Chapter 4

Isaac was not a man easily shaken. Pero buong maghapon, iisa lang ang laman ng isip niya—ang imahe ng kanyang asawa na nakaluhod sa tabi ng kanyang tiyuhin, kumikilos na para bang sanay na sanay na siya sa ganong sitwasyon.

Hindi iyon ang Claudia Venturero na kilala niya. Sakitin ito at halos hindi makakyat ng hagdan nang hindi hinihingal. 

She had been described to him as a burden, a pawn her family was desperate to marry off. 

But the woman in his house now? She's different.  

Isaac poured himself a glass of whiskey inside his study, the amber liquid catching the glow of the lamp. Pero kahit ang init ng alak, hindi napawi ang gumugulo sa dibdib niya.

“You’re brooding again, Isaac.”

Nag-angat siya ng tingin nang basta pumasok kaibigan niya, gaya ng lagi nitong ginagawa. 

“Anong ginagawa mo rito, Sanji?”

Ito ang pinakamatalik niyang kaibigan at pinakamatalino niya ring karibal. Kung siya’y seryoso at tahimik, si Sanji naman ay happy go lucky lang.

Ngayon, curious ang ekspresyon nito kaysa sa karaniwang mapang-asar.

“Alam mo namang may tenga ang lupa at may pakpak ang balita,” ani Sanji, nakaupo na sa leather chair sa tapat niya. “Nabalitaan kong your delicate wife just performed a medical miracle in your dining hall. I got curious.”

Umigting ang panga ni Isaac. “It wasn’t a miracle. It was knowledge.”

Umangat ang kilay ni Sanji. “Knowledge she shouldn’t have. Last time I checked, mas madalas pa si Claudia sa hospitals kesa sa classrooms. Hindi man lang siya nakatapos ng degree kaya paanong may nalalaman siya medicine?”

Exactly. Iyon ang paulit-ulit na gumugulo kay Isaac buong araw. Hindi niya lubos maisip kung paano iyon nangyari. 

“You’ve been married less than twenty-four hours,” tuloy ni Sanji, bahagyang nakangisi, “and she’s already causing waves. Tell me, Isaac—did you finally meet your match?”

“Huwag mo akong simulan, Sanji.” Malamig ang boses ni Isaac, puno ng babala.

Pero umayos lang ng upo si Sanji, parang lalo pang nag-eenjoy. “Come on, Isaac. Admit it. She’s… intriguing.”

The word struck Isaac in the chest like a blade. Intriguing was dangerous. Intriguing led to distraction.

“Mmay itinatago siya,” mahinang tugon niya. “At hindi ako titigil hangga’t hindi ko nalalaman kung ano iyon.”

Sanji tilted his head, smirking. “Or maybe you’re just afraid na siya lang ang babaeng kayang tumapat sa'yo?”

Natahimik si Isaac. Pero iyon na mismo ang sagot.

Kinagabihan, natagpuan ni Isaac ang sarili niyang nasa tapat ng silid ng kanyang asawa. Hindi niya alam kung bakit. Pinaniwala niya ang sarili na dala iyon ng curiosity. Pero nang binuksan niya ang pinto ay naroon si Claudia, nakatayo sa bintana habang nakatingin sa buwan.

Her hair cascaded down her shoulders, at ang suot niyang manipis na nightgown.

Pagharap ng babae, matalim ang titig nito sa kaniya. 

“Ugali mo bang pumasok sa kuwarto ng asawa mo nang hindi kumakatok?” Taas kilay na tanong ni Claudia.

Muntik siyang ngumiti sa pagtataray ng babae ay mas lalo iyong gumaganda sa paningin niya. Pinilig niya ang ulo at sinuway ang sarili.

“Sagutin mo nga ako,” pagbabago niya ng usapan. “Iyong ginawa mo kaninang umaga. It wasn't luck. It wasn't a chance. You knew exactly what to do.”

Napaka-kalma ng sagot ni Claudia. “Nabasa ko lang iyon sa libro at napanood ko sa kdrama.”

“Don’t lie to me.” Umigting ang panga niya. Lumapit siya sa babae at binabasa ang bahagyang pagkislot ng mata nito. “You’re not the woman they claimed you were. Bakit bigla kang nagbago?”

Sandaling natahimik si Claudia. Bumukas ang labi niya, para bang may gustong ilantad, pero muling isinara iyon. 

“Hindi ako nagbago. I'm Claudia Venturero, you're wife,” mahina nitong bulong. “Your uncle is alive. Isn’t that enough?”

Nagpatigil iyon sa kanya. Bigla nanaman niyang naalala iyong babae sa panaginip niya.

Kumilos ang kamay niya, parang gustong abutin ang asawa. Pero pinigilan niya ang sarili.

“Baata mag-iingat ka sa susunod,” mahina niyang saad, boses na halos maging banta. “Hindi ako nagtitiwala basta-basta. At kung nagsisinungaling ka sa akin, Claudia, malalaman ko iyon.”

Hindi ito umatras. “Then look harder. Baka mas marami kang madiskubre kaysa inaasahan mo.”

The steadiness of her gaze rattled him more than her earlier display.

Paglabas niya ng silid, nadatnan niya si Sanji sa corridor, nakasandal sa dingding, nakangising para bang may alam.

“You really should lock your doors, you know,” ani Sanji, naglalaro ang ngiti. “Narinig ko pa yung tension mula dito. Sabihin mo sa akin, Isaac… are falling for your wife already?”

Halos pumatay ang tingin ni Isaac. “Stay out of this.”

Pero tumawa lang si Sanji, bahagyang humakbang palapit. “Hmm. Hindi ko iyan maipapangako. She’s… fascinating. And you know me—I’ve never been able to resist a challenge.”

Mabilis na sumiklab ang init sa dibdib ni Isaac, isang spark ng possessiveness na hindi niya inaasahan.

“Don’t,” madiin niyang babala. “you dare touch my wife, Sanji.”

Nagtaas lang ng kamay si Sanji, kunwari’y sumusuko, pero hindi nawalan ng ngisi. “Relax. Ang sinasabi ko lang, kung ayaw mo sa kaniya, may iba diyan ba pwedeng magkainteres sa kaniya.”

“Layuan mo ang asawa ko…” Nilingon niya ito bago umalis. 

Hindi maiintindihan ni Isaac pero bigla siyang kinabahan.