Sabina point of view "Ugh!" Daing ko dahil sa sakit na naramdaman ko sa bandang ulo at katawan ko. Pakiramdam ko ay nabagok ako at kinaladkad ng sobrang layo. Kinapa ko ang ulo ko baka may sugat or bukol dahil sobra talaga ang pagsakit nito."Gising ka na pala, Iha," napatigil ako sa pagkapa ng marinig ko ang Nag-aalalang turan ni Manang Corazon. "Manang?" Naniniguradong tanong ko."Ako nga Iha, okay ka na ba?" Sagot nito, napahinga ako ng maluwag dahil si Manang Corazon ang kasama ko, meaning nakauwi na ako, so no more Blake. "Anong nangyari Manang?" Tanong ko dito, dahil hindi ko alam kung paano ako napunta dito. Pakiramdam ko nagkaroon ako ng pansamantalang amnesia.Pilit kong inalala ang mga nangyari bago ako mawalan ng malay at mapunta dito sa bahay. Habang iniisip ko iyon ay biglang sumakit ang ulo ko. I grabbed my head tightly as all of the memories from earlier events came into me like a river. 'you know who ravished me last night? Blake' I heard Samantha's voice inside my
Sabina's point of viewPapasok na sana kami sa condo ng marinig ko ang tanong ng isang babae sa maarteng tono. "Siya ba ang ipinalit mo sa'kin Blake, pangit at may kapansanan, napakababa naman na yata ng standard mo!?" All my life I never thought that my disability is a problem nor something to be disgust for, because I know the reason behind it, but hearing it from someone who doesn't know anything angered me and saddened me at the same time. I was about to depend myself pero naunahan na ako ni Blake magsalita. "Carina, I don't have time for your bullshit." galit na sambit ni Blake. Humigpit ang hawak ko sa braso nito para sabihin na hayaan na ito at huwag ng pansinin. "Rolando, ikaw na ang bahala dito." seryosong ani ni Blake at tumalikod na kami at ang sumunod kong narinig ay ang mga tili nung babae na tinawag na Carina ni Blake. "Get your hands of me, you dufus!" Nagsimula na kaming maglakad habang unti-unting humihina ang boses ng nagwawalang si Carina, pero ang mga huling sin
Third person point of viewHindi alam ni Clara kung ano ang mararamdaman habang pinapanood ang papalayong bulto ni Sabina at Blake. Habang unti-unting naglalaho sa paningin nito ang dalawa ay unti-unti din niyang nararamdaman ang galit na pilit kumakawala sa kanyang dibdib. "Ahh, punyeta ka Sabina!" galit na sigaw nito at kinuha ang isang mamahaling vase at walang pagdadalawang isip na ibinato ito sa dingding. Blag! Dinig sa buong kabahayan ang ingay ng pagkabasag nito. Nagtalsikan ang bawat piraso non sa kalapit na lugar, pero hindi alam ni Clara kung bakit pakiramdam niya ay kulang pa rin ang ginawa niya kaya naman kinuha niya ang isa pang mamahaling vase at muli itong ibinato sa dingding. Sakto naman ang pagtama ng vase sa pagdating ng panganay at nag-iisa nitong anak na si Samantha. "What the hell is happening here Mom at bakit napakaraming basag na vase? Hindi porket monthly kang nakakatanggap ng pera because of dad's investment ay pwede ka ng magbasag ng kung ano-ano." galit n
Blake's point of view Papunta ako ngayon sa bar ni Connor, supposedly magkikita dapat kami sa coffee shop sa tanay pero ng dumating ako doon ay walang Connor akong nakita, and because of other circumstances kinailangan kong umalis sa lugar. Habang nagmamaneho ako papunta ng Consull Bar ay hindi mawala sa isip ko ang ginawang pagtatangka sa buhay ko kani-kanina lang. Hindi na bago sa'kin ang death threat dahil bilang tagapagmana ng isang malaking companya inuumagahan ko na ang mga threat sa buhay ko pero ngayon lang may walang utak ang nagtangkang ituloy ang mga dati ay pagbabanta lang. "Ramon Agoncillo," banggit ko sa pangalan nito. Hindi lingid sa kaalaman ko ang katauhan ni Ramon at kung kanino ito nagtatrabaho, kaya naging madali nalang para sa team ko ang malaman kung ano ang pinaplano nito at ng amo nito. Bago ko palang kuhanin si Sabina sa poder ng mga Taylor ay inalam ko na ang lahat, kasama na doon ang tungkol sa boyfriend ni Samantha na si Ramon. Nawala sa isip ko ang mga
Third person point of viewAla-una y media sa isang condominium sa makati, makikita si Annika na balisa habang naglalakad ng pabalik-balik sa sala ng tinutuluyan nitong unit. Hawak nito ang cellphone at nagtitipa pagkatapos itatapat sa tainga."Dang Raika, bakit hindi mo sinasagot!" Naiinis na sambit nito sa kawalan. Nakailang ulit na itong tumatawag sa kaibigan pero hindi nito sinasagot ang kahit isa man sa tawag niya. Pagkuwa'y umupo si Annika sa pang-isahang sofa at natulala nalang sa kawalan. Dingdong! Napatakbo si Annika sa pintuan ng marinig nito ang pagtunog ng doorbell, sa isipin na ang kaibigan nito iyon ay binuksan nito ang pinto habang pigil na pigil ang paghinga. "What the hell happened to you? Namumutla ka," Pinakawalan ni Annika ang hiningang kanina pa nito pinipigil ng makita na ang matalik nitong kaibigan ang nag-doorbell."Namumutla? Sobrang init lang ng panahon ngayon kaya namumutla ako," sagot ni Annika at pinaypayan ang sarili, pero hindi ito makatingin ng dire
Blake's point of view"Anong ginagawa mo dito?!" May halong irita na tanong ko kay Annika ng makita ko ito sa loob ng hospital. Lumabas ako sandali para habulin sana si Connor dahil magpapabili sana ako ng pagkain para kapag nagising si Sabina ay may kakainin ito. Pero pagdating ko dito sa pinaka first floor ng hospital ay bumungad sa'kin si Annika na kausap si Connor."Blake, h-how is she?" Nanginginig ang boses nito at patuloy sa pagluha pero hindi noon nabago ang seryosong expression ko.Hindi ako nag-abala na sagutin ang tanong nito. "What the hell are you doing here?" Matigas na tanong ko, tinitigan ko si Connor pero hindi ito makatingin sa'kin ng diretso. Binalik ko ang tingin kay Annika at naabutan ko ito na nakatingin sa'kin na puno ng pagmamakaawa bago yumuko lang. I closed both my fist and eye to control my anger, pero hindi ko pa din napigilan ang sarili ko na bulyawan ito. "What the hell Annika, What are you doing here!?" Napahinto at napatingin sa'min ang mga tao na nasa
Good morningfinally! Ngayon lang ako nagkaroon ng time na makapag thank you sa inyo. this is not an update andito lang itong notes na ito para makapag pasalamat ako sa walang sawa ninyong pagbabasa at pag-vote at comment you don't know how much I'm so grateful with all your efforts na basahin ang akda ko sana ay hindi ko kayo madisappoint. I'm not a perfect writer pero gagawin ko ang best ko masatisfy ko ang bawat isa sa inyo gamit ang pag-update ng quality na chapters.thank you so much sana ay lagi kayong pagpalain ng panginoon ciaoLichtAyuzawa
Sabina's point of viewHindi ko alam kung paano namin pinalipas ang gabi na hindi nag-uusap. Five minutes after our love making or kung love making ba yun dahil sa mga naalala ko, tinanong ko ito kung kabit niya ba ako pero hindi ito sumagot. Twenty minutes after mangyari ang pagniniig naming dalawa ay umalis kami ng hospital, because I can't take any more minutes in that place. Ngayon nandito kami sa condo, tahimik na magkatabing nakahiga sa kama, nagpapakiramdaman kung sino ang unang magsasalita. "She went here," panimula ko ng hindi na ako makatiis. "Hmm," tanging tugon nito. Napipikon na sinuntok ko ito."Aray, bakit ka ba nanununtok!" Nagrereklamong tanong nito.Sa halip na sumagot ay nagpatuloy ako sa pagkwento ng nangyari habang inaalala ko ang lahat ng ito. "Hindi pa tayo tapos mag-usap noon ng may kumatok. So I decided to open the door, I greeted her kasi akala ko si Manang Corazon siya. Pero noong narinig ko siyang nagsalita, saka ko lang na-realize na ibang tao pala ito.