CHAPTER 10

CHAPTER 10

Nang mga sandaling nakabalik na sa upuan si Daniel ay muli niyang pinagmasdan ang mala-anghel na mukha ni Irish. Kung pagmamasdan kasi ito, napakainosente ng hitsura. Saka lang nagbabago ang tingin ng kahit sino pagbukas ng kaniyang bibig at kung kumilos na. Matalim ang mga salita at magaspang ang kilos ngunit ano kaya ang nakatagong pagkatao sa likod ng ipinapakita niyang iyon? Gusto niyang maintindihan sana siya para mas madali niya itong pakisamahan ngunit nag-aalangan siyang makipagkuwentuhan dahil baka mapapahiya lang siya. Isa pa, ano naman ang pagkukuwentuhan nila e, magkalayong-magkalayo ang mundong kinalakhan nila. Saka nararamdaman niyang walang interes si Irish na kakuwentuhan siya.

Hindi niya alam kung ang jacket na suot niya ang ibibigay niya o ang malaking tuwalya niya na kinuha niya sa kaniyang backpack para may pangharang si Irish sa lamig. Hindi nga pala puwede ang jacket kasi naroon ang itinatago niyang sandata.

May kalakihan ang tuwalya at sa tingin niya