KABANATA 6

Natigilan lamang sa pag-iyak si Amelia nang marinig niya ang pag-ubo ni Monica.

Sunod-sunod itong umubo hanggang nanghina na ito at sumandal sa ina. Agad namang niyakap ni Amelia ang anak at nag-aalalang tumingin dito. Nanlaki ang kan’yang mga mata nang makita ang dugong lumabas sa bibig nito.

“Diyos ko po, anak! Baby don’t worry dadalhin ka ni mommy sa hospital,” hindi magkaka-ugagang sabi niya at agad na binuhat ito.

Nanginginig pa siya habang karga-karga ang anak, hinawakan naman siya sa mukha nito at hirap na hirap na nagsalita, “Mommy, I’m okay po.”

“No baby, mommy will take you to the hospital, okay?” Kita ni Amelia ang pamumutla nito, wala na ring kulay ang mga labi ng anak kaya dali-dali niyang sinugod ito sa hospital. Natatakot siya para sa anak ngunit wala siyang ibang magawa kundi magpakatatag dahil sa kan’ya lang nakasalalay si Monica.

Nang makarating sila sa hospital ay agad namang kinuhanan ng dugo si Monica at ngayon ay nasa hallway sila habang naghihintay ng resulta sa blood test nito.

“Mommy, hate po ba ako ni daddy?”nanghihinang tanong ni Monica sa ina habang karga-karga siya nito.

Hindi makasagot si Amelia. Hindi niya alam ang isasagot. Minsan hindi niya mapigilan na mapa-isip kung sana naging anak ni Dalton at Grace si Monica. Sana ay nasa masaya itong pamilya, naranasan sana nito na mahalin ng isang ama. Malas lang nito dahil siya pa ang naging ina nito.

Dahil siya ang ina ni Monica kaya pati ito ay nadadamay. Hindi si Monica ang kinamumuhiaan ni Dalton, kundi siya.

Muli na namang nagsinungaling si Amelia, “Hindi anak, siguro ay busy lang si daddy.”

Tumitig si Monica sa kan’ya. Lihim itong tumingin sa mga mata niya, nakikita niyang buong puso itong naniniwala sa kan’ya, walang bahid ng kung ano na makikita sa mga mata nito. Bagkos ay napa-iyak na lamang siya sa sunod na sinabi nito.

“Mommy, I always make you cry. Hiling ko mommy, maging happy ka. Always happy.” Ngumiti ito ngunit bakas pa rin ang panghihina at pagod sa mukha ng bata.

Nangigilid ang mga luha niyang hinalikan sa noo ang anak.

“Doc!" Dinig nilang sabi ng isang pamilyar na boses.

Napalingon ang mag-ina pareho sa malamig at baretonong boses na iyon. Nakita nila si Dalton habang kaakbay ang isang babae. Si Grace iyon.

“Daddy.’ Tawag ni Monica nang makita ang ama. May saya ito sa mga mata ngunit napakunot nang makita ang babaeng kasama nito.

Sa wakas ay napansin sila ni Dalton. May gulat pa itong makikita sa mga mata nang mapagtanto nitong nandito rin sila. Pati si Grace ay napalingonsa gawi nila. May kung anong dumaan sa mga mata nito nang makita si Monica at agad na hinawakan si Dalton sa dibdib.

“Dalton, masakit na,” daing nito na nakapabalik sa ulirat ni Dalton. Agad siya nitong inalalayan, hindi na pinansin pa ang mag-ina.

Agad na tumawag ito ng doctor at iniwan sila roon.

Nakatingin lang si Monica habang pinapanood ang papalayong ama, kapagkuwan ay tinignan niya ang ina at nagtanong. “Mommy, bakit po may kasamang ibang babae si daddy?”

Hindi agad nakasagot si Amelia, pakiramdam niya ay parang tinapaktapakan ang puso niya.

“Ah, baka katrabaho lang ng daddy mo sa work baby,” sagot niya. Hindi na niya talaga kayang magsinungaling sa anak pero ano pa bang magagawa niya?

“Pero bakit iniwan tayo ni daddy mommy? Why did he go with that girl po? What about us? Does he not care po ba sa atin?” tanong pa nito ulit.

Para namang may bumara sa lalamunan ni Amelia sa tanong ng bata. Pati ang bata nakahalata na, sino bang hindi? Harap-harapan mismo sila nitong iniwan at pinaramdam na wala itong pakialam.

“Siguro mas urgent ‘yung sa kan’ya anak,” sabi nalang niya.

Hindi na nagsalita pa si Monica at nanahimik nalang ito. Ngunit nang dahil doon mas nalulungkot siya sa anak.

Sa sandaling iyon bumuo ang pagkamuhi niya kay Dalton. Matatanggap niya ang pagtrato nito sa kan’ya pero hinding-hindi niya matatanggap na pati ang bata ay ganunin din niya. Bakit niya ba kasi minahal ang katulad nito? Bakit ang bulang niya para mahalin ang lalaking gaya ni Dalton?

“Daddy,” Rinig ni Amelia na tawag ulit ni Monica.

Lumabas na sila Dalton habang tulak-tulak si Grace na naka-wheel chair.

Tumingin si Dalton sa kanila at patagong umismid. “Bakit kayo nandito?” Tanong nito sa kanila.

“Sino po siya daddy?” Hindi na nasagot ang tanong ni Dalton nang magtanong din si Monica habang tinitignan ng mariin si Grace.

Nag-iba ang ekspresyon sa mukha ni Dalton, hindi mahanap ang tamang sagot sa bata. “Ah, she is—”

“Hi baby girl, I am your daddy’s….friend,” si Grace mismo ang sumagot. Malungkot na hinawakan niya ang kamay ni Dalton.

Sobrang nakaka-awa ang mukha nito, nakatingin ito sa sahig at aakmang maiiyak na.

Dumilim ang mukha ni Dalton at agad nagsalita, “Her name is Grace, she is my girlfriend.”

Nanlaki ang mga mata ni Monica at napatitig kay Grace, kapagkuwan ay bumaling ang tingin niya sa ina.

Sa puntong iyon ay hindi na maiitatago pa ni Amelia ang katutuhanan, mas mabuti nang sabihin niya nalang ang katutuhanan kaysa naman umasa pa ng umasa ang anak.

Bumugtong hininga muna siya bago inayos ang anak at hinawakan ang pisngi nito.

“Baby, mommy has something to tell you. Totoo at girlfriend siya ng daddy mo, she is your tita Grace. Pasensiya na kung nagsinungaling at tinago ito ni mommy sa’yo. Sa totoo ay wala na kami ng daddy mo. But we are always be your mommy and daddy kahit may iba na si daddy. We are still here for you,” mahinahon at mahabang litaniya sa anak.

Tumulo naman ang luha ni Monica. Bata pa ito pero maaga itong nag-mature kaya agad niyang naintindihan ang mga nangyayari. Tumingin ito kila Dalton at Grace habang umiiyak bago ibinalik ang tingin kay Amelia.

Bahagya namang nagulat si Dalton nang aminin iyon ni Amelia. Akala niya’y may gagawin pa itong hindi maganda at itatanggi nito ang kanilang relasyon. Sumulyap siya kay Amelia at napa-isip. Mali ba siya ng akala rito?

“Pero paano ka mommy? Si daddy po may Tita Grace, ako po may daddy at mommy, pero paano po ikaw?” Naguguluhan man ay naitanong iyon ni Monica sa kan’ya.

Napatigil naman si Amelia, bigla naman siyang nilukob ng lungkot, parang pinipiga ang kan’ya puso habang iniisip ang mga nangyayari.

Wala na siyang pamilya, at kalaunan ay mawawalan na rin siya ng anak, paano nalang siya kapag siya nalang mag-isa? Para naman siyang nawalan ng buhay nang maisip iyon.

“What do you mean baby, I still have you. Sige na,mag hi ka na kay tita Grace mo,” sabi nalang niya sa anak.

Habang tinitignan ang ama na may kahawak na ibang babae ay para namang na-pipi si Monica. Ngunit dahil sinabi ng kan’yang ina na bumati siya rito ay pinilit niya ang sarili na magpakawala ng maliit na ngiti kahit na dumadaloy parin ang mga luha sa pisngi. “Hello po, Tita Grace.”

Bahagyang namutla si Grace at halos hindi makatingin kay Monica.

“Hi.” Tipid nitong bati at ibinaling ang tingin sa ibang bagay.

Dahil sa interaksyon na iyon ay napa-isip ng malalim si Dalton. Walang imik na umupo siya katabi ni Amelia. Namayani naman ang katahimikan sa kanila.

Napasulyap si Grace sa apat at sa kaluob-luoban niya ay nakaramdam siya ng inis. Kung titignan ay para talaga itong pamilya, at nagbibigay iyon sakan’ya ng masamang pakiramdam.

Maya-maya pa ay dumating ang sekretarya ni Dalton na si Ronald at inimporma nito si Dalton na natapos niya niyang bayaran ang bills.

Nang akma nang aalis sila Dalton ay agad na ibinigay ni Amelia si Monica kay Ronald at hinarap si Dalton.

“Pwede ba tayong mag-usap?” Pigil niya rito.

Umasim naman ang mukha ni Dalton. “Ano na naman ang kailangan mo, Amelia?”