Abala sa pakikipaglaban si Eiress nang palibutan siya ng mga kalaban. Nahati ang atensiyon ng mga ito sa kaniya at sa mga tauhan ng Nesselio. Hindi pa tuluyang nakapapasok sa bayan ang mga ito. Ilan pa lang sa kampo ng Nesselio ang nakita niyang nakikipaglaban at ang karamihan sa mga iyon ay nagbabantay sa malaking gate sa bungad ng bayan.“Oh, sh*t!” saad ni Eiress nang tamaan siya ng sipa mula sa kalaban. Tumalsik siya sa isa pang kalaban at inambahan siya ng baril. Mabilis naman niyang inagaw ang baril ng lalaki at pinutok sa kasama nito. Alam niyang nag-aalangan ang mga itong paputukan siya dahil sa kanilang distansiya. Nakapalibot sa kaniya ang mga kalaban at sa simpleng pag-iwas niya ay tatama ang bala sa kasama ng mga ito.“You can’t kill me, idiots!”Inagaw niya ang baril ng lalaki at sunod-sunod niya itong hinampas hanggang bumagsak ito. Ginamit naman niya ang baril sa mga kalaban. Sunod-sunod siyang nagpaputok, ngunit agad naubos ang bala ng hawak niyang baril.“Patayin niyo
Halos mawalan ng malay si Luciano dahil sa galit. Hindi lang ang pagkatalo ng mga tauhan niya ang nagpapainit sa kaniyang ulo. Maging ang palpak na lakad ng magkapatid na Villarama at ang kapalpakan ng sarili niyang anak. Nasa harapan niya ngayon ang walang malay na si Isabella habang nakasilid sa isang kahon sa tabi ng gate ng mansiyon niya. Nagmistula itong regalo dahil sa balot ng kahon at ribbon sa ibabaw no’n.“Sino ang nagpadala ng kahon na ’yan?” galit na tanong ni Luciano.Walang sumagot sa mga tauhan ng matanda na lalo nitong kinagalit. Itinuon na lang nito ang galit kay Isabella. Nilapitan ito ni Luciano at sinipa para gisingin.“P*nyeta! Gumising ka riyan, Isabella. Ikaw ang inaasahan kong alas, pero narito ka ngayon at walang malay. Gising!” sigaw niya habang sinisipa ito.“Wala ka talagang k’wentang ama, Luciano,” saad ng malamig na boses.Naging alerto ang mga tauhan ni Luciano, pero hindi agad kumilos ang mga ito. Tumingin si Luciano sa direks’yon ng nagsalita. Ngumisi
Pagkatapos ng madugong laban, nagtungo si Eiress sa kanilang mansiyon sa Polican. Walang nagbago sa mansiyon mula sa kung ano ang itsura nito na natatandaan niya noong bata pa lang siya. Kasama niya sina Tandang Kaziro at Lord Scion. Naiwan naman si Trigger kasama si William at si Red ay umalis na rin nang matapos ang laban. Hinayaan na lang niya si Red dahil malaki rin ang nagawa nitong tulong sa laban kanina. Utang na loob din niya ang pagliligtas nito kay Liam kahit isa ito sa inutusan ni Luciano para ipahamak ang pamilya niya sa Chipan.“Your eye color is different from before,” saad ni Lord Scion habang papasok sila sa mansiyon. Magkahawak sila ng mga kamay at may mga bahid pa ng dugo sa katawan nila mula sa nagdaang laban.“Yeah. This is my original eye color.”“I have a vivid memory about a young girl with blue eyes. I don’t remember exactly what happened before, but I love her eyes.”“Do you think, it’s me?” tanong niya kay Scion.“I don’t know. Maybe yes, if we met at a very
Malamig. Malamig na pakiramdam dulot ng hangin at ulan ang nararamdaman ni Eiress. Nakatayo siya sa harapan ng puntod ng kanyang kaibigan at hindi alintana ang basang katawan. Wala siyang pakialam kahit tila bagyo ang nangyayari sa kanyang paligid. Gusto lang niyang takpan ng ulan ang luhang umaagos sa walang buhay niyang mga mata. "It's hard to live well, Sally." Mahina niyang sambit habang nakatingin sa pangalang nakasulat sa lapida. "I thought everything would change when I'm with him, but it's getting worse everyday." Nasasaktan niyang dugtong. Marahan niyang itinaas ang kamay at sinalo ang ilang patak ng ulan. Lumipat doon ang kanyang paningin. "I want to be with you, but I can't. I can't hurt you by disobeying your last wish." Itinikom niya ang kamay dahilan upang tumalsik ang naipong tubig doon bago niya muling binuksan. "This hand is clean but sinful," walang buhay niyang sambit habang pinagmamasdan ang sariling kamay. "I thought he loves me but I was wrong. I am nothi
Kinabukasan, maagang inayos ni Eiress ang kanyang mga gamit. Humupa na ang masamang panahon kaya nagdesisyon siyang gawin ang plano ngayong araw. Kinuha niya ang isang piraso ng papel kung saan niya isinulat ang natandaang address sa Wilt's profile. Maliit niya iyong tinupi at inilagay sa secret pocket ng suot na jeans. Paglabas niya sa kwarto sumalubong agad ang dalawang tauhan ng kanyang Ama. Binati siya nito pero tahimik lang siya. Alam niya kung bakit na sa harapan ng kanyang kwarto ang dalawa. Iyon ay para tingnan ang mga dala niyang gamit. Alam ng kanyang Ama na ngayon siya aalis upang gawin ang ibinigay nitong trabaho sa kanya. Gusto nitong siguraduhin na gamit sa gagawing trabaho ang dala niya at hindi kung ano-anong bagay. Ganoon kahigpit ang kanyang Ama kapag aalis siya. "We need to check your things, Miss." Sambit ng Isa. Inihagis niya ang sukbit na pack bag sa lalaki. "Check my things in my father's office." Seryoso niyang sabi. Sumunod ang dalawa sa kanya patungo sa o
Kuyom ang kamao, nagtatagis na mga ngipin at matalim na tingin ang reaksyon ni Eiress ng malaman kung ano ang sumasakit sa kanyang ngipin. "Dad!!!" Sigaw niya at galit na sinuntok ang salamin sa harapan niya. Hindi niya pinansin ang pagkirot ng kamao. Nanatili pa rin ang matatalim niyang titig sa nabasag na salamin. "You're a cunning man, Dad!" Naghinala na siya kanina kung ano ang bagay na naroon kaya mabilis siyang bumalik sa kinaroroonan ng kanyang sasakyan. Nag-check in siya sa mismong hotel at tiningnan ang kanyang ngipin. Tama ang kanyang hinala, isang tracking device ang nakakabit doon. Hindi iyon masyadong halata dahil camouflage iyon sa ngipin at sobrang liit para maging visible. Kailangan pa niyang gumamit ng magnifying glass para siguraduhin ang kanyang hinala. Marahil inilagay ito ng hindi niya namamalayan habang sumasailalim siya sa monthly check-up. Noong una, nagtataka siya kung bakit kailangan pa noon pero ngayon malinaw na sa kanya ang lahat. Na sa ganoon si
"I-it's you?" Sambit ni Eiress. Tinangka niyang iangat ang kamay upang atakihin ang lalaking dahilan kung bakit na sa ganito siyang sitwasyon, ngunit yumakap ang kanyang braso sa batok nito habang patuloy na kinikiskis ang sarili sa katawan nito. "T-touch me." Nakikiusap niyang sabi. "Why?" Mapaglaro nitong tanong. "D'mmit! Touch me!" Nawawala na siya sa sarili dahil sa lumalakas na epekto ng gamot na iyon. Wala ng laman ang kanyang isip kundi ilabas ang kakaibang init na nararamdaman. "Beg," "P-please," pagsunod niya. "I can't hear you," "P-please, t-touch me!" Mas malakas niyang sabi habang pilit inaabot ang labi nito pero umiiwas ang lalaki. "Are you sure?" Muli nitong tanong. "Y-yes," tanging ungol na lang ang naririnig niya sa sarili. Nahihirapan na siya sa kanyang sitwasyon pero tila pinaglalaruan pa rin siya ng lalaki. "It's my pleasure," Binuhat siya nito. Ikinawit naman niya ang dalawang hita sa baywang nito habang magkalapat ang kanilang labi. Hindi niya al
Dalawang araw makalipas ang huling trabaho ni Eiress, nanatili siya sa mansyon ng Ama. Dalawang araw na rin niya iniisip kung paano alisin ang tracking device sa kanyang ngipin. Maaaring mahalata ng Ama kapag tinanggal niya iyon ng sapilitan. Marahang katok ang pumukaw sa malalim niyang pag-iisip. "Ma'am, pinapatawag ka po ni Sir," "Sige, susunod na ako!" Sagot niya sa kasambahay. Mabigat ang mga hakbang siyang naglakad patungo sa opisina nito. Akala niya matagal itong mawawala sa mansyon dahil sa business trip nito pero narito na agad ang kanyang Ama. "Dad," bati niya pagpasok sa opisina nito. Napapikit si Eiress ng tumama ang kumpol ng papel sa kanyang mukha. "You've made a mess, Eiress! How can you explain this? How?!" Muli nitong ibinato sa kanya ang pinulot na dyaryo sa sahig. Nakita naman niya kung ano ang headline roon. Ito ang ginawa niyang pagpapasabog sa sasakyan ni Mr. Hariwa. "Do you know who's conducting the investigation? It's the Wilt heir! Gumawa ka ng