Namumula na naman ang mga mata ni Cailyn habang mabilis siyang lumapit sa kama. Umupo siya sa gilid, hinawakan ang maliit na mukha ni Daniel, hinalikan ito sa noo nang mariin, at habang tumutulo ang luha sa mga mata niya, nagtanong, “Daniel, masakit ba?”“Masakit po,” tumango si Daniel. Gumalaw ang maliit niyang kamay na walang sugat sa swero, hinaplos ang mukha ni Cailyn, at mahinang sabi, “Pero lalaki ako, hindi ako iiyak. Dapat si mommy, ‘wag na rin umiyak.”Lalong nadurog ang puso ni Cailyn sa nasabing iyon ng anak. Sa sobrang bata nito, napakaintindi na. Pilit niyang pinigilan ang luha, ngumiti, at umiling. “Sino nagsabing bawal umiyak ang lalaki? Kapag masakit, pwede umiyak. Okay lang yun.”“Cailyn, grabe, ang tapang ni Daniel. Simula nang magising siya, ni isang beses ‘di siya umiyak,” ani Yllana, pilit na ngumiti.“Auntie Yllana…” Hindi alam ni Cailyn kung anong sasabihin. Nilapitan siya ni Yllana at niyakap, hinaplos ang likod niya. “Sige lang, ilabas mo lang. Tapos na ang la
"Mommy—" nang makita ng maliit na bata si Cailyn, agad siyang sumigaw at inabot ang mga kamay papunta sa kanya. Mabilis na niyakap ni Cailyn ang bata, at sa wakas, bumigay ang mga luha na matagal niyang pinipigil. Mahigpit na niyakap ni Daniella ang leeg ni Cailyn gamit ang kanyang maliliit na kamay, inilibing ang ulo sa balikat niya habang mas lalo pang umiiyak, "Mom, mom, bakit ka ngayon lang bumalik? Miss na miss na namin ni Daniel…"“Pasensya na, pasensya na…” mahigpit niyang niyakap ang anak, huminga nang malalim sa amoy na nakapagpapakalma sa kanya.“Baby, sorry ha. Kasalanan ni mama lahat ‘to. Hindi na kita at ni Daniel iiwan pa ulit…”Nakatayo si Austin sa harap nila, pinapanood ang eksenang iyon na umiiyak silang dalawa. Tanging Diyos lang ang nakakaalam kung gaano siya kasakit sa sandaling ‘yon. Itinaas niya ang kamay, nag-atubili, tapos dahan-dahang ibinaba.Yinakap niya nang mahigpit ang mag-ina, saka hinalikan ang tuktok ng ulo ni Cailyn. Mahinang sabi niya, "Kasalanan ko
Pumasok siya sa lounge, at nakita si Cailyn nakahiga sa kama. Kahit tulog pa siya dahil sa sleeping pills, napakakulit ng pagkaka-ikot niya sa kama — naiinis, parang hindi makapagpahinga. Nagrerelax man ang mga kilay niya, paminsan-minsan nanginginig ang mahahabang pilikmata niya, para bang malapit na siyang gumising. Alam ni Raven na pinipilit niyang magising sa malalim ng kanyang subconscious, pero sobrang lakas ng gamot kaya puwede siyang matulog nang buong araw at gabi.Dahan-dahan niyang inilagay ang kamay sa noo ni Cailyn at niyayakap ng hinlalaki nang paulit-ulit. “Cailyn, huwag kang mag-alala. Si Daniel at si Professor David ay magiging maayos. Siguradong magiging maayos sila.”“Daniel…”“Daniella…”Parang nananaginip siya nang marinig niya ang bumulong. Biglang ngumisi si Cailyn at lalong naging tense yung pagitan ng kanyang mga kilay. Para siyang lumalaban sa panaginip niya, paikot-ikot sa kama, at kumikilos ang mga kamay niya sa hangin.Kumuha si Raven ng kamay niya at pin
Matapos maitulak sa lupa, si Felinda at si Kristina, parehong matandang mga buto na, ay bumagsak at nagkunwaring nasasaktan, di makabangon-agad. Hanggang sa nakita nila si David na dumadagit palabas, hawak ang dalawang bata at may bitbit na maliit na kahon na may laman—yung kidney ni Daniel.Nagsumikap bumangon si Felinda at nilapitan si David, niyakap ang mga binti niya. “Ikaw na suwail na anak! Ibigay mo sa akin ang dalawang bata. Gusto kong tanggalin ang kidney nila at kunin ang buhay nila bilang paghihiganti sa lola mo at tiyo mo!”Yumuko si David, huminto, tapos ‘di nagdalawang-isip, tinadyakan niya si Felinda nang todo. Isang iyak lang ang narinig, at binitawan ni Felinda ang mga binti ni David habang nahulog siya sa lupa.Gusto pang sumugod si Kristina para pigilan siya pero huli na.Dali-daling lumabas si David hawak ang dalawang bata, para bang ipinaglalaban niya ang buhay niya.Sa labas, tatlong matitibay na lalaki at yung doktor ay sumalpok agad sa sasakyan at nagmadaling u
Simula nang makilala ni David si Cailyn, palagi na siyang puno ng hinala. Palaging iniisip kung paano ipaghihiganti ang pagkamatay ng nanay at kapatid niya. Pero dahil kay Rafael, hindi pa siya makakilos. Kasi kasali si Rafael sa eleksyon, at kailangan niya ng pera mula kay Cailyn. Kaya naghintay na lang siya. Hihintayin niyang manalo si Rafael bago kumilos.Pero sino ang mag-aakala, hindi lang nag-deklara si Cailyn na hindi niya susuportahan ang eleksyon ni Rafael, nadiskubre pa niya kung sino talaga si Felinda. At nalaman din niya ang mga nangyari noon. Kaya hindi na naghintay si Felinda, at hindi na rin kailangan. Nagsimula siyang magplano ng maigi.Pinatay ng lola ni Cailyn ang nanay at kapatid ni Felinda. Mahigit 30 taon na ang lumipas, pero hindi pa rin siya maka-move on. Kaya gusto niyang ipagdamot kay Cailyn ang taong pinakamamahal niya — para maramdaman nito ang sakit habang buhay.Dahil dito, naisip niyang dukutin sina Daniel at Daniella. Pero mahigpit ang seguridad sa palig
“Anong ibig sabihin niyan?” naguluhan si Rafael sa kabilang linya. “Hindi ba kinuha mo sina Daniel at Daniella kasi hindi siya sumusuporta sa eleksyon mo? Ngayon pumayag na siyang suportahan, ano pa ba ang problema?” tanong niya. “Siyempre hindi gano’n, sobra kang nag-iisip. Ang dahilan kung bakit kinuha ko sina Daniel at Daniella, wala nang kinalaman sa suporta niya sa eleksyon mo,” sagot ni Felinda. “Ano?!” nagulat si Rafael. “Felinda, ano ba talaga ang gusto mong gawin? Alam mo ba na pinapatay mo ako? Kapag nasaktan mo ang mga anak ni Cailyn, gagawin niya lahat para ibagsak ako at itulak ako sa impyerno. Hindi lang tayo dalawa ang mahihirapan, pati si David,” paliwanag ni Rafael. Umiling si Felinda, “Hindi ko na kaya kontrolin. Mahigit 30 taon na ang nakalipas. Dapat ko nang ipaghiganti ang nanay ko at kapatid ko, kung hindi, wala na akong chance.” “Ano bang galit ‘yan?” tanong ni Rafael. Wala talagang alam si Rafael tungkol sa totoo sa aksidente ng sasakyan ng nanay at kapa