Kabanata 5: The Proposal

              “Ms. Trinidad, nakalimutan ko pa lang magpakilala sayo. Ako nga pala ang kababatang kaibigan ni Pierre. I’m Nico.” Pagpapakilala ng lalaki na may hawak ng manibela.

              “Oh, hello Nico.” Magalang na pagsagot ni Astrid.

              “Excuse me for asking. Narinig ko na twenty years-old ka na pero hindi ka pa rin graduate ng high school?” Puno ng kuryosidad na tanong ni Nico.

              “Uhm.” Sa pagkabigla ay hindi alam ni Astrid kung ano ang kaniyang isasagot.

              “Malapit na ang college entrance examination. Sigurado ka ba na makakapasa ka sa mga university? Kung hindi, pwede kitang tulungan na makapasok. My grandfather is a professor at a higher education institution in the Vista City…”

              Sa kalagitnaan ng biyahe ay pagsasalita lamang ni Nico ang maririnig at sa dami ng sinabi nito ay isang salita lang ang sinagot sa kaniya pabalik ni Astrid, “Hmm.”

              Hindi napigilang hindi mapansin ni Nico na may pagkakaparehas sa personalidad ni Astrid at ng kaniyang kaibigan na si Pierre. Dahil sa tipid at pilit na mga sagot na nakukuha kay Astrid ay tumigil na sa pagtatanong si Nico.

              Biglang naputol ang katahimikan ng magsalita si Astrid.

              “Itong kotse, si Grandpa Arthur ang unang may-ari nito, di ba?

              “Oo, paano mo nalaman?” Nagtatakang tanong ni Nico.

              Kaswal na sinagot naman ito ni Astrid, “Of course I just know it. Ako ang nagbigay nitong kotse kay Grandpa Arthur.”

              Pagkarinig sa sinabi ng dalaga, ang kaninang abala sa pagtatrabaho na si Pierre ay biglang nagtaas ng tingin para linungin ang babae sa kaniyang tabi.

              Napatingin siyang maigi sa maganda at maamong mukha nito. May kakaibang kinang na mapapansin sa mga mata nito sa kabila ng kalmado nitong ekspresyon.

              Bumalik sa katinuan ng pag-iisip si Pierre ng marinig ang malakas na pagtawa ni Nico, “Hindi ko alam na magaling ka pa lang magbiro. Nakuha mo pa talaga kaming lokohin na binigay mo itong kotse kay Grandpa Arthur. Grabe, ito na yata ang pinaka nakakatawang biro na narinig ko. Hahaha!”

              “Hindi ka naniniwala?” Hindi mahilig magpaliwanag si Astrid at sinabi niya lang naman ang totoo.

              Inakala ni Nico na nagbibiro lang si Astrid ngunit nang makita ang seryosong mukha nito ay napatigil siya sa pagtawa.

              “Alam mo ba kung anong uri ng kotse ito? Di ba sabi mo binigay mo ito kay Grandpa Arthur.”

              Kaya mo bang bumili ng ganitong kotse? Hindi direktang sinabi ni Nico sa kaniya ito pero hindi siya pinanganak kahapon para hindi malaman na ito ang iniisip ng lalaki.

              Tumango si Astrid. “Nirealease ang kotse na ito ng Mercedes three years ago at limited lang sa sampung units worldwide.” Naalala niya na iyon ang sinabi ng overseas tycoon sa kaniya noon.

              Nanlaki ang mata ni Nico. Totoo bang alam niya? Hindi makapaniwala si Nico pero ang mas hindi niya maintindihan ay bakit ang matalinong lalaki na tulad ni Don Arthur Lorenzo ay pipiliing ipakasal ang pinamamahal nitong apo sa isang tao na may taglay na kayabangan?

              Gusto niya ba talaga na ganitong klaseng babae ang maging asawa ng apo niya?

              Sa huli, para sa kapakanan ng pamilya Lorenzo ay itinigil na ni Nico na magtanong pa kay Astrid.

             

              Mayamaya pa ay huminto ang kotse sa tapat ng Lorenzo mansion.

              “We’re here.” Walang ekspresyon na anunsiyo ni Pierre kay Astrid.

              “Alright.” Itinulak ni Astrid pabukas ang pinto ng kotse at bumaba na dito.

              Nang masiguro na nakababa na si Astrid, mabilis na lumingon si Nico at tiningnan ang kaibigan na si Pierre na pababa na rin ng kotse. “Bro, huwag mo sana akong sisihin sa pagiging pakialamero ko, pero sa tingin ko hindi makakabuti sayo ang babaeng iyan. Nagkamali si Grandpa Arthur sa pagpili sa kaniya.”

              Inulit lang ni Pierre ang sinabi niya kanina. “Just like what I said, she has nothing to do with me.” Gumaan ang loob ni Nico pagkarinig sa sinabi ng kaibigan at nang masiguro na wala itong interes kay Astrid.

***

              Maaga pa lang ay naghihintay na si Don Arthur sa pagdating nila. Kapag kakita niya kay Astrid ay nagmamadali niya itong sinalubong. Makikita ang biglang pag-aliwalas ng mukha at napalitan ng sigla ang mata ng matanda.

              “Astrid, hija you're finally here. Hindi ka pa nakapunta dito sa mansion namin dati, kumusta naman? Ayos lang ba sayo?”

              Inilibot ni Astrid ang tingin sa kabuuan ng mansion at nahagip ng kaniyang mata ang mga mamahaling chandeliers, leather sofas, at maging ang kabuuan ng mansion ay mapapansin na may maganda at mamamahaling materyales na ginamit.

              “Yes, Grandpa. It looks really good.”

              “Well then. Magmula ngayon pwede ka ng tumira dito, maging granddaughter-in-law ko at bigyan niyo ako ni Pierre ng malulusog na apo. Hindi pwedeng isa lang, bigyan niyo ako ng pitong apo.”

              Pagkarinig sa sinabi ng matanda ay hindi na napigilan ni Nico ang tumawa ng malakas, “Grandpa, bakit kailangan mo ng ganoon karaming apo? Bubuo ka ba ng sports team? Hahaha!”

              Nasa magandang kondisyon si Don Arthur kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Nico. Inabot ng matanda ang kamay ni Astrid at ipinatong ito sa kamay ni Pierre.

              Nagdikit ang kamay ng dalawa at mabilis nilang hinila ito palayo sa isa’t-isa na para bang nais nilang ipakita na hindi nila parehas gusto ang mga plano ng kanilang abuelo.