Chapter 4

LIMANG TAON ANG LUMIPAS...

Nasa loob ng ospital sina Chantal at ang anak niyang si Gab. Napilitan siyang umuwi ng Pilipinas dahil lumala ang kalagayan ng kanyang anak. Ayon sa doktor, mahina ito sa malamig na temperatura.

Bukod pa roon, napansin niyang naging bugnutin si Gab at hindi ito palasalita. Kapag ayaw niyang magsalita, walang makakapilit sa kanya. Mas gusto niyang gugulin ang oras sa pagguhit at paglalaro ng mga puzzle kaysa makihalubilo.

Biglang sumilip sa pinto si Skye. Nang makita siya nito, napangiti ito at agad siyang niyakap.

"Kailan ka pa dumating?" tanong ni Skye, halatang sabik siyang makita.

"Kagabi lang. Sinundo kami ni Calvin," nakangiting sagot ni Chantal.

Lumapit si Skye sa bata at ngumiti. "Oh, ito na ba ang inaanak ko?"

Pinilit niyang makuha ang atensyon ni Gab. "Hi, Gab! Ako ang ninang Skye mo..."

Ngunit walang tugon mula sa bata. Ni hindi siya tinapunan ng tingin.

Napakunot-noo si Skye. "Bakit ganyan siya? May sakit ba siya bukod sa pneumonia?" tanong niya kay Chantal.

"Sabi ng psychologist, maaaring ito raw ay isang uri ng depresyon sa mga bata," sagot ni Chantal. "May mga batang may malalalim na iniisip pero hindi nila alam kung paano ito ipahayag."

"Pero... limang taon pa lang siya, hindi ba?" nagtatakang tanong ni Skye. "Wala ba siyang—"

"Autism?" Napangiti si Chantal. Alam na niyang iyon ang susunod na sasabihin ni Skye. Noong una, iyon din ang naisip niya. Ngunit mismong doktor ang nagsabi sa kanya na wala sa spectrum si Gab.

Saglit na natahimik si Skye bago muling nagtanong. "Okay na ba kayo ni Calvin? Paano niya kayo nasundo?"

"Last month, dumalaw siya sa bahay at napansin niyang maputla si Gab. Noon kasi, umuulan ng snow. Bigla siyang hindi makahinga, tapos inubo nang walang plema. Ayon sa doktor, hindi niya kinakaya ang sobrang lamig. Kaya pala tuwing taglamig sa ibang bansa, palagi siyang nagkakasakit," paliwanag ni Chantal. "Kaya napagdesisyunan namin ng tatay niya na iuwi muna siya rito para magpagaling."

"Yung una kong tanong, hindi mo pa sinasagot," natatawang sabi ni Skye. "Okay ba kayo ni Calvin?"

"Hmm, okay lang," kaswal na sagot ni Chantal.

Napatingin si Skye sa kanya, halatang hindi naniniwala. Ngunit hindi na lang siya nag-usisa pa. Kilala niya si Chantal—kapag ayaw nitong magsalita, lalo lang siyang magagalit kung pipilitin.

Hindi rin niya mapigilang itanong ang matagal na niyang gustong malaman. "Bakit nga ba kayo naghiwalay ni Calvin? Naalala ko pa noon, parang hindi siya mapakali kapag wala ka. Kulang na lang, subuan ka niya ng pagkain. Pero bakit nauwi kayo sa ganito?"

Baby pa lang si Gab nang malaman nilang naghiwalay ang dalawa. Pinili ni Chantal na lumayo, at iginalang iyon ni Skye. Sinabi na lang niya sa sarili na isang araw, kapag nagkita silang muli, saka niya itatanong ang lahat.

Napabuntong-hininga si Chantal bago ngumiti. "Mahabang kwento. Kapag handa na ako, sasabihin ko sa’yo ang lahat."

Tahimik nilang pinagmasdan si Gab habang naglalaro. Wari bang wala siyang pakialam sa paligid—hanggang sa biglang bumukas ang pinto.

"Oh, Skye..." pumasok si Calvin, may dalang paper bag mula sa isang restaurant. "Kanina ka pa?"

"Medyo," sagot ni Skye. "Ikaw, kararating mo lang?"

"Umuwi lang ako sandali para maligo. Bumili na rin ako ng pagkain. Kumain na kayo. Chantal, kain ka na," alok ni Calvin.

Ngunit tumayo si Chantal at hinila si Skye. "Alagaan mo muna si Gab. Sa labas na lang kami kakain."

Bahagyang nagdilim ang mukha ni Calvin. "Pero bumili ako ng pagkain!" Wari bang gusto niyang pigilan sila, pero hindi niya alam kung paano. "Sino’ng—" Hindi na niya natuloy ang sasabihin dahil biglang bumagsak ang pinto.

Napabuntong-hininga siya, malalim.

Matagal na niya itong iniisip. Pakiramdam niya, galit sa kanya ang dati niyang asawa. Pero bakit?

Kahit anong anggulo niya tingnan, hindi niya mawari kung saan nanggagaling ang galit nito. Noon, pakiramdam niya ay masaya sila. Lagi niya itong binibilhan ng pasalubong. Lagi rin siyang tinatawag nitong "mahal."

Kapag may gusto ito, malambing na lalapit sa kanya. "Mahal ko, ibili mo naman ako ng pagkain. Parang gusto ko ng shawarma..."

Inalagaan niya ito noong buntis ito. Iginagalang niya at ibinigay ang lahat ng kaya niyang ibigay.

Pero bakit—sa kabila ng lahat—iniwan pa rin siya ni Chantal?

Isang araw, bigla na lang itong dumating sa opisina niya, may dalang mga papel. Papers for annulment.

Nagulat siya, pero hindi siya nagtanong. Bilang isang taong hindi irasyunal, alam niyang hindi niya maaaring pilitin ang isang taong ayaw na.

Gumawa na lang siya ng agreement at ipinanonotaryo ito. Hindi na siya umangal pa.

At noon ngang dumating si Chantal para dalhin ang papeles sa kanya, paalis na rin pala ito patungong Amerika.

Hinayaan na lang niya ito.

Sinubaybayan niya ang mag-ina kahit mula sa malayo.

Subalit hanggang ngayon, hindi pa rin niya maintindihan—

Bakit galit si Chantal sa kanya, gayong siya naman ang piniling umalis?