Chapter 4

The world faded the moment the engines roared to life. Ang hangin ay tila huminto at ang bawat mata ng mga tao sa paligid ay nakatutok sa linya ng pagsisimulan ng karera.

Sa ilalim ng maliwanag na ilaw ng underground racing circuit, isang itim na Ferrari LaFerrari at isang itim na McLaren P1 ang nakahanay ay parehong parang mga mabangis na hayop na handang sumabak sa digmaan. Ang usok mula sa mga tambutso ay sumasayaw sa ere at ang mabibigat na tunog ng makina ay tila mga dagundong ng kulog bago ang isang matinding bagyo.

“Sigurado ka ba dito?” tanong ni Chase na nakapamulsa habang tinitigan si Cinderella.

Wala siyang makitang alinlangan sa babae. Sa halip ay isang nakakalokong ngisi ang bumungad sa kanya. “Chase, you know me. I don’t back down.”

Napailing si Chase habang hindi maitago ang amusement sa kanyang mukha. “You’re insane.”

Napataas ang kilay ni Cinderella. “Correction. I’m fearless.”

Mula sa kabilang panig ng track ay tahimik na inoobserbahan ni Nero ang eksena. Ang kanyang tingin ay matalim na walang sinasayang na emosyon. Ngunit sa ilalim ng malamig niyang ekspresyon ay may kumikislap na bagay na hindi pa niya lubusang maintindihan pero hindi niya nagugustuhan ang nakikita niya.

Bakit ba ang isang bagay na napaka simple lang dapat ay parang biglang nagkaroon ng ibang kahulugan?

Chase leaned in closer, he's whispering something to Cinderella.

At doon na nainis lalo si Nero.

Napahigpit ang hawak niya sa manibela habang nanonood sa kanila. Hindi niya kailanman inisip na maiinis siya sa ganitong bagay pero ngayong nakikita niyang masyadong malapit si Chase kay Cinderella para bang may namumuo sa loob niya na hindi niya nagugustuhan.

“Tsk.” Napabuga siya ng hininga na pilit inaayos ang sarili.

Hindi niya kailangang mag-react. He doesn’t get distracted. He doesn’t get affected.

Pero sa gabing ito ay mukhang binabasag ni Cinderella ang bawat patakaran na itinakda niya sa sarili.

At hindi niya hahayaang siya ang matalo.

Samantalang nakatutok naman ang matalim na mga mata ni Cinderella sa flag. Nang itinaas ito sa hangin ay biglang bumilis ang takbo ng oras. Umungol ang makina... malakas at matindi, habang ang mga gulong ay dumulas sa kalsada na parang isang sigaw ng digmaan—mabangis, walang takot, at handang lumaban hanggang dulo.

Sa isang iglap, ang bawat segundo ay naging mahalaga. Parang sasabog ang dibdib ni Cinderella sa pinaghalong adrenaline at isang matinding excitement na hindi niya maipaliwanag. Alam ni Cinderella ang laban na ito ay hindi lang tungkol sa bilis ng sasakyan. Hindi lang ito basta karera. 

Huminga siya nang malalim at pinipilit pakalmahin ang sarili. Hindi siya pwedeng magkamali. Hindi ngayon.

Samantalang si Nero ay walang bahid ng emosyon ang mukha. Walang kaba, walang pag-aalinlangan, ni hindi man lang natinag sa tensyon ng paligid. Para bang hindi ito isang laban na kailangang paghandaan kundi isang laro na siguradong panalo na siya bago pa man magsimula. Most people would be frightened, but Nero felt nothing but exhilaration at winning.

The moment the flag dropped—

Boom.

Parang isang pagsabog ng kidlat sa gitna ng kalsada ang nasaksihan sa isang iglap ng liwanag bago ang matinding banggaan ng bilis.

Lumipad ang mga sasakyan sa unahan. Ang bawat segundo ay tila bumagal at bawat tunog ay humina hanggang sa ang tanging naririnig ni Cinderella ay ang dagundong ng sariling makina. Ang mga neon lights sa paligid ay naghalo sa kadiliman na parang isang ilusyon ng kulay at liwanag pero sa paningin niya ay isa lang ang malinaw, si Nero. Sila lang dalawa. Isang laban na walang atrasan.

Cinderella felt it—the rush... the raw exhilaration pumping through her veins. She gritted her teeth and her fingers gripping the wheel like a lifeline. No fear. No hesitation.

Sa bawat pag-ikot ng gulong, ang kalsada ay nagiging isang entablado at si Cinderella ay parang isang bituin na naglalakad sa gilid ng panganib. Ang hangin na sumasalubong sa kanyang mukha ay parang isang malamig na alon ng gabi ngunit sa ilalim ng kanyang mga mata ay makikita roon ang isang apoy. Isang apoy ng determinasyon at hindi matitinag ang lakas ng loob. Walang alinlangan at walang takot.

Ang Ferrari ni Nero naman na halos katabi na niya ay naglalakbay sa parehong landas ngunit ang kanilang mga makina ay tila may sariling wika. Ang bawat tunog nito ay nagsasabi ng isang pangako ng tagumpay... isang pangako ng walang kapantay na karangyaan. Pero ang Ferrari ni Nero ay hindi lamang isang sasakyan. Ito ay isang simbolo ng kanyang walang katapusang paghahangad ng kanyang pagiging hari sa mundong ito ng karera.

Samantalang ang sasakyan ni Cinderella ay tila isang anino sa likod ng dilim. Ang gulong ng kanyang sasakyan ay parang buhay na nilalang na hindi sumusuko sa anumang pagsubok na kinahaharap nito. Ang bawat segundo... bawat galaw ay isang hakbang patungo sa tagumpay.

At isang desisyon ang ginawa ni Cinderella na magbabago sa buong laban.

Sa isang iglap, hinigpitan ni Cinderella ang hawak sa manibela at pinili ang isang ruta na walang ibang racer na naglakas-loob pang subukan. Isang masikip na espasyo na halos imposibleng madaanan pero pinili niya pa rin ito.

Sa huling segundo at inangkin niya ang isang gap na parang imposibleng madaanan na halos dumaplis ang kanyang sasakyan sa gilid ng barrier. Kung mali ang anggulo niya ay tapos na ang laro, isang maling sentimetro at siya ay talo na.

Pero hindi siya nagkamali.

Ang McLaren P1 ay humarurot nang walang pag-aalinlangan, bawat paggalaw ay eksakto at matalim. Ang makina nito ay umuugong na tila isang mabangis na halimaw na nagpapalaya ng buong kapangyarihan nito sa kalsada. Sa isang huling mapangahas na pagbilis ay naging malinaw ang resulta. Ang tagumpay ay nasa harapan na ni Cinderella.

Sinubukan ni Nero na humabol at itinulak ang kanyang Ferrari sa limitasyon ngunit huli na.

Sa isang iglap lang... Boom! Mahabang katahimikan ang sunod na namayani.

Panalo siya... Panalo si Cinderella.  Siya ang unang tumawid sa finish line.

Time seemed to stand still for a few minute before the world exploded in a chorus of cheers, clapping, and ecstatic screams from those who had just witnessed one of the most spectacular races of their lives.

Hinihingal pa rin si Cinderella pero hindi ito dulot ng pagod. Sa halip ay ang matinding adrenaline na dumadaloy sa kanyang katawan ang sanhi ng kanyang paghinga. 

Pagbaba niya mula sa McLaren ay sumabog ang malalakas na hiyawan ng mga tao. Ang itim na racing suit na yumakap sa kanyang katawan ay tila nagbibigay ng dagdag na akit sa kanyang itsura. Walang bakas ng kaba o takot sa kanyang mga mata, puno ito ng kumpiyansa. Ang malamig na simoy ng hangin ay hinaplos ang kanyang mukha ngunit hindi nito kayang itago ang init ng titig ni Nero na nakatutok sa kanya.

Nero was already there, standing proudly next to his Ferrari. He wasn't upset or frustrated. Instead, there was a glint of something deeper—interest. Halfway through his black racing suit, his well-defined chest was visible.  But only a man like him could radiate such dominance.  He had lost tonight, though.

Nero’s expression was unreadable, his lips still curled in that confident smirk. He took a deliberate step toward her and his eyes never leaving hers. “You’ve got guts,” he said, his voice smooth and almost impressed. “Not many would dare to take the risks you just did.”

Cinderella’s lips parted into a slight smile. “I didn’t get here by playing it safe,” she replied coolly.

The silence stretched between them, thick with the electricity of their unspoken understanding. There was no anger, no resentment—just a mutual recognition of power. Nero took another step forward. Even though his presence was more dominant now, Cinderella refused to back down.

“You owe me,” she said seriously. “And I intend to collect.”

Ang sigawan ng crowd ay unti-unting humina pero ang tensyon sa pagitan nina Cinderella at Nero ay lalo lang tumindi. Tahimik na nagtagpo ang kanilang mga mata, walang nagsasalita pero ang tensyon sa pagitan nila ay halos dumadagundong sa ere.

Si Chase ang unang bumasag sa katahimikan. “Damn, that was insane.” Nilaglag niya ang kanyang helmet sa hood ng isang sasakyan. “No one ever beats Nero like that. But you—” Tumawa siya nang bahagya, napapailing habang nakatingin kay Cinderella. “You just made history.”

Nagtagpo ang mga tingin nina Cinderella at Chase. May amusement sa mukha nito pero may paggalang din.

Samantalang si Nero ay nanatiling tahimik pero ang kanyang tingin ay hindi kumakalas kay Cinderella. He was like a lion, assessing a new predator in his territory.

Si Stone, isa pang matalik na kaibigan ni Nero, ay sumandal sa kanyang Lamborghini, ang ngisi niya puno ng hamon. “So, what now?” tanong niya habang nakatingin kay Nero.

Finally, Nero broke the silence. His voice deep and steady, yet carrying an undertone that sent a shiver down her spine. “C.”

She didn’t flinch at the weight of his voice, but deep down, she knew this was the start of a game she couldn’t walk away from. Cinderella’s lips curled into a knowing smirk. “Vergara.”

His name escaped her lips like a delicate whisper, yet carrying with it an undeniable challenge. It was as if she were inviting him to play the game on her terms. Daring him to meet her gaze and match the fire in her eyes with his own.

Nero took a slow step closer... too close... too suffocating... too dangerously intoxicating. Para siyang anino ng gabi na madilim at walang kasiguraduhan kung sasaluhin ka o ilulugmok sa bangin.

“You won.” His voice was deep and smooth pero may bahid ng hamon. “Now tell me, what do you want?”

Hindi siya nag-atubili. Hindi siya umatras. Cinderella took another step forward... erasing the distance between them. Ngayon ay halos magkadikit na ang kanilang mga katawan. The scent of whiskey and danger clung to him... an intoxicating mix that should’ve made her take a step back.

But she didn’t because she was not afraid.

Then— isang matalim na tunog ang pumunit sa katahimikan.

Isang malakas na sampal.

The crowd collectively gasped. Lahat ay natigilan. Lahat ay natulala.

Even Nero's closest men stiffened in shock as if hindi sila makapaniwalang may babaeng nagkaroon ng lakas ng loob na sampalin si Nero Vergara.

Pero si Nero?

He didn’t blink. He didn’t even move at first. His face remained a mask of cold fury but his eyes... those damn eyes... they were burning with something more... something dangerous.

Cinderella stood her ground and her eyes never leaving his na kahit pa ramdam na niya ang init ng galit ni Nero. Hindi siya natatakot... hindi siya kailanman natakot.

Nero then looked at her while slowly turning his head and clenching his jaw.

Taas noong tinignan siya ni Cinderella bago nagsalita. “Dalawang oras, Nero. Dalawang oras akong naghintay sa isang five-star restaurant pero apparently, dapat pala dito ako pumunta. Since mas gusto mo palang makipagkarera kaysa sumipot sa dinner date natin,” she said. Her voice dripping with sarcasm but the fire in her eyes made it clear she wasn’t backing down.

A heartbeat of silence passed between them and then he laughed. It wasn’t just any laugh. It was deep, dark and chilling.

It echoed around them... almost like the sound of thunder rolling in from the distance... like a warning before the storm. At sa lahat ng tunog na narinig ni Cinderella sa buong buhay niya ay ito ang pinaka-mapanganib.

Nero's companions took a step back.  It was a laugh they were familiar with.  Nero's laughter could only indicate that someone had inadvertently entered his game.

Nero’s lips curved into a slow... dangerous smirk. “So, you’re Cinderella Fuentabella, huh?” he drawled, his voice dripping with challenge. “Fiancée, is that right?” He deliberately stretched out the word as if testing her and searching for the slightest crack in her confidence.

Cinderella met his gaze. “Correct.” Her voice was sharp, her smile wicked and her eyes daring him to challenge her. “I won the race and now I want a deal from you.”

Nero’s eyes narrowed slightly... scanning her but he didn’t look away. “Interesting. What sort of deal?” His tone was deceptively calm but there was an edge to it. "You must know who I am, what I stand for. You must understand the power you’re challenging."

She stepped closer and said, "Vergara, I know exactly who you are. And I don't feel scared."

Natawa siya ng malakas na marinig niya iyon. "You are fearless," he murmured as if he was amused and intrigued... and maybe a little impressed. “Let’s hear it then. What do you want, Cinderella?"

Cinderella's eyes were bright with conviction as she crossed her arms. "One year. A contractual marriage."

The air thickened. The crowd could feel it now—the shift, the pulse of something dangerous brewing. Even Nero’s men were watching in stunned silence. This wasn’t a typical exchange. This was a game of power.

Chase's barely suppressed giggle echoed behind him. "Well, well, this just got real interesting."

Stone let out a low whistle, his interest peaked. "A contract marriage? That was an unexpected twist."

But neither Nero nor Cinderella paid any mind to the noise around them. Their focus was unwavering, locked in an intense and unspoken battle.

“One year, huh?” Nero’s voice was cold and unreadable.

Cinderella met his gaze head-on. “Yeah. One year then divorce.”

Lalong pumailanlang ang tensyon sa paligid. Alam niyang hindi ordinaryo ang usapang ito. Isang kasal na pinagkasunduan ng dalawang pamilya, isang kasunduan na magpapabago ng lahat. Ngunit hindi nagbibiro si Cinderella dahil para sa kanya ay ito na ang tanging daan patungo sa kanyang kalayaan.

Nero studied her carefully. He was a man who never entered a deal without knowing every angle. Pero may kakaiba kay Cinderella... may isang bagay sa kanya na hindi niya maintindihan na hindi niya mabasa.

“You think you can handle that?” he asked. "You think you're capable of dealing with a man like me?" His gaze slid over her—sizing her up, weighing her strength, her resolve. "What makes you think you’ll get your freedom after this? You’ll never escape the chains of a marriage to someone like me."

Cinderella smiled. "You'd be surprised."

He smirked after a few moments. A slow and dangerous smirk. “I’m going to enjoy this,” Nero said, his voice a low, wicked whisper. His eyes darkened with something much more intense now... a promise of danger. “But don’t ever forget, you made the deal. And I always get what I want.”

The next thing happened, he reached for Cinderella’s chin, tilting her face up and crushed his lips against hers. Walang babala. Walang pag-aalinlangan. Ang labi ni Nero ay malamig pero nag-aalab, isang halik na hindi lang para sa pormalidad. ito ay isang pahayag. He was claiming her.

Pero si Cinderella? Bahagyang nagulat sa ginawa ni Nero at pilit na nagpupumiglas pero malakas si Nero hanggang ang katawan niya ay tumugon na hindi na niya kayang pigilan pa ang kanyang sarili. Isang kislap ng pagnanasa at pagtataka ngunit hindi siya umatras. Tumugon siya sa halik na puno ng pwersa at init, isang halik na nagsimulang magbago ng lahat. Ang paligid nila ay naglaho parang sila lang ang umiiral sa mundo... walang tao... walang ingay... silang dalawa lang sa isang sandali ng walang kapantay na tensyon.

Hanggang sa unti-unting humiwalay si Nero, ang kanyang mga labi halos hindi gumagalaw mula sa kanya. Ang kanyang mga mata ay tumagos sa kanyang kaluluwa.

"Deal.”

Isang salita ngunit ang bigat nito ay mas mabigat kaysa sa anumang kasunduan. Ang bawat letra ng kanyang boses ay tumagos sa kanyang katawan at ang kapalaran nila ay nakasulat na... Isang laro na nagsimula at walang makakapigil.