki. She's a rebound at sobrang sakit noon para sa kanya. 

Paano niya nalaman? Sinabi ni Febbie ang lahat sa kanya. 

“Heather, I'll be back tomorrow… I promise. Dadalhin ko rin si Erryc dito, nag-aalala rin siya sa'yo.” 

Napaingos siya at humiga na lamang sa kama. Tinalikuran niya ang lalaki at pumikit na. Hanggang asa narinig niya ang malalim na buntong hininga ng asawa at pagbukas nito ng pinto ay hudyat na umalis na ito sa silid. At doon, ibinuhos niya ang sakit na nararamdaman hanggang sa makatulog ulit siya.