CLAIMING HER A wrong hotel room. A stranger’s arms. A secret she swore to bury. For years, Fiona Mendez endured a loveless marriage built on betrayal and empty promises. She clung to the hope that Aries—the man she once loved—would finally choose her. But fate had other plans. One mistake. One night. One moment of weakness. A wrong hotel room led her to Nagi Fujiwara—a stranger whose touch made her forget her pain. But when morning came, so did the horrifying truth. The man she thought was her husband was someone else. Before she could even process what happened, Aries shattered what was left of their marriage—not because he found out, but because he had someone else. Discarded and humiliated, Fiona fled to Cebu. She was ready to start over—until two pink lines changed everything. She was pregnant. And the father? A man she barely remembered. For two years, she raised her daughter Lizha alone, determined to leave the past behind. But peace never lasts forever. Forced to return to Manila for work, Fiona braces herself for the ghosts of her past. What she doesn’t expect is to come face-to-face with the man she swore she’d never see again. Nagi Fujiwara The father of her child. Her new boss. The ruthless, powerful, and dangerously possessive. A man who always gets what he wants. And this time, he wants her. Fiona may have run from him once, but now that fate has brought her back into his world, there’s no escaping him. And Nagi will stop at nothing to claim what’s rightfully his.
Lihat lebih banyakFiona’s POV
"Sigurado ka ba dito?" tanong ni Marie, ang mga mata niya puno ng pag-aalinlangan habang nakatitig sa akin. Nasa loob kami ng isang dimly lit na bar, nakaupo sa isang secluded booth na malayo sa ingay ng crowd. Hawak ko ang isang baso ng wine, pero ni hindi ko pa ito natitikman. I clenched my fingers around the glass, inhaling deeply. "Yes. Kailangan ko itong gawin, Marie." Napailing siya, bumuntong-hininga bago muling nagsalita. "Fiona, alam kong mahal mo pa rin si Aries... pero sa tingin mo ba may magbabago pa?" Napayuko ako. "Hindi ko alam... pero gusto ko pa ring subukan." Mahina kong sagot, ramdam ang pangungulila sa tinig ko. Matagal ko nang nararamdaman ang unti-unting paglamig ni Aries sa akin. Ilang beses ko nang sinubukang ayusin ang relasyon namin, pero parang ako lang ang lumalaban. Hindi ko na mabilang kung ilang gabi akong naghintay sa kanya, ilang beses akong nagkunwaring okay kahit pakiramdam ko ay unti-unti akong nawawasak. At mas lalong lumilinaw ang takot ko—baka iniisip na niyang iwan ako. Kaya ginawa ko ang planong ito. Nag-book ako ng honeymoon suite sa Fate Hotel—isang lugar na matagal nang gustong puntahan ni Aries. Sinabihan ko siyang hintayin ako roon. Hindi ko alam kung tama ito, pero ito na lang ang natitirang paraan ko para iligtas ang kasal namin. "Gusto ko lang ipaalala sa kanya na nandito pa rin ako." Bulong ko, pilit ang ngiti. Hinawakan ni Marie ang kamay ko, malamig ito, tulad ng pakiramdam sa loob ko. "Sana nga, Fiona. Sana dumating siya." Ngumiti ako, kahit may kirot sa dibdib. "Darating siya," sagot ko, kahit hindi ako sigurado. Pagdating ko sa Fate Hotel, agad akong dumiretso sa bar. Kailangan kong magpalakas ng loob bago umakyat sa kwarto. Isang baso ng whiskey lang ang ininom ko—pero ramdam ko agad ang init na gumapang sa katawan ko. Malabo ang isip ko habang papunta sa Room 609. Tumigil ako sa harap ng pinto, sinubukang pakalmahin ang mabilis na tibok ng puso ko. Bakit hindi naka-lock? Bahagyang nakaawang ang pinto. Baka naghihintay na siya... Dahan-dahan akong pumasok at isinara ang pinto. Madilim ang kwarto, pero may aninag na liwanag mula sa malaking bintana. Tumalon ang puso ko nang makita ko siya. Nakatayo siya sa harap ng kama, nakatapis lang ng tuwalya, pinupunasan ang basang buhok. Napahinto ako. Bakit parang mas... matikas siya? Mas matangkad? Mas malaki ang katawan kaysa sa dati? Pero hindi ko na masyasong binigyan ng pansin dahil gusto kong bumawi . Lagi rin niyang sinasabi sa akin noon na hindi raw ako exciting sa kama—kaya ngayong gabi, ipapakita ko sa kanya kung gaano ako kagustong maayos ang relasyon namin. Ngayon, kailangan kong gawin ito. Dahan-dahan akong lumapit at niyakap siya mula sa likod. Nagulat siya, narinig ko ang mahina niyang mura. Bago pa siya makapagsalita, hinila ko siya palapit at mariing hinalikan. Hindi ko na inisip kung tama ba ang ginagawa ko. Wala akong pakialam kung anong mangyayari. Ang tanging gusto ko lang ay maramdaman ang init ng katawan niya, ang mga labi niyang tumutugon sa akin. Nag-aalangan siya saglit—parang nagulat. Pero nang magtulungan kaming alisin ang mga saplot sa aming katawan, nawala ang alinlangan ko. Hinila ko siya sa kama, ninamnam ang bawat halik, bawat hawak, bawat sandali. Naging mapusok ang bawat galaw namin. Ang bawat haplos niya ay nag-iwan ng marka sa balat ko. Ang init ng hininga niya sa leeg ko, ang mabibigat niyang kamay na dumadama sa katawan ko—hindi ko na kayang lumaban sa alon ng emosyon na bumalot sa akin. Sa pagkakataong ito, wala akong ibang iniisip. Walang takot. Kami lang. At sa gabing ito, hahayaan ko ang sarili kong maramdaman na muli akong ninanais, na muli akong may halaga. Nagising ako sa init ng katawan sa tabi ko. Bahagya akong napangiti—si Aries. Dumating siya. Nakahiga siya at nakatalikod, kaya hindi ko makita nang buo ang mukha niya. Pero kitang-kita ko ang matikas niyang katawan. Mas fit siya kaysa sa dati… mas maskulado. Napansin ko rin kung gaano siya ka-attractive ngayon. Napahawak ako sa dibdib niya, marahang hinaplos ito gamit ang hintuturo ko. Naramdaman kong gumalaw siya. Ngumiti ako, pero nawala agad iyon nang lumingon siya. Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ito si Aries. "S-sino ka?!" Napaatras ako, hawak ang kumot, nanginginig ang boses. "Anong ginawa mo sa akin?" Napangisi siya, ang malalim niyang tinig ay parang nanunukso. "Whoa, hold on. I think we got it all wrong here." Malamlam pa ang mga mata niya sa antok, pero kita ko ang amusement sa mukha niya. Parang enjoy na enjoy siya sa nangyari kagabi. "Ikaw ang may ginawa sa akin, remember? Kung paano mo ako biglang hinalikan at itinulak sa kama." Nanlaki ang mga mata ko. "A-anong sinasabi mo?!" "Relax, sweetheart." Ngumiti siya, pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa. "I swear, para mo akong pinagsamantalahan kagabi," he said with a teasing grin. "But since I’m a gentleman, I helped you out." Pakiramdam ko ay nagliyab ang mukha ko sa hiya. "T-tama na! Ayoko nang marinig pa!" Tinutok ko ang mga mata ko sa kanya, at nakita ko ang reaksyon niya—parang chill lang siya, habang ako naman gustong-gusto ko nang matunaw sa kahihiyan. "Ano ba! Paano ka nakapasok sa kwarto ko? Ako ang nag-book ng room na ito!" Ngumisi siya, parang may alam siyang hindi ko alam. "Well, maybe you should check your booking details." Binigyan niya ako ng isang knowing smirk bago tumayo, walang pakialam na nakatapis lang siya. "I’m in Room 609." Parang biglang nanlamig ang buong katawan ko. Nagmamadali kong kinuha ang phone ko at tiningnan ang confirmation email. Nang makita ko ang room number, nanlaki ang mga mata ko. Room 606?! "H-Hindi...! Dapat 609 ang room ko!" Tiningnan ko siyang muli—at mas lalong nanikip ang dibdib ko. Hindi lang ito simpleng pagkakamali. Isang napakalaking pagkakamali ang nagawa ko.(Fiona’s POV)Pagdating ko sa bahay, halos matunaw ang pagod ko nang marinig ang malulutong na tawa ni Lizha. Nakatayo siya sa sofa habang kinakawayan ako, hawak ang stuffed toy niyang bunny.“Mommy!” she squealed, tumatakbo papalapit sa akin.Napangiti ako at agad siyang sinalubong, binuhat at niyakap nang mahigpit. “Kamusta ang baby ko?” I asked, inhaling her sweet baby scent.“Happy!” she giggled, pinulupot ang maliliit niyang braso sa leeg ko. “Si Ninang Marie po naglaro with me!”“Wow, buti naman at may silbi ‘yang Ninang mo,” biro ko, palihim na sinulyapan si Marie na kasalukuyang naka-upo sa carpet, nag-aayos ng mga stuffed toys.“She’s been bullying me the whole afternoon, just so you know,” reklamo ni Marie, pero halatang hindi seryoso. “Kanina lang, tinawag akong ‘bad’ kasi ayaw kong gumamit ng pink na teddy bear sa pretend tea party namin.”Lizha gasped dramatically. “Kasi po, Ninang, pink is cute! You don’t like pink?”Marie sighed, acting defeated. “Fine, next time I’ll b
Nagi’s POV: The Moment of RecognitionI wasn’t expecting it.Walking through the hallway, I was preoccupied with my own thoughts when—BAM!A sudden impact. A small gasp. A familiar scent.My hands instinctively reached out, steadying the person who had just collided with me. Napakunot ang noo ko, handa sanang pagalitan kung sino man ang hindi nakatingin sa dinaraanan. But the moment my eyes landed on her face—Everything stopped.Fiona.The name slammed into my mind like a thunderclap.I recognized her instantly. That face. Those lips. Those damn eyes that haunted me in ways I couldn’t explain.Fiona Mendez.Ang babaeng matagal ko nang hindi nakita, pero hindi kailanman nakalimutan.She stiffened in my hold, and I felt it—that tiny flicker of recognition in her eyes before she quickly masked it. Pero hindi niya ako maloloko. I saw the way her breath hitched, the way her fingers curled slightly, as if stopping herself from trembling.So, this is why.Bigla kong naalala kung paano siya
Kaya ko ‘to.Paulit-ulit kong sinasabi sa isip ko habang naglalakad pabalik sa opisina. Gusto kong kalimutan ang nangyari sa cafeteria kanina—lalo na ‘yung paglapit niya, ‘yung bulong niya.Damn it, Fiona. Stop thinking about it!Huminga ako nang malalim at nagpatuloy sa paglakad. Hindi ko siya dapat iniisip. Hindi ko dapat siya hinahayaan na guluhin ang buhay ko. He’s just my boss now. Nothing more.Pero sa malas ko, pagdating ko sa opisina, nandoon na siya. Nakahilig sa may desk ko, tila may hinihintay.Ako."You took your time," he said, his smirk already in place.Mabilis akong umatras at nagkunwaring may inayos sa bag ko. "Busy po kasi ako, sir."He chuckled, at hindi ko kailangang tingnan siya para malaman na nakatingin siya sa akin nang buo ang atensyon."Busy avoiding me?"Napatigil ako. Lumingon nang bahagya, at doon ko siya naabutan—that damn smirk.Hindi siya agad sumagot, pero naglakad siya palapit. Too close. Napaatras ako pero hindi naman ako makatakbo."Relax, Fiona." M
Hindi ko alam kung paano ko napagtagumpayan ang araw kahapon. Sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko pa itutuloy ang pagpapanggap na wala akong maalala. Dahil kung ganito na naman ang magiging takbo ng araw ko, baka hindi ko na kayanin.Nagi was relentless. At ang mas nakakainis? Nag-eenjoy siya.Pagkapasok ko pa lang sa opisina, parang nakaabang na siya. Nakapangalumbaba sa desk niya, nakatingin sa direksyon ko na para bang... may hinihintay.Ako.“Good morning, Miss Mendez,” he greeted, his voice laced with amusement.Napahinto ako sa harap ng desk ko. Napaka-aga pa, pero mukhang handa na naman siyang asarin ako. I straightened my posture, pretending I didn’t care. “Good morning po, sir,” I replied flatly.Pero imbes na bumalik sa ginagawa niya, tumayo siya at lumapit. Masyadong malapit.I felt the warmth of his presence even before he spoke.“You seem... tense,” he murmured, his gaze locked on mine. “Why so stiff, Fiona? Guilty of something?”I swallowed hard. No, Fiona. Don’t
Kinaumagahan, ramdam ko na naman ang kaba na parang palaging sumasabay sa bawat galaw ko. Wala pa ring katiyakan kung anong mangyayari kapag magkasama kami ni Nagi sa office, pero alam kong hindi na ako pwedeng magtago magpakailanman. Wala na akong ibang option kundi harapin siya.Pagpasok ko sa opisina, I tried my best to look composed. Pero hindi ko kayang itago ang tensyon sa katawan ko. Kahit gaano ko man pinipilit mag-focus sa trabaho, naiisip ko pa rin ang mga nangyari sa hallway—yung pagkikita namin, yung titig niya, yung naramdaman ko nung hawakan niya ako. It was all too much, and I couldn’t deny it anymore—Nagi’s presence was making everything feel so different.Nasa ganitong isipin ako nang pumasok si Nagi sa opisina. Hindi ko na kailangan pang tumingin sa kanya. I can feel him—his presence is like a magnet that keeps pulling me in, even when I don’t want to acknowledge it.I tried to focus on my monitor, tapping on the keyboard, pretending I was busy, but I knew... I just
Habang naglalakad ako sa hallway, ramdam ko ang kabang patuloy na dumadaloy sa katawan ko. Hindi ko na kayang kontrolin ‘to. Para bang may kung anong kaba na hindi ko mapigilan. Alam ko, at ramdam ko na anytime, pwede ko siyang makita—si Nagi. Hindi ko siya maiiwasan, at wala akong plano na magtago pa. It’s been two years... Pinapakalma ko ang sarili ko, iniisip ko na sigurado naman na hindi na niya ako maalala. Kung naaalala man niya, sigurado, isa lang ako sa mga babaeng naikama nung mga panahon na ‘yun. Isa lang akong bahagi ng nakaraan niya na pwede niyang kalimutan. That’s what I tell myself. Pero habang papalapit ako sa corner ng hallway… BAM! Nagbanggaan kami. Para akong tinamaan ng lightning sa bilis ng pagkabigla. Kung hindi pa ako nahawakan ni Nagi, baka natumba na ako sa sahig. Sh*t. Humarap ako kay Nagi, at doon ko nakita sa mata niya ang pagtataka. Siya mismo, parang nabigla. Nagkatitigan kami ng ilang segundo, at parang ang bagal ng lahat. I could feel the i
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen