The Force-Driven Engagement: Let the Zillionaire Fall For Me

             Sa Hacienda Trinidad—tahimik na ngumunguya ng bubble gum habang bagot na nakaupo sa mamahaling sofa si Astrid. Sa unang tingin ay mapapansin agad ang kaniyang maputi at makinis na balat na kumikinang sa sinag ng araw.

             Magandang pares ng kilay, maamong mukha at balinkinitang pangangatawan. Ang dalaga ay may taglay na agaw pansin at natatanging ganda na madalas lamang makikita sa mga obra at likhang sining.

             Binuksan ni Astrid ng bahagya ang kaniyang mapulang labi, at pinutok ang lobo ng bubble gum na mas malaki pa sa kaniyang mukha.

             “I don’t want a good for nothing woman like Astrid. I want to cancel this engagement!” Madiin na pagkakasabi at puno ng pagkasuklam na tingin ng lalaki sa walang emosyong reaksyon ni Astrid.

             Nang marinig ni Amara ang sinabi ng binata sa kaniyang anak, di niya napigilan na magsalita at subukang kausapin ito.

             “Mr. Madrigal, alam ko na hindi ikaw ang may kasalanan nito. Lahat ng ito ay kasalanan ng anak kong si Astrid. She’s been immature all her life. Pero ang kasal na ito ay kasunduan sa pagitan ng inyong mga lolo. Hindi natin basta pwedeng ipawalang bisa na lang ito ayon sa iyong kagustuhan.” Mahabang litanya ni Amara habang masamang tinititigan si Astrid.

             “Ano pang ginagawa mo diyan? Bakit di ka lumapit dito at humingi ng tawad kay Mr. Madrigal. Mangako ka na di ka na magpapasaway at hindi mo na siya ipapahiya pang muli!”

             “Pero…” Dahan-dahang nginuya ni Astrid ang bubble gum at itinaas ang kaniyang tingin. Mababakas ang pagrerebelde sa mga mata ng dalaga.

             “Ako, hihingi ng tawad sa kaniya? Hindi ba’t dapat siya ang humingi ng pasensya sa akin? Hindi niya tinupad ang pangako niya. Hindi niya muna hiningi ang permiso ko bago siya magdesisyon sa engagement namin.” Nanginginig sa pinaghalong galit at pagkapahiya ang namumulang mukha ni Amara dahil sa mga narinig na sinabi ni Astrid.

             Hindi na hinintay pa ni Astrid na makapagsalita ang ina at pinagpatuloy ang kaniyang sasabihin, “At paano ko siya pinahiya kung hindi naman ako nagloloko at nagpapasaway? Siya ang mahilig makipagkita sa iba’t ibang babae at wala man lang respeto sa sarili niya? At sa tingin ko ay dapat na talagang hindi ituloy ang kasal na ito para matigil na ako sa pagkakapahiya dahil sa kaniya!”

             “Astrid Trinidad!” Nag-iigting ang panga at puno ng galit na sita ni Amara sa anak.

             “Sa tingin ko ay kailangan na natin kalimutan ang kasunduan na ito,” putol ni Conrad, “Aaminin ko na maganda si Astrid pero hindi lamang sa panlabas na anyo ako dapat magbase sa babaeng pakakasalan ko. Kahit na lumuhod pa siya at magmakaawa sa akin, hindi ako magpapakasal sa katulad niya. Besides, I am already in love with someone else and my heart only belongs to her—“ kasabay nito ay ang pagtingala ni Conrad sa babaeng pababa ng hagdan.

             Sa isang iglap, ang mata ng binata na puno kanina ng pagkasuklam ay napalitan ng maamo at puno ng pagmamahal na tingin.

             “Mimi…”

             “Conrad!” Nagmamadaling humango pababa sa hagdan si Mira, di maikakaila ang bakas ng kasiyahan sa mukha ng dalaga.

             “Mimi!” Sinalubong ni Conrad ang pababang dalaga at mahigpit na niyakap ito. Mayamaya pa ay masasaksihan ang pagyayakap ng dalawa.

             “Pwede na tayong magpakasal!” masayang sinabi ni Mira sa pagitan ng kanyang paghikbi.

             "Sorry, Mimi. I came here to call off the engagement. I didn’t mean to keep you waiting." 

             "It’s alright, Conrad. I understand it’s been a hard decision..."

             Muli ay mahigpit na nagyakap ang dalawa, hindi alintana ang paligid sa kabila ng gulo na dinulot ni Conrad dahil sa pag-aanunsiyo nito ng pag-atras sa kanilang engagement.

             Habang tahimik na pinapanood ni Astrid ang di inaasahang deklarasyon ng pag-iibigan ng dalawa ay nakatanggap siya ng isang text message.

             [Ms. Trinidad, the research has reached the final stage. To protect your safety, the superiors have specially sent security to protect you. We have arrived at your doorstep. When will you come out?]

             Tahimik na binasa ni Astrid ang natanggap na message at nagreply: “I’ll be right there.”

             Matapos itapon ang kaninang nginunguya niyang bubble gum ay nagmamadaling tumayo si Astrid at naglakad papuntang pintuan. Palihim na inoobserbahan ni Mira ang kinilos ng kapatid. Nang mapansin niya na tila aalis na ito ay di niya mapigilang hindi maisip na maaring nakaramdam ito ng pagkapahiya na manatili pa sa kanilang bahay matapos ang lahat ng pangyayari. Hindi ko pa nga siya tuluyang napapahiya, bakit siya aalis agad?

             Hinabol ni Mira si Astrid at hinawakan ang braso nito. “Ate, don’t leave. I’m sorry, we shouldn’t have done this. Alam ko na dapat parang kuya lang ang turing ko sa kaniya pero wala na akong magagawa. Mahal namin ang isa’t-isa at di namin kaya pang kontrolin ang nararamdaman namin. Kung may gusto kang sisihin sa lahat ng ito, ako lang ang sisihin mo. Huwag mo sanang idamay si Conrad.”

             Dahan-dahang nilingon ni Astrid si Mira at tinaasan ito ng kilay, “Have you lost your mind? Umalis ka sa harap ko,” walang emosyon na sinabi niya sa kapatid.

             “Ate, hindi mo pa rin ba ako pinapatawad? Ano bang dapat kong gawin para mapatawad mo ko? ‘Wag ka namang ganyan sa akin, sampalin mo ako kung gusto mo! Gawin mo kung anong gusto mo sa akin kung sobrang galit ka sa ginawa ko!” Mabilis na kinuha ni Mira ang kamay ni Astrid at madiing hinawakan ito at ipinuwesto na akmang sasampalin siya sa kaniyang mukha.

             “Astrid, anong ginagawa mo? Subukan mo lang na saktan si Mimi!” Humahangos na pumagitna si Amara at hinampas palayo ang kamay ni Astrid.

             Maririnig ang malakas na tunog ng paghampas sa kamay ni Astrid sa tahimik na hallway ng kanilang bahay.