Chapter 2

"This is it! Wala ng atrasan ito!" Huminga muna ako nang malalim habang pinagmamasdan ko mula sa di kalayuan ang malaking bahay ng magiging asawa ko... asawa ng kapatid ko.

Malaki ito para sa dalawang taong nakatira roon. Sabi ni James, walang mga katulong doon, kami lang ni Fabio ang nasa bahay na iyon. Noong una raw ay may mga katulong pero pinaalis ng kapatid ko. Iyon ang hindi ko maintindihan. Bakit niya gagawin iyon?

Napaisip tuloy ako. Hindi kaya nabuburyo si Normani sa loob ng bahay na ito? Kawawa naman ang kapatid ko.

Tinanguan ako ni James pagkababa ko ng kotse.

"Lagi mo lang tandaan ang mga sinabi ko, Miss Normani," madiin niyang binigkas ang pangalan.

Suminghap ako at tumango. "S-Salamat, James."

Sandali pa niya akong tiningnan bago siya umalis at iniwan ako roon. Iyon na ang hudyat para simulan ko ang plano.

Kagabi pa lang ay inaral ko na ang folder na binigay ng mag-asawang Montoya. Tinulungan din ako ni James sa maliliit na detalye tungkol sa kapatid ko, lalo na sa pagsasama nila ng asawa nito. They're not in good terms, sabi ni James.

Literal na nalaglag ang panga ko pagpasok ng gate ng bahay. Malawak ang garden, may fountain pa sa gilid, at maraming punong halatang alagang-alaga. Pagpasok ko sa loob, mas lalo akong namangha sa disenyo.

"Dito nakatira si Nani? Wow," bulong ko sa sarili ko.

Nilibot ko ang buong bahay habang may oras pa. Hinanap ko rin ang kwarto naming mag-asawa. Yes, I tried to teach myself to call that 'Fabio' as my husband. Dapat daw masanay na ako, kaya ginagawa ko talaga sa abot ng makakaya.

Wala pa si Fabio. Sabi ni James, workaholic ang asawa ng kapatid ko. Halos nasa hospital na raw ito nakatira. Napaisip tuloy ako kung paano sila nagkakilala.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa malambot na sofa.

**

Fabio was shocked when he saw his wife, his liar bitch wife, laying on the sofa. This is new. Since when did his wife stay at home? She's a woman who loves nightlife. A party girl. Always in clubs or expensive restaurants with her bratty friends.

He walked closer to her. He was about to wake her up but stopped when he saw her lips slightly parted while sleeping peacefully. He checked the wall clock. It's already eleven in the evening.

He looked at his wife again, eyebrows furrowed. Something felt different about her face.

Fabio shook his head and turned away, walking to the kitchen. Too much for a day.

**

I woke up feeling hungry, ramdam ko na ang kumakalam kong tiyan. Napatingin ako sa orasan, maghahatinggabi na pala.

Dumating na ba si Fabio?

Hinilot ko ang batok ko habang inaantok pang lumakad papuntang kusina para maghanap ng makakain. Hindi ko namalayang nakatulog ako, kaya hindi rin ako nakapagluto. Sana naman may makain sa bahay na 'to. Baka puro design lang ang meron dito.

"Why are you here?"

Halos mapatalon ako sa gulat nang may biglang nagsalita sa gilid ko habang bubuksan ko ang ref. Napaharap ako sa may baritone na boses, at doon ko siya nakita... a handsome man sipping wine while sitting on the stool bar. Hazel brown eyes, pointed nose, and that jawline.

Grabe! Napakagwapong doktor ng asawa ng kapatid ko!

Nakurap-kurap ako. Ilang segundo na pala akong nakatitig. Tumikhim muna ako bago nagsalita.

"T-This is my house too."

Bakit ba ako nauutal? Hindi naman ako ganito. I’m a strong woman. Fighter ako. Noong bata pa kami, ako ang laging nagtatanggol kay Normani. Bakit ngayon parang tiklop ako?

"Your house? Yeah." He chuckled then eyed me with bored eyes. "Knowing you? Kailan ka pa nag-stay rito sa bahay?"

Biglang nagdilim ang mukha niya at sumimsim ulit ng alak.

"Bakit umiinom ka pa ng alak? Hatinggabi na," puna ko, hindi ko na pinansin ang sinabi niya.

Tinaasan niya ako ng kilay, tapos umiling-iling na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko.

Binuksan ko na lang ang ref at kumuha ng slice ng cake at juice bago ako umupo sa isang stool. Gutom na talaga ako.

"What's your plan now, my dear wife, huh?"

Paglipas ng ilang segundo ay nagsalita siya. Akala ko tititigan lang niya ako habang kumakain ako ng cake.

"Plan for what?" inosente kong sagot.

Nagsalubong ang kilay niya bago tumayo. Napaigtad ako nang lumapit siya at mahigpit na hinawakan ang braso ko, dahilan para mapaigik ako sa gulat.

What’s with this man?

"Nasasaktan ako! Ano ba?! Lasing ka na ba?" anas ko habang pilit na inaalis ang kamay niya sa braso ko.

Tinaliman ko siya ng tingin. Hudas.

Pinipigilan ko ang sarili kong kalmutin siya. Dapat mabait ako sa kanya. Iyon ang bilin sa akin, ang panatilihin ang pagsasama ng dalawa. Kung hindi ako magtitimpi, baka mas lalo lang masira ang lahat.

"I haven't seen you for two weeks then now, you're here? Like nothing happened? Are you kidding me?" tumaas ang boses niya, nangingitngit ang panga.

Napangiwi ako sa sakit ng higpit ng hawak niya. Siguradong babakat iyon.

Hindi ako nagulat sa sinabi niyang hindi umuuwi si Normani. Of course, she won’t. Comatose ang kapatid ko!

Letcheng lalaki ‘to. Naaksidente ang kapatid ko at hindi man lang alam? Walang kwenta. Anong klaseng asawa ‘tong ugok na ‘to? Gwapo lang pero ang sama ng ugali.

Hindi ako nakasagot. Nakatingin lang ako sa mukha niya. He’s still wearing a white polo, sleeves folded to his elbows.

"Let me go, Fabio," mahinahong sabi ko, hinawakan ko ang pulso niya.

Natigilan siya. Nakakunot ang noo. Parang nagulat. Ang gulat sa mukha niya unti-unting napalitan ng blanko, tapos naging puro pagkadismaya.

"Don’t call me Fabio! Kailan mo pa ako tinawag ng gano’n? You call me jerk, remember?" gigil niyang sabi. Kitang-kita ko ang pamumula ng leeg niya.

Mabilis siyang tumalikod at iniwan ako sa kusina, naguguluhan.

"Ano ba 'tong napasok ko?" bulong ko habang tuluyan siyang naglaho sa paningin ko.

What happened between my twin and her husband? Kilala ko si Normani. Tahimik lang siya.

Oo, magkaiba kami ng ugali. But I didn’t know she could call someone a jerk.

Nagbago na talaga siya. At hindi sapat ang mga nakalagay sa folder para maintindihan ko ang lahat. Kulang na kulang ang impormasyon.

What did you do, Normani?